Categoriearchief: Cultuur

We lokken de islamitische minachting uit

Geplaatst op door

“De Europeanen behoren trots te zijn op hun zeden en gewoontes die zijn ingegeven door het evangelie. Het kostbaarste geschenk dat Europa kan geven aan de immigranten die er leven, is niet zozeer financiële ondersteuning en al helemaal niet een individualistische en geseculariseerde manier van leven, maar dat ze deze immigranten laat delen in haar christelijke wortels. Je moet aanvaarden wat je bent – dat is een basisvoorwaarde om de ander te kunnen ontvangen. Ten overstaan van het gevaar van de radicale islam zou Europa in staat moeten zijn om met kracht duidelijk te maken wat de voorwaarden zijn om te mogen delen in haar leven en haar beschaving. Maar ze twijfelt aan zichzelf en schaamt zich voor haar christelijke identiteit. En die houding wekt uiteindelijk alleen maar minachting op.”

Kardinaal Robert Sarah – Nicolas Diat, Het wordt avond, de dag loopt reeds ten einde, Betsaida/De Boog, ’s Hertogenbosch/Amsterdam, 2019, blz. 272-273

Merkwaardig figuur in Catalaanse kerststal

Geplaatst op door

In Catalonië wordt de kerststal niet alleen gevuld met de vertrouwde personen, het kindje Jezus, Maria en Jozef, herders en drie koningen, engelen en schapen maar ook met een neerhurkend mannetje in Catalaanse klederdracht die zijn gevoeg doet, de “caganer“.

Het wordt verondersteld geluk te brengen aan de personen die het in de kerststal geplaatst hebben. Zoals de matroesjka’s in Rusland kan de caganer het gezicht van een bekende persoon aannemen.

“Gevleugelde eindejaarspop”

Geplaatst op door

In de toenmalige DDR moest op 24 december in plaats van Heiligabend (kerstavond, 24 december) een onreligieus familiefeest gevierd worden, waarin men god zij dank niet slaagde. Het woord “engel” werd in een catalogus van het DDR-reclamebureau DEWAG zelfs een keer door het begrip “„geflügelte Jahresendpuppe“ (gevleugelde eindejaarspop” vervangen. Het begrip werd snel legendarisch voor het toenmalig communistisch regime, ook al werd het officieel niet gebruikt. Adventskalenders mochten in de DDR in het begin van de zeventiger jaren officieel niet zo genoemd worden. Het woord werd vervangen door „vorweihnachtliche Kalender“ (pre-kerstkalender); christelijke motieven mochten tot het jaar 1973 niet gedrukt worden.

In de huidige tijden werd de kerstmarkt vervangen door een wintermarkt, een winterfestijn, een lichtjesfeest en werd de kerststronk omgedoopt tot een decembergebak.

 MDR

De Basilius kathedraal in Moskou

Geplaatst op door

Je vindt het gebouw prachtig of je vindt het eróver: de Kathedraal van de Voorbede van de Moeder Gods op de Greppel, kortom: de Sint Basiliuskathedraal aan het Rode Plein te Moskou, naar Basilius de Zalige die in de negende kapel begraven ligt. Basilius was een zwerver en dief die diefstal pleegde om de armen te voeden. Hij zou Ivan de Vierde berispt hebben omdat hij niet naar de armen omzag en niet als een goede Christen leefde. Ook wist hij een grote stadsbrand te voorspellen waardoor zwaarder leed werd voorkomen. Na zijn dood werd hij in de nog aanbouw zijnde kathedraal begraven waarbij Ivan de Vierde een van de kistdragers was.[1]

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kathedraal_van_de_Voorbede_van_de_Moeder_Gods_(Moskou)#Externe_link

De Basiliuskathedraal, ook wel Pokrovkathedraal, is dé blikvanger van het Rode Plein in Moskou. De kathedraal werd tussen 1555 en 1560 gebouwd in opdracht van Ivan IV, ook bekend als Ivan de Verschrikkelijke. Dit naar aanleiding van diens overwinning op de Tartaren bij Kazan.

De kathedraal bestaat eigenlijk uit acht kleine kerkjes die om een hoofdkerk liggen. Deze hoofdkerk heeft een tentvormige toren. Dit in tegenstelling tot de omliggende kerkjes die koepels hebben.

Vandaag de dag is de kathedraal zeer kleurrijk. Vroeger was dat wel anders. De buitenkant van de kathedraal was oorspronkelijk wit. In de zeventiende eeuw werd de kathedraal geschilderd. Het ijzeren beslag van het dak werd toen ook vervangen door veelkleurige dakpannen.

HistoriekNet

Zondagochtend met een hymne…

Geplaatst op door

… waardoor je zowaar zou vergeten hoeveel miserie er op de wereld heerst

Come, Thou Fount of Every Blessing is een christelijke hymne geschreven door de pastoor en hymno-auteur Robert Robinson, die als 22-jarige de tekst schreef in het jaar 1758. Het lied heeft wordt in de VSA meestal geïnspireerd door een volkslied, dat bekend is als “Nettleton”. Meer info: https://en.wikipedia.org/wiki/Come_Thou_Fount_of_Every_Blessing