S.A. Min. van Justitie

Israëls en VSA’s beste vriendje in het M.O., het onvolprezen land dat genoemd werd naar de heersende zgn. monarchie, heeft zo zijn eigen stijl qua staatsveiligheid en justitie.

Kashoggi… en Tuti Tursilawati.  Deze laatste is u allicht onbekend.  En zo moest ze – het is een Indonesische vrouw – blijven… onbekend, vergeten, in de doofpot.

Tuti Tursilawati is niet meer.  Tuti was een meid, een Indonesische uitzendkracht in de Saoedische welvaartstaat.  De Saoedi’s hebben haar terechtgesteld.  Noteer de verborgen boodschap in het woord.  “Terecht”?  Geëxecuteerd lijkt ons een passender beschrijving.  Het was de Jakarta Post die erover berichtte.  De verontwaardiging ging niet over de uitvoering van de doodstraf, maar over het feit dat de familie, resp. regering, er niet op voorhand van op de hoogte was gesteld.  Indonesië kàn ook niet heiliger zijn dan de paus, vermits er ook daar 18 doodvonnissen voltrokken werden sinds 2015.

De Indonesische president diende zelfs een klacht in bij de Saoedische buitenminister, de Indonesische buitenminister eiste een gesprek met de Saoedische ambassadeur in Bali.  Kortom “een betreurenswaardige toestand”… nogmaals, niet de executie, maar wel het gebrek aan respect voor de Indonesische regering, “een inbreuk op de normen van internationale relaties”. 

Bekijk ook even deze video uit 2011 met krek dezelfde feiten en pro forma protesten.

Tuti zou haar werkgevers vader doodgeknuppeld hebben omdat hij “probeerde” haar te verkrachten.  Toen zij nadien wegvluchtte werd ze door een posse ingehaald, die haar allemaal – 9 Saoedische mannen – “een beurt gaven”.  Pas toen (?) kon de politie haar inrekenen.   De Saoedische justitie deed vervolgens haar werk: alle 9 mannen kregen een afzonderlijk proces, waarvan het vonnis ons onbekend gebleven is.

Ook Tuti : zij werd beticht van vooraf geplande moord.  En daarop staat “terecht” de ghillah, de absolute dood.

Haar familie werd vervolgens door de Indonesische autoriteiten verwittigd; die zag het niet aankomen, vermits Tuti nog op 19 oktober met haar moeder een videogesprek had gevoerd waarbij ze stelde dat ze gezond en wel was; de executie werd zelfs niet vernoemd.  En dan haalden de Indonesische autoriteiten bakzeil want zij ontkenden de (poging tot?) verkrachting, het zou slechts om wat pesterijen gaan, maar niet tijdens het tijdstip dat Tuti’s overdreven reactie uitlokte.

Saoedi-Arabië, het Prachtland, dat geen “vluchtelingen” uit oorlogsgebieden, geloofs-genoten zelfs, opneemt omdat dit de “nationale veiligheid” zou in het gedrang brengen.  Met buitenlandse onderbetaalde werknemers is echter niets mis.  Geen haan die kraait naar hun lot.  Geen moskee die bidt voor hun ziel.  Geen Halve Maan die hen hulp biedt.

En het wereldschokkende democratiseringsproces – vrouwen hebben geen last meer van hun eierstokken als ze achter het stuur zitten – is slechts een klein doekje voor een niet te stelpen slagaderlijke bloeding.

Tuti is niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn.  Wie op YouTube “sex slaves Middle East” intikt, krijgt tientallen videobruggetjes.