Ons kent ons.  Ons blijft bij ons.  Wat vroeger door de geografische ligging en/of gebrek aan verplaatsingsmogelijkheden noodgedwongen een niet zo gelukkige versmelting van genetisch materiaal als gevolg had, wordt door moslims nog steeds als de heilige graal verdedigd en toegepast.  Huwelijken tussen nicht en kozijn (… vrijt fijn, zegde het oude spreekwoord, maar… ) geven niet altijd een gezond nageslacht.  De kans op genetisch-erfelijke afwijkingen is dubbel zo groot als bij niet-familieleden.  Iedereen weet het, maar toch blijft het moeilijk af te stappen van oude gewoontes en vooroordelen.

“Meer en meer kinderen in het Berlijnse district Neukölln worden geboren met aangeboren beperkingen. Als een reden wordt incest vermoed. Het huwelijk tussen familieleden onder Turkse en Arabische migranten is wijdverspreid en een taboe-onderwerp, ” meldde de WELT meer dan 10 jaar geleden.

Er is weinig verbetering in zicht.  (…) 

Voorwaar een verrijking van onze contreien.