Wat onze media je niet vertellen
Pater Daniël Maes bericht uit Syrië:
Uit het dagelijkse leven van de gemeenschap
De mannelijke tak van Mar Yakub leeft nu helemaal apart. Alleen de eucharistie (en de aanbidding op donderdavond) vieren we samen met de zusters in de kerk. Er is een grote hoeveelheid en variatie aan werk. In de nieuwbouw moeten nog vele kamers geschilderd en klaargemaakt worden. De oude deuren moeten afgeschuurd en opnieuw gesapt worden. De hulpgoederen moeten nog steeds geordend en opgeborgen worden en er is nog altijd werk in de tuin. Nu is de olijvenoogst begonnen. Bovendien worden iedere dag twee uren les voorzien, een in de voormiddag en een in de namiddag. Eenmaal per week is er spel voorzien, meestal met de kinderen die in de gemeenschap van de zusters worden opgevangen. En natuurlijk, zaterdag en/of zondagavond zoeken we een leerrijke of humoristische film om samen van te genieten. Bij dit alles blijft de zorg voor het dagelijkse “huishouden” zoals de was van de klederen en vooral het klaar maken van de maaltijden. Het is voor mij een volkomen raadsel hoe de fraters het klaarspelen iedere dag op korte tijd zowel voor de middag als voor de avond een (weliswaar erg eenvoudige) warme maaltijd klaar te maken voor een tiental mannen (wij 8 + 2 arbeiders, en soms nog onverwachte gasten). Er is een beurtrol voor het koken en de betrokken frater krijgt daarvoor ‘n twee uur tijd. Als er elektriciteit is, beschikt hij over een elektrische plaat, zoniet gebruikt hij een gasvuur, zoals op kamp. Een van de oudere fraters is verantwoordlijk voor de aanvoer van het materiaal en het toezicht. Het zijn hoegenaamd geen vijfsterren-maaltijden, maar dikwijls best smakelijk. Ik kan mij niet voorstellen dat ik, met hun leeftijd, in staat was zelfstandig een middag- of avondmaal klaar te maken. Dit neemt niet weg dat er een verschil merkbaar is in werkritme. Vooral als drie Afrikanen samen zijn, is de verleiding groot om het werk met overvloedige zang en dans te omgeven, wat niet altijd bevorderlijk is voor het werk zelf. Ze zijn in ieder geval van goede wil en geraken steeds meer ingeburgerd. Ondertussen halen we zoveel mogelijk warme kleding en dekens boven, want de koude hebben ze nooit gekend. En het is helemaal nog niet echt koud. We moeten maatregelen nemen tegen de winter. Wel is er af en toe een zeer sterke wind, ja een storm en dan vliegt alles wat niet vast staat rond, terwijl het stof en het zand overal doordringt. Wij hopen en bidden dat die fraters in deze woestijn hun roeping mogen vinden zoals vele duizenden monniken voorheen. Ondertussen zijn we er ons goed van bewust dat er in Syrië nog vele families zijn die echt honger en koude lijden en ook met hen willen we verbonden blijven.
XI/44
Vrijdag 4 november 2016
Naar het einde van een monopoly
De westerse heersers van de wereld hebben een langdurig monopoly van informatie en telecommunicatie kunnen handhaven. Zij beslisten tot heden over de algemene opinie en schreven voor hoe de mensen moesten denken over situaties, landen en mensen. Zo werd de Syrische president, die vijf jaar geleden door nagenoeg niemand gekend was, voor iedereen plots de meest gruwelijke dictator en Putin was dé moordenaar in deze wereld. Ieder afwijkend bericht werd in de kiem gesmoord.
Radio- en tv-stations van het zogenaamde afwijkende, onbetrouwbare en leugenachtige Kremlin werden verboden in het westen, de Russische RT banken in Engeland werden gesloten, journalisten met een andere mening werden de mond gesnoerd of, zoals in Oekraïne, vermoord. Alle technische, politieke en administratieve middelen werden gebruikt om de voorgeschreven opinie te handhaven.
Dat was tot heden de dwingende houding van het westen. Er is echter verandering op komst. Mensen staan steeds meer open voor nieuws dat “van de andere kant” komt. Voor de “gruwelen” van Assad en de “moorden” van Putin vinden ze dat het meer op propaganda dan op bewijzen berust. Dat Rusland klaar staat om de Baltische staten en Polen binnen te vallen vinden velen ter plaatse lachwekkend. Ondanks de steeds maar herhaalde grove beschuldigingen voor het neerhalen van het Maleisische lijnvliegtuig MH17 op 17 juli 2014 is er niet het minste bewijs van de schuld van Moskou, terwijl de betrokkenheid van Kiev zelf alsmaar duidelijker wordt.
En steeds meer Europese landen weigeren tegen Rusland nieuwe sancties uit te vaardigen, die vooral de eigen economie bedreigen. Door het dictatoriaal monopoly van het westen, dat de kampioen wil zijn van de vrijheid van spreken en pluralisme van meningen, wordt het tegendeel bereikt.
Assad en vooral Putin worden in het westen steeds meer gewaardeerd, als degenen die echt het wereldterrorisme bestrijden en de soevereiniteit van landen verdedigen tegen een voorbijgestreefde eenzijdige westerse wereldoverheersing. In heel Syrië zie je op verschillende plaatsen de twee foto’s van de Syrische en Russische president. Ook in het westen zullen ze steeds meer aanzien krijgen, radikaal tegen het “politiek correcte” denken in. Een langdurig westers monopoly van informatie en telecommunicatie loopt ten einde. Mensen willen waarheid en geen opgedrongen “politiek correcte mening”.
Aleppo, een onduldbare georganiseerde nachtmerrie
De toestand in Aleppo wordt steeds dramatischer, ook voor de christenen. Van de 150.000 blijven er nauwelijks nog 30.000 ter plaatse over en alle kerken zijn in min of meerdere mate verwoest. Burgers worden door de rebellen als menselijk schild gebruikt. Toch lijkt de bevrijding van Aleppo op handen te zijn en tegelijk openbaart zich de dubbele houding van het westen: enerzijds zichzelf voorstellen als de grote redders en al de anderen beschuldigen van oorlogsmisdaden, maar ondertussen ervoor zorgen dat het land geheel vernietigd wordt om eigen belangen te dienen.
De internationale coalitie onder leiding van de VS (waaraan ook België deelneemt) heeft nooit de bedoeling gehad het terrorisme te bestrijden. Dat was slechts een voorwendsel. Ze wilde een “regeringswissel” of val van de regering bewerken. Omdat deze wens maar niet vervuld geraakte, blijft deze coalitie haar terroristengroepen steunen om het land verder uit te moorden en de infrastructuur te verwoesten. En dat zien zij altijd als gunstig, want dan kan het westen, wanneer het dit land, dat ze zelf verwoest hebben, in handen heeft, weer opbouwen, nog eens op kosten van het land.
Ja, het westen is verantwoordelijk voor de oorlogen én voor het terrorisme niet alleen in Syrië maar in het hele Midden-Oosten, een schuld die het handig in de schoenen van Syrië en Rusland heeft geschoven. Als de VS zogenaamd nu meehelpt om Mossoul (Irak) te bevrijden, waarom zijn ze dan zo ijverig en illegaal bezig in Raqqa (Syrië)?
Syrië en Rusland hebben inmiddels 12.000 vierkante km van rebellen gezuiverd en 900 dorpen, wijken of organisaties samengebracht in de beweging van de mussalaha of verzoening. De westerse inzet voor democratie, welvaart, modernisering en vrede is in feite een ontwrichting en ontworteling van landen, waardoor het zijn eigen politieke en economische doeleinden wil opleggen.
Omdat het Syrische leger en de Russen de rebellen steeds meer bestoken, heft het westen een luide klaagzang aan over de humanitaire crisis in Aleppo. En wanneer dan een humanitaire pauze wordt afgekondigd, zorgt het westen er telkens weer voor dat hun rebellengroepen extra aanslagen plegen.
Volgens Sergei Shoigu, Russisch minister van landsverdediging doden de “gematigde rebellen” dagelijks tientallen burgers die langs de humanitaire corridors willen vluchten en vallen ze naast de hulpkonvooien ook woonwijken, scholen en hospitalen aan met tanks en raketten.
Hierover geen woord in de westerse pers, die deze rebellen beschouwt als de eigenlijke bewerkers van de vrede. Het bestrijden van deze rebellen door Syrië en Rusland blijft het westen bewenen als de grote humanitaire crisis in Aleppo. Ondertussen hadden de Russen, op bevel van Putin al 16 dagen lang geen enkele luchtaanval uitgevoerd in Aleppo. Bovendien gebruiken de rebellen volop verboden chemische wapens.
Jaren lang is het gebruik van chemische wapens beschouwd als de “rode lijn” waarmee het westen zichzelf de toestemming wilde geven om Syrië militair binnen te vallen. Ondanks verwoede pogingen en niet aflatende zogenaamde officiële rapporten, vinden ze geen bewijzen om Syrië hiervan te beschuldigen. En omdat Syrië niet kan aangeklaagd worden is dus niemand schuldig aan het voortdurend gebruik van chemische wapens. De brieven met de bewijzen hiervan door de Syrische ambassadeur bij de VS, stapelen zich op, maar krijgen geen enkel gevolg. De Russen hebben nu hun eigen militaire deskundigen naar Aleppo gestuurd om te onderzoeken wie welke chemische wapens gebruikt.
Ondertussen is ook voor de gifgasaanval in Ghouta (augustus 2013), waarvoor rebellen een massa kinderen hebben ontvoerd uit Lattakia, met behulp van de geheime westerse diensten, nog altijd niemand verantwoordelijk gesteld, simpelweg omdat men blijft proberen om Syrië hiervoor de schuld te kunnen geven. Het is duidelijk dat Syrië en Rusland aanvankelijk van geen nieuwe humanitaire pauze meer wilden weten. Toch heeft Valery Gersimov, chef van de Russische generale staf voor vandaag een humanitaire pauze van 10 uur aangekondigd. Hij heeft er wel duidelijk bijgevoegd dat de rebellen, die zich niet willen overgeven, geen enkele kans zullen hebben om te ontsnappen.
De melchietische (= katholieke) aartsbisschop van Aleppo, Mgr. Jean-Clément Jeanbart smeekte vorige maand reeds in een brief aan de Franse politici en burgers de terroristen niet meer te steunen en terug te trekken. De ondraaglijke nachtmerrie voor de inwoners, die inmiddels nog merkelijk erger geworden is, beschrijft hij als volgt:
“Sinds vijf jaar leggen deze terroristen de wet op, waar de burgerlijke overheid niet meer in staat is aanwezig te zijn. Ze hebben overal terreur gezaaid, tienduizenden onschuldigen gedood, duizenden fabrieken, de handel en de openbare diensten vernietigd, zonder enig medelijden de woonwijken geplunderd en de goederen van het land en van de burgers geplunderd. Ze hebben vele onschuldige slachtoffers gemaakt, ontelbare vredelievende mensen op beestachtige wijze vermoord, ook religieuzen, priesters en bisschoppen…” (blog: Riposte Catholique, 7 oktober 2016).
Uiteraard geldt deze oproep ook voor andere westerse landen en hun bondgenoten en vooral voor de VS. Pepe Escobar legt uit dat het politieke systeem in Amerika in feite beheerst wordt door ongenaakbare “meesters van het universum” en dat heel hun politiek zo corrupt is als het maar zijn kan. En al blijven de VS de kolos met de grootste legermacht, hun onbetwiste wereldoverheersing van de laatste 25 jaar loopt ten einde.
Op het einde van de jaren ’80 begon de ineenstorting van de oppermachtige Sovjet-Unie. Gaan we nu de “Amerikaanse droom” als een zeepbel zien uiteenspatten?
De kampioene van de volkerenmoorden is nu presidentskandidate. In welk land ter wereld zou de kloof tussen de hoogste leiders en het gewone volk zo groot zijn als in de VS? Haar uitgelekte mails geven ons enig inzicht in haar nauwe banden met de moslimbroeders, met Saoedi-Arabië en de leiders van het wereldterrorisme. Tegelijk is het gebruik van haar persoonlijk email voor de hoogste staatsgeheimen een bom onder haar campagne. Zou deze madam uiteindelijk toch nog op de plaats geraken, waar ze eigenlijk thuis hoort, nl. in de gevangenis in plaats van in het Witte Huis? (Pepe ESCOBAR, Hillary Clinton, FBI and the real November Surprise, Sputnik International, 31.10.16).
P.S. Een vriend zond me dit goed Nederlands artikel over de situatie in Aleppo: http://www.uitpers.be/index.php/midden-oosten/1074-aleppo-gegijzeld
Nvdr: Ter illustratie van het bovenstaande: