“Niet bindende” boeien

Afbeeldingsresultaat voor aan  handen en voeten geboeid

“…Het Migratiepact is geen verdrag, en is dus niet bindend voor de staten die het onderhandeld hebben. Anderzijds staat het bol van verwijzingen naar mensenrechten- en grondrechteninstrumenten, die wel degelijk bindend zijn.  Het Migratiepact bevat zelfs verwijzingen naar verdragen die door de meeste Europese landen niet geratificeerd zijn, en loodst zo toch de rechtskracht van die verdragen in het intrastatelijk recht binnen. Het Migratiepact draagt dus bij – niet meer dan dat maar ook niet minder – tot de creatie van een supranationale, globale rechtsorde waarin het laatste woord door supranationale rechtsinstanties gesproken wordt, en waarop de klassieke democratische instellingen nog weinig impact kunnen doen gelden. Een dergelijke verrechterlijkte globale orde wordt geheel zelf-referentieel; elke externe invloed loopt noodzakelijkerwijze over rechtscolleges.

Ook hier zijn de gevolgen niet dezelfde als internationaalrechtelijke normen niet of niet in gelijke mate primeren op nationaalrechtelijke normen. Het wekt dan ook geen verwondering dat staten als China of Rusland weinig problemen zien in de aanvaarding van een instrument als het Migratiepact; deze staten beschikken in hun rechtsorde over alle instrumenten om de toepassing ervan te sturen.

Anders is het gesteld in staten waar die voorrang wel bestaat. Zoals bij ons…”

Mr. Fernand Keuleneer in “De hiërarchie van rechtsnormen is een bij uitstek “politieke” beslissing”