Terugblik: droogte

DROOGTE? NIETS NIEUWS ONDER DE ZON. BEWUSTE PANIEKZAAIERIJ?

Jef Elbers: ​Voor 1856 waren er geen verbrandingsmotoren, geen auto’s, geen vliegtuigen, containerschepen, industrieën of kachels met zware brandstof… En toch​ zijn er hittegolven geweest die erger zijn dan vandaag!

“In 1132 droogden in de Elzas de bronnen op en droogden de beken uit. De Rijn kon te voet worden overgestoken.

In 1152 was de hitte zo intens dat eieren in het zand konden worden gekookt.

In 1160, in de Slag bij Bela (in Hongarije), stierf een groot aantal soldaten als gevolg van overmatige hitte.

In 1276 en 1277 werd in Frankrijk de oogst van haver en rogge volledig verwoest door de hitte.

In 1303 en 1304 konden de Seine, de Loire, de Rijn en de Donau te voet worden overgestoken.

In 1393 en 1394 viel een groot aantal dieren dood en de gewassen vernietigden door de hitte.

In 1440 was de hitte buitensporig. In 1538, 1539, 1540 en 1541 waren de Europese rivieren letterlijk opgedroogd.

In 1556 was er een wijdverspreide droogte in heel Europa.

In 1615 en 1616 trof de hittegolf Frankrijk, Italië en Nederland.

In 1646 waren er 56 opeenvolgende dagen van grote hitte in Europa. In 1676 opnieuw hittegolven.

Dezelfde gebeurtenissen gebeurden opnieuw in de achttiende eeuw.

In 1718 viel er tussen april en oktober geen regen. Gewassen werden verbrand, rivieren droogden op en theaters sloten in Parijs op bevel van de prefect van politie vanwege te hoge temperaturen. De thermometer registreerde 36 graden Réaumur (45 graden C) in Parijs. In de tuinen van de buitenwijken bloeiden de fruitbomen twee keer tijdens het seizoen.

In 1723 en 1724 waren de temperaturen extreem.

In 1746 was de zomer bijzonder heet en droog en waren de gewassen letterlijk verkoold.

Maandenlang was er geen regen. In 1748, 1754, 1760, 1767, 1778 en 1788 was de zomerhitte buitensporig

In 1811, het jaar van de komeet, was de zomer erg heet en de wijn erg goed inclusief suresnes.

In 1818 bleven de Parijse theaters een maand gesloten vanwege overmatige hitte, de hitte had 35 graden Celcius bereikt.

In 1830, terwijl er gevochten werd, gaf de thermometer temperaturen van 36 graden C aan op 27, 28 en 29 juli.

In 1832, tijdens de opstand van 6 juni, registreerde de thermometer een temperatuur van 35 graden.

In 1835 was de Seine bijna droog. In 1850, in juni, tijdens de tweede cholera-epidemie van het jaar, gaf de thermometer 34 graden aan.”

Dit is een fragment uit een Engelse krant (17 juli 1852) de Ampshire Advertiser uit Southampton en niet van een of andere complotsite. (Ref. internet).

Ik voeg hier het interview van de historicus Emmanuel Le Roy Laurie aan toe, gepubliceerd in “Libération” tijdens de hittegolf van 2003, (en opnieuw uitgezonden in augustus 2018) over de hittegolf van 1718 die 700.000 doden zou hebben veroorzaakt!

“Libération” (https://www.liberation.fr/) stelt dat het boek van Emmanuel Le Roy Ladurie Geschiedenis van het klimaat sinds het jaar duizend” (uitg. Flammarion 1967) de referentie blijft over deze materie, wat nogal een goed punt is voor deze krant die de climatorealisten niet echt in zijn hart draagt…

Het werk van Le Roy werd gepubliceerd in 1967, in een tijd dat er nog geen sprake was van de opwarming van de aarde. De eminente auteur kan dus geen paniekzaaierij anno 2022 verweten worden. Je vindt de uitgave op het internet voor 9 €. Tegen die spotprijs mogen we onszelf geen onderwijs ontnemen.

“Libération” zou medeplichtig zijn geworden aan de climato-realisten, die het belang van natuurlijke cycli in herinnering durven te brengen zonder de schuld uitsluitend te leggen op teveel CO2 uitstoot, een broeikasgas dat overigens deels van antropogene oorsprong is.

Reeds ‘voor’ het begin van de industriële revolutie waren er immers al veel extreme hittegolven en catastrofale droogtes, met honderdduizenden doden tot gevolg…

Ik begrijp dan ook niets meer van de CO2/temperatuur relatie waarvan ons verteld wordt dat het een onbetwistbaar dogma is.

Het is waar dat we een zeer sterke en ongewone hittegolf meemaken, maar er is duidelijk niets nieuws onder de zon!

PS: Veel geluk met het zoeken naar “droogte 1718” op Google en je zult veel meer te weten komen. Tenzij je op de zekerheid wilt blijven dat de huidige hittegolf een uitzonderlijk fenomeen is dat nooit antecedenten heeft gehad en dat enkel zou worden veroorzaakt door menselijke activiteiten… ofschoon ook deze met een gezonde kritische blik dienen opgevolgd te worden.

Jozef Haazen

Neem een kijkje bij: https://www.science.org/doi/10.1126/sciadv.1500561

Wie herinnert zich de zomer van 1976? Of deze van 1947?

Onze vader vertelde over zijn hete zomer 1947 aan de Vlaamse kust. Hij moest immers als aflaat voor zijn anti-belgische zonden tijdens WOII mee bunkers opruimen en reed dagelijks met de trein naar de kust. Hij vertelde over de woede van de dagjestoeristen die slechts een staanplaats of helemaal geen plaats hadden terwijl de “zwartzakken” een wagon mét zitplaatsen voor zich hadden… Niemand mocht erbij.

De zomer van 1976 begon zowat eind februari, waarbij men perfect in de tuin kon zitten of een terraske doen:

De huidige zomer vergelijken met deze van 1976 is uit den boze.

Water oogsten in de Sahara

Wie al eens in Marokko aan de kust verbleven heeft, zoals bv. in Agadir, weet dat er ‘s morgens tot de middag behoorlijk veel mist kan hangen. Niet prettig voor vakantiegangers, maar eigenlijk een zeer welgekomen bron van watervoorziening. Ten minste als die mist opgevangen wordt vooraleer dat deze verdampt door de zon.

Mist is gewoon een laaghangende wolk die in contact komt met de aarde en als warme vochtige lucht afkoelt. Als dit gebeurt dan worden er miljoenen micro-druppeltjes water gevormd van 1 tot 40 micrometer (μm) doormeter. Dit noemt men condensatie.

Mist komt veel voor in kust- en bergachtige streken. Om mist te kunnen oogsten is de locatie van belang: een hooggelegen plateau nabij de kust is ideaal. De heuvels of bergen moeten hoog genoeg zijn om de wolken tegen te houden. En de afstand tussen beide is ook van belang: hoe kleiner de afstand, hoe minder kans op verspilling en verdamping.

En dan is er nog een factor die meespeelt: een liefst zo constant mogelijke stroom van wind. Liefst uit voornamelijk één richting, nl. de richting van de zee naar het binnenland. De wind drijft de mist in de verticaal opgerichte netten. De microdruppeltjes worden opgevangen en veranderen in grotere druppels die via een opvangsysteem onderaan met een pijpleiding naar een reservoir lopen.

De oogst van een mistdag is verschillend volgens de regio en het seizoen. In Marokko bv. wordt gemiddeld 22 liter per m2 net verzameld tijdens een mistdag. Eén mistverzamelaar van 24 m2 kan ca. 528 liter water per mistdag opvangen. De netten zijn ook goede regenverzamelaars omdat de regen altijd in een hoek op de netten valt.

Het Duitse Aqualonis heeft al heel wat dergelijke projecten ontwikkeld. Hun netten zouden zowel flexibel als zon- en windbestendig ((o( 120 km/u) zijn én – niet onbelangrijk – vergen geen onderhoud. In het filmpje ziet u hoe de netten ingezet werden op bepaalde plaatsen in de Sahara.

Ongegeneerd pleiten voor dictatuur

“… Kerkhof aan niet uitgekomen voorspellingen

De klimaattransitie in Nederland gaat veel te traag, klaagt hoogleraar duurzaamheid Jan Rotmans. Veel te traag om de snel stijgende zeespiegel aan te kunnen. Nieuw-Zeeland verwachtte tot 2600 veilig te zijn, maar daar denken ze nu dat in 2040 al land onder water komt. Een claim waar we op z’n minst sceptisch over kunnen zijn: de klimaatbeweging heeft een heel kerkhof aan nooit uitgekomen voorspellingen over naderende ijstijden en hongersnoden…

Een citaat uit het artikel “Klimaatideologen pleiten voor dictatuur: ‘Vier jaar zou goed zijn’” van Cultuur onder Vuur.

1 december

Vandaag is het de eerste dag van de maand december die in onze gewesten meestal de Winter-, Donker- of Sneeuwmaand werd genoemd.

De benaming December verwijst naar het Latijnse woord voor ‘tien’, decem. December was oorspronkelijk namelijk de tiende maand van het jaar, omdat tot 153 v. Chr. het Romeinse kalenderjaar op 1 maart begon. Een maand die in het teken van de winterwende – in gekerstende vorm Kerstmis en Oud & Nieuw – staat.

Al duizenden jaren wordt de winterwende in vele culturen op het noordelijk halfrond als feest gevierd, omdat dit solstitium het moment bepaalt waarop het licht na een periode van duisternis en verwijdering, als het ware rechtsomkeert maakt en de dagen weer gaandeweg beginnen te lengen. Daarom ging het feest rond de winterwende veelal gepaard met het maken van veel licht en vuur. Soms werd een brandend wiel of rad gebruikt, dat de zon symboliseerde.

Dit lichtfeest stond onder meer bekend als het joelfeest. De Joeltijd of de tijd van de twaalf gewijde maar donkere nachten, Nachten die langer zijn dan alle andere in het jaar. Dagen waarbij de zon met zichtbare moeite net boven de einder uit kruipt…. Niet voor niets worden de twaalf donkerste nachten de ruwe nachten genoemd. Want de chaos ligt in het duister op de loer. De zinnen worden begoocheld, tovenarij en spokerij hangen dreigend in de lucht.

Het zijn de nachten waarin de doden rondgaan, ‘De Wilde Jacht’ die resoluut aan de zijde van de levenden tegen de krachten van de chaos ten strijde trekt. De Goden, de voorouders en de levenden, de gehele gemeenschap dus, werken op dit scharniermoment van het jaar samen. Waar de rumoerige troep de aarde raakte werd de grond vruchtbaar en dat was goed voor de oogst van het nieuwe jaar.

Daarom werd het Joelfeest intens gevierd. Offer en feestmaal, schieten, hoornblazen, klokluiden, joelen, uitroken, fakkelen en branden van vuren. Alles moet op alles gezet worden, zodat de kruier het joelrad – de voorloper van de gekerstende adventkrans – weer in beweging zette en de zon zou herrijzen.. Of hoe uit het duister het leven opnieuw wordt geboren…

Zoals elke eerste dag van de maand breng ik een paar, van generatie op generatie overgeleverde weerspreuken, getuigen van oude wijsheden:

December zacht en dikwijls regen, geeft weinig hoop op rijke zegen.
December mist, goud in de kist.
Decemberwind uit het oost, brengt de zieken weinig troost.
Kerstmis donker, wordt de boer een jonker.
Als de zon met Kerstmis schijnt op de toren, dan is het vlas verloren.
Als met Kerstmis de muggen zwermen, moet ge met Pasen uw gat wermen.
December koud en wel besneeuwd, zo maakt maar grote schuren gereed.
Als Sinte Barbara wil, staat de vriezeman stil.
Donder in de decembermaand, belooft veel wind in ‘t jaar aanstaand.
December koel en nat, ledigt gans het korenvat.
Zoveel ijzelbochten in de winter, zoveel koren in de oogst.

Met dank geleend bij Jan Huijbrechts, die ons steeds blijft verbazen met zijn bodemloze inspiratie en wijze kennis.

Onze redactie koos er dit liedje bij: