Gezinshereniging?  Ja, maar dan in Syrië!

Marco Glowatzki is een Duitse emigrant uit Hamburg – mode-ontwerper/kleermaker – die quasi in Syrië woont. Hij verspreidt regelmatig video’s over het werkelijke leven ter plaatse, dat het tegenovergestelde is dan dat wat wij hier mogen vernemen. Hij stelt dat de media steeds opnieuw dezelfde vernielde straat in Oost-Aleppo tonen, waaruit de terroristen door Rusland en de Syrische strijdkrachten verdreven werden. Intussen heeft I.S. bijna overal het onderspit moeten delven. President Assad riep al in de lente alle Syriërs op terug naar huis te komen om het land herop te bouwen. Ook aan voormalige ‘rebellen’ beloofde hij amnestie.

Er wordt aan een recordtempo gebouwd, weliswaar fantasieloze woonsilo’s met appartementen, maar met een huurprijs die men zich kan permitteren (beelden op de achtergrond).  Het materiaal – cement, ijzer –  werd via bevriende staten aangevoerd want de sancties verhinderen ook de woningbouw. Waarom er dan ‘zoveel’ Syriërs naar Duitsland vluchtten?  Volgens het BAMF zouden er in 2016 250.266 personen in Duitsland als oorlogsvluchteling geregistreerd geworden zijn. In 2015 ongeveer hetzelfde aantal.  Zodat we (zonder 2017) op een totaal van pakweg 450.000 : 500.000 geregistreerde personen in Duitsland komen. En twijfelt aan deze aantallen.  Geeft als voorbeeld de terrorist Anis Amri, die 14 keer in Duitsland als vluchteling geregistreerd stond! En asielopname van NRW waar één ambtenaar niet minder dan 300 gevallen ontdekte met meerdere registraties en tot 200 identiteiten!  De ambtenaar werd ontslagen omdat ze dit publiek had gemaakt.  Een steekproef van de VN in een vluchtelingenkamp in Lesbos bracht aan het licht dat slechts 12.7% der geregistreerde zgz. Syrische vluchtelingen echt uit Syrië afkomstig was!  Marco stelt zich dan ook de vraag of dit percentage ook op Merkels beschermelingen van toepassing is.

Hij stelt dat er tijdens de oorlog binnen de staatsgrenzen tot 7 miljoen vluchtelingen waren, die tijdelijk een onderkomen in veilige gebieden vonden, die onder de bescherming van de Syrische regering staan.  En vraagt zich terecht af, waarom er dan ‘vluchtelingen’ de moeilijke 4000 km – over 7 veilige staatsgrenzen – naar Duitsland getrokken zijn, terwijl ze slechts 100 – 200 km hadden moeten rijden naar een veilig gebied binnen Syrië.

Hij ziet daarin twee redenen: de eerste reden is evident: het zijn meestal streng gelovige soennieten, supporters van de zgn. ‘gematigde rebellen’ van al Ashram, al Qaeda, Nusra en consoorten.  Het zijn tegenstanders van de Syrische regering, van de seculiere staat, Logisch dat zij niet naar veilige – door de regering beschermde – gebieden kunnen trekken. En vergelijkt: moest hij in Duitsland gewapenderhand tegen Merkel handelen, zou hij ook in de gevangenis belanden.  En klaagt de twee maten en gewichten aan: waarom zijn dat dan ‘gematigde rebellen’ terwijl men ook gewoon politiek oppositie kan voeren zonder wapengeweld? Kortom: zij trekken naar Duitsland, omdat ze hier geen toekomst hebben vermits ze de seculiere staat willen afschaffen.  De tweede reden: in Duitsland worden ze bepamperd, moeten ze niet werken.  In Syrië mag iedereen leven zoals hij wil, maar hij moet dat ook zelf financieren.  Daarentegen is gezondheidszorg gratis (wat pater Daniel ook al schreef), zelfs de dure behandeling van kankerpatiënten.   Hij klaagt de sancties aan, waardoor de aanvoer van medicijnen problematisch is.  Alle beschikbare medicijnen komen uit Rusland.

Tot slot bevestigt hij dat zich ongehinderd in Syrië kan bewegen, maar dat hij zich – als Duitser – voortdurend moet verrechtvaardigen voor de politieke houding van het Merkelregime, die de president wil afzetten.

Hij is nog steeds door de ‘sociale media’ in het verdomhoekje geplaatst.  Zijn filmpjes worden via bevriende kanalen de wereld in gestuurd.

Is er nog een vluchtreden in Syrië?