Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Goede Vrienden,

In Hamburg schijnt de top van de G 20 samen te zijn. Als er een politiemacht op de been is van 15 à 20.000 man om enkele iconen van de “grote democratieën” te beschermen, lijkt het verschil tussen oorlogstijd en vredestijd bijzonder klein. Ondertussen heeft Syrië het laatste half jaar grote gebieden van IS heroverd. Op deze wijze zal het Syrische leger tegen het einde van het jaar alle belangrijke terreinen van zijn grondgebied bevrijd hebben, ondanks het feit dat de VS en Israël Syrische troepen en burgers blijven bombarderen en ondanks het feit dat de VS nu in het kleine Syrië (illegaal uiteraard) 8 militaire bases heeft (drie meer dan Rusland in heel de wereld!).

Het post-IS tijdperk breekt aan… tenzij de “vrienden van Syrië” een zoveelste opgewarmde versie aan het prepareren zijn. Twee kampen blijven tegenover elkaar staan: zij die de regering willen omverwerpen om hier een sektaire samenleving te maken (verdeel en heers), geïnspireerd door Saoedi-Arabië en Israël, tegenover hen die hier de harmonieuze samenleving van de traditionele en soevereine lekenstaat willen behouden met de steun van Iran, Hezbollah en Rusland. Het blijft nog een tijdje spannend en ondanks alles hopen we eens te kunnen uitroepen: The game is over!

P. Daniel

Vrijdag 7 juli 2017

Snikheet

Een brandende zon en een temperatuur van 40° zorgen voor een vrolijke zomerse sfeer. Toch moet er ook gewerkt worden. De grond rond de bomen moet wat omgehakt worden en ze moeten water krijgen. En de arbeiders zelf hebben ook nood aan veel fris water. Er is een bestelling van 120.000 kaarsen binnen vanwege een ngo zodat de machines weer draaien. Het klaar maken van hulpgoederen die opgehaald worden, gaat eveneens door, vooral ’s avonds en ’s nachts. De zusters zorgen dat de noodzakelijke medicamenten klaar staan. De fraters zorgen dat een ton rijst in zakken van 20 kg worden verpakt. Beide groepen begonnen donderdagavond na de wekelijkse aanbidding en eindigden in de vroege uurtjes. Een soepele dagorde heeft ook zo zijn charme. Voor de kinderen is ondertussen het groot zwembad gevuld, waarin zij zich kunnen uitleven. En de fraters eten ’s avonds bij voorkeur buiten, op het verhoog tussen de twee trappen van de nieuwbouw. En zo is er dan toch iets van een vakantiestemming.

Communiefeestje

De weesjongen van 8 jaar die vorig jaar van de straat werd geplukt en in de gemeenschap opgenomen is inmiddels flink geïntegreerd en heeft zondag zijn Eerste Heilige Communie gevierd. Hij heeft vooraf het sacrament van de verzoening ontvangen. De kerk was mooi versierd met zilveren en witte doeken. Vermits hij al heel dikwijls samen met de fraters aan het altaar als misdienaar aanwezig was, mocht hij nu wieroker zijn. En hij wist precies wat hij moest doen. Ook aan tafel was het feest. Tevens waren een Franse jongen en meisje van SOS Chrétiens d’Orient aanwezig. Zij maken verkenningstochten door Syrië om te zien hoe zij kunnen helpen en organiseren ook jongerenkampen.

De grote democratieën… the game is over?

De wereld kijkt op naar de grote westerse democratieën. We denken dan aan Amerika en zien het trotse beeld van “de vrijheid die de wereld verlicht” (Frederic August Bartholdi 1875), aan Frankrijk en zijn Eiffeltoren in Parijs, aan Engeland en zijn Big Ben, de beiaard van Westminster in Londen. Het noemen van deze symbolen alleen al klinkt als een klok en wekt de hoop op een betere wereld, een meer menswaardige samenleving, een wederzijdse samenwerking van de mensenfamilie van Oost en West, Noord en Zuid.

De werkelijkheid voor Syrië en zovele andere landen is echter bijzonder ontnuchterend. Wat hebben de grote democratieën hier gebracht? Zes jaar oorlog met het doel de Syrische regering omver te werpen, het leger te beletten de bevolking te beschermen, de soevereiniteit van het volk te vernietigen en de integriteit van het land te breken om een “creatieve chaos” te scheppen volgens het principe “verdeel en heers”. En dit alles voor de olie en de gas, voor een pijplijn en de macht in dit strategisch belangrijke land, voor de heerschappij over een volk dat onafhankelijk wil blijven en zijn harmonieuze samenleving niet wil opgeven om slaven te worden van de onvolprezen westerse democratieën.

De voormalige Amerikaanse directeur van de nationale veiligheid is begonnen met de oprichting van de IS, geholpen door de Engelse inlichtingendiensten (M16). De administratie van Obama wilde hiermee in Syrië een Soennistan scheppen om het land te verdelen en de Chinese zijderoute te verhinderen (de verbinding van China met de Middellandse Zee langs Teheran, Bagdad en Damascus). Met de herovering van Mossoul en Raqqa is ook deze droom (voorlopig) weer voorbij.

De nieuwe wereldorde van westerse overheersing zal niet doorgaan. Het kleine en zwakke Syrië houdt stand tegenover een verpletterende militaire overmacht en heeft nu al deze oorlog gewonnen, al is het volk met honderdduizenden uitgemoord en het land grotendeels verwoest. De ware grootheid van dit volk ligt in zijn eenheid. Volk, leger, regering en president blijven als één familie heldhaftig weerstand bieden aan een internationaal terrorisme, dank zij de heldenmoed van zijn soldaten en de immense offers en het lijden van ontelbare Syriërs. Ja, het is gevaarlijk om Amerika als vijand te hebben maar… misschien is het nog veel gevaarlijker Amerika als vriend te hebben!

Robert Ford, de Amerikaanse ambassadeur die Syrië bij de eerste onlusten ontvluchtte en die volop wilde blijven meehelpen om van Syrië een Libië te maken, zegt nu dat hij tot eind 2013 geloofd heeft dat de Syrische leiders voor zichzelf een veilige aftocht zouden bepleiten naar Algerije, Rusland of Cuba. Hij had zich misrekend. Deze leiders waren niet zo laf als ze door de grote democratieën uitvoerig werden afgeschilderd. (Syrie: The game is over ! Une prophétie de Robert Ford)

Een professioneel mislukte hersenspoeling

Totalitaire dictaturen uit het verleden wilden door een systematische hersenspoeling zich van een openlijke goedkeuring verzekeren om willekeurig de menselijke waardigheid van anderen te kunnen breken voor hun eigen belang en macht. De huidige grote democratieën doen nu op geraffineerde wijze precies het zelfde in Syrië (en elders de hele aardbol rond).

Om de oorlog tegen dit land, dat niemand bedreigt te rechtvaardigen werd een grondige hersenspoeling doorgevoerd. In de openbare opinie werd het beeld gebeiteld van een president die plots de meest gruwelijke dictator werd en die met chemische wapens zijn eigen volk ombrengt, van een leger dat bomvaten op eigen bevolking gooit, van geallieerde Russen, Iraniërs en Hezbollah die ziekenhuizen helpen bombarderen, van een “internationale coalitie” die uit edelmoedigheid het volk ter hulp komt met een militaire invasie en die vanuit hun villa’s in Washington, Ankara, Brussel, Parijs en Londen al een gloednieuwe regering klaar heeft met edelmoedige leiders die bereid zijn het Syrische volk (en vooral zichzelf en hun broodheren) te dienen.

Deze hersenspoeling zorgt voor een klare voorstelling zonder enige afwijking. Hierin is geen plaats voor Seymour Hersh, de “journalist van de journalisten” en winnaar van de Pullitzer prijs. Zijn grondige rapporten onthullen o.a. de waarheid over het gebruik van de chemische wapens en hun echte schuldigen. Voor onze journalisten en politici is het dus niet eens de moeite van een verwijzing waard. (3 juli 2017: Après l’enquête de Seymour Hersh, la connivence des médias dans la guerre de propagande contre la Syrie

In deze nauwkeurig gefabriceerde voorstelling is er geen enkele belangstelling meer voor de werkelijkheid of de waarheid. Toch kon iedereen weten dat de Syriërs met over-weldigende meerderheid in een volkomen democratische verkiezing deze president gekozen hebben vanuit alle lagen van de bevolking als garantie voor de bescherming van land en volk. Iedereen kan vaststellen dat zijn foto met de Syrische vlag in heel Syrië te zien is. Iedereen kan weten dat de Syriërs ook met hun voeten gestemd hebben: zodra de bevolking die in een rebellengebied leefde de kans zag te vluchten, trokken ze naar een gebied dat door het leger beschermd werd. En nu zijn er zowat een half miljoen vluch-telingen teruggekeerd. Ondertussen wordt ieder Russische voorstel voor een onafhan-kelijke onderzoekscommissie om de chemische gifgasaanvallen te onderzoeken, systematisch door de grote democratieën van tafel geveegd. Zo hopen ze de waarheid voor te blijven. En hoelang zal de “Amerikaanse Pravda” van de mainstream pers en de CNN nog overeind blijven voor het Project Veritas? (Project Veritas: ‘We Want to Shut MSM Down for the Liars They Are’)

De hersenspoeling voorzag in een schitterend beeld van de “gematigde rebellen”. Wat al goeds hebben zij de bevolking niet gebracht! En vooral, naar welk een heerlijke toekomst zullen zij het land leiden! Iedereen die een beetje kritische zin heeft, wist vanaf het begin al dat het “kannibalen” waren, die iedere menselijkheid en internationaal recht hebben ver-woest. Bij hun massaslachtingen en verwoestingen werden ze luid aangemoedigd door de mantra “Bachar moet weg!” van de gezaghebbende arrogante papegaaien, die ondertussen zelf een na een van hun stokje gevallen zijn.

De waarheid wordt evenwel steeds duidelijker. Syrië is een immense tragedie, “een globale geopolitieke en geostrategische onderneming van destabilisatie en verwoesting die geïnspireerd, gepland, aangekondigd en uitgevoerd wordt door het Rijk (l’Empire) onder Amerikaans-Israëlische leiding die systematisch gebruik maakt van regimes die vazallen zijn en medeplichtigen volgens de omstandigheden (islamisten in dit geval), wiens agenda – hoe verschillend ook – op korte of middellange termijn samenvalt met die van hun Atlantische meesters” (Aldus de Franse oud ambassadeur Michel Raimbaud: Syrie, six ans de guerre…Après le cauchemar, les rêves ou la réalité? Zie ook zijn boek “Tempête sur le Grand Moyen Orient” 2015 en 2017) *Nvdr: beeldmateriaal onderaan.

Moskou-Washington: 5-0

De Atlantische berichtgeving over Syrië is een strak georganiseerde hersenspoeling. Gelukkig is er op iedere regel wel eens een uitzondering. Zo is de cineast Oliver Stone, specialist in de relaties tussen Washington en Moskou, erin geslaagd om op een onbewaakt ogenblik zijn gesprekken met Poetin uit te zenden op France 3. ** Nvdr: beeldmateriaal onderaan.

De boodschap was duidelijk. “Het is waar dat Rusland niet aanstuurt op een staatsgreep met behulp van neo-nazi’s. Zij financiert geen NGO om andere landen te ontwrichten in naam van de rechten van de mens en stuurt geen troepenmacht om er de “democratie” te vestigen. Zij bombardeert geen bevolking om haar leiders, waarvan ze niet houdt, te straffen. Zij lokt geen burgeroorlog uit om zich de bodemrijkdommen van andere landen toe te eigenen. Geen enkele terroristische organisatie wordt door haar gefinancierd, bewapend of gemanipuleerd. En weet dit wel, Rusland heeft nooit atoomwapens gebruikt, haar geheime diensten hebben in het buitenland nooit martelcentra opgericht of drones gestuurd om mensen in een twaalftal landen te doden. Zij bezaait de wereldzeeën niet met vliegdekschepen. Zij heeft 5 militaire bases in het buitenland terwijl de USA er 725 hebben. Het Russisch militair budget bedraagt 8 % van dat van het Pentagon. Rusland zoals het is, verdient gekend te worden.” (Bruno Guige, 1 juli 2017: Merci pour cette conversation, M. Poutine

En dit nog: