Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Het pinksterfeest, vorige zondag gevierd door alle christenen in de hele wereldkerk is de enige, ware “Grote Reset”, die al onze medewerking verdient  

In het joodse geloof was dit het “wekenfeest”, nl. zeven weken na Pasen, het feest van de bevrijding uit Egypte. Het getal zeven in de Bijbel verwijst naar de volheid. De heilige Johannes heeft zijn Apocalyps of Openbaring helemaal volgens het getal zeven uitgewerkt. Zijn brieven aan de “zeven kerken” vertegenwoordigen “alle kerken”. De zeven zegels verzegelen alle geheimen, de zeven kwalen zijn alle ellende… Welnu, zeven weken van zeven dagen en daar nog een dag bovenop, dat is de volheid van de volheid, nl de 50e dag (Grieks = pentecostes).

Dit was ook een landbouwfeest, waarop de eerstelingen van de oogst uit dankbaarheid aan God, Schepper en Vader werden opgedragen.  Wij leggen daarom ook de eerste vruchten van onze oogst aan de voet van het altaar bij de Eucharistieviering. Vervolgens was het een familiefeest, waaraan iedereen mocht deelnemen, ook de slaven en slavinnen. Het was een herinnering aan de bevrijding van het joodse volk zelf uit Egypte. Pinksteren was uiteindelijk ook een weerspiegeling van een jubeljaar, nl. het jaar na het zevende “sabbatjaar”, het 50e jaar, dat werd aangekondigd door de bazuin, de ramshoorn (Hebreeuws: jobel, Leviticus 25). Hiermee waren drie verplichtingen verbonden. De gronden, de wijngaarden enz. moesten een jaar lang met rust gelaten worden en braak blijven liggen,  de bezittingen moesten terugkeren naar de oorspronkelijke eigenaars en de slaven moesten vrijgelaten worden. De beroemde joodse historicus Flavius Josephus  (+ rond 100) voegt hier nog de verplichting aan toe van het opheffen van alle schulden (Joodse Oudheden 3, 12). Dit geheel vormde een grondige “reset” en een totale maatschappelijke vernieuwing. Deze algehele omvorming werd evenwel in de praktijk nooit doorgevoerd. Wel bleef het steeds een belangrijk ideaal, een streefdoel en een bron van blijvende inspiratie. Zo werd het jubeljaar ook een symbool voor de komst van de messiaanse tijd. Tenslotte werd in de latere joodse traditie met Pinksteren ook de viering verbonden van de afkondiging van de Wet, aan Mozes gegeven op de Sinaï, wat gepaard ging met donder en bliksem (Exodus 20).

Welnu, Jezus Christus heeft door zijn Menswording, zijn onderrichtingen, zijn Evangelie, zijn lijden, sterven en verrijzen, het ideaal van het joodse jubileum met zijn Pinksteren ten diepste vervuld. “Christus betekent het einddoel/vervulling van de wet” (Romeinen 10, 4: Grieks: telos = niet alleen einde maar vooral voltooiing!). Hij is de ware Bevrijder en Verlosser van ieder mens op aarde en van geheel de mensen familie. Hij is de eerste van de nieuwe schepping en als eerste verrezen. Hij is met zijn heilige Geest de kostbaarste en eerste vrucht van de oogst, zijn verlossingswerk. Deze Geest schenkt Hij nu aan allen  die in Hem geloven. Met zijn Zaligsprekingen en zijn Evangelie geeft hij ons zijn Nieuw Charter voor de mensheid. Zijn gebod van Liefde tot God en tot de medemens is de vervulling van alle geboden. Deze Wet en Genade zijn niet meer geschreven op stenen tafelen, noch op perkament, maar door Gods Geest in de harten van de mensen. Zoals de “Tien geboden” met de natuurwet langs het joodse volk voor alle volken van alle tijden gegeven zijn, zo is Jezus’ Wet van de liefde  langs de Kerk gegeven voor heel de mensheid en voor altijd. En deze “Nieuwe Wet” of “Wet van de Geest” kan in de praktijk niet herleid worden tot een concrete, geschreven tekst, zoals het kerkelijk wetboek of de gedrukte tekst van het Evangelie zelf.  De “Nieuwe Wet” is de kracht van de heilige Geest zelf in het hart van gelovigen, zoals de heilige Thomas van Aquino  (+ 1274) duidelijk uitlegt in zijn Summa.

Pinksteren is het “Grote Reset” van Gods Liefde voor de hele mensheid om ieder mens tot zijn diepste waardigheid en geluk te brengen. Hij zelf heeft onze  menselijke levenssituatie helemaal doorleefd tot en met de verschrikkelijke veroordeling tot de Kruisdood.  Na zijn Hemelvaart heeft Hij ons zijn  eigen goddelijke Geest geschonken, waardoor wij met Hem burgers van zijn Rijk  kunnen  worden. Het is een Rijk van liefde en barmhartigheid, waarheid en rechtvaardigheid, vrede en geluk. Hiermee kunnen we onze diepste ontplooiing als “beeld Gods” bereiken en uiteindelijk één worden met God, waarvoor we geschapen zijn. Door zijn armoede zijn wij rijk geworden. Door zijn vernedering heeft Hij ons verheven. Door zijn sterven ontvingen wij het Leven. Doordat Hij alle schuld en kwaad op zich nam, zijn wij bevrijd en geheiligd.

Wat ons in deze tijd wordt voorgehouden als  de “Grote Reset” komt van het Wereld Economisch Forum van Davos (Zwitserland), vanuit de machtige wereldorganisaties, de miljardairs van de Rothschilds, de bankiers, de City of London, de Big Farma, de wapenbazen, de Kabbala,  de wereldelite en hun marionetten in zowat alle landen. Het  is helaas op zowat alle punten het tegendeel van Pinksteren. Deze “Grote Reset” wordt uitgedacht door mensen die zichzelf op duizelingwekkende wijze hebben verrijkt en hun rijkdom en macht steeds meer weten uit te breiden. Ze zijn “eugenetici” die menen dat er te veel mensen op aarde rondlopen. Ze trachten de wereldbevolking te verminderen en helemaal onder hun controle te krijgen. Door de verwoesting van de eenvoudige, plaatselijke economie, worden hun multinationals steeds rijker en machtiger. Door de vernietiging van het maatschappelijke leven, worden mensen tot geïsoleerde, weerloze  deeltjes van een kneedbare massa herleid. De dynamische kracht van fiere, soevereine volken wordt gebroken en onderworpen aan een wereld overspannende bureaucratie zonder hart. Het gezin als basiscel van de maatschappij, waarin ieder mens de waarden van het leven leert en ontvangt, wordt vervangen door levenloze, manipuleerbare structuren. De zorgzame liefde van een moeder en het beschermende gezag van een vader worden ondermijnd en vervangen door harteloze dwangmaatregelen.   Zelfs de diepste eigenheid van een mens als man of vrouw, de bron van onze levens rijkdom en creativiteit, wordt aan de mensen ontnomen en gereduceerd tot een kleurloos, onzijdig  (n)iets.   

Gods “Grote Reset”, het Pinksteren moeten we wereldwijd vieren en omarmen als de enige redding en hoop voor deze wereld. Dit plan brengt leven en liefde voor iedereen. De duivel zaait niets anders dan dood en vernieling,  haat en oorlog. Er is geen compromis tussen beiden mogelijk. In zijn Pinksterpreek roept de heilige Petrus ons op: “Redt u uit dit ontaarde geslacht” (Handelingen 2, 40). Aan de mensen die vragen wat zij nu moeten doen antwoordt hij: “Bekeert u en ieder van u moet zich laten dopen in de naam van Jezus Christus tot vergeving van uw zonden. Dan zult gij als gave de heilige Geest ontvangen” (Handelingen 2, 38).

P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 10.6.22

Flitsen

Er zijn twee hoofdgedachten in de liturgische gebeden van Pinksteren volgens de byzantijnse ritus. Vooreerst is het de gave van de heilige Geest om alle volken te verenigen in de belijdenis van de Drie-ene  God. Van de gelovigen vraagt dit een overgave zodat Hij hen kan heiligen. De tweede gedachte is deze: de apostelen hebben de heilige Geest ontvangen om Hem door te geven aan de gelovigen. Wie dus de heilige Geest wil krijgen moet deze langs de Kerk ontvangen.

Zaterdagavond hebben we de plechtige Pinkstervespers wat vroeger gedaan om daarna de verjaardag van onze conciërge te vieren en tegelijk aldaar op TV de zaligverklaring te  volgen van de twee Libanese paters kapucijnen, slachtoffers van de Armeense genocide in het Ottomaanse rijk: Liunar Melki (1881-1915) en Thuma Saleh (1879-1917). Deze genocide was ook gericht tegen de Syrische-christenen van Anatolië. Turkije blijft tot heden deze misdaden ontkennen. We hebben een groot deel van de prachtige viering live kunnen volgen vanuit het klooster van het Kruis in Ja El Dib (voorstad van Beiroet) in het gebergte van Libanon, vooraleer de elektriciteit uitviel.

Het grote waterreservoir onder het voorplein moest proper gemaakt worden van het vele slib en slijk dat zich gedurende jaren daar had opgestapeld. Met man en macht werd er gepoetst in deze ondergrondse kelder. De geweldige weerklank was voor sommigen een onweerstaanbare uitnodiging om eens extra te roepen, brullen of schreeuwen, wat we langs de twee openingen ook bovengronds van konden genieten

Half augustus komt een groep jongeren uit België naar hier voor twee weken en krijgt een aangepast programma, vooral om de zin van hun eigen leven te ontdekken.  Hier wordt gezorgd voor een visumaanvraag en een veilige tocht van Beiroet naar hier en terug. Wie hiervan gebruik wil maken om mee te komen, kan zich opgeven (vóór 20 juni!). Je kunt dan kiezen om aan te sluiten bij dit programma of niet, om eveneens twee weken te blijven of een periode naar eigen keuze te bepalen.

“Het wijwatervat is leeg!”

Vele jaren geleden kwam ik in de Postelse abdijkerk om de Eucharistie voor te bereiden die iedere middag door de gemeenschap gevierd werd.  Onmiddellijk kwam een man naar me toe. Hij was een van gelovigen uit de buurt die iedere week meermaals Eucharistie of vespers met ons kwam meevieren. Verontrust vroeg hij: “Wat is er gebeurd? Het wijwatervat is leeg! In al de jaren dat ik hier kom, heb ik dit nog nooit meegemaakt”. Inderdaad, er was iets gebeurd.  Onze confrater ‘sacrist’ en ‘ceremoniemeester’ was die morgen gestorven. Als gepensioneerde godsdienstleraar zorgde hij voor alles wat met de liturgie te maken had en hij deed het bijzonder voorbeeldig. Ook bij grote liturgische plechtigheden zag hij geen enkel detail over het hoofd. En nu was dus plots het wijwatervat voor het eerst niet meer bijgevuld.

Met de coronahysterie is in nagenoeg heel de westerse kerk het wijwatervat leeg. Vermits ik sinds die tijd niet meer met vakantie kon komen, heb ik het zelf niet meegemaakt. Wel heb ik schrijnende verhalen gehoord en gelezen van trouwe gelovigen die vertellen hoezeer de dwaze coronamaatregelen ook het liturgisch en sacramenteel leven brutaal hebben verstoord. Priesters droegen een wansmakelijk mondmasker,  als ze al de Eucharistie vierden, de vredewens werd niet gegeven, gelovigen mochten slechts met een heel beperkt aantal aanwezig zijn, moesten op afstand blijven  van elkaar en zeker elkaar niet aanraken, de heilige Communie werd soms met plastieken handschoenen uitgereikt of helemaal niet en de wijwatervaten waren leeg of deskundig afgedekt. Wat was er gebeurd? De verantwoordelijke clerus was geestelijk dood en onderwierp zich aan een heidens  en arrogant vrijmetselaarsgezag zoals nooit voorheen.

Aan deze kerkvervolging van buiten en van binnenuit zijn we tot heden ontsnapt. We leven en vieren zoals we steeds voorheen. De heilige Communie wordt altijd gegeven door de priester die het Heilig Brood in het heilig Bloed dompelt en op de tong uitreikt. Bij het betreden van de kerk maakt iedereen een kruisteken met wijwater. Verschillenden hebben de vrome gewoonte om uit datzelfde wijwaterschaaltje enkele slokjes te drinken. Onze  kleinste jongen hier, Elie, 3 jaar, de zoon van het conciërgegezin, doet na wat hij anderen ziet doen.  Hij is het sprekend voorbeeld van wat René Girard noemt het “nabootsend verlangen” of mimetisme, wat we nog niet zo lang geleden uitvoerig hebben besproken. In hem kunnen we elke dag het drama van de menselijke samenleving in een notendop aflezen. Hij wil steeds hebben wat de groteren hebben. Neemt iemand tijdens de avondrecreatie zijn ietwat oudere broer op zijn schoot, dan komt Elie vliegensvlug toegeschoten om zijn broer weg te trekken, want hij wil op de schoot zitten. Als hij zijn zin niet krijgt dan komt er een donderwolk op zijn gezicht of begint te wenen. Als je dan vraagt waarom hij weent, antwoordt hij: “dat weet ik niet”. Maar de bui gaat even vlug voorbij als ze gekomen is. Heel de dag door wisselen zonneschijn en donderwolk elkaar af. Hij wil ook misdienaar zijn en daarvoor het witte gewaad dragen. Fier stapt hij mee op met een kaars in de processies. Ook als hij in de kerk komt, vergeet hij niet een kruisteken te maken met het wijwater en neemt tevens uit hetzelfde schaaltje enkele slokjes.

Kortom, laten we  het oude, oergezonde normaal volgen. Eucharistie is bron van heil en genezing, niet van besmetting.  De heilige Paulus waarschuwde echter de Korintiërs, die onwaardig de Eucharistie vierden: “Daarom zijn er onder u zo velen ziek en zwak en zijn er een aantal gestorven” ( 1 Korintiërs 11, 30). Laten we het wijwatervaatje gevuld houden.

Aanval op dynamische Franse bisschop

Ongeveer anderhalf decennium geleden, voor ik naar Syrië kwam, heb ik het Franse bisdom Fréjus-Toulon uitgebreid bezocht.  Een bijzonder dynamische Vlaamse diaken, die aldaar werkzaam was, nodigde mij uit en bezorgde me alle kansen om met hem en zijn vrienden dwars door Frankrijk te rijden naar Toulon. We logeerden in het landhuis van een bijzonder genereuze weduwe die ons wilde verwennen. Ik had al vlug begrepen dat zij als een moeder was voor vele priesters, die daar een thuis bleken te vinden. Ik ontmoetten de charismatische bisschop Dominique Rey en de rector van het seminarie. Ik concelebreerde bij de grootse plechtigheid die zomer, waarbij 15 jonge  mannen gewijd werden. Tevens mocht ik “de Eerste Mis” van verschillende pas gewijden meemaken. Ik heb naast de bekende bedevaartsplaatsen zowat alle religieuze gemeenschappen van het bisdom bezocht en die zijn talrijk. Genoemde diaken was in het bezit van de authentieke leesbril van pater Damiaan, die hij aan een van die gemeenschappen gegeven heeft bij gelegenheid van ons bezoek. Mgr Rey heeft inmiddels een verbroedering gesloten met onze bisschop en ons bisdom Homs, Hama en Yabroed. Beide bisschoppen hebben elkaars bisdom ook bezocht. En in de huidige openlijke aanvallen tegen de christelijke waarden en tegen het christelijk geloof laat Mgr Rey zijn gelovigen niet in onverschilligheid achter maar tracht hen een duidelijke leiding te geven om trouw te blijven in de huidige verwarring. Uiteraard volg ik zijn verklaringen,  reacties en christelijke bezieling met meer dan gewone belangstelling.

Nu verneem ik dat de aartsbisschop van Marseille, Mgr Aveline namens paus Franciscus, het bisdom Toulon als visitator heeft bezocht, zich vragen heeft gesteld bij de herstructurering van het seminarie en de onthaalpolitiek van het bisdom en dat hij zelfs namens paus Franciscus de wijdingen, voorzien voor het eind van deze maand, heeft  geannuleerd. Tevens verneem ik dat deze aartsbisschop Mgr Aveline op de lijst staat van de volgende nieuwe kardinalen. En op deze lijst staan de meest fanatieke verdedigers van abortus en homohuwelijken (https://fortesinfide.nl/index.php/2022/06/05/de-nieuwe-kardinaalskeuze-van-paus-franciscus-bereikt-een-afschuwelijke-record-op-het-gebied-van-homoseksualiteit-en-abortus/).

Ik ben  niet op de hoogte van alle achtergronden of de eigenlijke reden waarom de paus de wijdingen verbiedt. Toch kan ik me niet ontdoen van de gedachte dat deze beslissing een ongehoorde en brutale aanslag is op een van de meest dynamische en authentieke bisschoppen en bisdommen van Frankrijk, een kerkvervolging van binnenuit (https://www.katholiekforum.net/2022/06/05/paus-franciscus-wil-bloeiend-frans-seminarie-vernietigen/). Gelovigen van het bisdom hebben aan de paus een krachtig getuigenis geschreven over het inspirerende gedrag van hun bisschop en de vitaliteit van het geloofsleven in hun bisdom. Het is tevens een indringende smeekbede (https://www.lesalonbeige.fr/une-supplique-au-pape-a-propos-de-la-crise-dans-le-diocese-de-toulon/).

Varia