Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Een goede vriend zou mij graag eens tekenen als een ridder die te paard ten strijde trekt. Inderdaad, valse overtuigingen in de openbare opinie, die een grote negatieve invloed hebben, wil ik bestrijden. Zo begon het met de strijd tegen de leugens over Syrië om het volk en het land te beschermen. Maar er zijn nog veel ander bedrog.  Sigmund Freud (+ 1939) wordt beschouwd als een van de grote wetenschappers van de 20e eeuw. Met de verering van Freud werd het christelijk geloof in feite uitgeschakeld. “De Weense kwakzalver”, zo noemt de Amsterdamse psychologiehistoricus Han Israëls hem in zijn minutieuze studie over honderd jaar Freud en de freudianen (Prometheus Uitgeverij 1999), omwille zijn vele vervalsingen. De Oostenrijkse neuroloog en psychiater Victor Frankl (+ 1997) stichtte de “logotherapie”, de therapie van de zin van het leven en heeft aangetoond dat Freud in zijn zoektocht naar de diepe menselijke strevingen halverwege is blijven steken. Dank zij deze “Weense kwakzalver”  zitten wij nu met een menigte psychologen, psychiaters, -peuten en –logen, die geen flauw benul hebben van de diepste geestelijke dimensie van de mens, nl. zijn onuitroeibaar verlangen naar algeheel geluk en liefde, welke hier op aarde nooit geheel vervuld kunnen worden, doch alleen maar in vereniging met God.  Laat dit maar een inleiding zijn, waarover we nu niet verder uitweiden. Al jaren ligt het me zwaar op de maag dat wij vooral omwille van het christelijk geloof moeten spreken over “de duistere middeleeuwen”, die dan opgevolgd worden door de schitterende periode van “de Verlichting” (de rede) met als hoogtepunt de Franse Revolutie die ons de grote waarden van de westerse beschaving zou geleverd hebben. Als hier onze identiteit ligt, moeten we niet verwonderd zijn over de ontwrichtingen van onze tijd, de ontwortelde mensen en samenlevingen.

De “Verlichting” heeft ons helemaal geen licht gebracht maar een dikke mist, waar we nog lang niet van verlost zijn. Toch wil ik eerst iets vertellen over het leven in de gemeenschap en  vervolgens ook nog enkele beschouwingen geven over de toestand in Syrië met de nodige bijgevoegde documentatie.

Van harte

P.  Daniel

P.S. Het onweer van vrijdagmorgen kwam ’s namiddags  en ‘s avonds terug. Daarom (of om een andere reden?) was er geen internet en ook zaterdag tot in de namiddag  tot nu  toe, zodat ik mijn bericht niet eerder kon versturen.

Vrijdag 12 oktober 2018

Flitsen uit het leven van de  gemeenschap

Sergius en Bacchus

Zaterdag was het groot feest in het oude Grieks-orthodox kerkje van Qâra ter ere van de heilige martelaren Sergius en Bacchus. Deze hoge Syrische officieren in het Romeinse leger weigerden hun geloof in Jezus Christus af te zweren en werden daarom zwaar gemarteld en uiteindelijk gedood (eind 3e en begin 4e eeuw). Ze worden in heel het Midden Oosten vereerd.

Voor deze gelegenheid ging abouna Paisios van Deir Atieh voor in de heilige liturgie. Het uitstekende koor van 20 jonge mannen en vrouwen van de Grieks-orthodoxe kathedraal van Damascus verzorgde de zang. En dit was inderdaad bijzonder. De dienst is ongeveer dezelfde als onze Grieks-katholieke eucharistie maar de gezangen worden ietwat anders uitgevoerd. Het koor zong uit volle borst, zeer gearticuleerd, bijna staccato. Het was afgewerkt. Indrukwekkend. De dienst duurde meer  dan 2  uur. Er is altijd een bijzondere vreugde  wanneer  orthodoxen en katholieken van Qâra, samen met onze gemeenschap hier de liturgie vieren. Abouna Paisios drukte hiervoor ook zijn oprechte dankbaarheid uit.

