Patrick Janssen zit de commissie Onderwijs en Rechtszaken voor.
Een duivels kleurtje bij ‘Onderwijs’
Maandelijks archief: juni 2014
Barcelona, de meest geliefde bestemming voor een citytrip…
… met de Sagrada Familia, Gaudi, de Rambla en met de grootste moskee van Europa.
Voor dit project viel het oog van de emir van Qatar op “La Monumental“, een historisch gebouw uit 1914. Het werd gebruikt als arena voor stierengevechten – in Catalonië verboden sinds 2010 – en voor concerten van o.a. de Beatles, Tina Turner, Bob Marley en de Rolling Stones.
Qatar heeft voor de verbouwing tot moskee met bijgebouwen – conferentiezaal, islamitische school, museum en woningen – meer dan 2 miljard US dollars over. Er zijn plannen voor de toevoeging van een 300 meter hoge minaret. Ter vergelijking: de Antwerpse O.L.Vrouwentoren meet 123 m. Kunt u zich even voorstellen wat zo’n mastodont in het oude stadsbeeld zou betekenen. 40.000 Mohammed-volgelingen moeten erin plaats kunnen nemen.
Het is wachten op het groen licht van het stadsbestuur. De eigenaar, de Balana-groep, zou naar verluidt al akkoord zijn.
De moslims zijn laaiend enthousiast. Boodschappers van de vrede verkondigen luidkeels dat “de bewoners van Barcelona zullen fier zijn dat de moslims erin geslaagd zijn een oord van pijn (stieren) in een edel centrum te hervormen.”
Moslims als verontwaardigde strijders voor dierenrechten. Je moet maar durven.
Die mannen zijn wel vooruitkijkend. Gebouwd als arena voor de stieren, binnen … jaar, nadat het Kalifaat werkelijkheid geworden is, een arena voor de ‘ongelovigen’*. Alles komt ooit terug in de mode.
*volgens moslim begrippen
Nvdr: Niet omdat wij liefhebbers van stierengevechten zijn, maar wel om u een beeld van La Monumental te geven, plaatsen wij dit filmpje:
FT
Monsieur Non heeft last van Vlaamse stank
“Een geur naar communautaire, zelfs naar het separatisme”. Hij moet De Wever niet, Benoît Lutgen.
“Neen aan deze coalitie en neen aan de nota van de informateur.” Duidelijker kon het cdH niet zijn. Voorzitter Benoît Lutgen liet de N-VA diep door de knieën gaan, met een basistekst zonder het communautaire en met een bijzonder gematigde sociaal-economische uitgangspunten. Na dagen gezeur om een “concrete tekst te zien”, schiet het cdH de boel af op basis van emoties: “We vertrouwen hem niet”.
Vice versa. Het is duidelijk dat het cdH de waterdrager is van Di Rupo. Het is wachten op Vlaamse partijvoorzitters die durven te stellen dat ze Di Rupo niet vertrouwen. Dromen…
Benoît Lutgen explique son refus de la note De Wever en direct
Bart Laeremans: altijd Vlaams militant
“Beste vrienden,
Vorige vrijdag viel het langverwachte verdict over de faciliteitenburgemeesters. Hiermee kwam voor de eerste keer de ‘Algemene Vergadering’ van de Raad van State in actie. Tot voor kort behoorde de problematiek van de zes faciliteitengemeenten terecht tot de exclusieve bevoegdheid van de Nederlandstalige magistraten bij de Raad van State. Die hadden zich akkoord verklaard met een strikte interpretatie van de taalwetgeving en bijgevolg ook met de fameuze omzendbrieven, die oplegden dat de inwoners telkens opnieuw een vertaling naar het Frans moesten aanvragen.
Sinds de BHV-hervorming is voor alle betwistingen uit de zes Vlaamse randgemeenten rond Brussel (en dus niet voor de faciliteitengemeenten in Wallonië) de tweetalige ‘Algemene Vergadering’ van de Raad van State bevoegd. Deze wordt voor de helft van de tijd geleid door een Franstalige voorzitter, waardoor de Franstalige visie op de faciliteiten erg zwaar kan doorwegen.
Dat blijkt nu uit het arrest van afgelopen vrijdag. Vanaf nu moeten in deze zes gemeenten taalregisters worden aangelegd: al wie op permanente wijze in het Frans bediend wil worden, kan dit op een eenvoudige manier laten weten aan het gemeentebestuur. De aanvraag geldt meteen voor vier jaar en kan nadien telkens hernieuwd worden.
In de praktijk zal nu aan alle inwoners gevraagd worden een taalkeuze te maken, zodat met de aanleg van de registers kan gestart worden. Tot voor kort werden dergelijke registers door diezelfde Raad van State nog als illegaal en strijdig met de privacy bestempeld. Van het principe van faciliteiten als hulpmiddel tot integratie wordt dus voorgoed afgestapt.
Eigenlijk gaat dit allemaal bijzonder ver. De faciliteitengemeenten worden hierdoor in belangrijke mate tweetalig en zullen qua regime nauwelijks nog verschillen van Brussel. Heel straf is dat de Raad van State op eigen houtje een gedetailleerde regeling uitwerkt die normaal enkel tot het domein van de wetgever behoort. Helaas kan niemand dit verhinderen vermits er geen beroepsmogelijkheden bestaan.
Daarnaast wordt FDF’ster Véronique Caprasse in bescherming genomen: zij kan burgemeester van Kraainem worden, hoewel ze bij de jongste verkiezingen de taalwetgeving en de instructies van de Vlaamse regering flagrant overtreden had met tweetalige oproepingsbrieven. De Linkebeekse burgemeester Thiéry had dit op een meer provocatieve manier gedaan en had de Vlaamse regering vaker uitgedaagd. Hij werd het zoenoffer waarmee de pil voor de Vlamingen wat verguld wordt.
We herinneren er aan dat de beslissing van de Raad van State niet helemaal uit de lucht komt gevallen. In de nota – De Wever van oktober 2010 werd reeds voorgesteld om met taalregisters te werken, waarbij de keuze voor Franstalige communicatie om de drie jaar moest bevestigd worden. Nadien werd dit in nota’s van Di Rupo en Beke uitgebreid naar zes jaar. In het finale BHV-akkoord werd deze regeling niet weerhouden, maar werd beslist dat de tweetalige kamer bevoegd wou worden voor deze Vlaamse gemeenten. De Franstaligen hebben nu dus in heel grote mate hun zin gekregen.
Tot binnenkort!
Bart”
“Om iets te zijn moeten we Vlamingen zijn”
OMDAT IK KIES VOOR DE WERELD
België is al zo klein, en wij zouden dat nog eens kleiner maken. Men kent Vlaanderen niet. België is een sterk merk. En zo zijn er nog wel enkele clichés.
Welnu, de wereld is erg groot. Zo groot dat het weinig uitmaakt of ons lapje grond nu 6,5 miljoen of 11 miljoen inwoners telt. Denemarken, Ierland, Estland, Kroatië, Malta, Cyprus, Letland, Litouwen, Finland, Luxemburg, Slovenië en Slovakije, zijn enkele Europese landen die zelfs nog minder inwoners tellen dan Vlaanderen. Niemand denkt er aan deze landen uit de EU te gooien omdat ze te klein zijn.
Voormalig Nederlands minister en Navo-secretaris-generaal Luns zag klein zijn zelfs als een voordeel: ‘een klein land heeft nu eenmaal heel veel buitenland’. Dat geeft veel meer kans om je te laten zien. Heel bekend zijn de PISA-studies van de OESO over de kwaliteit van ons onderwijs. De OESO-statistieken vermelden enkel de lidstaten, maar voor Vlaanderen maakt men graag een uitzondering. Dit is een van de weinige gevallen waar een internationale instelling naar de realiteit kijkt in plaats van naar artificiële grenzen. Vlaanderen is immers bevoegd voor onderwijs, niet België.
Daar knelt wel het schoentje. De wereld kent Vlaanderen niet omdat Vlaanderen zich niet mag laten zien.
Vlaanderen is bijvoorbeeld bevoegd voor het economisch beleid en probeert dit beleid ook internationaal uit te dragen. Vlaanderen heeft gewaardeerde en performante economische vertegenwoordigingen in het buitenland. Toch vindt de Belgische diplomatie het sedert enkele jaren nog eens nodig eigen economische vertegenwoordigers aan te duiden. Het is niet zo moeilijk Belgische ambassades te vinden waar men de indruk krijgt dat er in België enkel Frans wordt gesproken.
De Belgische instellingen doen een aardige duit in het zakje om Vlaanderen weg te moffelen. Een moderne federale staat zou de troeven van de deelstaten net in de kijker plaatsen. Dat is echter niet het enige. Vlaanderen zet zelf Europese regels om in Vlaamse decreten, maar schuift officieel niet mee aan tafel wanneer die Europese regels worden opgemaakt. De EU erkent enkel lidstaten. Vlamingen schuiven aan namens België. Zelfs in die domeinen waar het federale België helemaal niet meer bevoegd is. Algemeen geldt dat internationale instellingen of de internationale diplomatie enkel staten erkennen. Deelstaten of regio’s spelen amper mee. Vlaanderen kan ook geen volwaardige eigen ambassades oprichten.
De wereld kent Vlaanderen ook niet omdat de Vlamingen zich te weinig laten zien. Catalanen en Schotten durven dit wel. Ze hebben nochtans ongeveer dezelfde schaalgrootte als Vlaanderen. Zelfbewust, vanuit hun eigen identiteit, kijken ze zonder complexen naar de wereld en laten ze de wereld weten waar ze voor staan. Ze eisen als burgers hun recht op om over hun eigen toekomst te beslissen. Ze eisen als EU-burgers hun recht op om die keuze te maken én EU-burger te blijven. Ze laten zich dan ook zeer terecht niet bang maken door enkele politici die enkel in een EU van lidstaten geloven. De Europese Unie is er niet voor de lidstaten, maar voor ons: de burgers.
Wij, Vlamingen, hebben onze koudwatervrees nog altijd niet overwonnen. We moeten ons niet beter voelen dan anderen, maar we hoeven ons niet te schamen voor onze identiteit. August Vermeylen gaf het in 1900 al mee:
“Om iets te zijn moeten we Vlamingen zijn.Wij willen Vlamingen zijn om Europeeërs te worden.”
Het is moeilijk om dit beter te verwoorden.
Ik kies voor Vlaanderen … omdat ik kies voor de wereld.
Uit Grondvest: juli 2014
Men zegge het voort
Op weg naar een volgende oorlog?
Het is onze mening dat de meeste oorlogen van de laatste 50 jaar steeds door dezelfde ondefinieerbare groep werden aangestoken.
Wij noemen deze Amerikaanse groep: de UKWAL (United krachtpatsers van Wapenleveranciers en hun Lobbyisten). De touwtjes van deze groep zijn in handen van een paar honderd miljardairs die bijna de totaliteit van alle wapenleveringen in hun handen hebben.
Van duikboten tot vliegdekschepen, van bommen tot uniformen en van bommenwerpers tot raketten: het heeft allemaal geen belang.Wat wel belang heeft is dat het hier over enorme bedragen gaat die meestal winstmarges opleveren waarvan men in andere economische sectoren slechts kan dromen.
Om dit systeem in leven te kunnen houden moet men bijna permanent op een of andere plaats in staat van oorlog zijn. Via een paar honderd vetbetaalde lobbyisten, die als enige opdracht hebben een groot aantal beroepspolitiekers in hun macht te houden, kan UKWAL het steeds regelen dat ze op hun wenken worden bediend. In aanloop van iedere verkiezing worden fortuinen aan die beroepspolitiekers toegeschoven voor hun zogenaamde “campagne“.
De grootste bedragen gaan natuurlijk naar de politieke zwaargewichten om met de presidentskandidaten te beginnen. Na de verkiezing zijn al diegenen, die grote sommen hebben aanvaard, natuurlijk niet vrij meer in hun laten en doen en geraken ze meestal gevangen in steeds dezelfde netten. Zelfs als men geen enkel rondige reden heeft om een land aan te vallen en een oorlog te ontketenen, dan zuigt men maar wat uit zijn duim en beliegt de hele bevolking.
Hoevelen kunnen zich nog herinneren dat de oorlog met IRAK werd gestart omdat de toenmalige dictator Saddam Hoessein her en der fabrieken had opgericht waar uiterst gevaarlijke chemische wapens werden vervaardigd. De krachtpatsers van UKWAL slaagden er zelfs in de pers te overtuigen om die leugens te verspreiden. Via TV en dagbladen kon de burger vernemen dat men over talloze bewijzen beschikte. Hebt u daar, geachte lezer, nog ooit iets van gehoord? Het enige dat men in een bepaalde fabriek heeft kunnen vinden was een productielijn voor het vervaardigen van melkpoeder voor de Iraakse kindjes.
Dit nam niet weg dat dit feestje na ongeveer 10 jaar niet minder dan de dood heeft betekend voor ongeveer 200.000 Irakezen.
Men heeft er eveneens voor gezorgd dat Saddam werd vermoord. Eveneens mag men niet vergeten dat er ongeveer 5000 Amerikaanse soldaten als passagier naar Irak werden overgevlogen maar jammergenoeg als vracht de terugweg aflegden.
Van het beoogde doel om in Irak een vredige democratie in te voeren kwam niets in huis. Integendeel. De infrastructuur van Irak werd grotendeels verwoest en, door het tegen elkaar opzetten van verschillende bevolkingsgroepen, verdeelde men het land in drie kampen. De Koerden, de soenieten en de sjiieten leveren nu een moordende strijd om de macht. Maar alles was geen kommer en kwel. Volgens geloofwaardige bronnen heft dit feestje in total meer dan 1500 miljard dollar gekost ten nadele van de Amerikaanse belastingbetaler maar grotendeels ten voordele van onze vrienden van UKWAL.
Sinds het beindigen van de tweede wereldoorlog hebben we in Europa bijna een voortdurende vrede gekend. De VSA waren echter bijna steeds in oorlog. Van Korea tot Vietnam of van Irak tot Afghanistan – zonder er een reeks te vergeten – was het steeds feest voor UKWAL,
Aangezien we ons op dit ogenblik in de VSA bevinden en moeten vaststellen dat de media opnieuw en bijna dagelijks beginnen te wijzen op de uiterst gevaarlijke toestanden die er nu opnieuw in Irak en Syrie ontstaan zijn menen we aan te voelen dat de lobbyisten van UKWAL opnieuw in gang zijn geschoten met de hoop eerstdaags opnieuw in de prijzen te vallen. (volg bruggetje)
Wanneer en waar er kortelings opnieuw oorlog zal gevoerd worden weten we niet maar we voelen het aan dat het niet lang meer zal gaan duren.
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
“War is business”
Ondertiteling en vertaling via rechthoekje onderaan of via transcript.
Britse vice-premier ruilt ‘Britse waarden’ voor dhimmitude
Klik om te vergroten Studio Rony
Vice-premier VK: “Britse waarden beledigen moslims”
Nee, dit is geen grapje. Hij zei het echt. Nick Clegg van de LibDems heeft een sorrybrief geschreven aan de ‘Muslim Council of Britain’ en gaat daarin uitgebreid op de knieën.
Bij een recent onderzoek waarbij enkele scholen in het Britse Birmingham waren betrokken werden bizarre taferelen aangetroffen: gescheiden godsdienstlessen waarbij alleen de islam op het programma staat, muziek werd afgeschaft en schoolreisjes die alleen door moslims konden worden bijgewoond.
Uiteraard reageerden de Conservatives meteen. Deze wanpraktijken moesten worden aangepakt, aldus de minister-president, en in de plaats van dit islamitische uitsluitcurriculum moesten ‘British values‘ worden onderwezen. Wat zijn die ‘British values’ dan? Nou, volgens premier Cameron zijn dat de volgenden: vrijheid, tolerantie, respect voor de wet, geloof in persoonlijke en sociale verantwoordelijkheid en respect voor de Britse instituties. Het ministerie van onderwijs voegde daar later ook nog individuele vrijheid en tolerantie voor andersgelovigen aan toe.
Kortom, een heel keurig en net rijtje dat opsomt waar westerlingen voor staan. Als er iets mis mee is, dan is het misschien de Britse arrogantie dit te scharen onder ‘Britse waarden’. Dit zijn namelijk de peilers onder de gehele Westerse samenleving en verklaren het succes van de Europese en Noord-Amerikaanse landen. Maar een kniesoor die daar over valt, want deze waarden verdienen gewoon respect, trots en verdienen het met verve te worden uitgedragen. Hoe je ze ook noemt.
De vice-premier van Groot-Brittannië – Nick Clegg – denkt daar echter anders over. In een open rebellie tegen zijn eigen baas Cameron schrijft de LibDem-partijleider een kruiperige en gluiperige brief naar de zogeheten ‘Muslim Council of Britain’ waarin hij luidkeels afstand neemt van Britse waarden:
Mr Clegg is worried that some Muslims are offended because their religion is often singled out when ministers talk about “British values”. He believes that David Cameron and Michael Gove, the Education Secretary, may unwittingly anger Muslim community leaders the Government needs to tackle extremism and could fuel Islampohobia among the British public.
Voddenmarkt
Het koninkrijk der belgen – hangt vol met vodden. Alsof er geen waslijnen in de achtertuin zijn. Of droogkasten.
Merkwaardig fenomeen. Zelfs op balkons van appartementen waar een klein droogrekje tot de verboden attributen behoort – kwestie van het straatbeeld niet te vervuilen – ziet men die flodderdingen wapperen.
Het zou bij Patrick Janssens niet waar geweest zijn. Die liet op 11 juli de leeuwenvlaggen aan privé woningen met een hoogtewerker verwijderen.
Akkoord, zo goed als alle vodden zijn kadootjes die ter aanmoediging van de aankoop van bv. bier of mayonnaise erbij verstrekt worden. Maar dan nog zit het ons hoog. Dat men de straat tot een voddenmarkt devalueert is één ding, maar dat men het vaderland belachelijk maakt is een ander. Die vodden voldoen immers niet aan de voorschriften van de grondwet.
Als stil protest tegen dergelijk vertoon van (n)onpatriottisme plaatsen wij hier de énige, échte vlag van la belgique. En wat Leterme ook mag beweren, de Marseillaise is, behalve een vloeibare zeep, de nationale hymne van Frankrijk. Niet van onze patrie-ie-e.
Alle rechten voorbehouden aan Golfbrekers en Studio Rony.
Conflicten, twisten, relletjes, protesten, faits-divers: zeg maar oorlog!
Bewerking Studio Rony Vergroten met een klik
Je moet echt geen specialist zijn…….
