Gerolf Annemans schreef in de aanloop naar het lang-verwachte Dutroux-proces zijn bevindingen neer over een van de dossiers waarvan hij de bevoorrechte getuige was als lid van een parlementaire onderzoekscommissie. Die commissieperiode heeft een blijvend teken nagelaten, niet alleen omdat het onderwerp – de gebeurtenissen met de ontvoerde kinderen – zo beklijvend was, maar vooral omdat de concrete feiten werden omringd met tal van vraagtekens over de betrokkenheid van hoge kringen, het slecht functioneren van gerechtelijke en politiediensten, en de linken naar andere bekende dossiers zoals de Bende van Nijvel, Agusta, Di Rupo en het Koninklijk Paleis.

Stilaan kwam hij tot de bevinding dat Dutroux geen eenzame pervert was, maar een schakel in een groter raderwerk. Naarmate onderzoekers van allerhande politiediensten uiteindelijk in de Brusselse milieus terechtkwamen, die in meerdere of mindere mate gefrequenteerd werden door Jean-Michel Nihoul, sloot zich telkens het web, werden politieonderzoekers van hun onderzoek weggehaald of werden deksels stevig op onwelriekende potten vastgevezen. De vele ‘onverklaarbare’ en nauwelijks onderzochte ‘overlijdens’ in de schaduw en na de ontvouwing van het dossier Dutroux, het nooit onderzoeken van banden van Nihoul met bepaalde milieus, de ongeïnteresseerdheid van de politieke wereld in het trekken van effectieve conclusies in en na de onderzoeksrapporten,… het heeft Annemans elke keer weer verbaasd, maar telkens ook weer gesterkt in de overtuiging dat er méér diende uitgespit te worden, dat er méér was dan ‘men’ wilde doen geloven.

Een tweede kans… Kregen de ontvoerde, verkrachte en vermoorde meisjes een tweede kans?  De boswachter Stéphane Michaux had met één kogel kunnen vermijden dat Dutroux na al die jaren nog steeds ons belastinggeld opsoupeert.  Ook in het buitenland is Dutroux’s verzoek voor vervroegde invrijheidsstelling niet onopgemerkt gebleven:

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.

Michelle Martin, ex-vrouw van, is sinds 2012 vrij.  Michel Lelièvre mocht dit jaar al eens proberen hoe de vrijheid proeft – hij kreeg trouwens 6000 euro schadevergoeding toegewezen door het EUropees Hof van de Rechten van de Misdadigers omdat hij te lang in voorarrest had gezeten in afwachting van zijn proces.  Michel Nihoul mocht in 2006 de gevangenis verlaten.  Hij woont in Zeebrugge.  Talrijke open vragen of hij bescherming genoot uit de hoogste kringen.

Tot slot, Gerolf Annemans verwees er al naar: 27 mensen gerelateerd met de zaak Dutroux stierven vooraleer zij over belastend materiaal konden getuigen.  Een zelfmoordvirus?  Spijtige ongevallen?  De beerput mag niet geopend worden.

Ondertiteling en vertaling onderaan.