Quo vadis, Syria?

Twee grote stappen voorwaarts bij de bevrijding van de provincie Idlib en de wijde omgeving van de industriestad Aleppo werden gezet.

  • de snelweg M5 is helemaal in handen van de regering
  • de burgers van Aleppo-stad kunnen met een gerust hart gaan slapen: de terroristen – HTS en de Oeigoeren – werden verdreven. Geen raketten meer op de buitenwijken.

Lijken dit beelden van een onderdrukte bevolking?

Tijd voor een regeringsverklaring van president Assad. De bloemrijke taal klinkt overdreven-gezwollen in onze oren. Dit is in Arabische landen echter niet ongewoon: het is onbeleefd meteen ter zake te komen, 50% is verpakking, 50% de inhoud. Hij dankt de bevolking, het leger, de bondgenoten voor hun begrip, standvastigheid, opoffering en hulp. Hij leeft mee met de gezinnen die een familielid verloren hebben, die hun have en goed zagen vernietigd worden, die in de kou zitten en die toch gebleven zijn. Aleppo is – na de bevrijding van de stad in 2016 – eindelijk veilig voor beschieting vanuit de terroristennesten. Iets wat helemaal bovenaan het verlanglijstje van de regering stond. Iets wat pas na het offensief vanuit het zuiden kon bereikt worden. Zonder de veiligstelling van Aleppo was alle moeite voor de heropbouw van de stad én de industrie een maat voor niets geweest. De luchthaven van Aleppo zal na negen jaar eindelijk terug heropend worden.

Belofte van heropbouw:

De berichten van de terroristen over glorierijke overwinningen, heroveringen van dorpen, inbeslagnames van tanks, geschut, gevangenname van Syrische militairen, elimineren van Russische officieren op de Hmeimim luchtmachtbasis zijn niets anders dan wensdromen, aanmoedigende taal voor de achterban. 300 km2 werd – ondanks de Turkse hulp aan de terroristen – door het Syrische leger heroverd. De genoemde hoge Russische officieren die door een drone-aanval zouden gedood zijn, blijken in werkelijkheid historische figuren, goed voor een rol in een von Münchhausenverhaaltje: een Spaanse ingenieur (gestorven in 1824), een Armeense politicus (overleden in 1923), een Russische generaal (gestorven in 1926) en diens voorganger-collega (onder de zoden sinds 1914).

De laatste hoop van de terroristen is Turkije. Turkije dat – terecht – vreest dat er een vluchtelingentsunami bij hen terecht komt mét de harde kern van nietsontziende extreme islamisten. Je kan je afvragen of de Turkse regering niet beter de Koerden het vuile werk had laten doen…

In onderstaande video wordt het bord getoond van al-Qaeda aan de buitenwijken van Aleppo… “gematigde rebellen”, volgens onze politici en media:

Na de dreigende taal van Erdogan aan het adres van de Syrische regering, ging een afvaardiging van de Turkse en Russische regering aan tafel zitten. En zie: de gemeenschappelijke patrouille in het noorden – waar de Koerden zich moesten terugtrekken – werd hervat.

Er werden echter grote konvooien met zwaar militair materiaal, tanks en wapens, vanuit Turkije naar Idlib-stad gestuurd. Het lijkt alsof de stad niet gemakkelijk zal heroverd worden. De grote vraag is in hoever Turkije hierin daadwerkelijk zal betrokken geraken. Maandag trekt een Turkse delegatie naar Moskou. De eis van Turkije dat het Syrische leger zich moet terugtrekken tot achter de observatiepunten in de 2018 afgesproken de-escalatiezone is onmogelijk te vervullen. Tenslotte hiéld het Syrische leger zich initieel aan de afspraken – HTS echter niet en bleef de Syrische bevolking aan de andere kant van de de-escalatiezone bestoken. Waardoor het offensief van het Syrische leger ter bescherming van de eigen bevolking in het noorden van de Hama provincie uiteindelijk op gang kwam.

De miserie van de Idlib-vluchtelingen wordt hier uitgebreid belicht. En die is erg. Laten we echter niet vergeten dat dit de keuze is van de terroristen; indien zij de wapens neerleggen is de oorlog gedaan.

Wat nooit – bij geen enkele zender, in geen enkele krant – aan bod komt is het feit dat de bevolking in regeringsgebied nog steeds niet in normale vredesomstandigheden kan leven. Voortdurend worden er gas- en elektriciteitscentrales, olieraffinaderijen en opslagplaatsen door drones met explosieven belaagd. Pater Daniël beschrijft zichzelf als een Michelinmannetje met verschillende làgen kleding tegen de koude.

Wordt vervolgd.