Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Zes jaar lang werden in Genève nutteloze gesprekken georganiseerd over de vrede in Syrië onder leiding van de UNO. De westerse wereldheersers streefden immers hun eigen geheime agenda na: de totale en onvoorwaardelijke capitulatie van de Syrische Arabische Republiek met de moslimbroeders als de nieuwe machthebbers onder heerschappij van de NAVO. In het Russische Sotsji werd eindelijk onder de bescherming van Rusland, Iran en het (nog dubbelzinnige) Turkije een waardige Syrische dialoog gehouden (29-30 januari 2018). Het hoger comité van onderhandelingen (van Saoedi-Arabië) en de moslimbroeders weigerden deel te nemen. Het westen verwierp dit congres. Tegen hun verwachting in, kwam evenwel de officiële UNO bemiddelaar Stafan de Mistura zijn steun betuigen en de wettigheid ervan erkennen. In Syrië heerst de vrede nog niet, maar de consensus die nu werd bereikt is wel de basis voor de vrede in Syrië. De 1600 afgevaardigden vertegenwoordigden 90% van alle Syriërs met zijn vele belijdenissen en etnische groepen (Koerden, Druzen, Alawieten, Bedoeïenen, Armeniërs, Turkmenen, Georgiërs,  Tsjetsjenen…).

In het verleden wilden de Engelse en Franse kolonisten de landen in het Midden Oosten omvormen tot confessionele groepen. Syrië wist hieraan te weerstaan. Syriërs willen met hun grote menigte “minderheden” één familie blijven en de ene harmonieuze samenleving van Syrië vormen. De VS en Israël, Saoedi-Arabië en Frankrijk, het westen en de VN zullen dit, tegen hun zin eens moeten aanvaarden. Ondertussen blijven ze nieuwe (verouderde) lastercampagnes verzinnen om voor zichzelf een rechtvaardiging te vinden en het land te blijven ontwrichten. En daar zouden we moedeloos van worden als we rondom ons niet zovele  bemoedigende tekens zagen. Kortom, met het westen is het hopeloos, voor de rest is alles in orde.

Na enig nieuws uit de gemeenschap klagen we nogmaals de al te doorzichtige lastercampagnes tegen Syrië aan en willen aansporen tot wat meer moedige weerstand.

P. Daniel

Vrijdag 9 februari 2018

Flitsen uit de gemeenschap

We kregen een bestelling van 3 ton kaarsen.  Hiermee kunnen deze week weer vier mensen te werk gesteld worden: twee mannen om de kaarsen te maken en twee vrouwen om de kaarsen te verpakken. Wat ze niet kunnen afwerken, kunnen wij wel doen. Er is trouwens altijd voorbereiding en nazorg nodig. Zo moet de paraffine vooraf al op de juiste temperatuur gebracht worden om te kunnen beginnen. En vier vrijwilligers van S.O.S. Chrétiens de l’Orient hebben in Qâra gezorgd voor de volgende 3.000 plastiekzakjes met warme kleding voor de kinderen van Deir Ezzor.

Donderdag zat de dag vol verrassingen. We waren maar net begonnen, zoals gewoonlijk  om half zeven, met het morgengebed of er stond een vrachtwagen te wachten om geladen te worden met aardappelen en ajuinen. Deze was nog niet vertrokken of een andere, grotere vrachtwagen bracht 150 planten van abrikozenbomen en een grote vracht meel voor de boerderij, aan de rand van het domein. De zakken meel werden daar gelost.

We maakten van de gelegenheid gebruik om eens rond te wandelen op de plaatsen waar we gedurende  gans de oorlog niet konden komen. Een van de muren van de boerderij zit vol gaten van de kogels. Verderop zagen we nog een stuk muur dat van het klooster uit vorige eeuwen (dat dateert van de 6e eeuw) moet zijn. Daarbij ontmoetten we onze herder met zijn  honderdtal schapen. Hij bood ons aan om thee te zetten. In een oude kapotte rugzak had hij alles bij: thee, water, een moortje… Hij had twee verschillende schoenen aan en een jas die ook helemaal kapot was. We beloofden voor hem een goede jas, schoenen en een rugzak te zoeken, die we ook dezelfde dag nog konden geven. Daarna was het tijd om de abrikozenbomen te gaan planten op de plaatsen waar dode bomen al waren verwijderd. Tegelijk moeten die veel water krijgen. Een deskundige van het dorp hielp ons om de wortels van de bomen eerst te snoeien. En daar zijn we heel de dag mee bezig geweest zodat er ’s avonds alleen nog tijd overbleef om de eucharistie te vieren. Moge God, Schepper en Vader deze bomen zegenen met vele en goede vruchten zodat ze  de  roem van de Syrische abrikozen vermeerderen voor Gods glorie en de gezondheid van de mensen.

Nazipropaganda op wereldvlak

Het is waar. Een grove leugen kan gemakkelijker in de openbare opinie geklopt worden dan een kleine leugen. Daarmee moeten we de minister van propaganda en informatie van het Nazisme, Jozef Goebbels helemaal gelijk geven. Gold zijn ervaring op Europees vlak, nu woedt deze kanker wereldwijd. De CIA-zionistische-Engelse propaganda is er in geslaagd, door telkens herhaalde leugens, de wereld wijs te maken dat Syrië voortdurend chemische wapens gebruikt en dat Rusland, China, Iran de grootste bedreiging vormen voor de wereldvrede, die nu dringend met militair geweld moet bedwongen worden. En het werkt. Niet alleen ‘correcte’ journalisten en politici trappen er in, maar ook een menigte intellectuelen, vrome gelovigen en eenvoudige mensen.

Kortom, de wereld  schijnt plat op haar buik te liggen in aanbidding voor de wapenbazen, die steeds meer en grotere oorlogen weten uit te lokken om hun wapenindustrie te doen floreren als nooit voorheen. Wie even nadenkt weet dat Syrië zeker geen chemische wapens gebruikt. Ik ga mijn uitvoerige bewijzen van vorig  bericht niet meer herhalen. Wanneer hierrond al jaren in de openbare opinie een hysterie heerst, weet je toch dat Syrië zeker geen chemische wapens zal inzetten om de wereld nog meer in het harnas te jagen tegen zijn land. Het heeft die helemaal niet nodig en kan die ook niet gebruiken omdat het voor eigen soldaten te gevaarlijk is. Dat zijn wapens voor terroristen.

Waarom wordt Syrië daarvan dan beschuldigd? Eenvoudigweg omdat het aan de winnende hand is. Sinds drie maanden is het Syrische leger met zijn bondgenoten bezig Fatah al Sham (het vroegere Al Nousra) en IS  aan het overwinnen in de provincies Hama, Idlib en Aleppo.

Ondertussen keren steeds meer burgers naar de door het leger bevrijde gebieden terug. Deze week werden weer tientallen dorpen en districten bevrijd. En telkens wanneer het leger spectaculair in opmars is komt de internationale gemeenschap met haar onzinnige beschuldigingen, zonder enig bewijs of eerlijk onderzoek. Ofwel komt de internationale gemeenschap af met de eis voor een  “humanitair bestand”, dat uiteindelijk voor niets anders bedoeld is dan om de terroristen te hergroeperen. Zoals de oorlog tegen Irak verantwoord werd door de valse beweringen over vernietigingswapens (waarvoor de VS zich tot heden nog steeds niet heeft verontschuldigd!), zo zijn het nu de niet bestaande chemische wapens van het Syrische leger die moeten zorgen dat de vernietiging van Syrië aanvaard wordt.

En de leugens worden geniaal in elkaar geprutst. De chemische wapens zouden komen van Iran met behulp van Rusland! Schitterende vondst om deze drie landen tegelijk te demoniseren. Je zou denken, daar trapt toch geen enkele onnozelaar in. En toch, het werkt. Ondertussen vertellen mensen uit Damascus ons dat daar nog dagelijks burgers gedood worden door aanvallen van de rebellen en meldt de ngo Airways dat de internationale coalitie in 2017 meer dan driemaal zoveel burgers gedood heeft dan ze zelf opgeeft, nl. 6000! Hierover verschijnt dan geen woord in onze media. Tegelijk blijven de VS maar liegen en zeggen dat ze IS bestrijden terwijl ze in feite Syrië verder aan het ontwrichten zijn.

(Nog een kritische bedenking rond het gebruik van chemische wapens, geschreven voordat de VS de Syrische troepen aanvielen: https://www.golfbrekers.be/prelude-van-een-amerikaanse-militaire-aanval-in-syrie/.)

Nvdr:10.2.2018: Net ontvangen bericht: Israël slaat opnieuw toe ten westen van Damascus als wraak voor het neerhalen van hun vliegtuig dat een aanval uitvoerde in Syrië.

Nvdr: Bij n-tv (Duits): Strategie der USA wirft Fragen auf “Sinds wij hier zijn is de toestand stabiel…”

Hoe kardinalen en bisschoppen uit hun coma wekken?

De katholieke priester Elias Zahlaoui uit Damascus schreef op 4/1/2018 een open brief als een noodkreet aan de Amerikaanse kerkelijke overheid.

“Weten jullie eigenlijk wel wat uw opeenvolgende regeringen sinds tientallen jaren doen om hun totale overheersing over de wereld op te leggen en te handhaven?

… tsunami’s van verschrikkingen en onrechtvaardigheden over hele landen, o.a. over mijn land Syrië

… uw absolute stilte doet ons geloven dat gij hiervan totaal niets weet…

En gij kardinalen en bisschoppen van de  VS, gij zwijgt bij deze ondernemingen, die radicaal het tegendeel zijn van alles wat Jezus deed en zei, wat gij verondersteld wordt te vertegenwoordigen

… uw land, “het grootste land” zeggen uw  leiders, zet zich gedurende decennia hardnekkig in om met duivelse technieken tientallen miljoenen mensenlevens te  vernietigen

…in naam van miljoenen christenen en niet christenen in de  wereld: wie dient gij? Jezus Christus of de Dollar? Kunt gij ontkennen dat uw stilte u medeplichtig maakt aan de misdaden van uw opeenvolgende  regeringen?

… Excellenties, wat is er nodig om u uit uw coma te wekken? Moet uw “groot land” zich storten in de verschrikking van de hel, die het overal wil verspreiden met arrogantie en waanzin?”

(Een bevestiging  hiervan gaf al  o.a. James A. Lucas, US Has Killed More than 20 Million People In 37 ‘Victim Nations’ since World War II, Global Research , March 07, 2016)

De waardigheid van het menselijk leven

De eerbied voor het menselijk leven vraagt wereldwijd onze onverdeelde inzet. De “rechten van de mens” worden dikwijls misbruikt voor individuele grillen, los van de werkelijkheid en tegen de echte eerbied voor het leven. Pierre Simon, die tweemaal grootmeester van de loge was, gaf aan zijn vernietigende levensstrijd deze titel: De la vie avant toute chose (1979). Hij is een van de grootste verwoesters geworden van de waardigheid van het menselijk leven uit onze tijd. Gehandicapten waren volgens hem het leven niet “waard”. En zo zaaide hij de grootste verwarring. Het eerste mensenrecht is het recht op leven. Iedereen mag er zijn, zoals hij of zij is en de zwaksten verdienen de meeste zorg. Dat is de graadmeter voor de kwaliteit van een beschaving.

Op de vooravond van de “mars voor het leven” in Parijs (20 januari 2018) zijn organisatoren uit zeven landen (Duitsland, Italië, U.K., Nl, Zwitserland, VS, Frankrijk) samen gekomen om de internationale samenwerking te versterken. Ziehier enkele interessante aansporingen.

  • Volgende mars heeft plaats te Brussel voor het Europees Parlement, op 22 april 2018. Laten we die datum in de andere landen overnemen en verspreiden en telkens wanneer ergens een mars voor het leven gehouden wordt deze ook bij ons aankondigen om de internationale beweging voor het leven te versterken.
  • Roemenië en Moldavië hielden recent verspreidde manifestaties tegelijk in respectievelijk 138 en 140 steden.
  • Er zijn verschillende soorten acties mogelijk: een stille tocht (Berlijn), een gebedswake (Berne), een feest voor het leven (Parijs)…
  • Getuigenissen van vrouwen die abortus ondergingen en na een mars voor het leven pro vita activisten worden, zijn bijzonder efficiënt. Ook getuigenissen van vrouwen die een mislukte abortus hebben overleefd.
  • Amerikaanse, Britse en Franse bisschoppen nemen steeds meer deel aan de mars voor het leven, zoals onze voormalige aartsbisschop A.J. Léonard al deed. Laten we bidden voor meer moedige kerkleiders en hen uitnodigen. In Washington werd ook voor het eerst op de avond vooraf een eucharistie gevierd met de mogelijkheid van een volle aflaat voor de deelnemers.
  • Polen en andere oost Europese landen blijven meer trouw aan hun christelijke wortels en aan het eerste van alle mensenrechten, nl. het recht op leven. Laten we hun voorbeeld navolgen.

Volhouden is de boodschap, ook wanneer het begin moeilijk is of een mars voor het leven nog maar weinig volk trekt. We nemen immers  deel aan een internationale strijd voor het leven. Bovendien, naast de mars van één dag, kunnen we heel het jaar door getuigen van onze eerbied voor het leven en God, Schepper, Vader en Heer van alle leven op creatieve wijze verheerlijken.

En dit nog: