Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

2018 zal nog niet het jaar zijn van de  vrede in Syrië, maar wel van de onomkeerbare weg naar de vrede. Dinsdag schoten de zionisten een Syrische (Russische) Soukhoi Su 22 bij de Golan neer waarbij piloot Omran Mura gedood werd. Het had net de terroristen bestookt. Moskou en Damascus zijn woedend en zullen gepast reageren. Woensdag waren er in al-Suwayda een reeks moordaanslagen waarbij meer dan 200 mensen gedood werden en bijna evenveel gewond (zie bijgevoegde uitleg met video’s).

Het zijn eigenlijk verschrikkelijke stuiptrekkingen van het westen en hun terroristen die hun oorlog tegen Syrië over heel de lijn verliezen. Syrië en zijn bondgenoten gaan systematisch verder met het opruimen van de terroristen in heel het land, ook in het zuiden bij de Golan. Massa zware wapens, munitie, voertuigen en zelfs tanks  worden hierbij telkens weer buitgemaakt.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.

Met honderden keren Syrische vluchtelingen terug uit Libanon. Volgens Luitenant Generaal Mikhail Mizintsev zullen binnen kort 1,7 miljoen Syriërs kunnen terugkeren.

Nvdr: De VN raden de terugkeer af wegens “te gevaarlijk” en dat “elk plan moet voldoen aan internationale normen”.  Kortom: eerst moet de Assad-regering verdwijnen, dan komt er automatisch hulp bij de heropbouw en dan pas mogen ze volgens “internationale normen” der VN terugkeren naar hun thuisland.

En Poetin heeft Macron kunnen overtuigen eens iets anders te doen dan Syrië ontwrichten. Een Russische Antonov 124 vloog vanuit Châteauroux (midden Frankrijk) 44 ton humanitaire hulp over naar de Russische basis van Hmeimin om uit te delen aan de  behoeftige bevolking van Oost Ghouta “in naam van Frankrijk”.

En zo komen tevens de Witte Helmen in gevaar. Voor de camera doen ze zich voor als redders en achter de camera helpen ze de al-Nousra terroristen. Ze zijn gespecialiseerd in het maken van gruwelijke beelden, vooral van kinderen, waarvan ze dan de  schuld aan het Syrische leger en de president geven. De VS, Canada, Engeland en Duitsland hebben Israël gevraagd om hun lievelingen te evacueren. Zoals de VS destijds de kopstukken van IS op het laatste nippertje in veiligheid bracht, zo heeft Israël nu honderden WH en hun gezinnen geëvacueerd (onze pers spreekt van een reddingsactie van ‘Syrische vluchtelingen’ door Israël!). De Syrische president heeft duidelijk laren weten dat de WH die de verzoening niet willen aanvaarden en de wapens niet neerleggen, uitgeschakeld zullen worden.

Nvdr: “Als de WH de wapens willen neerleggen, kunnen ze aanspraak maken op amnestie.”

Nvdr: In één der hoofdkwartieren der WH in de inmiddels bevrijde Daraa provincie werden landmijnen en granaten gevonden.  Typische uitrusting van medische hulpverleners.

Het westen en zijn bondgenoten hebben de  eensgezinde vastberadenheid en samenhang van het Syrische volk,  leger, regering en president onderschat. Het westen dacht door aanslagen te plegen  ook een werkelijke volksopstand en een werkelijke burgeroorlog te kunnen uitlokken, zoals het zelf zo uitvoerig  verkondigde. Vervolgens heeft het westen de  vastberadenheid van de  Syrische bondgenoten onderschat. De heropbouw van Syrië zal evenwel nog een lange weg zijn.

Vroeger produceerde Syrië 380.000 barrel petroleum per dag, nu 5.000!

Nvdr: ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan

P. Daniel

Vrijdag 27 juli 2018

Vakantiedrukte

Plots zijn we hier met acht Nederlandssprekenden, evenredig verdeeld tussen vier Nederlanders en vier Belgen. Sommigen blijven maar enkele dagen en daarom gingen we meteen al op bezoek in het vluchtelingenkamp van Dweyr waar we zorg voor dragen. Daarna maakten we nog een uitstap naar het klooster van Mar Moussa hoog in het gebergte van Nebek. Ondertussen is een vertegenwoordiger van Caritas Toledo toegekomen. Langs de aartsbisschop van Toledo blijven we veel hulpgoederen krijgen. Met deze man reden fr. Jean en ik naar onze bisschop Abdo Abach in Homs. De bisschop sprak over zijn noden, o.a. medisch materiaal en schoolgerief voor 4000 kinderen.

Inmiddels was ook de verantwoordelijke van ons bureau in Homs bij ons gekomen. Hij is een heel gemoedelijk en rustig man maar een ongelofelijk goede organisator. Hij draagt zorg voor de hulpverlening in Homs, Deir Ezzor, Aleppo en Raqqa. Bij onze telefonische afspraak had de bisschop gezegd dat hij heel de dag te bereiken was maar dat hij ons liefst voor de middag ontving. We waren op de middag daar. Na onze gesprekken nodigde de bisschop tot onze verrassing ons alle vijf uit om met hem het middagmaal te nemen. Daarna wandelden we naar het klooster van de paters Jezuïeten om bij het graf van de Nederlandse pater Frans Van der Lugt even te bidden.

Nvdr: Ter herinnering:

Helaas bleken de paters niet thuis te zijn. Dan nodigde de verantwoordelijke van ons bureau ons uit om even bij hem te komen. We zagen in verschillende bureaus een twaalftal jonge mannen en vrouwen ijverig en vriendelijk werken. Het ziet er allemaal erg professioneel uit. Deze mensen hier zorgen voor heel vele families en mensen in nood. En vooraleer we naar huis terugkeerden reden we nog langs de verwoeste wijken die ons doen denken aan het verwoeste Oost Aleppo. In de stad zelf heeft het leven zich helemaal hernomen. En vooraleer deze Spaanse verantwoordelijke voor Caritas terugkeerde, heeft fr. Jean hem nog twee dagen begeleid in Aleppo, zodat hij toch iets gezien heeft van de nood in Syrië  en van de  wijze waarop wij daaraan trachten tegemoet te komen, o.a. met behulp van caritas Toledo.

Ondertussen zijn de  appels en de peren geplukt, wat weer een gelegenheid geeft om bij ieder bezoek een bak peren of appels mee te geven. Bomen en planten van water voorzien blijft verder een dagelijks werk. Ook deze week gaat de cursus Project Management nog door waarvoor onze dagorde wordt aangepast. ’s Avonds blijven de meeste deelnemers nog wat “hangen” en organiseren een volksdans of een gezelschapsspel. Vrijdag en zaterdag is er geen cursus en zo maakten we met zijn allen deze middag een uittap naar de bergen. In het kapot geschoten huis dat we vroeger al als  rustplaats gekozen hadden  plaatsten we het eten dat wij bij hadden. De meesten klommen dan te voet verder naar de Libanese grens en als iedereen weer terug was, hebben we met een 35-tal personen gegeten. Vooral voor onze gasten was het een aangename verrassing.

Wahhabisme en het westen

Prins Mohammad bin Salman, de toekomstige koning van Saoedi-Arabië laat zich in een interview in de Washington Post ( 28 maart 2018) ontvallen dat het de westerse bondgenoten waren die gevraagd hebben het wahhabisme te verspreiden langs moskeeën en scholen.

Om de invloed van de  Sovjetunie te bestrijden koos het westen de radicale vleugel van de islam, het wahhabisme en wilde op deze wijze iedere gezonde ontwikkeling van het volk en iedere anti-imperialistische aspiratie onderdrukken. Aan de oorsprong hiervan liggen de Britten met de meest fanatieke en fundamentalistische prediker aller tijden: Muhammad bin Abd al-Wahhab, die midden 18e eeuw het wahhabisme in Saoedi-Arabië stichtte. Het is een extreem agressief systeem van blinde ijver, ritualisme en onwetendheid om mensen schrik aan te jagen, hen tot absolute onderworpenheid te brengen, lijdzaam te doen toezien dat hun land geplunderd wordt zonder enig verzet te bieden. Dit systeem schakelt iedere vorm uit van gelijkwaardigheid, verdraagzaamheid, ontwikkeling, rechtvaardigheid of democratie en het louter uiterlijk ritualisme zorgt er voor dat de mensen geen enkele zin hebben om zich hiertegen te verzetten. Alles wordt gerechtvaardigd “in de naam van God” en “in de naam van de islam”.

Nvdr: Wahhabisme.  Schakel vertaalmodus in.

Het wahhabisme krijgt steun van de moslimbroeders, die zelf gesteund worden door het westen. Vanaf het midden van de 20e eeuw trachten moslimbroeders regeringen omver te werpen en te  vervangen door een radicale islamitische staat. Ondertussen stromen de rijkdommen van die landen naar de VS, Europa, Japan, Australië. Een voorbeeld is Indonesië. Van een lekenstaat onder Sukarno werd het land sinds 1965 vlug een wahhabitische staat, beroofd van zijn rijkdommen, zijn identiteit, zijn cultuur en toekomst. Ondertussen zijn de Indonesische extremisten als huurlingen van het westen beroemd in heel de wereld en ze trachten overal nihilisme, cynische, corruptie en geweld te brengen. Hierbij is uiteraard Syrië een doorn in hun ogen. Het is een bij uitstek lekenstaat met een uitzonderlijk rijk verleden en een land waar alle etnische en geloofsgroepen in harmonie samenleven. Zo gaat het wahhabisme hand in hand met de westerse, imperialistische plunderaars en wordt steeds sterker.

“Slechts heel weinigen van de aldus gekoloniseerde en uitgebuite landen realiseren zich dat het wahhabisme noch God noch het volk dient maar alleen de belangen en de gulzigheid van het westen… Totdat de laatste boom valt, de laatste rivier en stroom vergiftigd is, totdat er niets meer overblijft. Tot dan zal het een totale, absolute onderworpenheid zijn; totdat alles verbrand is, zwart of grijs. Misschien zullen dan enkele nederige scheutjes van bewustwording en weerstand beginnen te groeien”. (Andre Vltcheck, 18 juli 2018: https://www.mondialisation.ca/le-wahhabisme-saoudien-au-service-de-limperialisme-occidental/5626643)

Sta me toe…

… nog even terug te komen op het gouden jubileum van de encycliek Humanae vitae (25 juli 1968) van Paulus VI.

Vooreerst is dit onderwerp een deel van mijn (onderwijzers)leven. Zoals iedereen ben ook ik begonnen als een onbeduidende docent in de  theologie, die aanvankelijk doet wat iedereen doet: napraten en naschrijven wat mannen met groot gezag zeggen en schrijven. Met de vreselijke kritiek op Humanae vitae en op Paulus VI had ik altijd wel veel moeite. Ondertussen werd ik bevriend met deskundigen uit de medische wereld die vanuit hun kennis daarmee op dezelfde wijze moeite hadden. En zo is onze overtuiging gegroeid dat “contraceptie” inderdaad een catastrofe is zowel voor de lichamelijke als voor de geestelijke gezondheid van het volk, wat we in ons boek ook konden staven en waarop we tot heden nog geen zinnige tegenargumenten hebben ontvangen. We waren overtuigd dat de nieuwe haalbare  alternatieven, contraceptie overigens achterhaald en overbodig  maakt, al dringt dit niet door in de openbare opinie (https://www.deblauwetijger.com/product/daniel-maes-hoe-een-paus-gelijk-kreeg/). (Na mijn vorig bericht kreeg ik van een echtpaar weer een bevestiging, die aantoont hoe bepaalde ernstige problemen na het achterwege laten van “de pil” ook voor goed verdwenen).

Vervolgens is dit thema beslissend voor de strijd tegen de veelvormige morele ontwrichting. Omdat de visie van Humanae vitae grotendeels werd verworpen,  er geen interesse was voor de schitterende nieuwe perspectieven en geen verweer was tegen de gecommercialiseerde contraceptie, was er ook geen verweer tegen al wat in  het verlengde ligt: abortus, sterilisatie, manipulatie met het beginnende menselijke leven, in vitro  fertilisatie, “draagmoederschap”, losse relaties van homo’s en lesbi’s als “huwelijk”, transgender, euthanasie… Bovendien werd een en ander plechtig tot “mensenrecht” verheven, zodat er ook geen basis meer is om aan gewetensvolle geneesheren en christelijke  instellingen enige gewetensvrijheid te gunnen om niet verplicht te worden hieraan mee te werken.

In katholieke middens in het westen zijn er deze dagen toch enkele artikels verschenen die verwijzen naar het gouden jubileum van Humanae vitae. Kardinaal DiNardo van Galveston-Houston, voorzitter van de Noord-Amerikaanse bisschoppenconferentie prijst de moedige en juiste visie van Humanae vitae. De Canadese bisschoppenconferentie heeft een verklaring uitgegeven, The Joy of Married Love, waarin ze de leer van Humanae vitae en de theologie van het lichaam van Johannes Paulus II sterk aanprijzen. Deze moed en dit inzicht hebben we bij Europese bisschoppen nog niet gevonden. In Frankrijk zijn er hier en daar groepen van jonge mensen die ondubbelzinnig durven getuigen van de waarheid van Humanae vitae.  In het Nederlandse taalgebied, afgezien van een uitgesproken katholiek nieuwsblad,  blijft het bij vage beschouwingen over pro en contra’s, nog steeds verdoofd door een contraceptieve roes, waarbij ieder dieper inzicht ontbreekt.

