Gaan we in Vlaanderen ook die weg op?

In Nevada is niet-functioneel – “ornamental” – gras even verboden als hier het dragen van een pelsmantel. Wie groen gras heeft, dat er alleen maar bijligt omdat je graag een gazonnetje bij je woning wilt hebben, is een asociaal iemand. Immers: jouw groen gras gaat ten koste van andere mensen, die de uitgaven van het broodnodige water zien stijgen.

Als bewuste burger moet je je gras vervangen door een woestijnlandschap.

https://www.voanews.com/a/usa_las-vegas-pushes-become-first-city-ban-ornamental-grass/6204459.html

De Dag van Johans tuinkabouter

Groetjes van alle kabouters uit het bos!

Johan Sanctorum verdedigt met verve onze tuin, onze gazon, onze persoonlijke sfeer, ons maairecht tégen de liga der groene dictators waartoe zelfs Zuhal Demir toetreden is.

… Dit gaat dus inderdaad over privacy, zelfbeschikkingsrecht en integriteit. Nu we via het algebraïsch begrip LGBTQIA+ duidelijk hebben begrepen dat alle mogelijke seksuele geaardheden evenwaardig zijn, kan het niet dat een pervers conglomeraat van politiek, wetenschap en media de wetten stelt in onze achtertuin, het laatste toevluchtsoord bij lockdown nu mensen worden vertrappeld in de openbare parken. Eén Marc Van Ranst is al genoeg, waar is privacy-activist Matthias Dobbelaere-Welvaert als je hem nodig hebt…

Lees: En als ik nu wél kort geschoren verkies, Zuhal?

Taalspitsvondigheden

In de poco Britse pers worden exoten uit de beruchte Zandbaklanden “Asians” (Aziaten) genoemd. Kwestie van zich in te dekken tegen mogelijke racismeklachten. Azië is groot; je kan er alle kanten mee uit.

De kwaliteitskrant De Standaard, die al lang niet meer standaard in de Vlaamse gezinnen gelezen wordt – toonde zich dapper met de titel: ‘Invasie van Aziatische hoornaar niet te stoppen’... en ‘Vlaanderen zal op een bepaald moment vol zitten’, waarmee we weer bij de conclusie van Dries Van Langenhoven beland zijn.

… Exoten zijn soorten die niet in een bepaald land of bepaalde regio thuishoren, maar zich daar door toedoen van de mens hebben kunnen vestigen. Sommige exoten worden invasief: zijn breiden zich massaal uit én hebben een negatief effect op autochtone soorten of veroorzaken overlast… (…)

Ach, we weten wel dat het hier om een bovenmaatse moordwesp gaat. We vroegen ons echter af of de Britse media nu hun poco benaming van Allahs zendeliingen zullen aanpassen. Tenslotte is de vertaling van de Latijnse benaming van b.g. moordinsect “vespa velutina” heel iets anders dan deze die wij eraan gegeven hebben. Lieflijk zelfs: “Fluweelachtig behaarde wesp”. Of m. b.t. de Britse “Asians”: “met fluwelen handschoenen aanpakken”. Suggesties welkom.

Rampvoorspelling voor onafhankelijk Schotland

Afbeeldingsresultaat voor groeiringen spar

Alle middelen zijn goed om de Schotse onafhankelijkheidswens te smoren. Zoals een wetenschappelijke studie van wetenschappers over de groei van sparren door de eeuwen heen. In het Scottish Pine Project werden groeiringen bestudeerd in N-Schotland – in de desolate Highlands werden boomresten bovengehaald die sinds de jaren 1400 op de bodem van ijskoude lochs lagen, resten die zelfs 8000 jaar oud zijn.

Onafhankelijkheid zou Schotland tot een milieuramp veroordelen… zo luidde de conclusie in de wetenschappelijke studie over groeiringen in oude sparren.

Het onderzoek toonde aan dat er een extreem koude periode was in Schotland tijdens de periode rond het jaar 1690 tijdens dewelke elke vorm van landbouw in Schotland uitgesloten was, met als gevolg hongersnood en de dood van ca. 15% van de bevolking. Echter – en daar komt de onafhankelijksheidskat op de Verenigd Koninkrijkkoord – het lag niet alleen aan het slechte weder. Schotland was politiek geïsoleerd van Engeland, de grote en rijke buur. Een grotere economische en politieke unie had de ramp kunnen vermijden.

Tijdens de “Scottish Ills”, genoemd naar de Bijbelse Plagen, bleef de sneeuw gedurende een groot gedeelte van de zomer ook liggen, met wekenlange bittere vrieskou. Het plantseizoen was uitermate kort, de oogst was mager of onbestaande en het vee had niets te eten. Frankrijk, Engeland en de Lage Landen leden er ook onder, maar met minder zware gevolgen. We schreven enkele dagen geleden reeds over de Kleine IJstijd, hoe die door de expansielust der Europeanen veroorzaakt werd én de gevolgen ervan.

Blijkt dat we die gevolgen nog onderschat hebben. De hongersnood dreef de Schotten de zee op, richting Panama, in een poging een koloniaal rijk op te richten. Niet echt een goed doordacht plan. Het werd een nationale manie, wie enigszins kon, investeerde in het project, naar verluidt zou Schotland ca. de helft van haar financiën erin gestoken hebben. Vanaf 1698 zeilden 2500 kolonisten naar de Panamese oerwoudkusten. Spoedig gingen zij tenonder aan ziektes, ondervoeding én conflicten met de Spanjaarden, die al grote gedeeltes van Zuid- en Midden-Amerika onder hun vlag opgeëist hadden. Na 16 maanden gaven de Schotten er de brui aan. Slechts enkele honderden overleefden. Schotland was failliet. De gevolgen droegen ertoe bij dat Schotland en Engeland zich verenigden met de realisatie van het V.K. in 1707.

En sindsdien – u raadt het – heeft Schotland geen hongersnood meer gekend, ook al speelde het klimaat hen af en toe wel parten.

De wetenschappers raden SNP bazin Nicola Sturgeon aan nog eens goed na te denken over de post-Brexit Schotse onafhankelijkheid.

Moeten we er nog aan toevoegen dat de reacties op sociale media gaan van ongeloof, verbijstering, hilariteit tot ronduit woede “Voor hoe dom houden die ons?”

Wolgacruise

Afbeeldingsresultaat voor wolgacruise

Morgen vertrekken wij op “Wolgacruise”. Een mogelijkheid op een laag ritme een en ander in Rusland te ontdekken met een klein Nederlandstalig reisgezelschap. Vliegtuig naar Moskou. Transfer naar schip. Inscheping en vervolgens twee volledige dagen mét Nederlandstalige gids in deze metropool. Vervolgens vaart het schip de afstand van ca. 1788 km via waterlopen, kanalen en meren naar St. Petersburg. Bezoek aan de Gouden Ring, Uglich, Yaroslavl, Goritsy, Kizhi, Mangrogi om de laatste dagen in St. Petersburg door te brengen. Van daar terugvlucht – via Moskou – naar Zaventem.

Een éénmalige reis: geschiedenis, cultuur én natuur in verpakt in dit wenspakket. Al geruime tijd op ons verlanglijstje. We hebben nu de knoop doorgehakt vooraleer we het fysisch niet meer kunnen.

We zullen elke dag een impressie programmeren van de te bezoeken locatie op Golfbrekers (video’s van YT). De reactiemodule is tijdens deze periode gesloten en er zullen ook geen bijkomende artikels geplaatst worden.

Onderstaande video geeft slechts een idee. De reisorganisator en het schip zijn niet de onze.

Amerikaanse expansiedrift

Natuurpunt heeft bij ons al ingegrepen: de Amerikaanse eiken moeten tegen de vlakte. Eigen eik eerst! Nu nog met de Amerikaanse rivierkreeft afrekenen.

Met hun grote scharen en lange poten leiden Amerikaanse rivierkreeften al enkele jaren tot overlast in de Nederlandse wateren en op straat. Dat gebeurt bijvoorbeeld in de West-Friese gemeente Stede Broec, waar sinds kort groepen rivierkreeften rondlopen of zich verzamelen in een greppel of sloot.

“Ze staan met hun scharen omhoog en kunnen gewoon honden pakken”, vertelt een inwoonster. “Met slippers aan over straat kan niet meer.” Volgens de vrouw lopen de kreeften ook in tuinen. (…)

Zou Natuurpunt een maritiem filiaal in Nederland hebben?

Quo vadis, Syria?

Afbeeldingsresultaat voor love for syria

Deze week geen politieke analyse of militaire verslagen, maar wel – zoals beloofd – een selectie optimistisch nieuws en weetjes over het dagelijkse leven in Syrië.

Om te beginnen een wandeling door oud-Damascus: steegjes, hotelletjes, drankgelegenheden, restaurants, winkeltjes, kunstgalerijen…

… en beelden van een (te) druk en luid feestje in een bar bovenop een dak:

Men probeert traditionele kunsten en ambachten nieuw leven in te blazen:

Te vergelijken met de Aardbeienfeesten bij ons: Kersenfeesten in Qaraa:

Een racebaan of oefenterrein voor autorijschool?

Maar ook dit is Syrië. President Assad op bezoek bij een zomerkamp van christelijke jongeren in Saednaya:

En beelden van het Syrië, waarover de westerse media angstvallig zwijgen. De journalist maakt een vergelijking tussen het Assad-Syrië en het “rebellen”-Syrië:

Mediterrane vakantiesfeer in Latakia:

Het achterland van de havenstad Tartous met de al Khawabi-rivier:

Een spoorlijn moet Iran – Irak – Syrië (de havenstad Latakia) verbinden. Planning, realisatie en financiering door Iran. Zo zie je maar dat sancties soms ook naar andere oplossingen leiden:

Een kleiner spoorwegproject: de verbinding van Damascus naar het terrein van internationale expo’s wordt hersteld:

De filmindustrie herleeft:

Beelden uit Aleppo begeleid door een symfonisch orkest:

En avonddrukte in Aleppo:

Heropbouw van Aleppo:

De eerste tractoren van de fabriek Mahendara in Aleppo staan te wachten om geleverd te worden. Trots op eigen productie.

Voor het eerst in 7 jaar is er weer elektriciteit in Nubi en al-Zahraa (regio Aleppo):

Afbeelding kan het volgende bevatten: een of meer mensen, lucht en buiten

De onovertroffen Chrétiens d’Orient brengen voeding en hulpgoederen naar het stadje Khabab, waar nogal wat behoeftige mensen wonen: