Even bekomen…

Gisteren was een zware dag. Onze hond, pas 8 jaar, hebben we moeten laten inslapen. Sinds de zomer van 2021 was hij zichzelf niet meer. In de herfst bleek dat hij een hersentumor had. Operatie onmogelijk. Met medicijnen hebben we geprobeerd de groei af te remmen, hem dagelijks ook pijnstillers gegeven tot het een tweetal weken geleden stilaan maar zeker verergerde. En wat doe je dan voor je beste kameraad? Ervoor zorgen dat hij geen pijn meer hoeft te lijden.

Gisteren in de voormiddag is onze lieve vriend naar de hondenhemel vertrokken. We waren bij hem, hebben hem vastgehouden, troostend toegesproken, geaaid en geweend. En sindsdien staat onze wereld een beetje stil. Overal in huis, in de tuin, zien we hem zonder dat hij er is.

Ons hoofd staat nu niet naar wereldse problemen. Vandaar dat we voor een dag of twee klein verlet nemen om te bekomen. Hopend op uw begrip.

8 gedachten over “Even bekomen…

  1. Heel erg voor u. IK heb altijd op onze huisdieren gepast en geleerd dat hun relatie tot “de mensen” soms veel menselijker is dan die van mensen..

    Als zo een geliefd wezen dan wegvalt, dan is dat even erg als wanneer er een medemens wegvalt.

    Met veel sympathie

    de Jos

  2. Je trouwe viervoeter, je beste vriend verliezen doet zo’n pijn. De enige troost die je hebt is de wetenschap dat je de lieverd een fijn leven hebt kunnen geven.
    Heel veel sterkte !

  3. 
    
    
    Veel sterkte bij het verlies van uw trouwe vriend. Ik begrijp maar al te goed uw verdriet, en de grote leegte die dit afscheid bij jullie thuis achterlaat. Maar u hebt als baas in de gegeven situatie de enige juiste beslissing genomen, hoe moeilijk die ook was. De vriendschap die je samen deelde, blijft altijd. Laat dat een grote troost zijn.

    Op 18 december van vorig jaar heb ik mijn grote kameraad moeten afgeven. Hij was 15 jaar en 9 maanden geworden, best oud voor een groot ras, en is ‘s nachts rustig in zijn slaap overleden.

    Terwijl ik dit neerschrijf, lopen mijn ogen weer vol, zozeer mis ik “mijn ventje” nog elke dag. Gedurende ruim 2 jaar 24 op 24 uur heb ik voor hem gezorgd en klaar gestaan. Hem lang alleen laten was geen optie meer, en in de wagen kon hij niet meer mee. Het was best lastig, maar we konden hem niet in de steek laten. Daarvoor hielden we teveel van hem.

    We hebben jarenlang samen elke dag kilometers gewandeld en van alles gedaan, we begrepen elkaar perfect. Er is dan ook bijlange nog geen plaats in mijn hart voor een opvolger. Daar zal nog veel tijd over moeten heengaan, als het er ooit nog van komt. De leeftijd, weet je wel.

  4. Wij hebben hetzelfde meegemaakt jaren geleden en nog steeds denken we aan onze lieve trouwe viervoeter.

  5. Veel sterkte. Wij moesten na 15 jaar onze trouwe vriendin ook laten inslapen. Wij weten maar al te goed hoe het voelt een geliefd huisdier te verliezen.

  6. Veel sterkte, maar het leven gaat verder.
    Hierna al enkele suggesties voor een vervanger :
    https://www.youtube.com/watch?v=pD44OEM2QV4
    https://www.youtube.com/watch?v=S_m_RcOBItc
    https://www.youtube.com/watch?v=pNSwhrY7nUY
    Als het iets kleiner moet zijn, dan is een schoothondje ten zeer aan te bevelen.
    Momenteel loopt er zo een exemplaar rond in Middelkerke, zo tam en mak als het maar kan zijn. Kortom de ideale familiehond.
    De privacy laat echter niet toe, een foto bij te voegen.

  7. Innige deelneming in uw verdriet, zeven jaar is veel te jong om al afscheid te moeten nemen van uw beste vriend maar als het een troost mag zijn weet dan dat je hem een kort maar super goed leven hebt gegeven. Veel sterkte.

Reacties zijn gesloten.