De Hofdichter van ‘t Pallieterke schreef deze overpeinzingen neer op 11 juli 2018:

Van ‘t Vlaamse heir in de roes en in de doeken

‘tIs weer elf juli en de leeuwen worden wild.
Hun brullen vult om strijd de zwoele zomerlucht.
In elke stad, in ieder dorp, in elk gehucht
wordt wel een kloeke leeuwenklauw omhooggetild
en wordt – al rustend liefst – den vijand stoer getart,
doorlopen rood het oog, de rest in geel en zwart.
Eenieder moet het deze dagen zien en horen:
In dertienhonderd en twee won ‘t Vlaamse heir de Guldensporen!

De duivelstricolore raakte weer uit beeld
en in haar plaats verscheen een Leeuw aan het balkon.
De tekst lijkt weer vergeten van La Brabançonne.
Er wordt, voorzichtig weliswaar, weer Leeuw gespeeld,
Omdat de Slag der Guldensporen wordt herdacht
en vrienden worden op de barbecue verwacht.
Je ziet in stad en dorp de klauwaards weer herleven
die met hun goedendags de leliaards verdreven.

Gelukkig duurt elf juli maar een korte tijd
en kan het Vlaamse heir daarna weer lijdzaam zien
hoe in ‘t in de doeken wordt gedaan zoals voordien
door uitgeslapen leliaards in de minderheid.
Dan doet het Vlaamse heir weer water in zijn wijn.
Omdat het niet meer wiegen wil op ‘t stoer refrein,
propt het zich ongezonde watjes in de oren
om Breydels Schild en Vriend niet meer te moeten horen.
Het won één keer, maar heeft al duizend keer verloren…

Hector van Oevelen