M.a.w. hoe geraken we af van het opgedrongen wereldbeeld met al dan niet gefantaseerde geslachten, omgebouwde lichamen, gepigmenteerde reclame om duidelijk te maken dat we met z’n allen de wokereligie moet belijden?
“Het houdt niet op. Elke avond weer krijgt de Nederlandse tv-kijker een overdaad aan deugspotjes voorgeschoteld. Reclames waarin merken zich profileren met een woke-boodschap. Bij Adidas bracht een transgender een cool badpak voor dames aan de man en als je de reclames moet geloven wonen er in ons land alleen maar multiculti gezinnen. Het is al jaren aan de gang en het wordt alleen maar erger…”
Een illegaal wil men niet uitwijzen omdat hij “zich ter beschikking” moet houden*. Maar mensen die met een spandoek protesteren tegen de wansmakelijke uitingen van kinderseksualisering, voor die heeft justitie vier maanden cel uit de kast gehaald opdat ze niet meer “oproepen tot haat en geweld”.
Hoewel deze mensen niet allemaal minderjarig waren toen ze in transitie gingen, illustreren ze de problemen van het medisch ingrijpen voor genderkwesties: diagnostische overreageren, het verkeerd begrijpen van de relatie tussen seksualiteit en gender-non-conformiteit en een marketingcampagne die kinderen (en ook volwassenen!) vertelt dat het veranderen van hun lichaam hun mentale pijn zal verhelpen – naast vele andere problemen.
Daarnaast zijn er volgens Transition Justice, die juridische hulp biedt aan detransitioners, zes rechtszaken aangespannen in de volgende staten, zonder publiciteit: Arizona (1), Californië (1), New Hampshire (2), New York (1), Wisconsin (1).
In zeven zaken is een juryrechtspraak geëist. Enkelen hebben een schadevergoeding van meer dan een miljoen dollar geëist. Hieronder volgt een korte samenvatting van elke zaak.
De rood-groene-streepje blauwe regering van onze oosterburen wil het familierecht omvormen. Afstamming, naam, kinderen, onderhoudsplicht moeten allemaal volgens de ideologie der alfabetsekte aangepast worden aan de oneindigheid der geslachten. Men wil fictieve rechtsinstellingen zoals “medemoederschap”, “meerouderschap” en “verantwoordelijkheidsgemeenschap” invoeren. De gevolgen worden in onderstaand filmpje opgesomd.
Welke herinneringen mag een ex-partner bewaren nadat de relatie op een breuk eindigt? En waar moeten die dan opgeborgen worden? We hebben het hier niet over een fotoalbum. Is een koelkast een geschikte bewaarplaats voor uitgerangeerde testikels?
Transmens Brianna Kingsley klaagde “haar” voormalige vriend aan omdat deze “haar” testikels” in een bokaal in zijn koelkast bewaart. Brianna wil deze terug krijgen. William Wojciechowski – u raadt het – de voormalige vriend verweert zich door te stellen dat hij het slachtoffer is van belaging – hij moest zelfs een contactverbod laten opleggen – door de transmens Brianna en dat hij “haar niets schuldig is”. Brianna kidnapte zelfs zijn honden en hield ze weken lang gevangen.
Brianna kwam voorheen nog eens in contact met de rechtbank voor messentrekkerij waarvan een kamergenoot het doelwit was.
Bovenop de geslachtsverandering kwam de bekering tot de islam. Transmens – tevens moslima – gaat nu door het leven als Zahrah Bri-Zee Muharib.
Na Bud en diverse lingeriemerken komt nu ook de organisatie van “Miss Universe” tot de vaststelling dat de neo-geslachtsrichtlijnen niet door iedereen gesmaakt worden.
De organisatie, die achter de wereldbekende schoonheidswedstrijd “Miss Universe” schuil gaat, maakte enkele dagen voorafgaand aan de wedstrijd van dit jaar bekend failliet te zijn. Dit jaar besliste de organisatie immers zgn. trans-kandidates bij de selecties van de deelnemende landen te zullen opnemen om een gooi te doen naar het “Universe”-kroontje.
En dat viel niet in goede aarde bij de non-woke-gelovigen.
Achter de schermen van JKN Global Group van de Miss Universe-verkiezing manoeuvreert de Thailandse transgender-activiste Anne Jakrajutatip. Haar onderneming kocht in 2022 het b.g. verkiezingsconcept voor 20.000.000 US dollar. Jakrajutatip bejubelde deze transactie toen als “een sterke strategische uitbreidiing van hun portfolio”.
Ook zij moet nu vaststellen dat de goegemeente niet bereid is nep- en verprutste geslachten zonder tegenspraak te accepteren. De beslissing dit jaar minstens 2 transgender-mensen te laten deel nemen – m.a.w. biologische mannen die (willen doen) geloven een vrouw te zijn – zoals Miss Portugal, een air-“hostess”, Marina Machete, en Miss Nederland, Rikkie Kollé, viel niet in vruchtbare aarde. (video’s onderaan)
Tja. Een jaar later is het over en uit met de trans-droom. De JKN Global Group zond onderstaande mededeling aan de beurs van Thailand: „JKN Global Group Public Company Limited heeft een faillissementsaanvraag ingediend volgens de rechtbank, de Central Bankruptcy Court volgens de bankroetwetgeving BE 2483 (1940). De rechtbank heeft vervolgens beslist de aanvraag op 9 november 2023 te aanvaarden.
“Transgenderisme is wellicht zo aantrekkelijk geworden voor hedendaagse minderjarigen, niet alleen omdat het een nieuwe “identiteit” belooft, maar omdat het een proces belooft. De transformatie van rups tot vlinder omvat een complexe reeks sociale ingrepen en medische procedures die verschrikkelijk boeiend moeten zijn. Transitie is een project. Iedereen heeft een project nodig. Het omarmen van het trans label geeft het zelf richting, een taak om te volbrengen. Ironisch genoeg geeft de besmetting uitdrukking aan een sluimerend verlangen naar het afgeschreven paradigma waarmee karakter wordt opgebouwd.
We moeten ophouden kinderen te vertellen dat zij de “experts van hun eigen leven” zijn en een statisch model van eigenheid als voldongen feit bij de geboorte verwerpen. Zeker, een aangeboren essentie is bijzonder voor ieder mens, maar het is een vonk; het is geen vuur. We zouden kunnen terugkeren naar de taal van karaktervorming waarin je leert je leven in eigen handen te nemen, terwijl we leraren terug aansporen om de leiding uit te oefenen die ze hebben aangemoedigd op te geven.
Naarmate we ouder worden, zijn we niet alleen die unieke essentie in de wieg, maar het gevolg van wat we hebben gelezen, gezien en meegemaakt; van wie we hebben gehouden en welke verliezen we hebben geleden; welke fouten we hebben gemaakt en welke we hebben rechtgezet; waar we hebben gewoond en gereisd en welke vaardigheden we hebben verworven; niet alleen wat we van onszelf hebben gemaakt, maar ook wat we buiten onszelf hebben gemaakt; en vooral, wat we hebben gedaan. Dat is een opwindende, actieve versie van “identiteit” waarvan het werk nooit af is, vol keuzemogelijkheden, verlevendigd door keuzevrijheid, zij het beladen met verantwoordelijkheid en daarom een beetje beangstigend. Maar het geeft jongeren tenminste iets te doen, anders dan massamoord of gruwelijke chirurgie op maat.”
