Een bericht uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

Decennia geleden  gaf  ik bij het opruimen van mijn kamertje in de abdij van Postel  een stapel boeken aan de bibliothecaris. Hij kwam terug met  het boek van de Parijse chirurg Pierre BARBET, De Passie van Onze Heer Jezus Christus gezien door een chirurg, (Brepols, 1951) en zei dat het een boek van grote waarde was. Ik begon het te lezen en heb het gedurende vele jaren tijdens de Goede Week herlezen.

Dr. Barbet ziet in de lijkwade van Turijn de perfecte illustratie van de Passie van Jezus, geheel in overeenstemming met het Evangelie. De weergave van de wonden op het doek zijn voor hem allemaal zo anatomisch correct, dat hij dit doek als de authentieke lijkwade van Jezus Christus beschouwt. De afbeeldingen zijn volgens hem van menselijk bloed. Later werd vastgesteld dat het van de groep AB is. Het gestolde bloed is op het doek tot bloedvezelstof en serum herleid.

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan

De geseling was geen joodse straf met 40 – 1 stokslagen, maar een gruwelijke Romeinse geseling waarbij meermaals het slachtoffer gedood werd. De 2 loden bolletjes drongen diep in het lichaam door en maakten ruim 120 wonden. Andere artsen hebben later aangetoond dat dergelijke geseling behalve onbeschrijfelijk pijnlijk ook dodelijk kan zijn door het blokkeren van de nieren, hartinfarcten en blijvende krampen. Op Jezus’ Hoofd werd een doornenkroon vooral achteraan ingedrukt. Op de rug zijn de vele wonden van het dragen van de dwarsbalk van het kruis te zien. Volgens dr. Barbet werden de nagels voor de kruisiging door de polsen gedreven. Anderen hebben later gemeend dat het toch iets meer door de handen was.  De pijn moet in ieder geval immens geweest zijn, zodat de duim helemaal naar binnen getrokken werd en ook niet zichtbaar is op de lijkwade. De nagels door de voeten moeten eveneens een enorme pijn veroorzaakt hebben. Zijn benen zijn niet gebroken. Dit gebeurde bij de andere gekruisigden om te beletten dat ze zich nog konden oprichten om te ademen. Jezus’ hart werd met een lans doorboord, waaruit bloed en serum vloeide. Barbet bevestigt ook de echtheid van wat het Evangelie vermeldt over het zweten van bloed in de Hof van Olijven. Bij extreme angst worden de poriën zo verwijd dat het zweet zich met bloed vermengt. Hij was zo getroffen door dit immense lijden, dat hij niet meer in staat was de Passie uit het Evangelie tot het einde toe te lezen.

Ondertiteling, vertaling en geschreven tekst via icoontjes onderaan

Latere onderzoekers hebben de studie van P. Barbet aangevuld met de beschrijving van het gelaat, bedekt met wonden en geheel bebloed. Rond de afbeelding van de gebroken neus op de lijkwade werden pollen aangetroffen die toen veel voorkwamen in de straten van Jeruzalem. Vermoedelijk is deze man brutaal op de grond gevallen of geduwd.

Dikwijls zijn leugens al over de hele wereld verspreid voordat de waarheid aan haar tocht begint. Zo was het ook met de Lijkwade van Turijn. In oktober 1988 ging het nieuws de wereld rond dat deze lijkwade een vervalsing zou zijn uit de middeleeuwen, (tussen 1260 en 1390!) op grond van een radiocarbon 14 onderzoek, uitgevoerd door de laboratoria van Oxford, Zurich en Tucson (Arizona), onder leiding van het Brits Museum. Vanaf het begin rezen er echter grote twijfels over de betrouwbaarheid van deze conclusie. Twee internationale wetenschappelijke verenigingen toonden onomstootbaar de valsheid van deze conclusies aan en de authenticiteit  van de lijkwade: STURP (Schroud of Turin Research Project) en CIELT (Centre Internationale pour l’Étude du Linceul de Turin). Er volgden merkwaardige ontdekkingen: het doek is geweven in “visgraat” (chevron), uit de eerste helft van 1e eeuw  in Palestina, de vele verschillende pollen op het doek komen eveneens uit het Palestina van die tijd. Op de ogen werden afbeeldingen gevonden van muntstukken (om de ogen te sluiten) met de tekst: “Kaisar Tiberius”, een geldstuk van de jaren 30-32!

Het doek is van Jeruzalem naar Edessa verhuisd, vervolgens naar Constantinopel,  Athene, Parijs, Lirey … voordat het  in 1579 in Turijn bewaard werd. Sinds 1983 is het eigendom van de paus, door Umberto II gegeven, op voorwaarde dat het in Turijn blijft. Het vertoont  tekens van verschillende branden en van waterschade.

Wie is deze man? Een Semitisch type, in de volle kracht van zijn  leven, harmonisch gebouwd, nagenoeg 2 m groot, gegeseld, gekruisigd, met tekens van een doornenkroon op het hoofd, met uitgerukte baard, geheel geradbraakt, gestorven door totale uitputting, verschrikkelijke krampen en uiteindelijk gestikt. Met een lans werd zijn  hart doorboord. De lijkwade vertelt het onvoorstelbare lijden 3 uur lang van een man. Zijn huid en spieren, iedere hartklop en ademhaling, handen en voeten, waarbij de nagels de zenuwen raken, de immense dorst en uitgedroogde slijmvliezen, de onophoudelijke krampen …veroorzaken een oceaan van pijn. De kans dat het iemand anders zou zijn dan Jezus van Nazareth, wiens Passie in detail beschreven wordt in de Evangelies en die stierf op het kruis (vrijdag 7 april 30 om 15.00 u?) is nagenoeg onbestaande. Bovendien is er in heel de oudheid geen enkele biografie, nog maar in de verte vergelijkbaar met de historische betrouwbaarheid van wat de Evangeliën geven over Jezus, met als kroonstuk zijn Passie.

De boeiende ontdekkingen rond deze dierbaarste relikwie van alle tijden gaan onverminderd verder. In de kathedraal van Santa Maria de la Asunción te Coria (ten westen van Madrid, Spanje) wordt een kostbaar lijnwaad bewaard, dat verondersteld wordt het bovenste, versierde tafelkleed te zijn, gebruikt bij het Laatste Avondmaal. Het vertoont hetzelfde weefsel en dezelfde grootte als de lijkwade van Turijn. Het is perfect mogelijk dat de lijkwade van Turijn het tweede, onderliggende  tafelkleed was.

Wanneer een man met gestold bloed van een doek wordt genomen, veranderen de tekens grondig door het losrukken en verwijderen van de gekwetste. Op de lijkwade is hiervan niet de minste verandering merkbaar. Het doek kan onmogelijk door mensenhanden van het lichaam genomen zijn. Op die wijze toont de lijkwade de Passie én de Verrijzenis van Jezus. De heilige Cyrillus van Jeruzalem (+ 386) zegt: de lijkwade is een getuige van de Verrijzenis ! Het gelaat straalt, ondanks de verschrikkelijkste martelingen, een mysterieuze schoonheid uit: een onuitsprekelijke sereniteit, een innere kracht, rust en vrede! (Overvloedige literatuur: le-saint-suaire-de-turin-un-signe-pour-notre-temps/

 P. Daniel

Je krijgt enkele Flitsen uit de gemeenschap, waarna nog een beschouwing over de blijvende verwoesting, al 10 jaar lang,  van Syrië door het westen: “Wir haben es nicht gewusst!”. Vermits de grote commotie in kerkelijke kringen aanhoudt, heb ik getracht nog eens kort een verantwoorde houding hierop te formuleren: “(G)een kerkelijke inzegening van een homoseksuele verbintenis”.Verder een bezinning over de Wijsheid uit de woestijn (10): de heilige Dorotheus wordt geestelijke leidsman. (I).  In En dit nog krijg je weer een waaier van info over Syrië en nu ook over Libanon, de coronawaanzin, de wereld, de Kerk. Voor volgende vrijdag willen we onze volle aandacht besteden aan de liturgie van de Goede Vrijdag en krijg je dus van mij geen bericht.

Flitsen

Ibrahim Srour

Een bijzondere verjaardag: We vierden de 40e verjaardag van Ibrahim, de landbouwingenieur, verantwoordelijk voor het terrein en de arbeiders. Bovendien doet hij voor de gemeenschap vele boodschappen. Hij behoort tot de grote familie Srour uit ons dorp Qâra die in de 13e eeuw ontsnapte aan de sultan Baiber van de Mammelukken, die het klooster van Mar Yakub verwoestte en niet alleen de meeste monniken maar ook de helft van het christelijke dorp Qâra liet uitmoorden en de anderen als slaven meevoerde. Qara had 13 kerken en een bisschop. Er was al een bisschop uit Qara die aan het eerste oecumenisch concilie (Nicea 325) heeft deelgenomen! Later keerde de familie terug. Het dorp werd gewoon naar deze familie genoemd. Als 15-jarige jongen kwam Ibrahim al in het klooster werken en toen de oorlog uitbrak wilde hij zich  voegen bij zijn neef, aboe Georges die al eerder besloten had met heel zijn gezin aan te sluiten bij de gemeenschap Mar Yakub. Beiden nemen nu onder leiding van moeder Agnes-Mariam het grootste deel van het materieel/financieel  beleid op zich. Op de avond van de verjaardag viering heeft aboe Georges menig bijzonder spannend moment uit de oorlog in herinnering gebracht. Lachend voegde hij er  aan toe dat hij zware situaties beleefd heeft maar dat  de moeilijkste momenten van zijn leven kwamen sinds hij met Ibrahim samenwerkt!

Intense liturgie van de vasten: Gedurende de vasten (behalve op zaterdag en zondag) zijn de gebeden al ruim uitgebreider dan doorheen het jaar, o.m. met de lange  dagelijkse (en bijzonder mooie) “grote completen”. In de Goede Week wordt een groot deel van de dag én de nacht door de Liturgie in beslag genomen. Vorige donderdag was het de dag van “de grote boete canon”, een zeer lang liturgisch  gedicht dat zowat alle boete-momenten uit heel de Schrift in herinnering brengt.

Het zijn 9 ‘oden’ (letterlijk: gezangen) met 320 gebeden. Bij elk gebed hoort een grote ‘metanie’ (knielen op twee knieën en buigen met het hoofd tot tegen de grond; geen enkel fitnesscentrum zou het beter doen!). Naargelang de leeftijd worden er uiteraard in de praktijk wel ‘metaniën”’ overgeslagen. Moslims hebben later dit gebruikt van de monniken overgenomen door met twee knieën te knielen en te buigen met het hoofd tot op de grond. Zaterdag was dan de dag van de ‘akathisthymne’ (letterlijk: niet zitten), die ter ere van O.L. Vrouw staande gezongen wordt.

Het  is tevens een herdenking van de bevrijding in 626 van Constantinopel, dat door de Perzen omsingeld werd. Terwijl priesters en volk gans de nacht deze hymne zongen, dropen de Persen af. De vijfde zondag werd de grote Egyptische kluizenares, de heilige Maria herdacht (5e eeuw). Als fameuze prostituee komt ze tot inkeer in de kerk van de verrijzenis in Jeruzalem en trok zich dan voor 45 jaar terug in de woestijn van Palestina, waar ze een wonderbaar leven leidde van gebed en boete. Zondagavond zagen we de ontroerende film over Jezus, die een trouwe weergave is van het evangelie van Johannes.

Er is een bestelling binnengekomen waardoor we 2 ton kaarsen maken voor een ngo. Dit zijn  ongeveer 50.000 kaarsen,  wat ongeveer twee weken werk betekent voor twee arbeiders, deskundig opgeleid en geholpen door de fraters.

Deze laatste vrijdag van maart wordt hier de klok een uur verder gezet en wordt het zomeruur ingevoerd.

“Wir haben es nicht gewusst”

Na WO II probeerden vele verantwoordelijken zich te verontschuldigen voor de gruwelen van het Naziregime en het feit dat zij er zich niet tegen verzet hebben door te zeggen dat ze echt niet wisten dat het zo erg was. De Franse oud ambassadeur Michel Raimbaud  weet niet alleen goed wat er in Syrië gebeurt maar heeft ook de moed om krachtdadig te protesteren tegen het criminele gedrag van westerse politici en media tegenover het Syrische volk en land. ’n Honderdtal westerse regeringen blijven als de meesters van de wereld het Syrische volk uithongeren, zonder enige spijt en zonder enige schaamte. Het is een hysterie van geweld en vernietiging, gebouwd op leugens. Zij zullen hiervoor eens door het Internationaal Strafhof berecht moeten worden. Michel Raimbaud stelt voor dat ze zich dan verontschuldigen met de uitvlucht: “wij wisten niet dat er een internationaal recht bestond…”

Het herinnert ons aan de vernietiging van Irak met 2 miljoen doden, waarvan een half miljoen kinderen, uitgevoerd op grond van de leugen dat Irak klaar stond met massa vernietigingswapens. Decennia later wist de wereld eindelijk dat het een leugen was. De topcrimineel Collin Powell heeft er zich vanaf gemaakt door terloops te zeggen dat hij slecht  was ingelicht. Staatssecretaris  Madeleine Albright vond dat al die doden best de prijs voor de “democratie” waard waren! Er is zelfs nooit enig officieel excuus gekomen. Inmiddels werd Irak, een van de modernste Arabische landen toen naar het steentijdperk gebombardeerd, met dramatische gevolgen ook voor de christenen. (syrie-nous-ne-savions-pas-qu-il-y-a-droit-international-michel-raimbaud).

Voor Syrië, een van de meest vooruitstrevende en welvarende landen van de Arabische wereld,  wordt het mogelijk nog erger. Anderzijds blijft ook het eensgezinde verzet van het Syrische volk tegen het westers terrorisme steeds maar groeien. Hoe erger het wordt, hoe groter de weerstand. Maandag hielden de clans en stammen in Deir Ezzor een forum waarin ze hun vastberaden verzet uitdrukten tegen het  terrorisme en tegen de bezetting door de VS en Turkije. Uitdrukkelijk verklaarden ze zich solidair met het Syrische leger en de president. Van zijn kant prees de gouverneur, Fadel Najjar,  de clans en stammen voor de loyaliteit en moed, die ze getoond hebben gedurende gans de tijd van deze oorlog.

(G)een kerkelijke inzegening voor een homoseksuele verbintenis.

De Antwerpse bisschop J. Bonny, gesteund door Belgische en Duitse collega’s, is bijzonder  boos omdat de Congregatie voor de geloofsleer de inzegening van een homoseksuele verbintenis op 22 februari 2021 als ongeoorloofd, ongeldig verklaarde. Met zijn protest oogst hij bijzonder veel bijval in de media hoewel vele gewone gelovigen (en niet alleen ‘conservatieven’!) het met hem niet eens zijn. Hun stem wordt echter niet door de media vertolkt.

Het pleit voor deze bisschop dat hij homoseksuelen en alle anderen die in “onregelmatige situaties” leven, bijzonder nabij wil zijn: homo’s, lesbiennes,  transgenders, prostituees … Als een goede vader wil hij alle kinderen aan tafel. Zijn bedoeling is goed maar dit betekent niet dat zijn houding en redenering  juist zijn.

Seksueel leven buiten een vast huwelijk zoals in een homoverbintenis is intrinsiek ongeordend, tegen de Schrift (Genesis 19, 1-29;  Romeinen 1, 24-27; Korintiërs 6, 10; 1 Timotheüs 1, 10) en de natuurwet. Dit staat boven iedere tijdsgeest. Het is tegen de scheppingsorde die een vast huwelijk tussen man en vrouw voorziet voor de voortplanting. En kinderen hebben het recht om alleen in deze blijvende, exclusieve huwelijksverbintenis te worden verwekt, gedragen, geboren en opgevoed. Alleen zo wordt de menselijke waardigheid gerespecteerd.

Wanneer Mgr. J. Bonny spreekt van “ingeboren identiteit” voor homo’s, blijkt hij een vergissing te begaan en zijn wensen voor werkelijkheid te houden. Er schijnt tot heden geen enkel “homogen” of aanduiding gevonden te zijn die er op zou wijzen dat iemand als homo geboren wordt, hoe sterk de neiging ook kan zijn en hoe ver ze ook kan teruggaan tot in de kindertijd. Daarom spreken we van “neigingen”. Deze ontkenning van de biologische werkelijkheid ter ondersteuning van een populaire illusie is nog een nasleep uit de jaren 60 van vorige eeuw met o.m. Simone de Beauvoir (+ 1986) die beweerde dat iemand niet als vrouw geboren wordt maar als vrouw (door de  maatschappij) gemaakt. Het was toen een bijzonder succesvolle misvatting. Nu klinkt het: men wordt als homo geboren en er is dus niet aan te doen.

Waarom ook plots zoveel belang hechten aan een kerkelijke inzegening? Als mensen omwille van de afwijzing hiervan nu de Kerk verlaten, hebben ze haar al lang de rug toegekeerd. Ze willen eigenlijk geen zegening, ze willen dat de Kerk hun verbintenis, die in wezen een ernstige ontaarding is, openlijk toejuicht.  De Kerk moet voor hen met de huidige tijdsgeest meedoen in een soort openbare gay parade.

Wanneer de bisschop waarschuwt deze mensen niet als zondaars te beschuldigen heeft hij groot gelijk. We zijn allen zondaars. Wanneer aan Jezus een overspelige vrouw gepresenteerd wordt die volgens de wet van Mozes gestenigd moest worden, geeft Hij na lang wachten dit geniale antwoord: “Laat degene onder u, die zonder zonden is het eerst een steen op haar werpen” (Johannes 8, 7).  Hiermee leert Hij dat we de anderen niet moeten veroordelen voor de zonde. Hij openbaart dat het kwaad en het geweld  in ons eigen hart schuilen. De farizeeën willen én Jezus én de vrouw veroordelen. Jezus laat hen zichzelf oordelen. Voor de overspelige is Hij zeer mild maar ook zeer duidelijk: “Ook Ik veroordeel u niet; ga heen en zondig van nu af niet meer” (v. 11). Al wordt de persoon niet veroordeeld, haar levenswijze is wel degelijk zondig.

Onze bisschop beroept zich op de synode van het gezin (2015). Deze heeft echter duidelijk gesteld dat er geen gelijkenis mogelijk is tussen een  verbintenis van homoseksuelen en het huwelijk (eindverslag nr. 76, 221 voor, 37 tegen). In de apostolische aansporing Amoris laetitia (2016) van Franciscus staat het nog duidelijker. Tussen de twee zijn zelfs “geen verre analogieën” mogelijk (nr. 251).

Ruim ’n halve eeuw geleden beleefden we een gelijkaardige situatie[1]. De Belgische bisschoppen ( – 1, de bisschop van Gent!) schreven een verklaring met de onmogelijke opdracht om het gezag van Paus Paulus VI te  behouden en zijn leer in Humanae vitae, die krachtig contraceptie afwees, te verwerpen. Het was theologische acrobatie op Olympisch niveau, gerealiseerd na 5 ontwerpteksten, met de hulp van de meest gezaghebbende Leuvense theologen. De media bulkten van verklaringen en open brieven in pamfletstijl vanwege de hele intelligentsia van ons land, allen tegen Humanae vitae. De Belgische bisschoppen waren in éénklank met hun Duitse collega’s en hun verklaringen verschenen ook op dezelfde dag (30 augustus 1968).

Noch in de theologie, noch in de geneeskunde had men nagedacht over de “aanslag” die contraceptie betekende. Pierre Simon (+ 2008), tweemaal grootmeester van de Franse Loge, pionier van de “seksuele en reproductieve rechten” en van “de pil” wist het wel en had duidelijk ingezien dat de wettelijke erkenning van contraceptie  de “hefboom” was waarmee hij alle menselijke en christelijke waarden in het huwelijk kon “opheffen”. Triomfantelijk draait hij een bekende uitdrukking om, wanneer contraceptie wettelijk erkend wordt: “wij hadden de oorlog gewonnen, wij moesten alleen nog maar een veldslag leveren”. Helaas heeft de latere evolutie hem op overweldigende wijze gelijk gegeven. Ondertussen werd de Leuvense huwelijkskleer als de juiste en onfeilbare visie beschouwd van waaruit Humanae vitae moest gecorrigeerd worden. Het onbegrip van onze bisschoppen jegens de visie van Paulus VI heeft een dynamische huwelijkspastoraal tot nu toe geblokkeerd. Wel hebben ze twee decennia later in het Geloofsboek (1987) enigszins hun verklaring willen goed maken. Kardinaal Döpfner (+ 1976), voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie heeft op zijn sterfbed  aan de Eichstätter moralist prof. Fleischmann uitdrukkelijk verklaard: “Hoe meer ik er over nadenk, hoe meer ik overtuigd geraak dat de paus gelijk had!” En kardinaal Suenens, aanvankelijk promotor van contraceptie, heeft zich later wijselijk hierover nooit meer uitgelaten.

Een pastoraal die zich niet richt op het Evangelie van Jezus Christus maar zich aanpast aan de tijdsgeest heeft geen toekomst. In het huwelijk gaat het uiteindelijk om de totale wederzijdse gave van zichzelf. De totale gave van zichzelf van Jezus blijft het model voor het leven van ieder christen. Jezus heeft de lat zeer hoog gelegd. In onze  zwakheid mogen we rekenen op zijn  barmhartigheid maar niemand, ook de Kerk niet, mag of kan de lat lager leggen. Zonder de boodschap van het Evangelie en de authentieke leer van de Kerk is er geen vruchtbare pastoraal.


[1] Uitvoerige uitleg en verantwoording vind je in onze studie: Daniël MAES, Hoe een paus gelijk kreeg. Nieuwe perspectieven na een halve eeuw contraceptie, De Blauwe Tijger, 2017. Iedereen wist het, contraceptie was de grootste ontdekking van de moderne tijd en…een duizelingwekkend financieel succes voor de farmaceutische industrie. Na een halve eeuw blijkt het de grootste catastrofe te zijn op fysisch, maatschappelijk, psychisch en moreel gebied.

Wijsheid uit de Woestijn (10): De hl. Dorotheus wordt geestelijk leidsman (I)

St. Paulus schrijft aan zijn leerling Philemon: Ik schrijf je in het goede vertrouwen, dat je mij zult gehoorzamen. Immers ik weet, dat je zelfs meer zult doen dan ik vraag (Philemon 1, 21). Wanneer een monnik het kloosterhabijt aantrekt legt hij drie geloften af : een gelofte van kuisheid, van armoede en van gehoorzaamheid. Wat volgt zal ons tonen hoe onze heilige Dorotheus (woestijnvader van de 6e eeuw) uitblonk in de deugd van gehoorzaamheid en hoe hij die deugd wist over te dragen aan zijn leerlingen.

Dorotheus van Gaza

Onder allen die de heilige Siridus onder de leiding van de H. Dorotheus plaatste, was er niemand opmerkelijker dan de heilige Dositheus, die de eerste van zijn discipelen was.

Er was niets in het leven van deze religieuze heilige dat niet zeer stichtelijk was.   De wijze waarop Dorotheus  Dositheus behandelde toonde aan hoe wijs en verlicht hij was in de kennis van het redden van zielen. Ziehier de voornaamste omstandigheden.

De heilige Dositheus was de zoon van een luitenant van de keizer en genoot een opvoeding vol delicatessen, kenmerkend voor mensen van die stand. Hij had geen onderricht gekregen in de kennis van God en leerde nooit iets wat de godsdienst of zijn verlossing betrof. En terwijl hij leefde in een corrupte wereld, stond God toe dat de dienaren van zijn vader op een dag in zijn tegenwoordigheid spraken over de heilige pelgrimsoorden in Palestina. Hij was enthousiast en wenste met eigen ogen die oorden te bezoeken waarover met zoveel lof werd gesproken. Toen hij dus in Jeruzalem was aangekomen en de heilige plaatsen had bezocht, niet zozeer uit vroomheid maar uit nieuwsgierigheid, om dingen te zien die zeldzaam waren en hem konden behagen, bezocht hij Gethsemane1. Het was op deze plaats dat God zijn bekering begon toen hij een schilderij zag van het laatste oordeel en de verschillende kwellingen waarmee God de zondaars in de onderwereld zal straffen. Dit beeld verwonderde hem. Hij dacht bij zichzelf na over wat zoiets nieuws kon betekenen toen hij plots een Vrouw van buitengewone majesteit en schoonheid naast zich zag staan. Ze legde hem uit wat de afbeelding betekende en gaf hem heilzame raad. Haar woorden ontroerden hem en hij smeekte haar hem te zeggen wat hij moest doen om die martelingen te ontlopen. Zij antwoordde: “Mijn zoon, daarvoor moet je je oefenen in het vasten, je onthouden van het eten van vlees en ijverig bidden“, en terstond verdween ze. 

Vanaf die dag veranderde Dositheus zijn leven. Hij bracht de raad die hij zojuist gekregen had met grote ijver in praktijk. Deze verandering verbaasde degenen met wie hij gewoon was samen te leven, en zij konden niet nalaten hem te zeggen dat het leven dat hij leidde niet geschikt was voor deze wereld, en dat als hij die levensstijl wilde voortzetten, hij zich moest terugtrekken in een klooster, waar hij zich gemakkelijker kon redden dan in het rumoer en de moeilijkheden van de wereld. Dositheus, die nog nooit van een klooster of van het leven aldaar had gehoord, vroeg degenen, die hem deze raad hadden gegeven, hem naar de plaats te brengen, waarover zij spraken. Dus brachten ze hem naar het klooster van de heilige Siridus, die sommigen van hen goed kenden. Deze heilige Abba stelde hem onmiddellijk voor aan de heilige Dorotheus. Hij beval hem deze jongeman te verwelkomen en zijn intenties te leren kennen en hem daarna te zeggen wat hij van hem vond. Dositheus had maar één reden voor zijn komst naar het klooster : hij wilde zijn ziel redden, en wat Dorotheus hem ook vroeg, er kon nooit een ander antwoord uit hem worden getrokken. Toen de heilige Dorotheus dus aan de heilige Siridus had gezegd, dat hij geloofde dat niets hem in de weg stond hem te ontvangen, beval deze heilige abba hem de leiding over zijn ziel op zich te nemen, omdat hij hem in de huidige omstandigheden niet bij andere religieuzen kon plaatsen. De heilige Dorotheus, die zich verontschuldigde voor een opdracht die een grotere bekwaamheid vereiste dan de zijne, zag zich verplicht zich over te geven aan het bevel van Siridus en aan het oordeel van de heilige Barsanuphius, die voorspelde dat God deze ziel door zijn toedoen wilde redden.

Het eerste waar de heilige Dorotheus zich op toelegde was Dositheus tot matigheid op te voeden, hetgeen zo goed lukte dat hij hem langzamerhand in staat bracht het te stellen met enkele broden per dag, in plaats van de buitengewone hoeveelheid die hij at in de eerste dagen van zijn bekering. De dagelijkse taak die hij hem opdroeg was het dienen van de zieken, voor wie hij toen verantwoordelijk was.

Dositheus, die goede zeden had en van nature geneigd was tot zachtmoedigheid, verrichtte dit werk met zulk een gratie, nauwkeurigheid en properheid, dat hij allen, die er getuige van waren, tot een reden van stichting en troost was. Als hij zich toevallig schuldig maakte aan een grof woord, of iets naliet in de dienst dat hem was opgedragen, was hij zo ontsteld dat hij zich terugtrok in zijn cel, waar hij neerknielde en in tranen uitbarstte, zonder enige troost te willen ontvangen. Toen kwam de heilige Dorotheus tot hem en zei, met de naastenliefde waarvan hij vervuld was: « Broeder, ben je ongeduldig? Weet je dan niet dat zij die jij dient leden van Jezus Christus zijn en dat jij Hem dient in hun persoon? Waarom doe je je dienst aan hen zo slecht? Wil je Jezus Christus kwellen, die alles op Zich neemt wat Zijn dienaren wordt aangedaan”.  De nederige leerling antwoordde slechts met zuchten en tranen. « Sta dan op »,  vervolgde de heilige Dorotheus, ? « en vat moed; je moet opnieuw beginnen en het beter doen dan ooit, en oppassen dat je niet weer in dezelfde fouten vervalt. God zal ons in zijn goedheid genadig zijn ». Dositheus stond dadelijk op en keerde tot zijn werk terug met een geest, even kalm en rustig, alsof hij uit de mond van God zelf de verzekering had ontvangen, dat hem zijn schuld was vergeven2.

1 Gethsemane is een tuin aan de voet van de Olijfberg. Het is daar dat Jezus in tranen bad voordat hij gearresteerd werd en de Kruisdood onderging.

2 Sr. Pascale-Dominique NAU, OP. Les instructions de Dorothée de Gaza (Rome 2014).

 Fr. Jean

En dit nog

v  Estefania ACOSTA, Benedict XVI, Pope emeritus ? stelt dat hij niet aftrad als plaatsvervanger van Christus op aarde: https://restkerk.net/2021/03/19/promotievideo-voor-het-boek-benedictus-xvi-paus-emeritus/

v  Handelt Benedictus XVI als een regerende paus? https://restkerk.net/2021/03/19/benedictus-xvi-handelt-als-een-regerende-paus-en-verleent-prive-audientie-aan-lorenzo-festicini-en-benoemt-hem-tot-ambassadeur-van-vrede-in-benin/

Bach – St Matthew Passion BWV 244 – Van Veldhoven | Netherlands Bach Society. Niet de meest bekende uitvoering maar volgens sommigen wel de mooiste: https://www.youtube.com/watch?v=ZwVW1ttVhuQ

Vanuit Turijn werden 10 kopieën van de lijkwade over de hele wereld verspreid. De kopie voor het Midden Oosten werd in 2010 aan ons geschonken en hangt nu in de crypte. Tijdens de Goede Week wordt ze in de kerk gehangen.

Aan allen van harte: Een Heilige en Goede Week en een Zalig Paasfeest

P. Daniel