Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

De lijdensweg van het Syrische volk, door “de internationale gemeenschap” verzonnen, uitgelokt en opgelegd, duurt al zeven jaar.

Volk, leger en regering hielden echter moedig stand, terwijl ze eensgezind werken aan de materiele en geestelijke heropbouw van een verwoest land en een zwaar getroffen volk. En telkens worden oude wonden opnieuw  opengereten. In het noorden worden de Koerden aangespoord en geholpen om een groot onafhankelijk Koerdistan te vestigen en zo de soevereiniteit en territoriale integriteit van Syrië te breken. Koerden begrijpen evenwel dat zij door de VS misbruikt worden voor de belangen van de VS. Syrische Koerden laten verstaan dat zij bij Syrië willen blijven en vragen het Syrische leger om bescherming tegen Turkije. Anderzijds is er Oost-Ghouta vanwaar in 2013 al een massale gifgasaanslag gepleegd werd als valse vlag voor een militaire invasie, die evenwel niet doorging. De laatste weken wordt Damascus vanuit Ghouta hevig bestookt, terwijl de honderdduizenden inwoners van Ghouta zelf door de terroristen als menselijk schild worden gebruikt. Voor de burgers van Damascus wordt het steeds gevaarlijker en erger. Wekelijks krijgen we hierover verslagen van ooggetuigen. Sommige vrienden en kennissen willen bij ons zelfs een tijd komen schuilen. Het leger is nu aan de bevrijding van Ghouta begonnen en daarom lanceert de “internationale gemeenschap” nu een leugencampagne tegen Syrië en Rusland, precies zoals bij de bevrijding van Aleppo. Onze media worden overspoeld als nooit voorheen door de meest waanzinnige aanklachten tegen het Syrische en Russische leger om de aandacht af te wenden van de echte criminelen: de terroristen en de landen die hen blijven steunen. Het is voor ons een aansporing om nog met meer aandrang te bidden voor vrede in Syrië en om deze vastentijd  ook persoonlijk te beleven in zijn  diepste christelijke zin.

P. Daniel

Vrijdag 23 februari 2018

Flitsen

De 20 vrijwilligers van S.O.S. Chrétiens de l’Orient, afkomstig uit heel Frankrijk en nu werkzaam op verschillende plaatsen in Syrië, hebben een uitgebreid weekend bij ons doorgebracht. Ze willen nader kennis maken met elkaar, onderling afspraken maken en zich eens samen met ons ontspannen. De verantwoordelijke voor Syrië, Alex, is op dit ogenblik in Frankrijk maar een van jongens vertegenwoordigt hem bij de dertien jongens terwijl een van de meisjes verantwoordelijk is voor de zeven meisjes. Vrijdagmorgen kwamen ze toe en er werd eerst nog wat gewerkt. Zaterdag was een uitstap voorzien naar het klooster van Mar Moussa hoog in de bergen, 40 km verder.

We konden ons vroeger niet voorstellen hoe wij als Belgen ooit blij konden zijn met regen. Het heeft nu flink geregend, wat een grote zegen is voor het terrein. Bovendien hangt er zaterdag een dikke mist. Helaas, een dikke mist is nu precies wat je voor een uitstap naar Mar Moussa best kunt missen. En toch, terwijl de beklimming begon, trok de mist helemaal op en de bergen verschenen als in een schitterend zomerweer. Ook de wandeling in de bergen gebeurde onder een volkomen open hemel. En bij het afdalen viel de mist weer als een dikke donkere deken over het hele landschap neer. En zo was het toch een schitterende uitstap. De groep was op tijd terug om samen de plechtige zaterdagavond vespers van de vasten te zingen. En ’s avonds genoten groot en klein van een gekke film van Louis de Funès.

Zondags werd de uitgebreide byzantijnse eucharistie wat vroeger gecelebreerd. Het is de “zondag van de orthodoxie”, waarop gevierd wordt dat in 843 een concilie bepaalde dat de iconen mogen vereerd worden omdat hierdoor niet de voorwerpen geëerd worden maar de mysteries van God en de heiligen die hierdoor worden afgebeeld. Het was het einde van de verwoestende iconoclastenoorlog. Gewoonlijk wordt na de mis een processie gehouden waarbij iedereen een icoon draagt. Wegens tijdsgebrek gingen we echter onmiddellijk eten om daarna onder een stralende zon afscheid te nemen van deze jongeren, behalve van vier die deze week bij ons blijven. Het was voor hen en voor ons een bijzonder hartelijke ontmoeting geweest. Waarom zou het onmogelijk zijn dat ook uit ons land zulke bezielde jongeren, vrij van de frustraties van het “politiek correcte denken”, zich enthousiast inzetten voor christenen in een land dat slachtoffer is van de zoveelste westerse waanzin?

Het grote werk deze week bestond vooral in opruimen. Vlak  voor de oorlog was de nieuwbouw bijna klaar. Dat betekent dat rond het gebouw een flinke hoeveelheid ijzer, hout,  stenen en afval lag. Dit werd deze week grotendeels opgeruimd met een oude tractor die zo kraakt en rammelt dat niemand het erg vind wanneer ook ik er mee rijd.

Ondertussen krijgen we  nagenoeg elke dag bezoekers uit Damascus die vertellen hoe verschrikkelijk de fanatieke terroristen in Oost Ghouta  tegen Damascus tekeer gaan. De voorbije jaren werden verschillende staatsgrepen door de geheime westerse diensten gepland, maar allen mislukten. Nu willen ze nog zoveel mogelijk ontwrichten. Soms schieten ze honderden dodelijke projectielen af per dag op de burgerbevolking waardoor ze dood en vernieling blijven zaaien. Achteraan voeg ik een getuigenis van eergisteren toe van een zuster vanuit de christelijke wijk in Damascus, alsook verdere informatie en video’s, met dank aan hen die ze me bezorgden. Inmiddels verblijven enkele families van vrienden uit Damascus voor de veiligheid een tijdje hier. Het zijn  families waar wij gastvrij ontvangen worden of overnachten wanneer we naar België komen. Hun wijk ligt vlak bij die van de terroristen.

Een tsunami van huichelarij en onzin

De bevrijding van Aleppo door het Syrische leger en zijn bondgenoten werd een feest dat nog dagelijks en soms uitbundig gevierd wordt. De mensen juichen niet om de vele doden en de verschrikkelijke verwoestingen, maar omdat het leger hen uiteindelijk kon bevrijden uit de hel van de terroristen, omdat er weer hoop en toekomst is, dank zij de heldenmoed van zovele soldaten. De “vijanden van Syrië” zagen echter hun hoop op een vernietiging van Syrië weer verminderen en vermits ze het officiële nieuws beheersen, puilden onze media toen uit van berichten over de zogenaamde misdaden van het Syrische leger tegen zijn eigen volk, kortom, precies het tegendeel van de werkelijkheid.

Over de hel waarin Oost Aleppo jaren geleefd heeft, werd geen woord gezegd. En ook toen stelden de Witte Helmen zichzelf als de grote redders voor, terwijl ze in feite de propagandamachine zijn van de terroristen om met valse berichtgeving Syrië ten val te brengen. In december 2016 gebruikten de Witte Helmen samen met terroristen in Aleppo chemische wapens tegen onschuldige burgers om video’s te maken van hun “reddingacties” en Syrië hiervan te beschuldigen. Een Zweedse medische organisatie heeft hun laffe streken ontmaskerd. Het Russisch coördinatiecentrum in Hmeimin onthult nu dat de Witte Helmen samen met Jabath al Nousra  weer chemische wapens gebruiken tegen onschuldige burgers om reclamebeelden te kunnen maken van hun “reddingswerk” en Syrië te beschuldigen. Het gemene spel dat zij met die jongen “Omran” uitspookten is inmiddels ook door zijn vader ontmaskerd, maar toch blijven zovele politieke en journalistieke leeghoofden het voorgeschreven verhaal tegen Syrië verder uitkramen.

Precies hetzelfde speelt zich nu af bij de “bevrijding” van Oost-Ghouta. Terroristen gebruiken de bevolking daar als menselijk schild en bestoken ondertussen Damascus. De laatste drie weken zouden, volgens dr. B. al-Jaafari al meer dan 1000 obussen op de bevolking van Damascus afgeschoten zijn met dagelijkse doden  en gewonden. Dit is in onze media het vermelden niet waard. Integendeel, ook onze vrt-berichten puilen uit van onzin, ver van de werkelijkheid en de waarheid. Een van onze politieke analisten is zo gehersenspoeld dat hij Syrië  “een van de meest wrede dictaturen ter wereld”  noemt en verwacht dat de haat van het volk de president van de troon zal stoten, net het tegendeel van de werkelijkheid.

