Zoals in elke rood-groene constructie, laat Berlijn het geld rollen; via het transferten-doorgeefluik van de productieve Bundesländer worden de tekorten immers aangevuld.  Zo ook met dit containerdorp op het terrein van de vroegere luchthaven Tempelhof.

17 miljoen heeft het grapje gekost, een grapje dat niet vermakelijk is.  Tot op heden heeft geen enkele ‘vluchteling’ er gebruik van gemaakt.  En in 2020 moet heel het boeltje afgebroken worden omdat de constructie slechts over een tijdelijke bouwtoelating beschikt.  Nochtans wachten ca. 25.000 mensen in Berlijn op een woning.  Tendens stijgend, vermits men rekening houdt met een toevloed van ca. 7 miljoen gezinsherenigers in Merkelland.

Voor het eerst in lange tijd lijkt het alsof het tij kerende is.  Zo zou er verrassend een plus van 716 miljoen euro op de jaarbalans genoteerd mogen worden.  In hoofdzaak te wijten aan een efficiënter beheer, meer geïnde belastingen, retributies, boetes en hogere (vrijwillige?) transferts inspanningen uit de solidaire Bundesländer.  437 miljoen euro schulden zouden tegen het einde van het jaar kunnen terugbetaald worden.  Geen spectaculair bedrag bij een schuldenlast van 63 miljard euro.

Criminaliteit:

Met “sympathieke, échte Berlijners”:

Multiculturele waanzin op school:

Berlijn, de hoofdstad van de criminaliteit: 570.000 geregistreerde klachten van misdrijven in 2016.  Meer dan in eender welke Duitse stad.  Misdaadcijfers duiden aan dat de daders steeds minder geïdentificeerd worden.  Drugs, criminele Arabische clans, no-go gebieden, terrorismegevaar en extremistisch geweld.  Op enkele km2 oppervlakte een samenlevingsstaal van een doorsnee-veiligheidsprobleem in Merkelland: