Een rechter wil een vonnis voorlezen…
Categoriearchief: justitie
Klimaatterroristen belijden hun geloof
Volgens de advocaat van Carla Hinrichs – een hardnekkige klimaatterroriste – kan en mag zijn cliënte niet veroordeeld worden omdat haar protestactie (straatblokkage, vastlijmen, verf sproeien, weerspannigheid…) “zoals de vrijheid van religie door de grondwet beschermd wordt”. Voilà… de klimaatreligie met lijm en verf in plaats van wijwater en kwispel. Vanzelfsprekend kunnen geloofsgenoten in de klimaatofferblok bijdragen aan de opgedrongen penitentie.
Kraken kraakt de eigenaars
Frans migratiebeleid: aaneenschakeling dramatische ‘fait-divers’
Dat is toch de indruk die men krijgt, als men de Franse pers volgt. Neem nu het incident waarover de Franse krant Le Dauphiné Libéré berichtte. Het blijft tragisch steeds weer te moeten vaststellen dat de Franse burger door de eigen overheid in de steek wordt gelaten. Het overkwam einde oktober Eric en Isabelle, een koppel vijftigers.
In de buitenwijken van de stad Annecy hadden Eric en zijn vader in de jaren 70 van de vorige eeuw een huisje gebouwd. Op 24 oktober 2023 stelden Eric en Isabelle vast dat hun huisje gekraakt was. De gendarmen kwamen ter plaatse en in tegenstelling tot veel andere verhalen, lukte het Eric, Isabelle en de politie om de krakers op de vlucht te jagen. Eric en Isabelle wijzigden de sloten, en hoopten dit spijtige incident definitief te kunnen afsluiten. Het zou echter anders uitpakken…
Woonstkeuze door rechter in de woning die werd gekraakt
De woning leek opnieuw gekraakt en dit keer door 4 buitenlanders, die een uitzettingsbevel op zak hadden. Justitie was absoluut niet meegaand. Men kon de vreemdelingen niet uit de woning verdrijven, omdat één van hen als woonplaats net de woning had aangeduid die ze hadden gekraakt. En de rechter had die keuze bevestigd…
Het duurde tot 7 november vooraleer Eric en Isabelle, met een gerechtsdeurwaarder, de eigen woning opnieuw konden betreden. De schade was enorm: deuren, toiletten, alles kapot. Het stonk er verschrikkelijk. Krakers – en al zeker als het buitenlandse betreft – lijken in Frankrijk over veel rechten te beschikken. De krant vroeg aan de rechtbank hoe de vork aan de steel zat en waarom de kraker niet kon worden uitgezet. “De diensten van de rechtbank, die de aanvraag van woonplaats ontvingen, hadden niet gemerkt dat het om een gekraakte woning ging.” Oeps, een foutje, intussen gelukkig rechtgezet.
En de vier buitenlandse krakers, vraagt u zich allicht af? Terug de vrije natuur in. Op weg naar het volgend spannend avontuur allicht, terwijl ze zich misschien de bedenking maken dat Frankrijk “crazy” aan het worden is, en dat het in eigen land “geen waar” zou zijn.
Peter Logghe
Wie gelooft nog in justitie???
Kafka bij Franse justitie
Een illegaal wil men niet uitwijzen omdat hij “zich ter beschikking” moet houden*. Maar mensen die met een spandoek protesteren tegen de wansmakelijke uitingen van kinderseksualisering, voor die heeft justitie vier maanden cel uit de kast gehaald opdat ze niet meer “oproepen tot haat en geweld”.
*zie vorig bericht
En de illegaal lachte in zijn vuistje
Migrant kan niet worden uitgezet wegens gerechtelijke controle….
We zijn half september, in Charvieu-Chavagneux (Isère), een kleine Franse stad van 10.000 inwoners, waar ene Gérard Dézempte burgemeester is. Hij weigert op dat moment het huwelijk te voltrekken tussen één van zijn ingezetenen en een Algerijn. Deze laatste verblijft illegaal in het land, sinds zijn visum in 2019 was verlopen. Omdat de burgemeester vermoedt dat het om een schijnhuwelijk gaat, weigert hij het huwelijkte voltrekken. “Ik kwam tot de vaststelling dat hun huwelijksbeloften absoluut niet duidelijk waren”.
Burgemeester Dézempte, van wie de commerciële zender BFM TV vermoedt dat hij sympathie heeft voor de “ideeën van Eric Zemmour”, maakt het dossier – zoals voorzien is in de wet – aan de bevoegde autoriteiten over, de procureur van Viennes. Die laatste bevestigt de beslissing van de burgemeester. De Algerijn krijgt het bevel om het Franse grondgebied te verlaten. De burgemeester, misschien wat naïef: “Ik dacht werkelijk dat de zaak hiermee zou afgesloten zijn”.
Tot zijn grote verbazing verneemt de burgemeester echter dat het niet mogelijk is om de Algerijn terug te sturen want hij is het voorwerp van een gerechtelijke controle, waardoor hij het grondgebied niet mag verlaten. Waarop de cynische reactie van de burgemeester weerklinkt: “Als ik het goed begrepen heb, volstaat het dat iemand die zich niet op een legale manier in ons land ophoudt, een strafbaar feit pleegt en dus onder gerechtelijke controle komt, zodat de uitzetting niet kan worden uitgevoerd?” De burgemeester gaat hiermee door – voorlopig zonder reactie: “Ik heb de prefect van l’Isère gevat en de procureur van de Republiek zodat zij de noodzakelijke rechtzettingen doen. Stop dit laxisme en stop de onmacht.”
Of hoe de West-Europese administratie haar eigen onmacht organiseert.
Peter Logghe
“My son Hunter”…
… vrij vertaald: “de nagel aan Bidens doodskist!…”
Terwijl vader Biden zich voorbereidt op de presidentsverkiezingen, die binnen minder dan een jaar, op 5 november 2024, zullen plaats vinden, doet zoonlief Hunter zijn uiterste best om zijn reputatie verder om zeep te helpen. Bovenop een verloren laptop (… één?), drugs en prostitués werden er officiële aanklachten ingediend wegens onbetaalde belastingen: goed voor een totaal van bijna 1.5 miljoen dollar. Volgens de procureurs heeft Hunter Biden dit geld ook uitgegeven aan drugs, escortdames, luxe auto’s en dito kleding. Het proces begint volgend jaar. Het is niet uitgesloten dat de escapades van zoonlief Hunter papa Joe de presidentsstoel in het Oval Office zullen kosten.
Reporters belagen hem en vragen of vader Joe hem zal vergeven. Geen vergiffenis volgens het R.K. geloof, maar wel kwijtschelding na een vonnis. Joe Biden zou dit immers kunnen doen als president der VSA. Hunter riskeert immers 17 jaar achter de tralies te belanden. Zelfs de Democraten-goed gezinde TV-zenders kunnen er niet omheen: “De omvang van de aanklachten is immens. Er wordt in beschreven hoe de in Yale afgestuurde jurist jarenlang belastingen voor meer dan een miljoen dollar scheef geslagen heeft.” Vijftig bladzijden lang is de aanklacht, die speciaal onderzoeker David Weiss bijeen gesprokkeld heeft. Eens breekt de kruik. Zelfs Al Capone belandde wegens belastingontduiking in de gevangenis.
Hunter Biden schreef zijn naam onder een plan dat minimum 1.4 miljoen dollar van de 2016 – 2019 verschuldigde federale belastingen, dus van januari 2017 tot ca. 15 oktober 2020, niet zou betaald worden aan de overheid. De belastingen voor het jaar 2018 werden ontdoken door een valse belastingaangifte die hij in februari 2020 aanreikte. De aanklacht windt er geen doekjes om: “Hunter Biden heeft miljoenen dollars voor een extravagante levensstijl uitgegeven in plaats van zijn belastingen te betalen.”
“Extravagant” is daarbij nog braafjes uitgedrukt: sexclubs, online-porno, drugs, luxe auto’s, hotels, vliegtuigen… The sky was the limit.
De beruchte film “My son Hunter” (onderaan dit artikel), die de Democraten als laster wegwuiven, werd door vriend en vijand met interesse bekeken. Vooral de uitgavenlijst. Van de 7 miljoen dollar die Hunter Biden gedurende vier jaar verdiende, gaf hij 683.000 dollar uit aan prostituées, 400.000 dollar voor kleding en accessoires en 188.000 dollar voor “adult entertainment” (porno). Enkele betaling werden zeer gedetailleerd beschreven. In 2018 gaf Hunter Biden bv. tijdens een reisje naar Los Angeles 1.727 dollar uit voor de huur van een Lamborghini en 11.500 dollar voor een escortdame, die hem gedurende twee nachten gezelschap hield.
