In de pre-presidentscampagne-tijd pleitte Macron nog strijdlustig voor een internationale militaire ingreep in Syrië mocht Assad nog chemische wapens gebruiken.  Iets wat het Westen als een vaststaand feit blijft beweren tegen elke strategische logica in en ondanks elk gebrek aan bewijs.

Vandaag – als verkozen Franse president – matigt hij zijn toon.  Hij ziet in heel het Syrische politieke landschap geen enkele legitieme opvolger voor Assad.  Diens verwijdering is geen prioriteit meer.

Nochtans is Macron goede maatjes met Saoedi-Arabië, heeft Frankrijk een belangrijk interesse in de verkoop van wapens.  En oorlog zorgt voor meer bestellingen en goede verkoopcijfers, die in de Franse economie meer dan welkom zijn.  Tenzij Macron nog een appeltje te schillen heeft met Trump voor diens steun aan Marine Le Pen.

Citaat: “Assad is een vijand van het Syrische volk maar niet van Frankrijk.”  Op zijn minst een merkwaardige uitspraak.  Als we het goed begrepen hebben is het eigenlijk geen probleem voor Macron dat Assad een bloeddorstige moordenaar zou zijn, maar wegen ‘hogere belangen’ zwaarder.  Gezien zijn carrière mag dat niet verbazen.  Benieuwd naar het standpunt van de VSA, die een Syrisch vliegtuig neerhaalden – boven Syrisch grondgebied – omdat ze het verzameld zootje oppositie rebellen terroristen wilden ‘beschermen’ die ze net een ‘opleiding’ aan het geven waren… alsof die nog een cursus ‘moorden voor gevorderden’ nodig hadden.  En als uitsmijter: de VSA noemden dit wettige zelfverdediging.  Sinds wanneer is Syrië Amerikaans grondgebied of een NAVO-lidstaat?

Meer hierover: SYRIA: US Flagrant Aggression is Absurdly Described as ‘Self-Defence’

Interessante conclusie: