Een gier als vredesduif

Afbeeldingsresultaat voor american vultureTrump beloofde zich niet meer te gaan bemoeien in buitenlandse conflicten. Intussen weten we dat er 400 extra Amerikaanse soldaten naar Afghanistan afreizen en deed Trump een oproep aan de geallieerde vrienden om ook hun deel van de ‘vredesmissie’ waar te maken.

16 jaar zijn de VSA daar de boodschap van vrede, democratie, westerse waarden en plichten aan het verspreiden. Zonder enig eigen belang, tenzij men valt over het graantje dat de Amerikaanse wapenindustrie hierbij mag mee-pikken.

De VSA zijn naar Afghanistan getrokken als ware vredesapostelen, die de Taliban het hoofd bieden, de bevolking beschermen en ondersteunen om hen te laten delen in de geneugten en deugden van de westerse beschaving. Ware missionarissengeest.
Wie dat gelooft, moet zijn hoofd laten nazien! De VSA hebben de onhebbelijkheid zich uitsluitend in het buitenland te gaan bemoeien als ze er zelf beter van worden en/of hun wereldmacht kunnen uitbreiden. Venezuela, Syrië, Irak, Oekraïne, Libië..en – waarom niet in de toekomst – Iran?
Het tromgeroffel met Noord-Korea en de onzelfzuchtige inzet in het onherbergzame Afghanistan zijn de uitzonderingen, toch?

In werkelijkheid is de Amerikaanse aanwezigheid in Afghanistan een onmisbaar geostrategisch voordeel gezien de ligging in de nabijheid van zowel Rusland als China. De Amerikaanse militaire bases zullen om die reden niet snel opgegeven worden.

Maar dat is slechts één kant van de medaille. Het economisch interesse in Afghanistan is des te belangrijker. Bij alle chaos, bij de bommen, aanslagen, bij de terreur zou men vergeten dat Afghanistan een grote rijkdom aan bodemschatten bezit: niet alleen aardgas en olie, maar ook kobalt, goud, koper, edelstenen, uranium en molybdeen… Niet lang geleden schreef de New York Times dat deze voorraden van ertsen en metalen Afghanistan tot de grootste exporteur van onbewerkte grondstoffen zouden kunnen maken. Geschatte waarde: 800 miljard euro.

Zouden… Het uranium hebben de Amerikanen al systematisch onder hun hoede genomen. Niet toevallig zijn sinds meer dan tien jaar Amerikaanse legereenheden in de zuidelijke provincie Helmand gestationeerd en buiten daar uraniummijnen uit. Het transport naar het buitenland wordt door Amerikaanse legermachines uitgevoerd.
Naim Samim, de eigenlijke baas van de Afghaanse organisatie van mijnen en bodemschatten verklaart hieromtrent: “Momenteel is dit territorium in de handen van de tegenstander. Wij kunnen niet in deze regio geraken. Naar verluidt halen Amerikanen en Britten daar uranium uit de bodem. De VSA hebben een militaire luchthaven in Garmsir, volgens informatie is dit de vertrekplaats van het uranium richting VSA.”
Voorzichtig klinkt het bij mandatarissen van het plaatselijke provincie-parlement dat het geen toeval is dat de VSA en GB in Helmand hun militaire bases hebben, want in dat district, Khanashin, bevinden zich vermoedelijk de allergrootste uraniumreserves van heel Afghanistan. Ook deze verkozenen bevestigen de vermoedens dat de ertsen met Amerikaanse machines uit het land gesmokkeld worden.

Een belangrijke rol speelt ook de teelt van papavers, de bron van opium, morfine en heroïne. Sedert de Iran-Contra-affaire in de tachtiger jaren weet heel de wereld dat de CIA een dikke vinger in de drugshandel heeft. Sinds de NAVO in Afghanistan getrokken is, is de teeltoppervlakte voor papavers van 123.000 op bijna 250.000 ha verdubbeld… en deze velden liggen overwegend in de door de VSA gecontroleerde gebieden.
Afbeeldingsresultaat voor afghanistan cia soldaten opiumOp het www zijn foto’s te vinden van bewapende Amerikaanse soldaten die de papavervelden bewaken. Ron Paul, voormalig presidentskandidaat en congres-volksvertegenwoordiger, stelde, toen hij het over de CIA en de drugssmokkel had, dat het “een goudmijn is voor mensen, die in de ‘ondergrondregering’ (de geheime dienst) geld willen verdienen om projecten te financieren die ze op wettelijke wijze niet kunnen verwezenlijken”.

CIA in verband gebracht met drugshandel. Wat is de link met 9/11?

Waarbij we bij het uitgangspunt gekomen zijn. Het kan onder deze omstandigheden niet de vrome wens van de VSA zijn de Taliban van de kaart te vegen, een democratische regering in een vreedzaam land op poten te zetten, want deze laatste zou niet toelaten dat de VSA hun land leegroven. De VSA hebben de Taliban nodig als alibi voor hun aanwezigheid. Een niet te grote Taliban, juist groot genoeg, om de ‘vredesmissie’ geloofwaardig te kunnen voortzetten. En een niet te sterke Taliban, die zelf wel op het idee zou kunnen komen de bodemschatten te verzilveren.

Elke vergelijking met Syrië (… e.a. ‘gelukzakken’ die de Amerikaanse ‘steun’ mochten ondervinden) is vanzelfsprekend louter toevallig.
Oorlog moet winst opbrengen. Dividenden. Al de rest is zever in pakskes.

Afghanistan: opdracht volbracht.

VSA op zoek naar ‘democratie’ in Iran?

 

2 gedachten over “Een gier als vredesduif

Reacties zijn gesloten.