… die de wereld gijzelt!

De aanslagen… het werk van een zeer kleine fundamentalistische minderheid?

Het zal wel iedereen opgevallen zijn. Na elke aanslag die de laatste tijd West Europa heeft getroffen, werd  in onze media wel een of ander islamiet opgevoerd die bereid gevonden werd om er in het openbaar zijn afschuw over uit spreken. Telkens werd dan op min of meer subtiele wijze gesuggereerd dat hij de mening van een immens grote meerderheid van zijn geloofsgenoten vertolkte. Waarna we dan ook steeds weer te horen kregen dat we toch niet mochten gaan denken dat elke aanhanger van de islam zich tot het plegen van dodelijke aanslagen geroepen voelt. Mensen met een slecht karakter en een vranke tong repliceerden hier wel eens op dat dit wel klopte, maar dat ze toch niet buiten de vaststelling konden dat de daders van al die aanslagen stuk voor stuk islamieten waren. Dit laatste vanzelfsprekend bij wijze van boutade want het zou inderdaad te gek zijn om er van uit te gaan dat elke moslim een potentiële terrorist is. Dit neemt echter niet weg dat het de moeite loont na te gaan of die steeds herhaalde mantra van de uiterst kleine minderheid die achter de ‘jihad tegen het Westen’ staat, wel met de werkelijkheid strookt.

Een minuscule minderheid die de wereld overspant…

Laat ons dan ook eventjes nagaan in welke landen jihadisten actief zijn en beginnen met de opsomming van deze waar radicale islamisten aan het bewind zijn: Iran, Saoedi-Arabië, de Malediven, Somalië, Noord-Soedan, Mauritanië… Daarbij komt nog dat zoals in de vorige Nieuwsbrief aangetoond werd Indonesië, het grootste islamitisch land ter wereld, ook vrij snel in die richting aan het opschuiven is. We weten uiteraard ook dat al die regimes niet op een en dezelfde lijn staan. Het botert bijvoorbeeld niet tussen Iran en Saoedi-Arabië. Maar dat ze allemaal radicaal islamitisch zijn, staat wel buiten kijf
Er zijn daarnaast ook de landen waar islamisten bij een burgeroorlog betrokken zijn en een deel van het grondgebied bezetten: Nigeria, Mali, Niger, Libië, Libanon, Syrië, Irak, Afghanistan, Pakistan, de Filippijnen…

Tenslotte al de landen waar ze al van uit de clandestiniteit aanslagen hebben gepleegd en/of militaire operaties uitgevoerd zonder dat ze een eigen territorium hebben veroverd: Canada, de USA, Kenya, Egypte, China, Thailand, India, Australië, Turkije, Rusland, Duitsland, Spanje, België, Frankrijk, Nederland, het Verenigd Koninkrijk, Marokko, Tunesië, Zuid-Soedan  en Indonesië. Wat dit laatste betreft, denken we in het bijzonder aan het hindoeïstische eiland Bali dat al een paar keer zwaar getroffen werd.
In totaal dus meer dan dertig landen waaronder de drie grootste van de wereld – Rusland, China,en de VS. Niet slecht voor zo een minderheid die naar men ons vertelt extreem klein is.

Van Mohamed naar Mao

Maar er is erger. Mao Zedong, die omtrent het voeren van een revolutionaire oorlog een aardig stukje kon mee praten, heeft ooit ergens geschreven dat ”een revolutionair zich in het volk moet kunnen bewegen zoals een vis in het water”. Dat dit klopt, hebben terroristische groeperingen zoals bij voorbeeld de Rote Armee Fraktion in Duitsland of de CCC bij ons aan den lijve ondervonden. Zij kregen weinig of geen steun van de bevolking en hebben hun campagnes dan ook niet kunnen volhouden. Met het islamitisch terrorisme gaat het er heel anders aan toe. Het slaagt er niet alleen in om nog altijd vrijwilligers te rekruteren om in Syrië in de rangen van IS gaan te vechten maar vindt ook nog steeds vrij gemakkelijk mensen die tot het plegen van een zelfmoordaanslag bereid zijn. Geen kerels die hiervoor speciaal van het Midden-Oosten naar hier gestuurd werden, maar mannen en soms ook vrouwen die hier geboren en getogen zijn en waarvan niemand er ooit de veiligheidsdiensten van op de hoogte heeft gebracht dat ze aan het ‘radicaliseren’ waren. Iets dat hun omgeving toch moet opgevallen zijn. Volhouden dat de dader bijna telkens een onevenwichtige ‘lone wolf’ is, zoals de media het een tijdje hebben geprobeerd, gaat ook al niet want het gebeurt maar al te vaak dat een politieonderzoek achteraf aan het licht brengt dat hij of zij op de logistieke steun kon rekenen van een aantal medeplichtigen die bij een al dan niet spontaan opgerichte geheime groepering  (een ‘cel’ in het geijkte jargon) thuis horen. Het komt er dus op neer dat, om bij de beeldspraak van Mao te blijven, de huidige islamitische terrorist een vis is die nog steeds over voldoende water beschikt om te kunnen zwemmen.

Dit laatste blijkt uit het wegblijven van massale afkeuringreacties vanwege de moslimgemeenschappen uit West-Europa. Stel u voor dat we plots zouden geconfronteerd worden met een aantal moorddadige bomaanslagen die gepleegd zouden zijn door een paar onverlaten die beweren dat ze uit Vlaamse overtuiging handelen.. Er zou niet alleen een massa vlammende protestmededelingen door alle mogelijke Vlaamse organisaties en clubs aan de media worden bezorgd, maar er zouden ook binnen de kortste tijd duizenden Vlaamsgezinden in een tegen hen gerichte betoging opstappen om er zich zo duidelijk mogelijk van te distantiëren.. Niets daarvan bij onze lokale moslims. Verenigingen zoals Kif-Kif en zo veel andere multiculturele propagandaclubs  ontvangen nochtans ruim voldoende subsidies om zo iets op het getouw te zetten. Sommige van onze beleidsvoerders kennende, zouden ze er waarschijnlijk een bijzondere projectfinanciering voor kunnen bekomen. Maar van dat front géén nieuws. Zou het kunnen dat ze er van overtuigd zijn dat hun initiatief waarschijnlijk minder volk dan verwacht op de been zou brengen?*

Conclusie: het zal wel kloppen dat een meerderheid van de moslims niet achter de aanslagen staat. Dit belet echter niet dat de minderheid die dat wel doet veel groter is, als wat men ons probeert op de mouw te spellen

*Er was op 17 juli een betoging van die aard in Keulen gepland. De organisatoren hadden circa tienduizend  deelnemers verwacht. Ze moesten zich met een paar honderd tevreden stellen.

Francis Van den Eynde

Met dank geleend bij Nieuwsbrief Knooppunt Delta nr. 117

* Nvdr: De moslims gingen niet betogen omdat ze zich niet aangesproken voelden.  Er gingen wel potentiële slachtoffers mee.