Het is waar dat Paulus VI niet de duidelijke argumenten kon geven  die nu uitgewerkt kunnen worden op grond van de ontwikkelingen van de halve eeuw die daarop volgde. Hij heeft het wel voorzien. Het is niet waar dat hij zelf enige twijfel had en “uit angst” of “krampachtig machtsvertoon” dan maar voor een kleine minderheid koos en de mening van de grote meerderheid verwierp. We hebben dit fabeltje in ons boek ontmaskerd. De “minderheid” had een duidelijk verantwoorde mening. Op de valreep stuurde Mgr. K. Wojtyla (die helaas wegens de beperkingen van het toenmalige Oostblok niet aan de  gesprekken in Rome kon deelnemen) zijn “Memorandum van Krakau” (februari 1968) naar Paulus VI. Hierin wordt de sterke personalistische visie van de totale gave van zichzelf ontwikkeld, waaruit blijkt dat contraceptie hiermee radicaal in tegenstrijd is. Als paus Johannes-Paulus II zal hij dit later uitwerken in zijn catecheses tot een “theologie van het lichaam”. De “meerderheid” had  geen duidelijke argumenten en stelde voor het oordeel over te laten aan de echtparen zelf en ze bracht, om druk uit te oefenen, meteen deze zienswijze (die als louter interne raadgeving aan de paus geheim moest blijven) in de openbaarheid en deze werd als officiële verklaring bejubeld. Hiermee werd het volksverlangen naar vrije contraceptie sterk aangemoedigd, terwijl de degelijke argumenten contra, van het Memorandum van Krakua pas in 2014 openbaar werden. Daarmee ontstond er een meerderheid tegen het standpunt van Paulus VI. Deze vroeg in 1967 de opvatting van de nagenoeg 200 synodevaders en slechts van  25 kreeg hij een antwoord. Steevast worden onze kardinaal L.J. Suenens en de Duitse kardinaal J Döpfner aangehaald als de aanvoerders van de “meerderheid”. Als hulpbisschop schreef L.J. Suenens een boekje over “Liefde en zelfbeheersing” (1960) waarin hij duidelijk stelde dat de Kerk nooit contraceptie kan of zal toestaan omdat het tegen de natuurwet is en daarover heeft de Kerk geen zeggenschap. Daarna was hij blijkbaar niet bezig met contraceptie zelf maar met het grote voordeel van een “collegiale beslissing”. Hij meende dat, indien de paus alleen een beslissing nam die tegen de mening van velen inging, dit een gezagscrisis kon veroorzaken en daarin had hij gelijk, maar hij begreep toen niet dat de zaak zelf dit meer dan waard was. En kardinaal J. Döpfner zag zelf het immorele van contraceptie toen ook niet duidelijk in en wilde daarom in de Duitse bisschoppen-conferentie in deze heikele aangelegenheid het democratisch principe laten gelden van een vrije stemming. De meerderheid koos er voor om aan de echtparen het oordeel over te laten om al of niet contraceptie te gebruiken. Vijf dagen voor zijn dood (24 juli 1976) sprak hij met professor Fleischmann en bekende dat hij, hoe meer hij hierover nadacht, des te meer hij tot de overtuiging kwam dat de paus eigenlijk gelijk had.

Met deze strijd zitten we in een grote en verwarrende stroming. Europa heeft besloten om God uit te sluiten, zijn christelijke wortels te verloochenen, zijn identiteit te verwerpen en de waardigheid van het menselijke leven te ontkennen. Inmiddels moeten we gewoon toegeven dat we de oorlog tegen de morele ontwrichting verloren hebben, mede omwille van de verwerping van de visie van Paulus VI. Wel moeten we ons inzetten om weerbaar te blijven en om hier of daar toch nog een veldslag te winnen. Terwijl er goede wetenschappelijke alternatieven zijn voor een welbewuste vruchtbaarheidsbeheersing (bv. sensiplan®), is contraceptie immoreel en vernietigend op fysisch, menselijk en moreel vlak. Ze tast het diepste wezen aan van het huwelijk als wederzijdse totale overgave van zichzelf. Paulus VI had de moed om hiervan te getuigen en radicaal tegen de heersende trend in te gaan. Hij had volkomen gelijk.

En dit nog:

P. Daniel