Het volk dat ik hartgrondig heb bemind
Het volk dat ik hartgrondig heb bemind
Ik hou niet van die heren met hun grote muilen,
Die om de haverklap hun huik verhangen naar de wind,
Die onbeschaamd het eigen nest bevuilen
En over lijken kruipen om een erelint.
Ik hou niet van die politieke criminelen
Wier blijde boodschap met “respect” begint,
Die ‘t volk met brede lach, bedriegen en bestelen
En die elkaar verdringen waar men voordeel vindt.
Ik hou niet van die lui die met de wolven huilen
Die multicultureel, volksvreemd en eensgezind,
Zich heel beaat achter verdraagzaamheid verschuilen,
Wijl met beloften, ‘t kleurig kiesvee wordt verblind.
PRINCE
Ik hoop dat met de tijd, het volk zal leren,
Dat eer en trouw, de band is die ons bindt.
Dat met standvastigheid, het tij zal keren
Voor ‘t prinsenvolk, dat ik hartgrondig heb bemind.
Uit IJzerwake, driemaandelijks tijdschrift nr. 44
Ik hou niet meer van de velen die bijna vijftig jaar geleden zij aan zij streden voor een Vlaamse identiteit; die zonder verpinken het verraad van de VU slikten en nu klakkeloos, als in een roes, een praatjesmaker aanbidden die nog meer cadeaus aan de Belgische teken wil doen. Misschien is het de rechtlijnigheid van het VB die van hen schuwe mensen maakt die tegenwoordig elke dialoog ontvluchten. Het is dan ook moeilijk voor dezen om mijn voorspellingen van enkele jaren geleden te weerleggen.