Londen en criminaliteit. Londen en veiligheid. Londen en geweld. Multi-cultureel geweld. Of beter geïmporteerd geweld. De olifant die niemand wil gezien hebben.
De video begint met een overval op een humorist, een Britse VIP uit de amusementswereld. Niet bepaald een conservatieve patriot, maar ook geen uitgesproken vriend van het linkse Gutmenschen-dom dat sterk vertegenwoordigd is in het artiestenwereldje. Gewoon om duidelijk te maken dat het iedereen kan overkomen, dat je nergens veilig bent. Niet in je auto, niet in een winkelstraat, niet in een rustige wijk, niet in je eigen huis.
En wat er volgens de politieke correctheid niet mag verteld of bewezen worden is dat de criminaliteitstoename voor het grootste deel toe te schrijven is aan vreemde immigranten. Diefstal en overvallen vanop rijdende brommerkes zijn populair, tendens stijgend. De daders worden noch gepakt, noch gestraft. De werkingsmiddelen voor de politie worden verminderd. Geen mooi toekomstbeeld voor de rest van Albion. Of andere Europese landen met een sterke instroom van exotische nieuwkomers.
Het is geen geheim dat vooral bepaalde etnische groepen verantwoordelijk zijn voor misdrijven allerhande. Het is geen geheim dat zwarten – ondanks het feit dat ze ‘slechts’ 13% van de Londense bevolking uitmaken, waarvan de helft, 6.5%, jonge mannen zijn, verantwoordelijk zijn voor 26.5% van de misdrijven met wapens en/of zwaar geweld. Zij lopen ook zelf het grootste gevaar om slachtoffer te worden van geweld omdat ze elkaar voortdurend aanvallen, wat ook door hun eigen politici en zelfs door een hogere politie-ambtenaar bevestigd wordt.
Trouwens, in de VSA is het gegeven al lang bekend. Nu dus ook in het V.K. en andere landen met een grote diversiteit bij de bevolking.
Maar wij – blanken – mogen dat niet zeggen, want dan zijn we racisten. En dat is een misdaad van een heel andere orde met in de nasleep jobverlies, geldboetes en zelfs gevangenis of erger.
We zochten in dit verband ons vorig artikel over de criminaliteitscijfers in Londen op en moesten voor de zoveelste keer vaststellen dat de begeleidende video intussen door YT verwijderd werd. Een ongewenste waarheid moet immers in de doofpot gestopt worden. Vanaf het ogenblik dat een video met een heikel thema een bepaald aantal keren bekeken, resp. geladen, werd, treedt een of andere waarheidscommissie, resp. censuuroverheid, in actie en laat de ongewenste beelden in een vergeetput verdwijnen.
Nu zouden ook de zgn. ‘memes’ onder de EU-sloophamer vallen: