Een andere blik in een glazen bol

Rusland leert wat de prijs is van vertrouwen te hebben in diplomatie met het westen.

Auteur: Paul Craig Roberts*, 12.2.2022

Woordvoerster Maria Zakharova, van het Russische ministerie van buitenlandse zaken, zegde dat de VSA, het V.K. en andere VSA poppetjes iets weten dat Rusland (nog) niet weet: zij laten hun ambassade personeel vertrekken en raden reizen naar Oekraïne af. Daar dit een vingerwijzing is dat de VSA en Oekraïne een provocatie gereed hebben liggen , zal Rusland hun voorbeeld volgen en personeel en/of aanhang verminderen.

Washington heeft een “false flag” actie voorbereid die door de westerse media en alle westerse regeringen in de schoenen van Rusland zal geschoven worden. De gebeurtenis zal de 100.000 door de VSA / V.K. getrainde Oekraïense soldaten betrekken die zich op de grens van de Donbass republieken bevinden – een gebied dat voorheen tot het grondgebied van Rusland hoorde en bewoond is door Russen die na 2014 zich afscheurden van Oekraïne n.a.v. het anti-Russische geweld van de neo-nazi staat, geïnstalleerd door Washington.

Deze gebieden (Donetsk en Lugansk) wilden terugkeren naar Rusland, zoals de Krim, maar Rusland weigerde. In de plaats besliste Moskou de weg van de diplomatie te bewandelen – en ging ervan uit dat een akkoord mogelijk was na de ondertekening van de Minsk akkoorden. Opnieuw een niet geleerd lesje voor Moskou over de waardeloosheid van akkoorden met het westen. En toch hield Moskou vol door zich op akkoorden te beroepen. Het resultaat is dat Moskou nu een complot mag verwachten dat Rusland moet uitdagen tot een oorlog met Oekraïne.

Beeldmateriaal uit de Donbass:

Washington gelooft dat door Rusland tot een offensieve reactie uit te dagen het ertoe zal leiden dat Europa afziet van het Russische gas en in de plaats ervan zal overschakelen op het Amerikaanse (Nvdr: duurdere) LPG gas, Rusland tot de boeman zal maken zodat de NAVO een politiek controlesysteem wordt van de Europese economische en buitenlandse politiek. Het gaat om het behoud van het Amerikaanse Rijk. Washington gelooft dat als Europa afhankelijk is van Rusland voor energie de Europese buitenlandse politiek uit de controle van Washington zal glippen. (Nvdr: we hebben herhaaldelijk bericht over de machinaties, de chantage, de sancties die op Nord Stream 2 uitgesproken werden.)

Washington zou eveneens kunnen hopen dat het Kremlin Europa niet wil afschrikken door de Russische militaire macht te tonen, dat het Kremlin aan de kant zal blijven staan toekijken terwijl de Donbass-Russen afgeslacht worden zonder dat de feiten bekend geraken… met als gevolg dat Poetin door Russische patriotten als een verrader zal bekeken worden en dat ze het een grove fout zullen vinden te verzoeken bij Rusland opnieuw ingelijfd te worden.

Washington denkt dat – als Poetin terzijde kan geschoven worden – Washington wel een poppetje kan vinden onder de Atlantische Integrationisten wiens doel het is deel uit te maken van het westen en die bereid zijn de Russische soevereiniteit op te offeren voor wat zij “als een voorrecht beschouwen, nl. deel uit te maken van het westen”.

Als Rusland opnieuw valselijk beschuldigd wordt, dan zal het Kremlin misschien eindelijk leren dat “onze westerse partners” in feite dodelijke vijanden zijn. Als Rusland wil overleven zal het Kremlin vroeg of laat moeten inzien dat het met het Kwade te doen heeft. Het lijkt erop dat Lavrov de situatie begint te begrijpen, hoewel hij nog altijd wil praten en onderhandelen, wat erop wijst dat hij de echte situatie niet onder ogen wil zien.

Misschien kan Poetin tijdens zijn telefoongesprek Biden ervan overtuigen dat de gevolgen van Washingtons complot ernstiger zullen zijn voor het westen dan Washington aanneemt.

https://sputniknews.com/20220212/lavrov-tells-blinken-propaganda-about-russian-aggression-against-ukraine-has-provocative-purposes-1092963955.html 

Beeldmateriaal ter illustratie bijgevoegd door onze redactie.

*American politician and economist, Chairman of the Institute for Political Economy and former Assistant Secretary of the Treasury for Economic Policy in the Reagan Administration, Paul Craig Roberts.

Uit 2015: nog steeds lezens- en wetenswaard: