Het EUropees Rekenhof is zoals de vorige jaren niet mals voor het EU-huishouden: 5.5 miljard euro zouden zonder verrechtvaardigingstukken uitgegeven zijn, d.w.z. 3.8% van het totaal te spenderen gelden.
In vergelijking met de voorgaande jaren geen ‘significante’ verbetering. Elk cijfer boven de 2% moet als te hoog ingeschat worden, luidt de kritiek.
Typisch voor de EU is het uitgeven ons van belastinggeld zonder het uitschrijven van vergelijkende prijsoffertes. Een geciteerd voorbeeld is een stratenaanlegproject in Duitsland bij dewelke bijkomende diensten zonder veel gedoe aan de oorspronkelijke contracthouder toegekend werden. Deze bedroegen meer dan 50% van de oorspronkelijke opdrachtwaarde en werden zonder veel poespas, zonder ophaling van vergelijkende offertes, aan dezelfde contracthouder toegekend.
Bovendien krijgen landbouwbedrijven nog steeds toelagen waarop ze geen recht hebben.
Het Rekenhof dringt erop aan strengere voorwaarden aan het toekennen van subsidies te koppelen. Waar dit gebeurt is er een duidelijke vermindering van onterechte uitkeringen.
Tot slot klonk het pathetisch: “Hoe kunnen ons de mensen vertrouwen als ze niet ervan overtuigd zijn dat we goed op hun geld passen en een correcte boekhouding voeren?” … Snik…
Maar tevens klonk het dat de foutenmarge van 3.8% (2014: 4.4%) niet als een inschatting van “bedrog, inefficiëntie of verkwisting” mag beschouwd worden. – We zouden niet durven…- Want waar er ‘bedrog’ vermoed wordt, grijpt Olaf (Europees Bureau voor Fraudebestrijding) onverbiddelijk in. (12 gevallen in de vorige controleperiode). De Olaf-ambtenaren zijn dan samen met de overheid van de resp. lidstaat verantwoordelijk voor de verdere behandeling.
http://langleveeuropa.nl/2015/02/en-dat-is-20-rekenkamer-keurt-verantwoording-eu-uitgaves-weer-af/
Vreemde namen bij belgische ontvangers Europese landbouwsubsidies