Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Zoals gebruikelijk bij elk tijdelijk verblijf van pater Daniël in Vlaanderen, handhaaft onze redactie b.g. titel, daar dit voor de continuïteit eerder aangewezen is dan een andere te gebruiken.

Goede Vrienden,

Hoe het in Syrië is? Kom deze avond (11 oktober) om 20.00 u luisteren, kijken en genieten in De Bengel, Grote markt 5, Antwerpen. Eerder dit jaar organiseerde het Geopolitiek Instituut Vlaanderen Nederland(GIVN) een reis naar Libanon en Syrië om ter plaatse de toestand te bekijken. Hierbij werd onder meer Damascus, Homs en het klooster Mar Yakub bezocht. Ze tonen beelden met een PowerPoint. Vrije ingang. Ik zal er ook zijn.

Ondertussen heeft Erdogan zijn “Ontluikende Vrede” al over Noord-Syrië laten neerdalen als een pikzwarte wolk van bombardementen, nadat hij de hele industrie in Aleppo heeft ontmanteld en met zijn “humanitaire hulp” en zijn terroristen ontelbare onschuldige slachtoffers heeft gedood, verminkt of verjaagd. De droom van de uitbreiding van het Ottomaanse Rijk is niet ver weg. Ook dit zullen de Syriërs weer wel te boven komen maar met nog extra lijden voor te velen. En de Koerden, zij  hadden veel beter al vanaf het begin onderhandeld met Damascus.

Zaterdag en zondag 12 (16.15 u) en 13 oktober (15.00 u) spreken we voor jongeren van “Echte Liefde Wacht”  in het St.-Ursula-Instituut, Bosstraat 9  O.L. Vrouw Waver. Thema: “Als jullie zwijgen zullen de stenen schreeuwen. Het menselijk leven is heilig vanaf de conceptie tot aan de natuurlijke dood”. De inhoud van deze voordrachten werd uitgerekend vandaag  uitgegeven door de Blauwe Tijger in een boekje(12  €). Het nieuwste filmpje over “Echte Liefde Wacht” vindt u hier.

De voordracht op vrijdag 18 oktober 19.30 u bij de Broeders van Don Bosco,  Maaltemeers 78, 9052 Zwijnaarde kan evenwel niet doorgaan en is dus afgelast.

We geven nog enig nieuws uit de gemeenschap Mar Yakub. Verder een bezinning op het nep-nieuws n.a.v. een boek daarover. Tenslotte weer een overvloed aan  info en video’s.

Inmiddels verblijven we voor een paar weken in de abdij van Postel.

P. Daniel

Vrijdag 11 oktober 2019

Flitsen uit het leven van de gemeenschap

De groep catechisten uit Homs en Qousseir had het moeilijk om vorige zaterdag te vertrekken. Het was ook een bijzonder aangename groep van jongeren met hun priesters en ze waren blij met de degelijke vorming die ze kregen.

Deze week hebben we de oogst van de granaatappels afgewerkt. Voor het plukken zorgden drie fraters en een zuster. Voor de verwerking zorgden 7 vrouwen uit Qara en een zuster. Er zijn twee soorten die uit elkaar gehouden moeten worden: granaatappels met zoete en zure pitten. Daarna ben ik naar België vertrokken.

Van nep-nieuws naar een nep-samenleving

“War on drugs”, door de Amerikaanse president R. Nixon afgekondigd in 1971, werd een groot succes. Tenminste voor de drughandel. De Amerikaanse regering kon met behulp van het militaire apparaat steeds meer de drughandel in handen krijgen en zelf uitbouwen.  Na de aanslagen van 9/11 in 2001, kondigde Georges Bush de “war on terror” of de “global war on terrorism” aan. Deze oorlog tegen het terrorisme schakelde niet zozeer terroristen uit maar creëerde juist groepen terroristen, die door de VS en hun bondgenoten werden getraind, betaald en ingezet om hun belangen te verdedigen. Hierdoor hoefden geen eigen soldaten ingezet te worden. Zo zorgde de oorlog tegen de  terreur voor een ongekende  bloei van het terrorisme. Toen bleek dat de VS en bondgenoten met hun terroristen Syrië uiteindelijk toch niet in handen konden krijgen, hebben ze de kostbare terroristenleiders in veiligheid gebracht om hen elders op dezelfde wijze in te zetten. Ondertussen zitten we al weer in een nieuwe oorlog: de strijd tegen het nepnieuws.  De instanties die het meeste valse nieuws verspreiden, zoals E. Macron, de Britse en Duitse regering e.a. zijn degenen die het meest aandringen op het bestrijden ervan.

Hierover verscheen in ons eigen taalgebied een boeiend boek: Tabe Bergman & Eric van de Beek (red), Nepnieuwsexplosie. Desinformatie in de Nederlandse media, De Blauwe Tijger, 2018. Verschillende auteurs behandelen actuele thema’s. Eric van de  Beek toont hoe telkens weer Rusland beschuldigd wordt van inmenging terwijl de VS in het ene land na het andere de verkiezingen beïnvloeden, regeringswissels afdwingen of gewoon militair binnenvallen. De VS ambassade in Den Haag organiseert en financiert voortdurend uitstapjes voor journalisten. Daarbij is er nog de invloed van de Atlantische commissie en de NAVO lobby club.   Maar neen, de Russen worden als de boosdoeners voorgesteld. “Door Rusland keer op keer als groot gevaar af te schilderen, behouden de  VS via de NAVO hun machtsbasis in Europa en verdient vooral de Amerikaanse wapenindustrie goed aan de Europese landen die hun militaire uitgaven verhogen” (blz. 81).

Willy van Damme* schrijft over de verslaggeving van de oorlog in Syrië en toont aan dat de westerse media gewoon de woordvoerders van Al Qaida zijn. “We moeten de eerste foto of video nog zien in de  westerse pers van een Syrisch jongetje of meisje als slachtoffer van een Amerikaans, Nederlands, Belgisch, Frans of Brits bombardement. De boodschap aan de media is steeds geweest: Syrische en Russische bommen zijn slecht en westerse bommen zijn goed” (blz. 121). De journalisten zijn papegaaien. Onze dagbladen hebben eigenlijk geen journalisten meer, alleen maar roeptoeters van de autoriteiten. “De oorlog in Syrië toont perfect de totale onbetrouwbaarheid van onze media” (blz. 122). Zij  geven ook de volle steun aan IS. Zijn besluit is: “Dat het steunen van terroristen een zwaar crimineel feit is, en dat de journalisten hiermee mensenlevens in gevaar brengen en het eigen land destabiliseren, vormt voor hen geen probleem. Het zijn hondstrouwe dienaren  van de macht” (blz. 141).

Nvdr: *Wie tijd en interesse heeft, kan Willy Van Damme’s uiteenzetting over de oorlog in Syrië bekijken en beluisteren:

Tom Zwitser schrijft een origineel artikel over  “Nepnieuws als machtsmiddel van de oligarchie”. Was de politiek eens het voorwerp van de burger, nu is de burger het voorwerp van de politiek (blz. 192). Een soort absoluut zelfbeschikkingsrecht wordt als ideaalbeeld aan het individu aanbevolen terwijl in werkelijkheid de staat ondertussen steeds meer controle uitoefent en zeggenschap over de burger en hem in feite behandelt als een onderdaan. Het is de staat die steeds meer zijn leven bepaalt.

De orgaandonorwet en de genderneutraliteit zijn hiervan voorbeelden. De staat beslist dat de organen van ieder burger na zijn dood gebruikt kunnen worden zonder toestemming van het individu, terwijl een moreel verantwoorde houding zou zijn dat de burger zelf aangeeft dat zijn organen mogen gebruikt worden. De staat beslist nu dat kinderen ‘genderneutraal’ opgevoed moeten worden. Wie heeft zulk een verregaand recht om zich te moeien met het gedrag van kinderen en met het gezag van de ouders gegeven aan  de staat? Heeft een minister niets anders te doen dan te verbieden dat meisjes met poppen en jongens  met auto’s mogen spelen? Heeft iemand die hierdoor geobsedeerd is nog een gezonde geest?

Terwijl door de staat een bepaald ideaal en onwerkelijk zelfbeeld wordt opgedrongen wordt het gezonde sociale weefsel afgebroken om het individu afhankelijk en onzeker te maken. De werkelijkheid wordt vervangen door een ideale nepwerkelijkheid. De journalistiek is hier geen controlemiddel van de openbare macht maar wordt helemaal hierdoor beheerst.

De nationale en internationale “correcte” politiek wordt klakkeloos door de media verspreid en aangedikt. Zo worden de  grofste leugens verspreid en onmiddellijk over heel de wereld overgenomen. Wanneer iemand dan de waarheid onthult wordt dit eensgezind afgewezen of ontkend door de officiële media. Zo bevestigt de staat zijn monopolie  op nepnieuws. “En met ‘staat’ bedoelen we hier niet de parlementaire democratie, maar een oligarchische conglomeraat van alle aandeelhouders in de staat: een kartel van multinationals, hedgefondsen, partijtoppen, mediatycoons, banken en wellicht een paar dynastieke families” (blz. 200). Het is een oligarchie of heerschappij van enkelen met gevaarlijke totalitaire tendensen (blz. 201). Onze samenleving wordt steeds meer ‘een samen-apartleving’ met een selfiecultuur en de indruk van één groot gezellig dorp, terwijl in werkelijkheid de rijke schakering van de  onderlinge verbondenheid in gezin en gemeenschap deskundig werd vervangen door een koude, onpersoonlijke  verzameling van timide individuen, geheel onderworpen aan het systeem.

We gaan naar een nep-samenleving die zich koestert in nepnieuws.

En dit nog

  • Zondag 13 oktober 2019  41e bedevaart van het Thomas More Genootschap naar grafkapel Moerzeke van de Zalige Edward Poppe** (inschrijven: Mr Lionel Nagels 03/8880152; https://thmore.weebly.com/)
  • Nvdr: **Priester Poppe was geen onbekende in ons (groot)ouderlijk huis. Zijn foto hing aan de muur. Jaarlijks bezochten grootouders, nonkels en tantes en ouders zijn graf en namen deel aan de herdenking. Met deze beelden hopen we enkele melancholieke christenen een plezier te doen: