En… stemmen maar op Geert Wilders

Spaarrekening of niet: Tilburg geeft vluchteling duizenden euro’s

Een vluchteling die in de gemeente Tilburg gaat wonen, krijgt duizenden euro’s zonder dat gecontroleerd wordt wat het vermogen van de vluchteling is. Het geld is bedoeld voor de inrichting van een nieuw huis. Tilburg kijkt bij het geven van het geld alleen naar het inkomen dat de vluchteling de laatste drie jaar heeft gekregen. Het kan dus zijn dat een vluchteling een spaarrekening heeft, maar toch geld krijgt.

Uit onderzoek van het Brabants Dagblad bleek vrijdagochtend al dat de bedragen die vluchtelingen krijgen voor de inrichting van hun nieuwe huis, enorm verschillen. Oisterwijk is het gulst en geeft een vluchtelingengezin ruim tienduizend euro.

Het bedrag dat Oisterwijk verstrekt, hoeft niet terugbetaald te worden. Er wordt dan wel gecontroleerd of de vluchteling te weinig geld heeft om de inboedel zelf te betalen. Ook Hilvarenbeek en Alphen-Chaam geven geld, maar controleren ook op het vermogen.

LEES OOK: Vluchtelingen krijgen in Oisterwijk 10.000 euro voor inrichting huis

Geen enkele controle
Nu blijkt dat Tilburg de bankrekening van een vluchteling niet controleert. Tom Daelman, woordvoerder van de gemeente Tilburg, geeft aan dat vrijwel geen enkele vluchteling nog geld heeft. “De meeste vluchtelingen hebben natuurlijk niet kunnen sparen. Ze krijgen alleen wat leefgeld in een asielzoekerscentrum en ze hebben jaren niet kunnen werken. Daarom controleren we alleen op inkomen en niet op bankrekening.”

Er zijn echter wel degelijk vluchtelingen bekend die in hun land van herkomst een goed betaalde baan hadden en daar nog wat geld van over hebben. In Tilburg krijgt zo’n vluchteling dus toch nog ruim drieduizend euro.

Honderdduizenden euro’s
Het is niet bekend hoeveel Tilburg tot nu toe uit heeft gegeven aan vluchtelingen. Maar een rekensom is wel te maken. Tilburg moest vorig jaar 358 vluchtelingen huisvesten. Als je er vanuit gaat dat dit vluchtelingen zijn zonder gezin, betekent dit dat Tilburg 1.139.156 euro kwijt was aan de inrichting van de vluchtelingenhuizen. Dit bedrag zal echter wat lager liggen, omdat er ook vluchtelingen met een gezin gehuisvest worden.

Met dank geleend bij Omroep Brabant

Vraagje

“Lieve islamisten

Jullie willen Europa per se islamiseren?  Dan zal er echter geen sociale ondersteuning meer zijn.  Moest die bestaan in islamitische landen, dan zouden er niet zoveel moslims naar onze contreien ‘vluchten’.

Daarom de vraag: waarom willen jullie jezelf nadeel berokkenen?”

Van een bezorgde burger

Pakistan weert anti-conceptie reclame

Niet omdat Pakistan jonge koppels wil ervan wil weerhouden nog meer kindjes op de wereld te zetten, maar omwille klachten van jonge ouders.   Reclames voor condooms en andere voorbehoedsmiddelen mogen niet meer worden uitgezonden op de Pakistaanse radio en televisie. De reclame-autoriteit in het land heeft na klachten van ouders een verbod uitgevaardigd. De spotjes zouden kinderen nieuwsgierig maken naar seks.

Pakistan heeft een bevolking die groeit met ca. 2% per jaar.  Maar toch wil de regering niet toegeven aan de druk van buitenuit. Slechts een derde van de bevolking zou toegang hebben tot anti-conceptiva.
Metro

Islamic Edicts on Birth Control

Groen! – de presidentiële non-kleur

De Groenen zijn sinds de presidentiële verkiezingsuitslag in Oostenrijk euforisch.  Kristof Calvo kreeg als het ware in De Afspraak een orgasme omdat “de Groenen de rechtse extremisten de wacht aangezegd hebben”.  De Groenen hebben een president.   ‘Vergetende’ dat Van der Bellen zichzelf ‘partijloos’ verklaard had, nadat de Oostenrijkse regeringspartijen bij de eerste ronde in het zand hadden moeten bijten en ze op zoek moesten naar een ‘neutrale‘ kandidaat.

“Groen verslaat Bruin” klopte hij zich trots op de borst in De Morgen.  “We hebben allemaal een opdracht om Oostenrijkse toestanden te vermijden”, verklaarde hij strijdvaardig.   Calvo doet uitschijnen dat Van der Bellen pas nà de verkiezingen zijn Groene partijkaart teruggezonden heeft.  Quod non.  Vermits hij als consensuskandidaat van àlle partijen buiten de gehate FPÖ moest aantreden, ‘mocht’ hij geen partijkleur dragen…en dus werd hij verplicht na het aankondigen van de tweede ronde officieel uit de Groene partij te stappen.  Bovendien zou hij nooit verkozen geweest zijn indien hij officieel als Groene kandidaat naar de presidentsverkiezingen was gestapt.  Wat Calvo handig schijnt te vergeten.

Voor de Duitse Groenen is het nooit genoeg.  Zij willen meer vluchtelingen.  Liefst moslims,  Om te bewijzen hoe zeer ze hun eigen cultuur en afkomst verloochenen.  Herinner u het voorstel om bij de beëdiging van volksvertegenwoordigers “zum Wohle des deutschen Volkes” (voor het welzijn van het Duitse volk) af te schaffen.  Hun kiesvee-van-vreemde-origine heeft immers niet het welzijn van het Duitse volk voor ogen…

Het akkoord met Turkije moet heronderhandeld worden om er meer te kunnen krijgen… En de EU moet verplicht bepaalde aantallen importeren.

In Oostenrijk zijn alle ogen weer gericht op de ‘vluchtelingen’.  Nadat hun kanselier het niet meer zag zitten en een nieuwe, Christian Kern, zijn opvolger werd, meenden politieke waarnemers dat de politieke sfeer weer de ‘goede’ richting uitging.  Tot een Norbert Hofer van de FPÖ ei zo na tot president verkozen werd.  De FPÖ kreeg immers alleen bijna even veel stemmen als alle andere partijen samen.  En dit ondanks de ontradingscampagne van de ‘democratische partijen, van de EU, van de media, van de kerk, uit economische kringen en de kunst- en cultuurwereld.

Het ziet ernaar uit dat de vluchtelingentsunami weer op gang gekomen is.  De geplande bovengrens van 37.500 zou al overschreden zijn.  Er is sprake van 50.000 op dit ogenblik, zonder de tienduizenden die tijdens de zomermaanden – het reisseizoen van economische toeristen – nog zullen aankloppen.

Volgens  Der Standard worden er voorbereidingen getroffen om de noodtoestand uit te roepen.  Daarvoor moet de regering een verordening publiek maken die het asielrecht de facto buiten werking zet.  Voorwaarden zijn dat de openbare orde en de bescherming van de binnenlandse veiligheid in gevaar zijn.  De resp. dd. ministers zouden hiervoor  al “argumenten verzamelen”.

Grondwetspecialisten en mensenrechtenorganisaties zijn nu reeds in paniek.  Want hun beschermelingen kunnen dan zonder bestudering van individuele dossiers afgewezen worden.

Zelfs de nieuwe kanselier liet er geen twijfel over bestaan dat de noodtoestand zal afgekondigd worden als de bovengrens bereikt is.  Het mag duidelijk wezen dat de hete adem van de FPÖ de ‘democratische’ partijen vooruit stuwt in een richting waar ze eigenlijk niet heen willen.  Op sociale media worden ‘incidentjes’ – groot en klein – met vluchtelingen breed uitgesmeerd.  Dan kiezen de zelfverklaarde ‘democraten’ liever voor ‘minder vluchtelingen’ dan voor ‘méér FPÖ’. 

FT

 

 

Enrique Granados: Valses Poéticos

klassische-musikEnrique Granados werd geboren in Lérida (Catalonië) op 27 juli 1867. Zijn vader was Cubaan en zijn moeder kwam uit Noord-Spanje. De muziekleraars die hem eerst in Barcelona onderrichtten, waren Pujol voor piano en Pedrell voor compositie. Later ging hij naar Parijs, waar hij les kreeg van Bériot (een Belg). Daarna keert hij terug naar Barcelona, waar hij in 1890 zijn eerste recitals geeft en zijn composities ten gehore brengt.
Granados genoot van een briljante carrière in Europa en de Verenigde Staten. In 1915 gaat hij nogmaals naar Amerika om er de opera Goyescas, een variatie op zijn pianosuites, te creëren. Op de terugkeer in 1916, midden in de Eerste Wereldoorlog, wordt het schip waarop hij zat, de Sussex, door een Duitse onderzeeër op 24 maart de grond in geboord, ergens tussen Folkestone en Dieppe. Hij en zijn vrouw overleven de ramp niet.

In de stijl van Granados hoort men duidelijke invloeden van Liszt, Grieg en Chopin. Zijn stijl vormt zo de basis voor de typisch Spaanse pianostijl van de twintigste eeuw waarvan Manuel de Falla een goed voorbeeld is. Dankzij zijn enorm succes als virtuoos, de razendsnelle verspreiding van zijn werken en zijn tragische dood verscherpte Europa’s aandacht en interesse voor de Spaanse muziek in het algemeen.

De EU gaat zich samen met de VSA nog eens in Libië bemoeien

Een slangenkuil.  Maar blijkbaar is de ene terrorist ‘salonfähiger’ dan de andere.  Hogere belangen, nietwaar, die de status van ‘terrorist’ doen veranderen in ‘gematigde islamist’.

Abdelhakim Belhaj (Arabic: عبد الحكيم بالحاج‎‎, oorlogsnaam: Abu Abdallah Assadaq) is de leider van de conservatieve islamistische al-Watan partij.  Islamitische strijder tijdens de Sovjet-Afghaanse oorlog.  Terugkeer naar Libië in 1992, waar hij samen met de LIFG (staat op de lijst van terroritische organisaties in G.B. en de VSA) Gaddafi wou verdrijven.  Tijdens die periode droeg hij de welluidende naam Abu Abdullah al-Sadiq.  Moest vluchten en trok opnieuw naar Afghanistan, waar hij de Taliban vervoegde.

Na 9/11 en Gaddafi’s verzoening met het westen, werd er een arrestatiebevel op zijn naam uitgevaardigd om reden van een  nauwe band met Al Qaeda, vooral met de Taliban baas Mullah Omar.  Wordt ervan verdacht training kampen voor mujahedeen strijders geleid en gefinancierd te hebben.    Na de komst van de VSA in Afghanistan, verliet hij samen met de rest van de LIFG het land en trok naar Europa en Zuid-Oost Azië.

Naar verluidt 2001 gearresteerd in Pakistan en uitgeleverd aan de VSA, maar in tegenstelling tot andere gearresteerden in Afghanistan, gerepatrieerd naar Libië twee maanden later.

CIA kon hem dankzij een tip van MI6 arresteren, samen met zijn zwangere vrouw in 2004 in Kuala Lumpur International Airport, Maleisië.    Overgevlogen naar Bangkok, onder de hoede van de CIA, uitgeleverd aan Libië, 7 jaar in de Abu Salim gevangenis.

Gaddafi kreeg in maart 2010 blijkbaar last van hersenverweking want onder het motto van ‘deradicalisering’ werd hij samen met 170 Libische islamisten vrij gelaten.  Prees de rol van Saif al-Islam (zoon Gaddafi), die op zijn beurt repliceerde dat de vrijgelaten mannen ‘geen gevaar meer vormden voor de maatschappij’.

Vervolgens spande hij een een proces in tegen de Britse regering voor diens rol bij zijn uitlevering aan Libië.    Proces liep af op een sisser wegens niet toelaatbaar omwille van ‘nationale belangen’.
In augustus 2011 werd hij commandant van de Tripoli Militaire Raad nadat het land ‘bevrijd’ was van de dictator.   Meer bij Wikipedia in het Engels.

Februari: Obama ‘staat onder druk’

Februari: N-VA pleit voor militaire interventie in Libië

April: Obama’s Libya Debacle

Mei: EU denkt aan grondtroepen…

Mei: Libië wil geen militaire interventie door EU