“Die feiten zijn nauwkeurig en clean beschreven (DS 16 maart). De werkelijkheid was vunzig. Terwijl het volk naar het scherm keek, waren de leepste partijvoorzitters bezig met macabere machtsspelletjes. Politieke deontologie of goed bestuur waren in geen velden of wegen te bekennen. Het ging om de macht. Nog nooit heb ik zoveel leugens, bedrog, postjesjagerij en politiek gekonkel gezien in één week tijd.De burgers krijgen niet de volwaardigeregering waarop ze al een jaar recht hebben, zelfs geen noodregering.

Wat nog rest van de anderhalf jaar geleden ingestorte en door de kiezers afgekeurde regering, wordt weer op het schild gehesen en krijgt volmachten. Dat is het beste wat de partijleiders dit land te bieden hebben. Daarmee moeten de burgers het stellen…..

Sinds eind jaren 70 volg ik het politieke leven. Ik heb geregeld goed beleid gezien en heel af en toe echt politiek leiderschap. Vaak zag ik steekvlambeleid, ­partijgekonkel en slecht bestuur. Ik heb het malgoverno gezien in 1977-1981, toen de opeenvolgende federale regeringen om de haverklap vielen.

Ik heb PS-ministers gezien die staakten en de regering verlamden, zoals hun kameraden bedrijven platlegden.

Ik heb de staatsschuld zien groeien, omdat de politiek de tering niet naar de nering kon zetten.Ik heb de periode van de wafelijzers gekend: als landsdeel A iets kreeg, moest landsdeel B evenveel krijgen, desnoods met overbodige openbare werken.

Ik heb het land bijna zien barsten door de communautaire gevechten over het Vlaamse dorpje Voeren en over de Vlaamse randgemeenten rond Brussel.

Ik heb decennialang het gebrek aan moed gezien om gerecht en politie effi­ciënt te organiseren, tot het volk in de Dutrouxperiode de politiek dwong. Ik heb vreselijke politieke manipulaties gezien tijdens de dioxinecrisis.

Ik heb een partij zien ontstaan die teert op vreemdelingenhaat en die deze daarom aanwakkert.

Ik heb partijen gezien die vooral stemmen ronselen door zich af te zetten tegen het andere landsdeel of door een partij te demoniseren.

Ik dacht dat ik het absolute politieke dieptepunt gezien had in de afgelopen regeerperiode, toen federale regeringspartijen vier jaar lang kibbelend over de straat rolden. Maar het echte dieptepunt kwam pas de voorbije week. Niet ‘Eendracht maakt macht’ was het motto van de leepste onder de Belgische machthebbers, maar ‘Onenigheid en vuile trucs leveren mij postjes en macht’.”

Guy Tegenbos in Onenigheid maakt macht (DS)