Aan de andere kant van de VSA, in zijn thuisstaat Delaware, werden midden september drie verdere processen tegen Hunter Biden ingeleid. In alle gevallen gaat het om een illegaal verworven pistool. Hij had bij de aankoop gelogen, beweerd dat hij geen drugs nam.
Een deal met justitie gaat dus niet door. 25 jaar gevangenis hangen hem boven het hoofd. Zelfs CNN weet geen woorden meer te vinden om hem te verontschuldigen. Vooral omdat er ook bewijzen, zoals een telefoongesprek met zijn vader, opdoken. Joe Biden wist dus dat zoonlief zich niet comme il faut gedraagt. “Ik ben het, papa. Ik bel je om je te zeggen dat ik van je hou. Je hebt hulp nodig. Ik weet dat jij niet weet wat je moet doen. En ik weet het ook niet...”, zegde Joe Biden tijdens het gesprek.
Hunter Biden probeert op de traanklieren van justitie en media te drukken. Hij speelt met verve de slachtofferrol en insinueert dat men (via Hunter) zijn vader in het graf wil brengen. Joe Biden heeft immers al zijn oudste zoon verloren, zo stelde hij: “Ze proberen het presidentschap te verstoren. En daarbij gaat het niet om mij. Ze proberen mij te doden omdat ze weten dat de pijn groter zal zijn dan mijn vader kan verdragen. En zo willen ze het presidentschap verstoren.”
De Republikeinen kunnen hun geluk niet op. Ze doen het werk van de belastinginspecteurs, zoeken en vinden getuigen en bankuittreksels. Er duiken heel veel details op. De Republikein James Comer, voorzitter van de toezichtscommissie van het Huis van Afgevaardigden, vatte het als volgt samen:
“Bij dit onderzoek gaat het vooral om Joe Biden. Hij was van alles zeer goed op de hoogte. Als hij tegenover het Amerikaanse volk eerlijk zou geweest zijn, dan had hij dit alles kunnen vermijden. In werkelijkheid beweerde hij dat hij de mensen, met dewelke Hunter contact had, noch gekend of gesproken heeft. Maar dan hebben we 82.000 e-mails gezien en talrijke daarvan werden door Joe Biden aan dé mensen gestuurd die hij naar verluidt niet kende… We hebben bijgevolg niet slechts met een misdrijf te maken, maar ook met een doofpotoperatie. De regering moet daarvoor rekenschap geven.”
In de e-mails gaat het om de Oekraïense firma Burisma en financieel bedrog. China, Oekraïne (tijdlijn 39′ in onderstaande video)… overal kon Hunter Biden een graantje meepikken… maar het waren nooit genoeg graantjes.
De film begint met: “Dit is geen waar gebeurd verhaal, afgezien van alle feiten…”
Enkele vorige bijdragen over Joe Bidens “enfant terrible”:
Schadevergoeding geëist na geslachtswijzigende praktijken
Hoewel deze mensen niet allemaal minderjarig waren toen ze in transitie gingen, illustreren ze de problemen van het medisch ingrijpen voor genderkwesties: diagnostische overreageren, het verkeerd begrijpen van de relatie tussen seksualiteit en gender-non-conformiteit en een marketingcampagne die kinderen (en ook volwassenen!) vertelt dat het veranderen van hun lichaam hun mentale pijn zal verhelpen – naast vele andere problemen.
Momenteel lopen er in de VS elf rechtszaken tegen artsen, therapeuten en klinieken. De aanklachten omvatten medische wanpraktijken, grove medische nalatigheid, nalatig handelen, fraude, civiele samenzwering, misleidende reclame, flagrante onjuiste voorstelling van zaken, schending van fiduciaire plichten, schending van fiduciaire plicht op het niveau van constructieve fraude, experimentele medische behandelingen, schending van burgerrechten en nog veel meer.
Eén rechtszaak beweert ook dat de American Academy of Pediatrics de “frauduleuze en misleidende” beleidsverklaring van 2018, “Ensuring Comprehensive Care and Support for Transgender and Gender-Diverse Children and Adolescents“, en misleidende handelspraktijken heeft gepubliceerd, gepromoot en ervan heeft geprofiteerd.
Daarnaast zijn er volgens Transition Justice, die juridische hulp biedt aan detransitioners, zes rechtszaken aangespannen in de volgende staten, zonder publiciteit: Arizona (1), Californië (1), New Hampshire (2), New York (1), Wisconsin (1).
In zeven zaken is een juryrechtspraak geëist. Enkelen hebben een schadevergoeding van meer dan een miljoen dollar geëist. Hieronder volgt een korte samenvatting van elke zaak.
Mag misbruik “misbruikt” worden?
“…Maar nu de vraag die in veler oren wellicht onfatsoenlijk klinkt. Kunnen en mogen slachtoffers die blijvend gebukt gaan onder hun leed onwaarheden vertellen? Mag iemand hen daar desgevallend hoffelijk op wijzen? Of houdt respect voor hun terechte emoties in dat elke inhoudelijke discussie het aangedane leed ontkent of minimaliseert?
In dat geval is een bewering van een slachtoffer in vraag stellen of betwisten per definitie moreel fout, ook al is die bewering bezijden de waarheid. Het inhoudelijke argument is immers een miskenning van het slachtofferschap. Gevoelloos. Een keuze voor de dader…”
Lees over Rik Torfs gehechtheid aan de rede: Misbruik – Doorbraak.be
Mogen we aan ons initieel artikel herinneren?
Op 21 oktober 2021 schreven we over de niet zo fraaie poging van een over het paard getilde zanger om de Duitse erfzonde te verzilveren: Calimero-rol als opstapje naar zangcarrière | Golfbrekers.
Vandaag, twee jaar later, werd er een afsluitend vervolg aan gebreid: Gil Ofarim gaf in de rechtbank toe dat heel zijn verhaal, alle beschuldigingen, uit zijn duim gezogen waren. Zijn “ego” als wereldster kon het niet verkroppen dat hij zoals iedereen zijn beurt moest afwachten aan de receptie. Zijn zgz. “verontschuldigingen” zijn larie en apekool. Het vonnis is een lachertje.
Wij hadden daar geen rechtbank, geen advocaten voor nodig. Antisemitisme kan in Duitsland àltijd op sympathie rekenen. Ook als het duidelijk een gefantaseerd verhaal is met het doel “Wiedergutmachung” te kunnen innen, media-aandacht te krijgen en zijn carrière een duw te geven..
Bon, vandaag is wat krom was, recht gezet. Hoewel… niet recht genoeg. Hopelijk leren politici en media er iets uit.
Bekijk onderstaande video en bekijk vooral de ondertiteling en bijhorende vertaling:
Maak kennis met rabbijn Moshe Aryeh Friedman
Hij zegt zaken die wij niet mogen denken, laat staan zeggen. Zaken die ieder ander een klacht voor racisme en dergelijke ondenkbare lieflijkheden zou kosten. Maar hij doet het toch; hij kan en màg dat want hij is een jood. Een orthodoxe jood met een behoorlijke dosis empathie voor anders-gelovigen.
O.a. zijn opinie in onderstaande video, die intussen 7 jaar geleden gedraaid werd:
“De oprichting van Israël, van het begin, was zeker geen goed idee. Was een slecht idee. Dat is gebeurd op de kap van een ander volk. Palestina was niet leeg. Er woonde daar een volk…”
Gisteren kreeg hij als “omstreden rabbijn” aandacht in De Standaard.
“De Antwerpse rabbijn Moshe Aryeh Friedman heeft een klacht ingediend tegen de praktijk van besnijdenissen waarbij onder meer het bloed van het besneden kind wordt weggezogen met de mond. Dat schrijft The Times of Israel en bevestigt Friedman desgevraagd aan De Standaard.”
Lees het artikel: Omstreden rabbijn dient klacht in tegen ‘illegale’ besnijdenissen: ‘Stop met dit onder de mat te vegen’ | De Standaard
De in het artikel genoemde besnijdenis wordt metzitzah b’peh genoemd. In New York werd dit ontmoedigd, wat niet betekent dat het niet meer uitgevoerd wordt – met alle mogelijke gevolgen voor de gezondheid van de baby. In 2020 werden nog steeds pasgeboren jongetjes besmet met herpes door dit walgelijke ritueel.
“Public health experts have found that metzitzah b’peh can put babies at risk of getting a harmful virus called herpes simplex virus type 1 or HSV-1. Some of these babies became seriously ill. Some developed brain damage, and others have died. There is no proven way to eliminate the risk of HSV-1 infection from direct oral suctioning, though there are options to reduce the risk.”
https://www.nyc.gov/site/doh/health/health-topics/safe-bris.page