Na de dienst was er in de kleine tuin voor het kerkje een lange tafel voorzien met allerlei snoeperijen, gebak, zoetigheden en frisdrank, ruimschoots voldoende voor iedereen. En ondertussen was er de aangename kennismaking van iedereen met iedereen. Als katholieke priesters en religieuzen mogen we niet deelnemen aan de communie van deze orthodoxe liturgie, wat natuurlijk jammer is. Dit is een afspraak van beide kanten. Deze pijn aan beide kanten geduldig en liefdevol dragen is evenwel voor de eenheid beter dan eigenzinnig geforceerde stappen zetten. Zo hebben we deze avond wel degelijk een (weliswaar nog onvolmaakte) eenheid van geloof mogen beleven in grote hartelijkheid, hoopvol uitziende naar de volmaakte eenheid die ons door de heilige Geest zal gegeven worden.

De grote kuis

Deze week wordt er grondig gepoetst. Vooral de kerk is hierbij een grote opdracht. Het plafond bestaat uit houten planken die door vele boomstammen worden ondersteund. Van op een stelling werden eerst de boomstammen en planken afgestoft en daarna met water proper gemaakt. Hiermee lag de kerk al vol stof. Deze werd dan grondig gepoetst. De oude stenen op de vloer mogen echter geen zeep krijgen en moeten met water gereinigd worden. Ook het “sanctuarium” werd grondig onder handen genomen. Het Allerheiligste Sacrament werd overgebracht naar de kleine kapel van de nieuwbouw en ’s zondags was het nog niet mogelijk de kerk te gebruiken zodat we ’s namiddag deelnamen aan de eucharistie van de parochie in de Sint Michaels kerk in Qâra. Van donderdagavond tot vrijdagmorgen konden wel doorlopende nachtaanbidding houden om de goede geest van de retraite verder te zetten.

Familiebezoek

De zus van onze Portugese zuster,  de ouders van onze Franse resident en een Italiaanse mevrouw die zich erg inzet voor Syrië samen met een vriendin, zijn voor een week of meer op bezoek. Van het thuisfront vertellen ze dat ze nog steeds dezelfde medialeugens over Syrië te horen krijgen: ga je naar Syrië, zulk een verschrikkelijke dictatuur? Toch blijken steeds meer mensen dit bedrog door te hebben. Deze gasten genieten ondertussen van enkele heerlijke uitstappen in Damascus, Saydnaya, Yabroed en Sadad. Het zijn voor hen onverwachte toeristische hoogtepunten en boeiende contacten met religieuze gemeen-schappen. Tijdens het uur recreatie ‘s avonds wordt hierover uitvoerig verteld met de nodige foto’s.

Saydnayaklooster

Saydnayaklooster

Nvdr: Ter herinnering: in Sadad werden christenen gefolterd, vermoord op de meest gruwelijke wijze door de zgn.oppositie of “gematigde rebellen”, gesteund door het Westen, het FSA.

Afwachten en vertrouwen

Idlib is de laatste en moeilijkste fase  van de strijd tegen het terrorisme in Syrië met 3 miljoen mensen op ongeveer 6000 Km2. Na de bevrijding van Aleppo, Ghouta, Daraa werden de  vechtjassen en hun familie naar hier overgebracht (90.000, waarvan 20.000 ultra extremisten?). Voor Syrië is het onbespreekbaar dat ook deze streek niet grondig zou bevrijd worden van terreur en terug onder controle van het leger komt. Voor de internationale coalitie is het hun laatste kans om alsnog het land in handen te krijgen.

Van hieruit worden Latakia (west), Aleppo (oost), Hama (Zuiden) bestookt.

Een grondige operatie van het leger tegen Idlib zou bovendien voor de internationale coalitie een gelegenheid zijn om krokodillentranen te storten over een “humanitaire ramp”. Bovendien hebben de Witte Helmen een chemische aanval voorbereid, die als voorwendsel moet dienen om aan te vallen. Omdat de Russen dag na dag de vorderingen van hun gemeen spel openbaar hebben gemaakt, horen we  voorlopig niets meer over deze chemische aanval. Op 17 september hebben Rusland en Turkije besloten dat er half oktober een gedemilitariseerde zone moet komen van 15-20 km, waaruit de zware wapens en de strijders moeten verdwijnen. De Russische minister van buitenlandse zaken Sergei Lavrov zegt nu (10/10/18) dat deze overeenkomst in vervulling aan het gaan is. Voor Syrië is het in ieder geval slechts een voorlopig bestand. Hoewel het Syrische leger over heel het land zijn zuiveringsacties verder zet is het eerder rustig. Is het stilte voor de storm?

Het zal nog rustig blijven tot 6 november, nl de tussentijdse verkiezingen in de  VS waarbij de nieuwe leden van het huis van afgevaardigden gekozen worden en 1/3 van de senaat. Hierdoor zal de positie van president D. Trump bepaald worden. Is hij winnaar dan zal hij de kans waarnemen om zich uit de oorlog tegen Syrië terug te trekken, tegen de wil van het Pentagon in. Is hij verliezer dan zullen anderen een nieuwe wending aan de oorlog tegen Syrië geven. Het oorspronkelijk plan van de VS, VK, Israël, Saoedi-Arabië, Qatar waarbij Frankrijk en Turkije zich aansloten is mislukt. Syrië met zijn president heeft zijn soevereiniteit bewaard en is meer één dan ooit. Of de oorlog tegen Syrië eindigt en hoe, kan nu onmogelijk voorzien worden.

Deze morgen brak er een zware storm met donder, bliksem en regen over ons uit, wat altijd een zegen is voor de woestijn. Daarna scheen de zon weer. Het is een gelegenheid om twee visies te vermelden. Sommigen zeggen dat het in Syrië nooit meer zal worden zoals voor de oorlog. Afgezien van het feit dat het land erg uitgemoord en verwoest werd met vele gehandicapten en vluchtelingen, is er nog de morele ontwrichting, de vele weeskinderen, de armoede, de onveiligheid, het wantrouwen, de toegenomen corruptie, als nasleep van de door het westen gevoerde terroristische terreur. Vluchtelingen keren slechts met mondjesmaat terug. Ook vele christenen zijn gevlucht. Zullen ze terugkeren op uitnodiging van de regering en de kerkelijke overheid? Hoeveel jongeren willen nu nog het land verlaten omdat ze verwachten dat hun toekomst in Syrië nog niet voldoende verzekerd is? Zal de internationale gemeenschap dit land niet blijven bestoken en ontwrichten? Zal het zionistische Israël heel het Midden Oosten niet blijvend in vuur en vlam zetten om als absolute supermacht met een onbeperkte voorraad van chemische, biologische en atoomwapens, zonder enig protest van de internationale gemeenschap te kunnen heersen?

Toch is er ook reden voor vertrouwen. Syrië begint steeds meer te herleven. Vanuit Libanon zijn dit jaar al meer dan ’n half miljoen Syriërs teruggekeerd en de terugkeer blijft aanhouden. De Syrische president heeft nu een algemene amnestiemaatregel afgekondigd voor deserteurs in binnen- en buitenland onder bepaalde voorwaarden (Wanneer zal het ‘Belgisch regime’ hiertoe in staat zijn, meer dan 70 jaar na WOII?)

Steeds meer landen zijn geïnteresseerd in diplomatieke betrekken met Syrië, ook vanuit de Arabisch Liga zelf, die Syrië, een stichtend lid, tegen de  statuten in, al in 2011 uit deze Liga heeft gestoten. In bijgevoegde video’s zie je hoe de steden Aleppo en Damascus weer tot leven komen. Voortdurend zijn er in Damascus congressen en colloquia met steeds meer internationale deelname. Homs wordt weer het industriële centrum van de streek voor zonnebloemolie en geweven stoffen.

Tegelijk met de verzoeningsbeweging gaat ook de militaire zuivering van het land verder. Ondanks de pijn om de vele doden en gewonden, de verschrikkelijke verwoestingen en de blijvende sancties, is er onder de bevolking een grote eenheid en wil om dit land en deze samenleving weer op te bouwen. Syrië is uiteindelijk het enige land dat stand houdt tegen een verpletterende militaire overmacht van een internationale coalitie. Syrië behoudt zijn soevereiniteit en blijft fier strijden voor de integrale integriteit van heel zijn land. Dit volk verdient ten volle onze steun.

De dikke mist van de “Verlichting”

De periode van de “Verlichting” valt ongeveer samen met de 18e eeuw en wordt bekroond door de Franse Revolutie. Ze wordt beschouwd als “de eeuw van de rede”. Het is een culturele, filosofische en intellectuele stroming, waarbij rede en filosofie gezien worden als een reactie op het gezag van het geloof, van Kerk en staat, het bijgeloof en het obscurantisme. Hieruit groeien dan de waarden van individualisme, emancipatie, secularisatie, globalisatie, het vrije denken en het klassieke liberalisme, die de pijlers zouden zijn van de westerse beschaving. De Franse Revolutie is dan de vrucht van de “Verlichting”. Het absolutisme en de traditie van Kerk en staat, nl. het geloof en de monarchie, worden vervangen door de democratie. Vijf eeuwen voor onze tijdrekening begon in Athene deze bestuursvorm “van, voor en door het volk”. De democratie zou door de godsdienst, vooral het christelijke geloof verdrongen zijn en door de Franse Revolutie weer hersteld. En zo komen eindelijk de grote waarden van “vrijheid, gelijkheid, broederlijk” voor iedereen op de voorgrond.

Bevrijdt het “verlichte denken” ons van de “duistere Middeleeuwen”?

Om het bevrijdend licht van deze “Verlichting”  te onderlijnen, spreken we over de “duistere middeleeuwen” als een periode van onderdrukking, onrecht, wreedheid, onwetendheid, bijgeloof, religieus fanatisme, angst, onvrijheid… Het is een periode  waarin het christendom hoogtij viert. En zo zijn we er toe gekomen om in onze tijd het goede van het kwade te onderscheiden: enerzijds de rede, de filosofie, de democratie, de positivistische wetenschappen, de menselijke ervaring, de natuurlijke strevingen en anderzijds het christelijk geloof. Het is de tegenstelling tussen een beloftevolle toekomst en een verouderd verleden. Wie over een gezonde dosis geloof beschikt zal van zichzelf al vermoeden dat er in deze tegenstelling een manipulatie schuilt, maar er is meer.

Verschillende historici leveren ons de harde bewijzen dat we ronduit bedrogen worden door een vals beeld van de geschiedenis, dat ons wordt opgedrongen. Nicolas WEILL-PAROT en Véronique SALES e.a., Le vrai visage du Moyen Age. Au-delà des idées reçues, Vendémiaire, Parijs, 2017 biedt  ons 25 wetenschappers die telkens een van die heersende mythen ontmaskert, zoals betreffende de kruistochten, de vrouw zonder ziel, zonder recht en zonder liefde, een maatschappij van geweld, de inquisitie, bijgeloof en magie, obscurantisme. Doorheen de gebreken beschrijven ze de middeleeuwen als een periode vol licht.

De bronafbeelding bekijkenClaire COLOMBI, La légende noire du Moyen Age. Cinq siècles de falsifications, Kontre Kulture, 2017, is de grote verdedigster geworden van deze misprezen periode en toont het ware gelaat van de  Franse Revolutie. Een verhelderende studie geeft Bertrand VERGELY, Obscures lumières. La révolution interdite, Editions du Cerf, Parijs, 2018. Hij toont welke duisternis er voor onze tijd nog voortkomt uit de “Verlichting”, die onze oorsprong heeft afgenomen, ons een nieuwe moraal heeft opgedrongen en van ons een nieuw ontworteld wezen maakt.

De Franse Revolutie trekt de hemel dicht

De “Verlichting” en de  Franse Revolutie hebben de hemel dichtgetrokken, God verjaagd, de koning, de priesters, de  adel vermoord, de  vaste  waarheden en onwrikbare wetten afgeschaft. Zonder er zich van bewust te zijn hebben ze dit alles op de slechtste wijze weer ingevoerd. De rede moest heersen maar het werd een dictatuur van een enge, utilitaristische, vergoddelijkte rede die als “Déesse Raison” aanbeden werd. Erkende de Griekse filosofie logischerwijze het bestaan van een Absoluut wezen als oorsprong van de schepping, het moderne denken moet op voorhand het bestaan van God al uitsluiten. God moet weg omdat de mens zelf als god wil heersen met absoluut keizerlijk gezag. Godsdienst en geloof moeten weg om een eigen onfeilbare en absolute godsdienst van willekeurige en voorbijgaande ideologieën in te voeren met de roes van een enge rede als motor van de toekomst. Het gezag van koning en priesters wordt vervangen door het dwingende gezag van politieke heersers. De werkelijkheid wordt vervangen door de menselijke overeenkomst en persoonlijke wensen. De rechten van de mens worden losgemaakt van de werkelijkheid en van de noodzakelijke binding met de overeenkomende verplichtingen. Menselijke grillen worden omgezet in universele rechten van de mens. De vaste waarheid en wetten worden vervangen door de onbeperkte relativiteit en de algehele verdraagzaamheid. Dit leidt evenwel onvermijdelijk naar de dictatuur van de relativiteit en een totale onverdraagzaamheid tegenover datgene wat op dat ogenblik maatschappelijk niet correct is, zoals het christelijk geloof. Als alles verdragen wordt, ben je natuurlijk tegen de doodstraf, maar je moet wel aanvaarden dat iemand zin heeft om je te vermoorden. Zo leidt algehele verdraagzaamheid naar een totalitaire dictatuur. En als alles slechts relatief en betrekkelijk is, komen we tot een vergoddelijking van de banaliteit. De slogan van vrijheid, gelijkheid en broederlijk voor iedereen diende in feite als dekmantel voor de eigenlijke gruwel van willekeurige wraak, moord en verwoesting.

De grootste ramp voor Frankrijk en Europa

De bronafbeelding bekijkenDe Franse Revolutie wordt gerekend tot de identiteit van het Franse volk en zelfs tot de identiteit van Europa. In feite is het een terreurbewind met 1,4 miljoen doden en een uit de hand gelopen burgeroorlog die een genocide werd in de Vendée (1793-6 met 100 à 400.000 doden?), wat nog steeds niet openlijk erkend wordt.

Zeker, er waren grondige veranderingen nodig op burgerlijk en kerkelijk vlak en die veranderingen waren ook mogelijk, maar de Franse Revolutie zorgde voor een nationale ramp over heel de lijn door een bloedige terreur die haar eigen kinderen, vriend en vijand vermoordde en door vandalisme niet alleen de  economie en de  staatseigendommen maar het hele culturele erfgoed vernielde: kunstschatten, kerken, abdijen, monumenten… Door het “verlichte denken” werden niet alleen troon en altaar omver geworpen maar ook het historisch geheugen uitgewist. Er ontstond een wel erg bedenkelijke “gelijkheid” door de guillotine (17.000 slachtoffers), en alles behalve vrijheid en broederlijkheid met gruwelijke gevangenissen (waarin 35.000 mensen stierven of werden terechtgesteld zonder vorm van proces).

Wanneer God, het transcendente en de oorsprong willekeurig vervangen worden door het menselijke en het immanente wordt het duister. En in de duisternis verliest men zijn oriëntatie. De mens wil god spelen, een rol die hij niet aan kan. Zonder vader worden we weeskinderen, die warmte, “broederlijkheid” zoeken bij elkaar, terwijl echte broederlijkheid ons verbindt met elkaar én met onze oorsprong. De ware gelijkheid ligt in de menselijke waardigheid, die ieder mens meekrijgt vanaf zijn ontvangenis omdat hij geschapen is naar Gods beeld. Deze waardigheid en beeld Gods kan ons door niets of niemand ontnomen worden. En onze vrijheid is een beperkte vrijheid. Ze maakt ons bekwaam om in afhankelijkheid van God leven en liefde in overvloed te ontvangen. Hoe meer we ingaan op de uitnodiging van God om met Hem in gemeenschap te treden, hoe groter onze vrijheid wordt.

Besluit

De “Verlichting” heeft de bronnen van leven en geluk voor de mens en de maatschappij vergiftigd en de Franse Revolutie heeft ons in een dikke mist achtergelaten. Er is een nieuwe, geestelijke revolutie nodig, die de hemel weer opentrekt om de ware “vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid” te ontdekken en te beleven.

En dit nog