“… Als kind droomde ik van een soort almacht. Geprojecteerd op historische figuren die tot het collectieve erfgoed zijn gaan behoren. Tot een soort pantheon. Met hen ga je jezelf identificeren en normaal gezien verschuift die identificatie in je volwassenwording. In mijn geval is dat van Julius Caesar opgeschoven naar Augustus. Hij heeft ook met het zwaard geleefd, maar is in zijn machtsuitoefening van potestas verschoven naar auctoritas. De macht niet langer met het zwaard en door angst uit te oefenen, maar door het opbouwen van een vanzelfsprekend gezag… De particratie is wellicht de enige manier waarop dit land kan functioneren. Moest de democratie écht spelen, met een parlement dat ten volle zijn rol opneemt, ongeremd door de particratie, dan houdt België binnen de vijf jaar op te bestaan. Zo eenvoudig is het. Dit land kan alleen overleven doordat je in de coulissen pakketten maakt waarbij eenieder zijn gram haalt. Waarna je dan alles democratisch in de markt zet via een meerderheid in het parlement. Alleen wordt dat steeds problematischer…”

Bart De Wever, voorzitter N-VA in “Zeven politieke dromers”

Zomaar, dit filmpje waarmee de Walen kunnen lachen, BDW als Julius Caesar: