Het verstandshuwelijk van de N-VA en de CD&V is bij de N-VA niet onopgemerkt voorbij gegaan.  Waar men na het uiteenvallen van de Volksunie nog de illusie kon koesteren dat de rechtse vleugel zich afgesplitst had van de Anciauxmiskraam, werd men nadien snel uit die droom gehaald.

Niet alleen werd ‘onafhankelijkheid‘ slechts nog voor de schijn gehandhaafd (kwestie van de VB-kiezers naar de N-VA te lokken), werd de partij ‘gedesocialiseerd‘ (veel blauwer kan ze niet worden), werd de partij ‘gemondialiseerd‘ (de lijsten kregen een ‘representatief‘ kleurtje), werd de partij voorzien van een evenredige aanwezigheid uit holebimiddens, werd de partij ‘salonfähig‘* (kwestie van niet verward te kunnen worden met de ‘extreme’ Vlaams-nationalisten), maar bovendien kreeg ze ook tsjevenallures.

De wet laat Vlaanderen toe gewestelijke volksraadplegingen uit te schrijven, maar de N-VA is daar niet voor te vinden en wijst zo’n referendum zelfs resoluut af. Koenraad Elst noemt dat in ’t Pallieterke “een voorlopig hoogtepunt” in de kwalijke evolutie van de partij. “Koren op de molen van belgicisten die beweren dat de N-VA bang is voor een volksraadpleging over de zelfstandigheid van Vlaanderen.”

Dat CD&V’ers als Jean-Luc Dehaene en Servais Verherstraeten een “despotische afkeer voor de rechtstreekse stem van het volk” koesteren, is intussen bekend. Maar – zo schrijft Koenraad Elst – “als de N-VA hen daarin volgt, is zij echt haar bijnaam ‘de nieuwe tsjeven’ waard.” Hoe kan Bart De Wever nog geloofwaardig stellen dat België geen echte democratie verdraagt, als zijn partij zelf volksraadplegingen verwerpt?

Lees heel het artikel bij Nieuw Pierke

*Bourgeois zei ooit nadat ze slechts 1 kamerzetel hadden kunnen in de wacht slepen, dat hij nooit naar het VB zou overstappen omdat… hij nog naar de opera wou kunnen gaan.