Vroeger, toen wij nog uitgingen in Antwerpen, stond er een buitenwipper aan de deur van drukbezochte dancings. Die man, meestal breedgeschouderd, moest ervoor zorgen dat er geen ongewenste individuen binnenkwamen. Ongewenst… zoals in bv. “vrouwen-lastig-vallende, niks verterende gastarbeiders, die niet alleen de lieven van de Vlamingen probeerden af te pakken maar bovendien hun pinten leegdronken terwijl deze op de dansvloer of de wc waren…”
Messentrekkers in een dancing? Bestond niet. In het Antwerpen van mijn jeugdjaren gingen we eerst naar de cinema in het statiekwartier, een hapje eten en vervolgens dansen tot we met de eerste bus bij het krieken van de zondagochtend naar huis keerden. De buschauffeur maakte ons wel wakker bij de thuishalte…
En in het huidige Antwerpen beklaagt een buitenlander zich erover dat er geen beveiligingsmensen aangesteld worden in een zgn. nachtclub waar messentrekkers hun ding doen, er geen hulp geboden wordt en dat de politie niet opduikt, voor zover ze überhaupt opgeroepen werd. Ook een manier om de criminaliteitscijfers te doen dalen… gewoon niet registreren.
Voelt u zich aangesproken door de beschrijving “ranzig kantje, radicale bende, onwelriekende fauna”?
Luc Vermeulen gaf Luckas Vander Taelen in zijn uitgebreid antwoord “stof voor een volgend artikel”.
Eergisteren schreef Luckas Vander Taelen in Doorbraak een opiniestuk, een “column” zoals dat heet in het hedendaagse Nederlands waaraan Doorbraak zich ook bezondigt, “De erfzonde van de Vlaamse Beweging”, dat bij Luc Vermeulen (… en talrijke andere Vlaamse Bewegers) in het verkeerde keelgat schoot. Dat Luckas Vander Taelen intussen zijn lesje geleerd heeft in Brussel (hij was in een vroeger leven gemeenteraadslid en schepen voor Groen), de ontkenningsfase der multiculproblemen ontgroeid is en sindsdien probeert het minder linkse Vlaamse lezerspubliek aan te trekken (… en het schijnt te lukken vermits Doorbraak hem “met een vaste regelmaat” opiniestukken laat publiceren.) zal hem allicht een bijverdienste bij Doorbraak opgeleverd hebben. Het blijft voor de goedgelovige elite-Vlaming een open wonde dat links van het Vlaamse gedachtengoed niets wil weten… dus mag Luckas zijn groen-linkse wereldblik overgieten met een Vlaams geschift sausje. Vraagt de Doorbraak redactie zich niet af wie nu eigenlijk van wat overtuigd wordt?
We citeren enkele woordkeuzes: “belangwekkende onderzoeksjournalistiek (… Luckas heeft het over de nullenzender!), ranzig kantje (van de Vl. Beweging), radicale bendes (op bv. IJzerbedevaarten), onwelriekende fauna (de erfgenamen van het “Zwarte” Vlaanderen)…
Luc schrijft:
Mijn antwoord op dit ranzig artikel. Lees eerst het artikel.
“Het ranzige kantje van de Vlaamse Beweging. Laat me aanvangen met te zeggen dat ik over ‘t algemeen uw artikels best kan smaken, ook wanneer ik met de inhoud ervan niet helemaal akkoord ben. Uw artikels hebben, meestal, enig “niveau”, zijn onderbouwd en gespeend van scheldwoorden. Dit artikel echter lijkt meer op een ranzig pamfletje van het AFF. Een hoop op elkaar gegooide losse flodders, niet onderbouwd en geen nuancering. Ik zou bijna durven denken dat u eerst een paar Duvels hebt gedronken.
Laat ons even overlopen.
De reportages over het Vlaams Blok eind jaren 80. Het is nogal goedkoop een hele partij of beweging te veroordelen omwille van de uitspraken van enkele aanwezigen op één of ander congres. Tijdens diezelfde periode ging ik regelmatig in Deurne op saunabezoek. Een sauna, die overwegend bezocht werd door personeel van stad Antwerpen. Overwegend van linkse signatuur en behorend tot de stoottroepen van het ABVV en ACOD. Een mengeling van brandweerlui, personeel van de opera en stadhuis, politie, veel (rode)dokwerkers ook. Het was tevens de periode dat de problemen met gastarbeiders en vreemdelingen een dagelijks gespreksonderwerp was. Tijdens gesprekken in de sauna (toen waren er nog geen geheime chatboxen), hoorde ik ontelbare keren de volgende zin uitspreken door een van de linkse personeelsleden en ACOD-aanhangers “ik ben geen racist he, maar moest den Dolf terugkomen het zou niet waar zijn wat er nu gebeurd, die zou er vlug kommaf mee maken”. Dergelijke uitlatingen hoor je nu nog altijd in de volkscafé’s, bezocht door socialistische arbeiders. Wanneer de frustraties hoog zitten laat men zich nogal eens gaan, aan den toog of in gesloten chatboxen.
Wat het congres in Parijs betreft. “Het was een extreem rechts congres. ”Misschien kan u eens verduidelijken wanneer een congres voor u extreem rechts is en wanneer een persoon voor u extreem rechts is. “Er werd zelfs extreemrechtse literatuur aangeboden dat bekeken werd door aanhangers van FDW.” Zelfde vraag wanneer is literatuur extreemrechts? En mag je die dan niet lezen? Zelfs niet bekijken blijkbaar? Wat dan met extreem linkse literatuur, wanneer is die extreem links en mag je die dan wel lezen? Of gaat u Luckas, bepalen wat we wel en niet mogen lezen?
Het Vlaams Nationaal Zangfeest. U werd met uw cameraploeg scherp in het oog gehouden door een militie in korte broek. Ik ben op het VNZ nooit een militie tegengekomen, noch in korte noch in lange broek. En ik heb, denk ik, nog nooit een zangfeest overgeslagen. De enigen die daar in korte broek liepen en nog lopen zijn leden van de jeugdbewegingen zoals Chiro, KSA en VNJ die daar met hun muziekkapellen optreden. Dat uw cameraploeg met argusogen gevolgd werd, kan ik me best voorstellen. Objectieve verslaggeving over Vlaams-nationale activiteiten was en is meestal ver te zoeken. Dit hebben we nogmaals kunnen ondervinden bij de Pano reportage over S&V. Dat men dan enige argwaan koestert tegenover cameraploegen van VTM en anderen, lijkt me begrijpe-lijk. Die “militie” in korte broek intimideerde u en daardoor kende u ook hun politieke standpunten. Dat is straf! Zonder te praten met de “korte broeken” wist u ook hoe die “dachten”. U moet waarzegger worden, er ligt u een mooie toekomst te wachten op de Sinksenfoor te Antwerpen.
Maar dan komt u echt helemaal op dreef! “Zulke radicale bendes komt men overal tegen op Vlaamsnationalistische activiteiten” en “Ze leken net als paramilitaire trommelkorpsen tot de folklore …”. Over welke bendes heeft u het hier? En wanneer is een trommelkorps paramilitair? Wanneer het deel uitmaakt van een Vlaamse betoging? En is een trommelkorps dan denkelijk niet paramilitair wanneer het mee opstapt in een 1 mei stoet?!
De VMO Ik ben wat trots, behoort te hebben tot de VMO. Een schitterende organisatie van gedreven idealisten die meer dan haar bijdrage geleverd heeft aan de heropstanding van de Vlaamse beweging. Een vereniging die er o.m. voor gezorgd heeft dat de V.U. een verkiezingscampagne kon voeren zonder dat haar militanten door democratische rode knokploegen letterlijk in het ziekenhuis werden geslagen. De VMO, die ontelbare betogingen, meetings en congressen van Vlaams-nationale partijen en verenigingen beschermd heeft tegen de fysieke aanvallen van linkse democraten. De VMO, die mee de strijd voerde voor de Voerstreek en inderdaad deelnam aan heel wat acties in de Vlaamse Rand. U verwijst dan ook nog naar Bob Maes “die andere steunpilaar van de VMO en overtuigd collaborateur”. Hij was niet ook een “steunpilaar”, hij was de stichter van de VMO. Wel, ik stel voor dat u eens een bezoek brengt aan Bob Maes, nu het nog kan. Deze man is nu in de 90 jaar. Vraag hem eens waarom hij de VMO heeft opgericht. Misschien gaat u dan op een meer objectieve wijze kunnen oordelen over deze vereniging.
11 juliviering te Kortrijk Ik was daar niet, daar ik op een 11 juliviering van Voorpost te Antwerpen aanwezig was, waar Dries Van Langenhove gastspreker was. Die hield daar een schitterende en onderbouwde toespraak, die door alle driehonderd aanwezigen bijzonder positief onthaald werd. Nu Kortrijk. Hoe kort gaat u hier door de bocht! Jonge militanten in korte broek en met studentenklak (een combinatie die ik nooit en nergens ben tegengekomen) riepen “België Barst”. En doordat ze “België Barst” riepen bent u er zeker van dat hun opvattingen erg dicht liggen bij die bende van Dries Van Langenhove. Zoals hierboven reeds aangehaald, u bent helderziende en moet op de Sinksenfoor gaan staan. “Bende” van Dries Van Langenhove. U schoffeert hiermee enkele duizenden jonge Vlaams-nationale studenten. Tot slot heb ik de indruk dat u van de collaboratie en de nietsontziende repressie die de hele Vlaamse beweging wilde doodknijpen geen snars begrijpt.Maar ik verwijs graag naar de IJzerwake van een aantal jaren geleden waar Toon Pauli (+) toen voorzitter van het St Maartensfonds de vereniging van Vlaamse Oostfronters en Aloïs Verbist (+) (erkend weerstander) voorzitter van de vereniging van Vlaams-nationale weerstanders en politieke gevangenen op het podium voor enkele duizenden Vlaams-nationalisten symbolisch hun decoraties uitwisselden. Een sterk en emotioneel moment. Het was trouwens diezelfde vereniging van VNWPG die samen met TAK, Were-Di en VMO, tientallen amnestieacties heeft georganiseerd.
Ik groet u met tromgeroffel en een stevig Houzee, daarmee heeft u stof voor een volgend artikel.”
De plaats van geboorte is onduidelijk, omdat er te weinig informatieve documenten zijn die zijn geboorteplaats aanhalen. Van zijn achternaam von der Vogelweide (letterlijk: van het vogelweiland) moeten we het zeker niet afleiden. In die tijd waren er ontelbaar veel vogelweides bij steden en kastelen. Valkeniers lieten hun roofvogels ginds vliegen om te oefenen en voor te bereiden op de jacht. Zijn naam kan eerder toevallig zijn, maar aangezien er toen zeer veel vogelweides waren, is het nogal moeilijk te achterhalen welke vogelweide men precies bedoelde.
De jonge Walther leerde zijn dichterlijke kunsten in Oostenrijk van een opmerkelijke meester, Reinmar von Hagenau, die hij later in twee van zijn gedichten vermeldt. Na diens dood nam hertog Frederik I van Oostenrijk hem onder zijn hoede. Deze periode was ongetwijfeld de productiefste van zijn leven, welke echter spoedig eindigde door de dood van de hertog in 1198. De 28-jarige Walther is ontzet en zoekt naar een andere patroon om hem muzikale kunsten aan te leren. Hij trok van dorp tot dorp om te zingen en voor te dragen.
In de periode 1198–1209 kwam Walther onder de hoede van tientallen leermeesters te staan. In 1230 stierf hij op 59-jarige leeftijd. In 1877 werd in Bozen een monument onthuld ter ere van hem.
Hij was een zeer bekende zanger en dichter uit de middeleeuwen. Talrijke teksten van hem zijn bewaard gebleven, waaronder een lied waarin hij de stad Jeruzalem bezingt, die zonet voor de kruisvaarders opdoemt: het zogenaamde Palestinalied met 13 strofen. U kan de tekst in het Hochdeutsch hier vinden. De laatste strofe geeft de actualiteitswaarde weer anno 2018 met een kleine randopmerking “Heiden”… heidenen… moslims?:
Christen, Juden und Heiden sind um dies Land im Erbenstreit: Gott soll nach Recht entscheiden im Namen seiner Dreifaltigkeit. Alle Welt steht hier Wehr an Wehr: Unser ist das wahre Begehr, Recht ist, daß er es uns gewähr.
Een van de weinige afbeeldingen van Walther is te vinden in de Codex Manesse. Zijn naam komt ook voor in een lied van Wagner. ‘Am stillen Herd’ uit die Meistersinger.
(Bron: Wikipedia)
Nu alrest lebe ich mir werde, sit min sündic ouge siht daz reine lanl und ouch die erde, den man so viI eren giht.
mirst geschehen des ich ie bat, ich bin komen an die statt, da got mennischlichen trat.
Schoeniu lant rich unde here, swaz ich der noch han gesehen, so bist duz ir aller ere. waz ist wunders hie geschehen! daz ein magt ein kint gebar here ubr aller engel schar, was daz niht ein wunder gar?
Hie liez er sich reine toufen, daz der mensche reine si; do liezer sich herre verkoufen, daz wir eigen wurden fri. anders waeren wir verlorn; wol dir, sper, kriuz unde dorn! we dir, heiden, deist dir zorn!
Do er den tlevel do geschande, daz nie kaiser bal gestreit, do fuor er her wider ze lande: do huop sich der juden leit, daz er herre ir huote brach, und daz man in sit lebendic sach, den ir hant sluoc unde stach.
Kristen, juden unde heiden jehent daz diz ir erbe si. got sol uns ze reht bescheiden durch die sine namen dri. al diu welt diu stritet her: wir sin an der rehten ger: rehl ist daz er uns gewer.
Volgens een recent gepubliceerd onderzoek van de „Global Extremist Monitor“ is de extreme islam alleen al in het jaar 2017 verantwoordelijk voor 84.000 slachtoffers wereldwijd. (CBS) Volgens dit nieuw onderzoek, die de oorsprong, de verspreiding en de gevolgen van het gewelddadig islamitisch extremisme onder de loep nam, zouden in 2017 er 121 groeperingen die de fanatieke islam verafgoden, zich wereldwijd met de kwaadschikse verspreiding van de islam bezig gehouden hebben. Hun activiteitenkalender voor 2017 tekende in 66 landen de dood van 84.000 mensen op, waarvan 22.000 burgers.
Zelfs de voormalige Britse premier Blair is niet blind voor het fenomeen. Tijdens het bekend maken van het onderzoek bij de Council on Foreign Relations in Washington, DC, (Raad voor Buitenlandse Zaken) verklaarde hij donderdag dat het islamistisch extremisme “wereldwijd groeit” en “Het begon niet pas met Al Qaeda, noch zal het eindigen met de nederlaag van ISIS”… al “vergat” hij even dat de grootste “rebellengroep” in Idlibistan, die de wereldwijde Gutmenschenbond en alle belanghebbende landen per se willen beschermen tegen het “Beest” Assad, uit het Syrische filiaal van Al Qaeda bestaat.
De „Global Extremist Monitor“, een initiatief van Blairs NGO met dezelfde naam, de „Tony Blair Institute for Global Change“, beriep zich op honderden Engelstalige nieuwsbronnen die in 2017 over gewelddadige islamitische voorvallen berichtten. In totaal – volgens het onderzoek – waren er 7.841 aanvallen, gemiddeld 21 per dag, in 48 landen, met Syrië op kop met de meeste moslimextremistische gewelddaden. De meeste slachtoffers waren trouwens moslims. 29 gewelddadige islamitische groeperingen zouden in 2017 in Syrië actief betrokken zijn geweest; I.S. tekende voor 44%. De helft van de burgerslachtoffers der gewelddadige moslimhaatbaarden viel in Syrië.
Dit in schril contrast met modelstaat Merkelland, waar vakkrachten allerhande zich als voorbeeldige collegejongens gedragen. Dit beweren niet alleen de staatsmedia, maar ook Merkels regering, want volgens een officiële mededeling zou er in dit jaar – van januari tot augustus – slechts welgeteld 1 – u leest het goed: één – dodelijk slachtoffer door toedoen van de fanatieke islam gevallen zijn. De talrijke slachtoffers der messentrekkende barbaren vallen onder de rubrieken “relatieproblemen, trauma’s, verwarde eenzaten, ongelukjes, drankmisbruik, taalmisverstanden, cultuurtegenstellingen…” .
Dit opmerkelijk cijfer kreeg de AfD-afgevaardigde Stephan Brandner op zijn schriftelijke vraag. En als voetnoot: 152 gekwetsten.
Volgens onze redactie is Het Register der Schande een geloofwaardiger bron dan de Merkelse goednieuwsshow.
