Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

Ons  verblijf in de abdij loopt ten einde en volgende week hoop ik weer vanuit Syrië te kunnen berichten. Ik ben heel dankbaar om de overvloedige steun en bemoediging die ik van zeer velen mocht ontvangen, soms vanuit geheel onverwachte hoek. Het verheugt me ook dat het aantal mensen dat weerstand wil bieden tegen de telkens herhaalde leugens sterk groeit. Er is hoop dat er ooit een brede beweging van volkeren ontstaat die weigeren de oorlogspropaganda van hun leiders te steunen en resoluut oproepen tot samenwerking in plaats van telkens opnieuw vernietigend wapengekletter. De VS en Israël zijn toch zo bezorgd dat de atoombom de wereldvrede bedreigt, maar ze zijn niet bereid de voor de hand liggende oplossing aan te bieden, nl. dat ze zelf hun atoomwapens en massa-vernietigingswapens verminderen en opgeven. Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.

P. Daniel

Nvdr: Ter illustratie deze beelden over de abdij te Postel.

 

Vrijdag 11 mei 2018

Eenheid in verscheidenheid

Enkele dynamische jongeren van het Geopolitiek Instituut Vlaanderen en Nederland organiseerden in een aula van het Leuvens Pedagogisch instituut (Andrea Vesaliusstraat 2) een voordrachtenreeks rond “Wereld in conflict, weg naar stabiliteit” op zaterdag 5 mei 2018. De sprekers waren Tom Zwitser, uitgever van De Blauwe Tijger en schrijver van het monumentale werk Permafrost, Manuel Ochsenreiter, directeur van het Duitse centrum voor “Eurasische Studien”, dr. Marco Jelic, burgemeester van de Kroatische stad Knin en ikzelf die handelde over de sociale en geestelijke heropbouw van Syrië. Een veertigtal bezielde toehoorders, vooral jongeren, bleken vanuit verschillende standpunten toch wel eenzelfde inzicht te delen: het wapengekletter in onze wereld moet ophouden en plaats maken voor samenwerking en wederzijdse opbouw.

foto van Geopolitiek instituut Vlaanderen - Nederland.

Aanwezige bestuursleden en sprekers Geopolitiek Instituut Vlaanderen – Nederland

Een gemiste kans

Een mij onbekende VRT journalist belt me op om te vragen of ik bereid ben een interview te geven voor Canvas. Wij schijnen elkaar niet te kennen. Ik vraag hem nog of hij bereid is zaken te horen die tegen de algemene opinie ingaan en dat was volgens hem geen probleem. De volgende dag kreeg ik telefoon dat hij geen groen licht gekregen had om met mij een interview te maken. Jammer. En ik was nu juist bereid om zonder verwijzingen naar onze journalisten aan te tonen dat onze gewone berichtgeving over Syrië heel dikwijls zo gekleurd en onjuist is.

Vele mensen dragen op hun netvlies nog beelden mee van bomvaten waarmee het Syrische leger zogenaamd zijn volk uitmoordt, van chemische aanvallen door Syrië, van een Syrische president die in gevangenissen mensen martelt tot ze dood zijn…Daar kunnen deze mensen zelf niets aan doen. Ze zijn echter wel verantwoordelijk voor het feit dat ze deze sensationele en valse berichten zo kritiekloos blijven aanvaarden tegen alle redelijkheid in.

En dit nog

P. Daniel