We denken terug aan de staatshoofden en toppolitici die in 2012 met grote zekerheid aankondigden dat die  “gruwelijke dictator” heel vlug ten val zou komen. Deze valse profeten zijn ondertussen allemaal zelf van hun troon gevallen. Zij dachten dat ze met hun fantasieën ook de  werkelijkheid konden veranderen. Het Syrische leger kan niet langer toezien hoe het leven van 8 miljoen burgers in Damascus dagelijks wordt bestookt vanuit Jobar en Ayn Tarma.

foto van Syria News.

Rokn al-Din district Damascus

foto van Syria News.

Rokn al-Din district Damascus

Het is aan een tegenoffensief begonnen. En dat is weer het moment waarop de “vijanden van Syrië” om hulp schreeuwen. Vandaar de vloedgolf van onzin in onze media. Achteraan vind je uitleg en video’s over de werkelijke toedracht. Heren en dames journalisten, politici, huichelaars en leugenaars, jullie rijk loopt ten einde. Eens zal het volk van Ghouta, zoals het volk van Aleppo dansen en juichen om de bevrijding door het leger en zijn bondgenoten. En zij zullen optochten houden om de soldaten te eren,  de Syrische, de Russische en de Hezbollah. Dat is ons gebed, onze hoop en verwachting.

Syrië het bloedend hart van een wereldoorlog

Vier jaar heeft Syrië zich moedig verdedigd tegen barbaren, afkomstig uit meer dan honderd landen, rijkelijk gesteund door de “internationale gemeenschap” (in feite slechts 6 à 7 % van de mensheid), die iedere menselijkheid en internationaal recht met voeten blijft treden om zijn eigen laaghartige politieke en economische belangen op te leggen, ten koste van honderdduizenden doden, miljoenen vluchtelingen, een verwoest land (de “moeder van de beschaving” ook van die van de verwoesters!) en een volk dat voorheen in harmonie en welvaart leefde en nu in armoede wordt gestort. Syrië heeft daarna met behulp van trouwe bondgenoten de barbaren verslagen, maar de “internationale gemeenschap” gaat verder met moorden en verwoesten in een krampachtige poging om toch nog het land van de kaart te vagen en het volk uit te roeien.

“Dat is de bedoeling van het “grote plan” van de neoconservatieven. Het is, terloops gezegd, wat aan Syrië moest opgelegd worden, nl. het lot dat al 70 jaar voorzien is voor Palestina, een strook land, gestolen onder de vlag van een triomferend kolonialisme. Het lot van de Syriërs zou dan vergeleken kunnen worden met dat van de Palestijnen, onherroepelijk geplunderd in naam van een “goddelijke zending”. Het rampzalige lot van de Amerindiaanse volken, die uit de geschiedenis werden geschrapt, toont tot wat kolonisten van elders in staat zijn.” (Michel Raimbaud, Frans oud-ambassadeur en professor, 19 februari 2018: https://www.mondialisation.ca/sept-ans-de-guerre-en-syrie-reveillons-nous-ils-sont-devenus-fous/5623371).

Het westen wil nog steeds zijn doel bereiken in een huichelachtige politieke verpakking: Syrië zou onder UNO  bescherming (voogdij) moeten geplaatst worden, nl. om het al zijn rechten af te nemen, zodat het niet meer kan beschikken over zijn eigen land en zijn politieke toekomst niet in eigen handen kan nemen. Machtige westerse staten gedragen zich als de gendarmen van de hele planeet, verwoesters zonder geloof of wet, gesteund door blinde intellectuelen, omgekochte journalisten, politici zonder ruggengraat en helaas, in heel de joods-christelijke wereld vele vrome gelovigen verblind door de valse Bijbelse mystiek van het zionisme.

“Syrië is al lang in de kijker van de VS, UK en Israël. Syrië is het zwaartepunt van het Nabij Oosten, de geboorteplaats van de drie geopenbaarde godsdiensten, het kloppend hart van het Arabisme, symbool van een moderne en verdraagzame islam, zetel van de eerste kaliefen: een erfenis, zwaar om dragen maar die aan deze “schijnwerper van het Oosten” een onmiskenbaar prestige onder de Arabieren heeft gegeven en een glans van sympathie onder de moslims” (ibidem)

Wat het westen niet klaar kreeg na zeven jaar steun aan de terroristen, willen ze nu openlijk realiseren, nl. het breken van Syrië: Israël in het Zuiden, de VS en hun vazallen in het  Noordoosten door de Koerden te steunen, Turkije in het Noordwesten tegen de Koerden en allen tegen Bachar al-Assad en tegen Syrië. Hun aller voorwendsel is de strijd tegen het terrorisme, wat nu alleen nog door onnozelaars geloofd wordt. Wel heeft Syrië reeds een Israëlisch gevechtsvliegtuig uit de lucht gehaald, wat voor de zionisten een niet geringe vernedering is.

Terwijl Syrië en Rusland protesteren tegen de onaanvaardbare en illegale aanwezigheid van de VS en hun knechten, blijven de VS bombarderen, de olie- en gasvelden roven, de “Arabische revoluties” van Israël en de terroristische activiteiten van Saoedi-Arabië steunen. En daarbij is Syrië het bloedend hart van een wereldoorlog.

En plots lanceert de nieuwe Franse minister van buitenlandse zaken, Jean-Yves Le Drian zijn arrogante eis dat allen die in Syrië niets te maken hebben, moeten verdwijnen. Michel Raimbaud geeft hem hierop een duidelijk antwoord:

Mijn heren, jullie de aanvallers, vergeet niet dat jullie aanwezigheid in Syrië onaanvaardbaar en illegaal is, alsook de aanwezigheid van uw bebaarde mannen, uw speciale raadgevers en uw grondtroepen. Indien er een wettige aanwezigheid is bij uitstek in Syrië, dan is het niet die van jullie, maar die van de Syrische staat, de bondgenoten en partners van de regering van Bachar al-Assad, waarvan jullie het vertrek eisen. Als er zich een aftocht opdringt met respect voor het internationaal recht, dan is het die van jullie, die niets te maken hebben in Syrië”. (ibidem)

“Vechten” en “sterven”

De vastentijd wordt spontaan verbonden met wat minder eten en snoepen. In zijn diepste christelijke zin betekent vastentijd evenwel veel meer. Deze kent een begin en een einde. Voor een christen  begint de vasten met de strijd van Jezus in de woestijn. “Daarna werd Jezus door de Geest naar de woestijn gevoerd om door de duivel op de proef gesteld te worden” (Matteus 4, 1).Samen met Jezus tracht een christen de aardse verleidingen van macht, bezit en eer te overwinnen. Al moeten we blijven vechten tot het laatste moment van ons aardse leven, onze houding van weerstand op deze terreinen zal ons met Gods genade geestelijk sterker maken. Bij de schepping werd het eerste mensenpaar verleid door de duivel en liet zich meevoeren in het kwade. Jezus heeft deze strijd opnieuw gevoerd in de woestijn en de duivel weerstaan. Dit is als een nieuwe schepping. In onze strijd tegen de aardse verleidingen kunnen ook wij met Jezus delen in deze nieuwe schepping. Het kan ons sterk maken tegen leugen, bedrog, ontrouw en huichelarij zowel in de wereld als in de Kerk. Het doet ons afstand nemen van zovele populaire maar vernietigende ideologieën, waardoor de waardigheid van mensen en volken wordt vernietigd. Het laat ons het echte geluk en de diepe waarheid ontdekken, die niet bij ons op aarde te vinden is maar bij God.  Het einde van de vasten is de kruisdood van Jezus, beantwoord door de Vader met de verrijzenis. Het is een illusie om aan de verrijzenis te kunnen deelnemen zonder lijden en sterven. Anderzijds is er geen lijden en sterven in ons leven, waarin niet de kiem aanwezig is van de verrijzenis. En al volgt onze fysische dood op het laatste ogenblik van ons leven, dit sterven kunnen we iedere dag en ieder moment voorbereiden en beleven. Zo ook is de verrijzenis van ons lichaam verbonden met wat God op het einde der tijden zal realiseren. De verrijzenis van ons hart kunnen we evenwel iedere dag en ieder moment beleven. De grote opdracht die Jezus ons inmiddels heeft nagelaten is het dagelijks sterven, aan onszelf, aan onze aardse verwachtingen, prestaties en gehechtheden. Het kunnen ook gebeurtenissen zijn. We moeten niet terugkeren naar momenten uit ons leven, noch goede noch kwade, maar eerder opnieuw geboren worden. Ieder ogenblik kunnen we leren sterven en het is nodig om te kunnen delen in de verrijzenis.

En dit nog

P. Daniel

2 gedachten over “Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

  1. P. Daniel, ben je de rol van het radicale Iran niet vergeten in dit conflict?

Reacties zijn gesloten.