In de VSA beschouwt men blanken die burrito’s verkopen als racisten, of als zij bv. romanfiguren met een zwarte huid laten optreden in verzonnen verhalen.
In de lente van dit jaar veroorzaakte het kleed van de high school studente Deziah Daum voor het prombal opschudding bij de poco windmolenvechters. Niet dat het bijzonder gewaagd-bloot was, integendeel zelfs, maar Keziah had een tweedehands Chinees kleed gekocht, waarna ze op sociale media mocht spitsroeden lopen. De eerste die er aanstoot aan nam – een Amerikaan van Chinese oorsprong – reageerde verbolgen op Twitter met “Mijn cultuur is niet jouw verdomd prom-kleed!”
Het meisje probeerde zich te verdedigen, waarop de opgeklopte woede zelfs nog toenam met “Als je je verplicht voelt te moeten verklaren dat je geen onrespectvolle bedoelingen had, dan was het waarschijnlijk net het omgekeerde.” Of “Stop ermee gekleurde mensen duidelijk te maken waardoor ze zich beledigd mogen voelen.” De initiële tweet van de in zijn g… gebeten Chinese Amerikaan werd bijna 41.000 hertweet en tienduizenden keren van commentaar voorzien, daar bovenop kreeg hij ca. 177.000 keer een “hartje” als instemmende aanmoediging.
In de VSA is een dergelijke waanzin heel gewoon. Het non-debat over politieke correctheid, racisme en culturele toeëigening / verwerping is van een omvang waarvan wij hier geen idee hebben. Ons spionnencentrum zou er voorwaar een kettingorgasme door krijgen.
Zoals bv. actueel Gigi Hadid die op de titelpagina van de Italiaanse “Vogue” er een beetje getinter uitzag bij een badmodefotoreeks dan zij in werkelijkheid is, werd de mantel uitgeveegd wegens “blackfacing”… met het verwijt: racisme puur!
Kylie Jenner, halfzus van de wereldberoemde Kim Kardashian (nou ja…), die met lippencosmetica-reclame een vermogen verdiend heeft, belandde op de “Forbes” titelpagina en kreeg de woede van een zwarte activiste over zich heen die het niet nam dat ze eerst haar lippen had laten dikker maken zoals bij een negerin, om ze vervolgens – toen ze genoeg ermee verdiend had – de opvullingen te laten verwijderen.
Absurd? In de VSA en Canada zijn dergelijke onnozelheden schering en inslag. En het fenomeen, de beschuldiging van “blackfacing” (refererend naar de Minstrels Shows waarbij blanke artiesten met zwart gemaakte gezichten optraden) beperkt zich niet tot het cosmetische segment, tot de modellen en aanverwante over het paard getilde VIP’s, maar ook tot de culinaire sector.
Alleen al in Portland (Oregon) wordt er op het internet een lijst verspreid van ca. 60 restaurants die buitenlandse gerechten aanbieden en die daarom moeten geboycot worden. Neem nu het restaurant “Burmasphere” dat door de mangel gehaald wordt omdat het door een blanke man opgericht werd die Burmaans eten in San Francisco had genuttigd”. Twee Amerikaanse dames bezweken onder de druk en zagen zich genoodzaakt hun burrito restaurant in Portland te sluiten na herhaaldelijke verwijten dat ze geld verdienden op de rug van de Mexicaanse cultuur.
De modeontwerper Marc Jacobs heeft zich publiek moeten verontschuldigen omdat hij bij een modeshow blanke modellen met dreadlocks had laten lopen.
En in de Canadese hoofdstad Ottawa werd een gratis yogacursus op de campus afgezegd omdat de studentenvereniging hiertegen geprotesteerd had met “yoga werd van culturen gestolen die onder het kolonialisme en de westerse voogdij geleden hebben.”
Intussen is niets of niemand nog veilig voor de poco waanzin. De Canadese auteur Hal Niedzviecki zag zich gedwongen in het vakblad “Write“, uitgegeven door een organisatie van Canadese schrijvers met slechts 1200 abonnees, de verdediging op te nemen van blanke auteurs die zwarte of inheemse hoofdfiguren verzinnen. Uiteindelijk trad hij terug als uitgever omdat hij geen steun kreeg van de auteursvereniging. Meer hierover in een volgende bijdrage over “kritisch blankzijn”.
