Venezolaanse “strijd voor de vrijheid” mag iets kosten

De zelfuitgeroepen overgangspresident Guaido maakte dinsdag bekend:

“De regering van president Donald Trump en de Venezolaanse legitieme regering onder de leiding van interimpresident Juan Guaido hebben een historisch bilateraal akkoord getekend, in het kader waarvan de VSA 98 miljoen US dollar ter beschikking stellen voor de ondersteuning van Venezuela’s strijd voor vrijheid en wederopbouw na de chaos, de vernietiging en nooit geziene humanitaire crisis, die door het onwettelijke regime van Nicolas Maduro veroorzaakt werd.”

In september werd hem door Trumps regering 52 miljoen dollar beloofd; daar bovenop komt 40 miljoen dollar, een overboeking uit het Midden-Amerika-fonds naar de Venezolaanse oppositie.

Kortom: de VSA hebben recent de oppositie in Venezuela zeggen en schrijven bijna 570 miljoen “ter beschikking gesteld”. Het laatste akkoord heeft de grote baas van USAID ondertekend (foto).

USAID is niet – zoals de naam zou vermoeden – een humanitaire organisatie, het is een VSA overheidsinstelling, wiens opdracht er niet uit bestaat humanitaire hulp te verstrekken, maar wel de Amerikaanse economie te ondersteunen met het doel in andere landen markten te openen en staatsbedrijven aan Amerikaanse bedrijven te “privatiseren”. Daarvoor krijgt USAID gigantische propagandamiddelen, wat beschreven wordt als “ondersteuning van de vrije media”. Alleen al voor de informatie-oorlog tgen Rusland heeft USAID dit jaar een bijkomend budget van bijna 600 miljoen dollar gekregen.

Venezuela wordt door de VSA met sancties economisch gewurgd – de westerse media hebben het over een “ernstige economische crisis”. Alsof de opgelegde sancties niets te maken hebben met de ellende in het land. De mededeling van Guaido is geen goed nieuws want het betekent dat de VSA nog lang niet opgegeven hebben en de miserie in Venezuela voorlopig niet zal stoppen. Dat de VS-sancties ook de levering van medicamenten (… men vergelijke met Syrië) verbieden en daardoor slachtoffers gemaakt worden bij de bevolking, wordt eveneens selectief vergeten in de westerse poco pers.

Maar Guaido is blij. Hij kan weer vooruit en heeft voor 24 oktober “nieuwe acties” aangekondigd. (…)

Op diplomatiek vlak schijnen de VSA echter niet erin te slagen de rest van de wereld voor het Guaido-karretje te spannen. Tijdens de algemene vergadering van de VN bleek dat duidelijk: 55 landen gaven Guaido hun zegen; 138 landen – 80% – weigerden de Gaido-coup te erkennen, o.a. Noorwegen, Italië, Mexico, Uruguay, China, Rusland, Indië, Pakistan, Indonesië, Zuid-Afrika en Nigeria. Nu het voor iedereen – behalve voor de VSA – duidelijk geworden is dat de “change” mislukt is, houdt iedereen afstand of speelt het slim: Spanje, Portugal en Duitsland erkenden Guaido maar onderbraken de relaties met Maduro niet.

Terwijl Rusland en China met de vinger gewezen worden voor hun blijvende steun aan Maduro als president, wordt er vlotjes weggekeken naar de inbreuken op mensenrechten bij de 55 Guaido-erkenners. In Colombia bv. werden meer dan 700 vakbondsleiders en mensenrechtenactivisten vermoord in de loop van de laatste drie jaar. Ecuador kampt met ernstige financiële moeilijkheden en moet in ruil voor een IMF-lening de broeksriem aanhalen. De protesten kan u elke dag op tv zien. De Hondurese regering wordt verdacht van drugssmokkel tot in de hoogste rangen. In Argentinië verdubbelden de armoedecijfers tijdens de economische crisis. Algemeen wordt verwacht dat deze regering de laan uitgestuurd zal worden na de verkiezingen van 27 oktober en dat de nieuwe regering Maduro zal steunen. In Peru – met een niet verkozen president – is er het schandaal van xenofobie bij Venezolaanse immigranten. In Brazilië wordt naar verluidt het Amazonewoud opgestookt, zijn racisme-klachten tegen zwarten legio en beheersen massa-betogingen het straatbeeld. Deze landen gebruiken Venezuela – en de steun aan de Guiado-pop-up-president – als afleidingsmanoeuver voor hun eigen problemen.

De VSA proberen nog het Rio-Verdrag nieuw leven in te blazen. Het is de Midden-Zuid-Amerikaanse versie van het NAVO-pact, waarbij de lidstaten zich verplichten elkaar bij te staan bij een militair conflict. Kan ook van pas komen bij sancties. Er wordt vlotjes vergeten dat nogal wat landen eruit getreden zijn, zoals Mexico (2004), Venezuela (2013), Bolivia, Ecuador, Nigeria (2012) en Uruguay, dat de bui zag hangen voor militaire interventie in Venezuela. Het Venezolaanse opperste gerechtshof bevestigde in een vonnis dat het pact niet opnieuw kon geactiveerd worden.

We hebben het al herhaaldelijk geschreven: de Amerikaanse (kortzichtige) politiek drijft landen in de armen van Rusland (en China, Iran…). Om nadien Rusland ervoor te verketteren.

De VN en co, zoals de Wereld Gezondheidsorganisatie, de Voeding en Landbouworganisatie en de Mensenrechtenraad, blijven bij Maduro’s wettelijke regering van Venezuela. In New York sprak de Venezolaanse vice-president Delcy Rodriguez de alg. vergadering van de VN toe en had een onderonsje met de secretaris-generaal António Guterres, waarbij ze hem een getekend akkoord tussen de regering en de oppositionele sectoren overhandigde. En om het verhaal compleet te maken weigerde deze laatste een onderhoud met Guaido. (…)