Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Het Amerikaans ministerie van Defensie heeft op 29 juni 2018 10.000 extra precisie raketten besteld, naast de 17.000 die al voorzien waren voor 2018. Het zijn laser geleide APKWS raketten en kunnen op F 16 Falcon gevechtsvliegtuigen gemonteerd worden. Zoek het zelf maar uit waarover het gaat. (Nvdr: zie video 1) Ik begrijp dat het geen humanitaire hulp is met voedselpakketjes! De verantwoording voor deze nieuwe bestelling: de IS in Syrië en Irak beter kunnen verslaan! Inmiddels weten we dat de VS in Syrië zijn om oliebronnen te controleren, het land in handen te krijgen en daarvoor de “rebellen” (ook IS) te steunen. Geen wonder dat het Syrische leger en zijn bondgenoten op verschillende plaatsen massa’s VS en andere wapens blijft vinden bij de terroristen die overwonnen worden.

En Netanyahou verklaart nu plechtig dat hij geen moeite heeft met Assad (alsof hij dat moet regelen), als hij zich maar houdt aan de eisen van het zionistische regime! (Nvdr: zie video 2 en 3) Over het einde van de 70-jarige gruwel van het zionistische regime, dat de meest fundamentele mensenrechten blijft schenden, rept hij geen woord.(Nvdr: Netanyahou deed het Perzische volk een vredesaanbod: video 4 en 5)

Marian Kotleba, voorzitter van “Ons Slovakije” bezocht samen met een Europese delegatie vorige maand Syrië. Hij was vooral getroffen door het crimineel gedrag van het zionistisch regime: zijn steun aan de terroristen, zijn verwoestingen en sabotage. Zijn besluit is duidelijk. Tegen Syrië wordt oorlog gevoerd omdat het zich moedig verzet tegen de misdaden  van  het zionistisch regime dat zijn heerschappij wil opleggen aan het Midden-Oosten en de wereld.

De VS en het zionisme kunnen wel landen vernietigen maar niet opbouwen. Ze kunnen wel oorlogen voeren maar niet winnen: niet in Afghanistan, niet in Irak, niet in Libië en zeker niet in Syrië. Moge het Midden-Oosten uiteindelijk uit  deze duisternis en geweld bevrijd worden, daarvoor baden de kerkleiders samen met de paus in Bari vorige zaterdag. (Nvdr: video 6)

P. Daniel

Vrijdag 13 juli 2018

Het Echo-team

Deze week werd in de nieuwbouw nogmaals een cursus georganiseerd door het “echo-team” (2 jongens en 2 meisjes). Er zijn ‘n 35 deelnemers, waarvan 2/3 meisjes. De meeste leden van de gemeenschap doen ook mee. Bij de eerste cursus vorig jaar hebben we uitvoerig hun werkwijze beschreven (XII/38, 22.9.17). Ik ben geen deelnemer maar wel kom ik af en toe mee genieten van de heerlijke sfeer. Het verloopt allemaal zeer levendig, iedereen wordt ingeschakeld en er wordt heel veel gelachen. Hiermee wordt ook onze dagorde grondig dooreen gehaald. ’s Middags bidden we de vespers. Om half vijf begint de cursus en duurt tot een flink eind in de avond. Dan is er voor iedereen een goed gevulde sandwich (of twee) met een beker frisdrank en een gezellig nakeuvelen.

Het overkoepelende thema is: Project Management (maar dan wel in het Arabisch). Voor zover ik het versta is het de bedoeling een grondige training te geven om een zinvol project op te starten, wat dit land zozeer nodig heeft. Dit vraagt een grondige voorbereiding: een goede omschrijving, een symbool, een timing,  de kosten, de bronnen, de risico’s, de uitvoering, de leiding, de  controle en nog zoveel meer. In groepjes van zeven worden uiteindelijk ook concrete projecten uitgewerkt, niet in de zin van neoliberale kapitalistische onzin van vergroting van “concurrentiekracht” maar in de zin van de werkelijke behoeften, in samenwerking met anderen, tot opbouw van iedereen. Het kunnen alle soorten projecten zijn van de opvang van de massa weeskinderen, gehandicapten tot kleine bedrijfjes van tapijtweverij… Het is vooral de positieve, eerlijke gemeenschapsgeest die aantrekkelijk is. En dat leren wij hier van jonge moslims! Het is het tegendeel van: “wij moeten de grootste, rijkste, sterkste worden!” of  “America first!” (terwijl bijna de helft van de Amerikanen ondertussen tot de armoedegrens gezakt is omwille van hun monsteruitgaven aan (zelf)vernietigende oorlogen over heel de wereldbol). Kortom, deze vorming is niet gebouwd op concurrentie, provocatie, overheersing, “assertiviteit” en geweld maar op broederlijke en zusterlijke gemeenschapsopbouw. Lees ons verslag van vorig jaar of kom eens kijken.

Daraa, weldra bevrijd van de “vrijheid”

De herovering van Daraa in het zuiden van Syrië is van grote strategische en symbolische betekenis. Van hieruit werd op 4 februari 2011  de zogenaamde “Syrische Revolutie” gelanceerd. Op 15 februari meldde Al Jazeera (dé toenmalige nieuwsbron voor het westen, zoals nu het Syrisch observatorium voor de  rechten van de mens!) dat 15 adolescenten in Daraa werden opgepakt en gruwelijk gemarteld omwille van vijandige slogans tegen de president. Niemand heeft ooit enige betrouwbare bevestiging kunnen geven van deze gruwelijke martelingen. Op 22 februari komt de VS senator John McCain naar Libanon en zorgt dat Syrische rebellen wapens krijgen vanuit Ersal (15 km van hier, aan de andere kant van het Anti-Libanongebergte). Ja, we hebben vooral in 2013 heel wat voor onze deur zien en horen passeren! Alle bondgenootschappen zijn voor deze senator goed, ook met IS, als ze Syrië maar op de knieën krijgen. En op 18 maart is er in Daraa een manifestatie van fundamentalistische islamisten met de bekende slogan: “Allah, Syrië, Vrijheid”. Vergis u niet, het gaat steeds om hetzelfde. Het doel is de moslimbroeders aan de macht brengen en die zorgen dan wel voor de nodige ontwrichting waardoor het westen zijn belangen kan nastreven. Het gaat dus om de vrijheid de sharia te kunnen invoeren!  Ondertussen was er echter nog een andere groep actief, zoals in Libië, Venezuela en zovele andere landen. Een groep goed getrainde scherpschutters zorgde lukraak voor enkele doden om de sfeer van een “burgeroorlog” op te roepen. En zo was de “spontane volksopstand” vertrokken. Een VRT specialist drukte het ooit zo uit, zogenaamd met de woorden van een Syriër: “Wij vroegen alleen maar brood en wij kregen kogels.” En niemand merkte op dat tien broden toen 1/10 van een € kostten! De werkelijkheid is dat vanaf het begin bij deze revolutie betrokken waren: de VS, Saoedi-Arabië en het zionistisch regime (dat gewoon is te ontkennen of te zwijgen).

Het Syrische leger en hun bondgenoten nemen geleidelijk heel Daraa in. Steeds meer (ook zware) wapens van terroristen worden hierbij buitgemaakt (van de VS, Israël, VK…). Steeds meer mensen keren al terug naar hun huizen en het leven begint zich langzaam te hernemen. Met de “val” van Daraa, de “wieg van de revolutie”, is de droom van een “regeringswissel” voorbij. Syrië ziet hoopvol uit naar de definitieve bevrijding van de “vrijheid van de sharia”, die het westen voor dit land zo ijverig had voorbereid.

(Nvdr: Daraa- stad werd intussen bevrijd: (video 7).  Enkele dagen daarvoor werden de grensovergangen met Jordanië veroverd, wat Syrische vluchtelingen in Jordanië hun terugkeer naar Syrië moest mogelijk maken.  (video 8 en 9) Israël lanceerde verschillende raketten op de T4 luchtmachtbasis in de provincie Homs en in de provincie Quneitra. waarschuwde voor interventies in de zgn. “gedemilitariseerde” zone op de Golan Hoogte (video 10 en 11).

Kinderen wenen aan de poort van het Oosten

Bari is de hoofdstad van Puglia (Zuid Italië),  de “poort op het Oosten”. In de basiliek bevinden zich de relieken van de 4e-eeuwse heilige Nicolaas, die in oost en west door katholieken en orthodoxen wordt gevierd. En voor de basiliek staat zijn groot beeld, in 2003 door president Vladimir Poetin geschonken. Daar kwamen paus Franciscus, patriarchen en kerkleiders uit het Midden-Oosten vorige zaterdag samen voor een oecumenische ontmoeting en gebed voor de vrede.

Nvdr: ter illustratie beelden van en uit de Sint Nicolaasbasiliek en van het bezoek van de paus (video 12 en 13).

De paus herinnerde de christenen aan hun plicht zich te bekeren tot het evangelie, d.w.z. een bekering tot de vrede. Hij ontstak het olielampje als teken van hoop en eenheid. Het Midden-Oosten mag niet in duisternis van oorlog en geweld gehuld blijven door een moordende onverschilligheid. Als christenen zijn we allen in het Midden-Oosten geworteld. De twee millennia oude, blijvende aanwezigheid van christenen is nu meer dan ooit noodzakelijk en mag niet in gevaar gebracht worden door de logica van macht en winstbejag. Fundamentalisme en fanatisme onder religieuze voorwendsels zijn in feite een lasteren van God,  – die vrede is -, waardoor de broeder vervolgd wordt die altijd de gebuur was.

Het was een luide roep om vrede. “Het is een zware verantwoordelijkheid die weegt op het geweten der volken, vooral van de machtigsten”. Zij moeten “afstand doen van de logica van overheersing”, geen “voordelen” willen opdringen die aan het Midden-Oosten vreemd zijn en waardoor ze in feite “hun eigenbelang” en “dominantie” opleggen. Zij brengen “geweld, door wapens gevoed”, en uiteindelijk een “ongebreidelde herbewapening”. Het is tegen ieder recht en tegen de  menswaardigheid “gebieden te  bezetten”. In feite wordt hierdoor “beslag gelegd op gas- en olielagen” van een ander, soeverein land. Tevens werden de huidige manipulaties rond Jeruzalem sterk aangeklaagd. Jeruzalem moet zijn “statut quo” bewaren zoals geëist wordt door het internationaal recht, wat ook de vraag van de christenen is. Er moet een rechtvaardige, “echte twee staten oplossing” komen voor de  betrokken volken  en geen bezet land als een open gevangenis.

Aartsbisschop Jean-Clément Jeanbart van Aleppo vertegenwoordigde ons Grieks-Melchitisch patriarchaat. Hij is een van de kerkleiders die geen behoefte heeft om door de algemene opinie geprezen te worden, maar die moedig durft opkomen voor de waarheid ook al stoort dit de “politiek correcte” menigte. Bij ons laatste bezoek aan Aleppo samen met een Zwitserse delegatie, verheugden wij ons al op een ontmoeting met hem, maar hij was helaas toen niet thuis. Vorige dinsdag morgen stond hij echter plots voor ons. Hij kwam voor medisch materiaal dat ze dringend nodig hadden. We konden gemoedelijk spreken alsof we elkaar al jaren kenden. Hij beloofde me de tussenkomst te sturen die hij gehouden heeft voor de paus en de patriarchen in Bari. Hij was nauwelijks vertrokken of ik kon zijn toespraak al lezen (met nog zijn pastorale brief n.a.v. zijn gouden priesterjubileum). Hierin dankt hij de paus voor de gelegenheid die nu aan de herders van de oosterse kerken gegeven wordt omdat hun  stem “door de massamedia versmoord wordt, verstikt door de politieke visies van de grote landen”.

Nvdr:Ter kennismaking Mgr. Jean-Clément Jeanbart tijdens een interview met RTL.  De video dateert van jan. ’16, maar doet geen afbreuk aan zijn huidige overtuiging.  Hij pleitte en pleit herhaaldelijk om de exodus te doen stoppen, het de Syrische bevolking – en dan vooral de christenen in het M.O. – mogelijk te maken in hun thuislanden te kunnen blijven.  En stelt dat het vertrek van Assad een ramp, de burgeroorlog, zou betekenen in Syrië. (video 14)

De ontmoeting in Bari leverde geen wollige diplomatieke taal op. Een goede verstaander heeft geen half woordenboek nodig om de juiste toepassingen te maken.

De westerse grootmachten, Israël en Turkije moeten hun bezetting, in welke zin ook, radicaal opgeven, anders is heel hun gepraat over “stabiliteit in de regio” onzin en huichelarij. Ze moeten allemaal weg uit Syrië, pas dan kan het Syrische volk in vrede leven zoals voorheen. In feite komen ze alleen maar wapens en steun leveren aan hun “vrijheidsstrijders”, die terroristen zijn en in het belang van de grootmachten en vooral van Israël het land komen uitmoorden en plunderen. Het laatste gedetailleerd rapport van Amnesty International geeft deze keer uitgebreid verslag van de gruwelijke (opzettelijke) oorlogsmisdaden en massaslachtingen van de VS in Raqqa, maar in heel de Atlantische pers is hiervan niet één woord te vinden.

Nvdr: ter illustratie deze film van Amnesty Int’l.  De heropbouw vinden de VSA en co. blijkbaar niet zo dringend.  Dode lichamen rotten onder het puin.  De stedelijke burgeroverheid staat er alleen voor.  Voor de bevolking geldt: ieder voor zich.  Ze voelen zich in de steek gelaten door de internationale gemeenschap. (video 15, 16 en 17)

Daar wordt nog altijd de minste aanleiding aangegrepen om te schrijven over die baarlijke duivels van de Syrische en Russische president, waardoor een voorwendsel gegeven wordt om deze laffe oorlog tegen Syrië verder te zetten. Ook in ons eigen land blijven zo velen trouw het tv-nieuws volgen en hun gazetten lezen en beseffen niet dat het pure manipulatie is voor de wapenbazen. Neen, wie de teksten van de ontmoeting in Bari leest, heeft alle reden om op zijn hoede te zijn en radicaal op te komen voor vrede en tegen iedere gewapende inmenging.

Nvdr: In de Deir Ezzor provincie, bij de stad Bukamal, een strategisch kruispunt op de grens met Irak, werd de burgerbevolking “getroffen” door Amerikaanse bommen.  Over de 30 doden –  vooral vrouwen en kinderen – werd in alle talen gezwegen.  De VSA en hun coalitie willen beletten dat het Syrische leger het grondgebied ten oosten van de Eufraat inneemt (ter herinnering… waar de oliebronnen zich bevinden). (video 18)

Dit gebed en deze oecumenische ontmoeting wilde vooral de stem laten horen van de  kinderen uit het Midden-Oosten die nog niets anders gehoord hebben dan het lawaai van bommenwerpers en ontploffingen en die nog niets anders gezien hebben dan het puin van troosteloze verwoestingen.

“Heer Jezus, Gij die onze Vrede zijt, kom ons ter hulp, bevrijd ons van leugen en geweld, inmenging en overheersing”.

En dit nog

Vrienden die al zo lang zorgen voor een deskundige illustratie van onze berichten met overvloedige video’s zijn net terug uit met vakantie:

P. Daniel