Sinds de oorlog tegen Syrië, werden zondag voor het eerst regionale verkiezingen gehouden voor de vorming van lokale administratieve raden die moeten zorgen voor de sociale en culturele ontwikkelingen op gemeentelijk en provinciaal vlak. Er waren 40.000 kandidaten voor 18.478 zetels. (video 1) En van 6 tot 15 september werd in Damascus onder massale belangstelling de 60e jaarbeurs gehouden voor economische en culturele vernieuwing. Het was de grootste sinds 50 jaar. De paviljoenen waren gewijd aan informatica, cultuur, toerisme, economie, binnenlandse en buitenlandse handel en administratie. Er waren 1.700 ondernemingen aanwezig uit 48 landen die hier een ambassade hebben en uit 25 landen die door een economische onderneming vertegenwoordigd waren.(video 2)
Ondertussen blijft Syrië zijn grondgebied van terroristen zuiveren totdat het de territoriale integriteit tot de laatste vierkante centimeter hersteld heeft. En voortdurend worden wapens en medisch materiaal ontdekt in schuilplaatsen van voormalige terroristen. Nu is het weer een volledig door Israël uitgebouwd veldhospitaal voor terroristen in Quneitra. (In dit verband, video’s 3, 4 en 5) En terwijl de internationale gemeenschap een “politiek proces” eist om het eigenbelang van buitenlandse mogendheden te laten gelden, blijft Syrië vastberaden zijn onvervreemdbaar recht opeisen: een politiek proces in Syrië wordt door Syrië zelf bepaald, zonder buitenlandse inmenging.
Zolang de internationale instellingen gepolitiseerd blijven en geen internationale rechtvaardigheid en vrede kunnen/willen garanderen, blijft de dreiging van een grote oorlog tegen Syrië bestaan, hoewel de internationale gemeenschap hiertoe geen enkel recht heeft. Gelukkig wordt het tegenwicht van Rusland-China en hen die zich hierbij aansluiten, steeds groter. Zo hopen wij dat eens het Angelsaksisch imperialisme zal eindigen en dat Israël en de wereld bevrijd worden van het terroristische zionisme, dat al decennia straffeloos internationale regels schendt en de soevereiniteit van volken en landen vernietigt. En ondertussen heeft het zionistisch regime massa’s chemische, biologische én atoomwapens opgestapeld.
P. Daniel
Video 1:
Video 2:
Video 3: The Jerusalem Post berichtte over de Israëlische wapenleveringen aan “rebellen” als deel van de actie “Good Neighbour” – goede buur – een actie uit “mededogen” voor hun buren die in vrede willen leven – het bericht moest op bevel van het IDF, het Israëlische leger – verwijderd worden omwille van “veiligheidsredenen”.
Video 4: Ter illustratie hoe ‘bei Nacht und Nebel” hulpgoederen vanuit Israël binnengesluisd werden in Syrië. Wie controleert wat er geleverd wordt: melkpoeder, voeding, drank, tenten, dekens, medicijnen of… wapens? Of, zoals mocht blijken na de zgn. “humanitaire redding” van 800 WH, wie geraakt er zonder problemen, visa of andere “papieren”, vlotjes over de grens naar Israël?
Video 5: De berichten over vondsten van Israëlische wapens bij de “terroristen” zijn niet nieuw. Telkens een gebied heroverd wordt door de Syrische overheid worden zulke wapens buit gemaakt. Wie geïnteresseerd is hoeft slechts naar YouTube te surfen en “Israeli weapons found in Syria” te typen; u zal merken dat tijdens heel de oorlogsperiode regelmatig Israëlische en Amerikaanse wapens bij de terroristen gevonden werden.
Vrijdag 21 september 2018
Dubbel feest
Vorige vrijdag werd niet alleen het feest van de Kruisverheffing gevierd maar ook het feit dat onze gemeenschap “Orde van de eenheid van Antiochië” op die dag in 2000 werd opgericht. In de voormiddag namen we nog deel aan een eucharistieviering in de parochiekerk van Qâra ter gedachtenis (6 maanden na de begrafenis) van de gekidnapte en vermoorde soldaat Samer, de zoon van een van onze meest bevriende families. Een andere zoon soldaat is nog altijd “vermist”. Na de dienst bleven we een tijd bij de familie.
Wij begonnen onze feestviering met de plechtige vespers in onze kerk. Er waren een 150 aanwezigen, waarvoor ons kerkje eigenlijk te klein is. De jonge Syrisch-orthodoxe priester Michaiel was met een 100-tal gelovigen uit Sadad aanwezig. Sinds we recent Sadad bezochten en er zo gastvrij werden verwelkomd, is er tussen ons een hechte vriendschapsband ontstaan. Abouna Michaiel ging ook mee voor in deze dienst, samen met abouna Georges, de Grieks-katholieke priester uit ons dorp. Daarna zorgden de gelovigen van Sadad voor een aantal gezangen in het Syrisch (Syriac), terwijl alle aanwezigen op het voorhoofd met olie werden gezalfd en het heilig Kruis vereerden. Daarna gingen we naar de grote binnenkoer. Het verhoog aan de nieuwbouw diende als podium en op de koer zelf waren de nodige stoelen voorzien. Hier gaven de drie priesters, abouna Georges, abouna Michaiel en ik, elk een korte overweging over de betekenis van het kruis.
Hierop hadden de kinderen een sketch voorbereid. Een sketch is altijd een leerrijke en amusante vertoning. Nu werd uitgebeeld hoe de heilige Helena, de moeder van keizer Constantijn, volgens de traditie, in de vierde eeuw het Kruis van Jezus gevonden heeft op Golgota. (Nvdr: Lees “De legende van het Ware Kruis”) Daarna wilde abouna Michaiel nog zijn dankbaarheid uiten jegens de gemeenschap en hij overhandigde aan moeder Agnes-Mariam een herdenkingsmedaille vanwege de parochie. Hierna gaf zij een korte uitleg over de stichting van de orde van de eenheid van Antiochië. En zo was het tijd voor het traditionele vuur. Achter het Mariabeeld was een stapel hout met een groot kruis voorbereid. Zoals bij de vinding van het kruis alom vreugdevuren werden ontstoken, werd er nu vuur gemaakt. Daarbij was ook echt vuurwerk voorzien. Ondertussen werden liederen gezongen en natuurlijk ook het Onze Vader en Wees Gegroet in het Aramees, de taal van Jezus. En zo was het tijd voor de maaltijd in open lucht. Er was een kraampje dat warme broodjes maakte en een kraampje dat popcorn aanbood. Op tafels stonden plastieken bordjes met verschillende groenten gevuld. Verder werd frisdrank geschonken. De mensen gingen in groepjes bij elkaar zitten of aten al staande.
Terwijl de meesten afscheid namen bleef de gemeenschap met enkelen over voor een afsluitende bijbelquiz.
Onverwachte lichtpunten
Zoals reeds gemeld, werken onze megakeukens samen met Preemptive love coalition. Deze organisatie is gesticht door een Amerikaans echtpaar uit Texas, waarvan de vrouw voor enkele dagen nu bij ons verblijft. Dit evangelisch echtpaar met twee kinderen wil hun leven werkelijk in dienst stellen van slachtoffers. Zij hebben de VS verlaten en wonen nu in Irak, van waaruit zij slachtoffers van de onrechtvaardige Amerikaanse politiek in het Midden-Oosten willen helpen. Zij worden door verschillende kerkgenootschappen gesteund.
Vroeger, toen wij nog uitgingen in Antwerpen, stond er een buitenwipper aan de deur van drukbezochte dancings. Die man, meestal breedgeschouderd, moest ervoor zorgen dat er geen ongewenste individuen binnenkwamen. Ongewenst… zoals in bv. “vrouwen-lastig-vallende, niks verterende gastarbeiders, die niet alleen de lieven van de Vlamingen probeerden af te pakken maar bovendien hun pinten leegdronken terwijl deze op de dansvloer of de wc waren…”
Luc schrijft:
Volgens een recent gepubliceerd onderzoek van de „Global Extremist Monitor“ is de extreme islam alleen al in het jaar 2017 verantwoordelijk voor 84.000 slachtoffers wereldwijd. (
In de VSA beschouwt men blanken die burrito’s verkopen als racisten, of als zij bv. romanfiguren met een zwarte huid laten optreden in verzonnen verhalen.