Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Nvdr: Met enkele dagen vertraging wegens een stakende pc.

Goede Vrienden, 

Op 19 december 2018 kondigt president Donald Trump aan dat hij de VS troepen terugtrekt, helemaal uit Syrië en gedeeltelijk uit Afghanistan. Een donderslag bij klare hemel in binnen- en buitenland. Protest alom. Jim Mattis, secretaris van landsverdediging nam ontslag. Als militair wil hij vooral een sterke band behouden met de bondgenoten, wat Trump als zakenman niet veel kan schelen, zelfs al zou dit uiteindelijk leiden tot de ontbinding van de NAVO. De eer van de grootste wereldeconomie heeft Amerika al moeten afstaan aan China en die van sterkste militaire macht aan Rusland. Dat Rusland nu de hele wereld gaat overheersen, hoeven we niet direct te vrezen. De militaire macht van Rusland is in omvang nauwelijks 1/3e van die van de VS en Rusland heeft amper militaire bases buiten  zijn eigen land. Het gevaar voor een dwaze wereldoorlog komt nog steeds van de Amerikaanse haviken, die hun verloren  hegemonie wanhopig willen herwinnen.

Syrië, Rusland en Iran hebben al gewonnen en de 114 zelfverklaarde “vrienden van Syrië” samen met de zogenaamde “internationale gemeenschap” hebben verloren. Verder is een eenzijdig onwettig uitgeroepen onafhankelijk Koerdistan in Syrië (zoals destijds met de staat Israël gebeurde) niet meer mogelijk. Ook de zionistische droom van een “uitgebreid Midden-Oosten” als een lappendeken van ontwrichte staten vol ellende, waarbij de zionisten de lakens uitdelen, is in Syrië vervlogen. En hun bombardementen op Syrië zullen vanaf nu gepast beantwoord worden. De straffeloze terreur van de VS loopt ten einde en die van de zionisten zal ook eens eindigen. John Pilger, een van de allergrootste, meest kritische en professionele journalisten ter  wereld, schrijft in navolging van de Israëlische historicus Ilan Pappe: “… Israël is opgevat als een gevangenis voor de autochtone bevolking, de Palestijnen. Heel de huichelarij van het westen bevindt zich in Israël. Bachar al-Assad werd afgeschilderd als een monster, maar Benjamin Netanyahu, een werkelijk “monstre suprême” geniet straffeloosheid om de Palestijnen te controleren en in ruime mate ook het Amerikaanse congres, het Witte Huis en het parlement in Londen” (https://www.mondialisation.ca/nouvelle-guerre-froide-et-menaces-imminentes/5629774).

Inmiddels vieren de christenen in heel Syrië uitbundig Kerstmis en de andere Syriërs doen mee. In Damascus werd daags voor Kerstmis een optocht gehouden van de christelijke wijk Bab Touma naar het Abbasiyen plein, waar een kerstboom van 30 meter werd opgericht. In Aleppo werd zondag in het al-Assad stadium de 2e verjaardag van de  bevrijding gevierd met een militaire parade, volksdans, ballet, poëzie en sport (ook voor gehandicapten). En het grote kerstfeest van de orthodoxe christenen, Epiphanie, moet nog komen, nl. op 6 januari.



De hele Atlantische pers zwijgt in alle talen over het uitbundig feest van vrede in Syrië om niet herinnerd te worden aan eigen misdaden. Ondertussen blijft het Syrische leger de ene opslagplaats na de andere vinden van westerse wapens en Israëlisch medisch materiaal voor de terroristen en blijven vluchtelingen  terugkeren. Een bloedend en zwaar gewond volk langs de baan herneemt zijn weg.
We vertellen hoe we Kerstmis vierden en voegen er een kerstbezinning bij. Over de oorlogssituatie krijg je weer een overvloed aan informatie met video’s.
Aan allen van harte een Gezegend 2019

P. Daniel

Vrijdag 28 december 2019
Kerstvieringen
Vorige zondag namen we weer deel aan de misviering van de parochie in Qâra. De volgende dag, maandag 23 december kwam abouna Georges om bij ons de byzantijnse eucharistie te vieren nadat we de “koninklijke uren” (zo genoemd omdat destijds in Konstantinopel hierbij de keizer aanwezig was) en de “paramonie” (vigilie, vespers van Kerstmis) gezongen hadden. De koninklijke uren zijn de “kleine uurtjes” van ons getijdengebed met telkens drie psalmen, twee lezingen en een evangelie, afgewisseld met gebeden, gezangen en zegeningen. In de vespers is een processie voorzien. De eucharistie die daarop volgt is die van de heilige Basilius. En na de eucharistie is er zegening van het brood, waarbij ieder gezalfd wordt met olie en een stuk brood in wijn gedompeld ontvangt. We begonnen de dienst om kwart voor 11 en eindigden om half twee. Na de maaltijd was er een ruimde tijd vrij tot ’s avonds, hoewel enkelen inmiddels naar de parochie gingen voor de eucharistie met de kinderen.

Nvdr: In het christelijke Maaloula: kerstliederen in het Aramees

Om 20.15 u begon de lange kerstviering die eindigde om half een. Ook de gasten en het moslimgezin, medeverantwoordelijk voor het terrein, hebben het tot op het einde meegemaakt. Het begon met een bezinning bij de kerststal door moeder Agnes Mariam. Daarop volgde de zogenaamde “caminata”, een traditie uit de Spaanse Carmel. Moeder Agnes-Mariam met het beeld van Maria en ik met het beeld van de hl Jozef gingen aankloppen van deur tot deur om te vragen of de bewoner/ster bereid was Maria en Jozef te ontvangen om het Kind Jezus te laten geboren worden. Ondertussen worden de vele strofen gezongen in het Spaans, Frans en Arabisch. Het is een zeer ritmische melodie waarbij iedereen iets heeft om de zang met muziek te ondersteunen: castagnetten, cymbalen, tamtam, iets dat rammelt of geluid maakt. Zo gingen we alle kamers af van de zusters, de fraters, de gasten en allen die bij ons verblijven. En inderdaad, ieder had eigen kamer netjes en proper gemaakt voor het bezoek. Voor de kinderen kon dat niet lang genoeg duren. We eindigden in de kleine kapel van de nieuwbouw.

Hierna was het tijd voor de “primen”, eveneens een lange dienst. Tenslotte eindigden we met de plechtige middernachtmis, volgens de Latijnse ritus. Nadat we nog enkele kerstliederen gezongen hadden trokken we naar de refter voor het feestmaal, al geruime tijd na middernacht. Er waren nog wat vrijwilligers die in de keuken hielpen schotels klaar maken met allerlei lekkernijen. Ondertussen weerklonk kerstmuziek die tot volksdans uitnodigde. Het was eten en dansen tegelijk. En ten slotte kwam “Baba Noël”, de kerstman die voor iedereen, zonder uitzondering een pak had klaar gemaakt met spullen die al lang nuttig of nodig waren: warme kleding, gereedschap … En nog een toemaatje.

Hoewel we de laatste tijd flink hinder ondervonden van vele en lange stroomonderbrekingen dag én nacht, was er gedurende gans onze kerstviering niet één minuut onderbreking. Een fijne attentie voor kerstmis. Daarna werden de lange onderbrekingen weer hernomen. En met Kerstmis en de kerstdagen is het hier al bijna een traditie geworden dat er samen gekeken wordt naar de lange filmen van Tolkien: The Lord of The Rings. Het is een gezellig samenzijn ‘s avond in de refter voor een groot scherm met een tas thee en wat fruit. Tolkien heeft als vurige katholiek met zijn eigen mythische stijl alle grote menselijke en christelijke waarden opgevoerd in een dramatische strijd tussen goed en kwaad, vriendschap en verraad, liefde en haat, trouw en ontrouw, tederheid en gruwel, verleiding en weerstand…vol met overweldigende apocalyptische beelden van verschrikkelijke oorlogen in een eindstrijd op leven en dood.

En vandaag wilde de bisschop dat we met enkelen van de gemeenschap aanwezig zouden zijn op een festival in Homs. Waarom niet?

Nvdr: sfeerbeelden uit Damascus



Een kerstcursiefje

Aan de goede kant …

Mensen willen van nature aan de goede kant staan. Daarbij trachten ze zichzelf en de anderen te overtuigen dat ze goed zitten. De goede kant is die welke door de algemene opinie zo aanvaard en geprezen wordt. Bij velen ontbreekt het aan voldoende innerlijkheid om zich af te vragen of dit menselijk en moreel ook wel echt de goede kant is. In plaats van hun persoonlijk geweten te ontwikkelen en zich daardoor te laten leiden, volgen ze de publieke opinie. En dit leidt naar een onmenselijke maatschappij.Wie staan zo aan de goede kant? De Rotschilds en de bankiers, de Rockenfellers en de oliebaronnen, de wapenbazen en de monsterbedrijven van zwaar oorlogsmateriaal zoals gevechtsvliegtuigen, tanks, bommen, wapens, munitie. Alle bedrijven die voor het leger werken. En de terroristen staan natuurlijk altijd aan de goede kant. We hebben het in Syrië al acht jaar gezien. Deze mannen (en vrouwen) zijn super bewapend, super getraind, super betaald, beschermd en verzorgd, zoals de Amerikaanse soldaten zelf (“overfed, overpaid en overs….”). Wanneer de IS hier in gevaar kwam, werden de lievelingen van kopstukken in allerijl geëvacueerd door de VS. Israël zorgde voor de bescherming van de Witte Helmen en bracht ze naar bevriende landen. Er dreigt af en toe wel eens iets mis te lopen, maar dat verandert de gang van zaken niet. Tarek Khoury, een Jordaans, christen parlementslid vraagt de regering waarom zij de Witte Helmen opneemt. Landverraders – zo gaat hij verder – die hun eigen volk met chemische aanvallen uitmoorden, zullen vroeg of laat ook hun broodheren verraden. Hij pleit er voor dat ze uitgeleverd worden aan Syrië. En toch blijven deze terroristen aan de goede kant staan, gesteund en geliefd door “de internationale gemeenschap”.

Ook de meeste staatsleiders staan aan de goede kant. Zij moeten het trouwens hebben van de publieke opinie. Zij kunnen de meest dwaze beslissing doordrukken en zich opwerken tot “de mannen van het jaar”, “die de toekomst verzekeren”. Als hun regering dan valt, worden het “de mannen van vorig jaar”, “die hun toekomst verzekerden”. Of zoals die soldaat die samen met president Emmanuel Macron met Kerstmis op het podium mocht staan in Chad. Toen de president zijn speech beëindigd had en de Marseillaise weerklonk, verloor deze soldaat het bewustzijn en viel van het podium. Het commentaar onder de betreffende video luidt: een Frans soldaat kan moedig honger, dorst en lijden verdragen maar geen speech van Macron!

Of nog, zoals je kunt lezen over uw wettige mogelijkheden als je alcohol gedronken hebt: met 1% mag je nog een auto besturen, met 4 % mag je nog met de fiets op de weg en met 95 % mag je de EU besturen (en krijg je meer dan 32.000 € maandwedde)! Al deze mannen staan aan de heel goede kant. Ze steunen het neoliberale kapitalisme en de nieuwe wereldorde, die de democratie en de soevereiniteit van de landen ondermijnt en die alles wil desacraliseren, profaneren, materialiseren en uiteindelijk commercialiseren. Alles moet te koop zijn op mondiaal vlak: het water, de lucht, de gezondheid, het leven zelf, het gewenste soort kinderen, menselijke organen zoals onderdelen van een auto, de keuze om man of vrouw te zijn… Vandaar nieuwe perspectieven voor de commercialisatie.

Halloween moet Allerheiligen vervangen, de kerstman, verpakt in rood en wit, de propaganda voor coca cola uit 1931, moet kerstmis en de kerststal met Jezus, Maria en Jozef verdringen, de paashaas moet de betekenis van de Verrijzenis van Jezus overnemen. Het doel is een streven naar onmiddellijk genot en consumptie wereldwijd bevorderen. Niet nadenken, eten, drinken, plezier maken en kopen.

Tegen deze “goede kant” van de openbare opinie willen we ons verzetten, vanuit een menselijke en christelijk geweten om aan de andere kant te gaan staan. Hierbij laten we ons inspireren door grote Bijbelse figuren. Hierbij denken christenen uiteraard aan de menswording van God in onze wereld, aan het Kerstekind Jezus, aan Maria en Jozef. Zeer juist.

Sta me echter toe te wijzen op grote Bijbelse figuren die meestal vergeten worden, zoals de haan en de ezel. De haan heeft met zijn gekraai de apostel Petrus tot een grondige bekering gebracht: “En Petrus herinnerde zich het woord van Jezus die gezegd had: ‘Voor het kraaien van de haan zult gij Mij driemaal verloochen’. Hij ging naar buiten en begon bitter te wenen.” (Matteus 26, 75). Het gekraai van de haan was als een schot in de roos. Wat een zalige zuivering! Petrus zal nooit meer dezelfde zijn.

En dan de ezel, het dier dat tegelijk koppig is en toch zo eenvoudig, bescheiden, nederig en dienstbaar. Grote schrijvers en dichters zoals Victor Hugo en Jean de la Fontaine, hebben de ezel in het volle licht op het podium geplaatst. Wanneer we op de lagere school wat te lui of onwetend waren, moesten we in de hoek staan en kregen ezelsoren. Zo werd de ezel het beeld van domheid en luiheid. En toch, God houdt van alle dieren maar bijzonder van de ezel. De ezel draagt een geheim mee, in alle discretie, zoals het een ezel past. Hij werd uitverkoren om Maria en het nog niet geboren Kind Jezus naar Egypte in veiligheid te brengen om de moordende Herodes te ontvluchten. Het was ook de ezel die het heilig Gezin jaren later vanuit Egypte terugbracht naar Nazareth. Wanneer Jezus zijn plechtige intrede deed in Jeruzalem koos hij weer een ezel als rijdier. En tenslotte, tijdens de heilige Kerstnacht in Bethlehem is het de ezel die samen met de os het heilig Gezin gezelschap mag houden om het warmte en vriendschap te geven.

Laten we eerlijk zijn en toegeven. Aan de goede kant staan, betekent niet staan aan de kant van de grootsten, de rijksten, de machtigsten en de meest criminelen. Wie knielt voor Jezus in de kribbe, bij Maria en Jozef, naast de herders en de ezel, die staat aan de goede kant. Misschien is er dan toch nog een wijze en een koning uit een ver land die geschenken brengen en eveneens knielen. Zij staan echt aan de goede kant, bij de ezel, de eenvoudigen, de kleinen, de armen, de verdrukten.

En dit nog:

P. Daniel