In de VSA beschouwt men blanken die burrito’s verkopen als racisten, of als zij bv. romanfiguren met een zwarte huid laten optreden in verzonnen verhalen.
In de lente van dit jaar veroorzaakte het kleed van de high school studente Deziah Daum voor het prombal opschudding bij de poco windmolenvechters. Niet dat het bijzonder gewaagd-bloot was, integendeel zelfs, maar Keziah had een tweedehands Chinees kleed gekocht, waarna ze op sociale media mocht spitsroeden lopen. De eerste die er aanstoot aan nam – een Amerikaan van Chinese oorsprong – reageerde verbolgen op Twitter met “Mijn cultuur is niet jouw verdomd prom-kleed!”
Het meisje probeerde zich te verdedigen, waarop de opgeklopte woede zelfs nog toenam met “Als je je verplicht voelt te moeten verklaren dat je geen onrespectvolle bedoelingen had, dan was het waarschijnlijk net het omgekeerde.” Of “Stop ermee gekleurde mensen duidelijk te maken waardoor ze zich beledigd mogen voelen.” De initiële tweet van de in zijn g… gebeten Chinese Amerikaan werd bijna 41.000 hertweet en tienduizenden keren van commentaar voorzien, daar bovenop kreeg hij ca. 177.000 keer een “hartje” als instemmende aanmoediging.
In de VSA is een dergelijke waanzin heel gewoon. Het non-debat over politieke correctheid, racisme en culturele toeëigening / verwerping is van een omvang waarvan wij hier geen idee hebben. Ons spionnencentrum zou er voorwaar een kettingorgasme door krijgen.
Zoals bv. actueel Gigi Hadid die op de titelpagina van de Italiaanse “Vogue” er een beetje getinter uitzag bij een badmodefotoreeks dan zij in werkelijkheid is, werd de mantel uitgeveegd wegens “blackfacing”… met het verwijt: racisme puur!
Kylie Jenner, halfzus van de wereldberoemde Kim Kardashian (nou ja…), die met lippencosmetica-reclame een vermogen verdiend heeft, belandde op de “Forbes” titelpagina en kreeg de woede van een zwarte activiste over zich heen die het niet nam dat ze eerst haar lippen had laten dikker maken zoals bij een negerin, om ze vervolgens – toen ze genoeg ermee verdiend had – de opvullingen te laten verwijderen.
Absurd? In de VSA en Canada zijn dergelijke onnozelheden schering en inslag. En het fenomeen, de beschuldiging van “blackfacing” (refererend naar de Minstrels Shows waarbij blanke artiesten met zwart gemaakte gezichten optraden) beperkt zich niet tot het cosmetische segment, tot de modellen en aanverwante over het paard getilde VIP’s, maar ook tot de culinaire sector.
Alleen al in Portland (Oregon) wordt er op het internet een lijst verspreid van ca. 60 restaurants die buitenlandse gerechten aanbieden en die daarom moeten geboycot worden. Neem nu het restaurant “Burmasphere” dat door de mangel gehaald wordt omdat het door een blanke man opgericht werd die Burmaans eten in San Francisco had genuttigd”. Twee Amerikaanse dames bezweken onder de druk en zagen zich genoodzaakt hun burrito restaurant in Portland te sluiten na herhaaldelijke verwijten dat ze geld verdienden op de rug van de Mexicaanse cultuur.
De modeontwerper Marc Jacobs heeft zich publiek moeten verontschuldigen omdat hij bij een modeshow blanke modellen met dreadlocks had laten lopen.
En in de Canadese hoofdstad Ottawa werd een gratis yogacursus op de campus afgezegd omdat de studentenvereniging hiertegen geprotesteerd had met “yoga werd van culturen gestolen die onder het kolonialisme en de westerse voogdij geleden hebben.”
Intussen is niets of niemand nog veilig voor de poco waanzin. De Canadese auteur Hal Niedzviecki zag zich gedwongen in het vakblad “Write“, uitgegeven door een organisatie van Canadese schrijvers met slechts 1200 abonnees, de verdediging op te nemen van blanke auteurs die zwarte of inheemse hoofdfiguren verzinnen. Uiteindelijk trad hij terug als uitgever omdat hij geen steun kreeg van de auteursvereniging. Meer hierover in een volgende bijdrage over “kritisch blankzijn”.