Steeds meer megamoskeeën in Frankrijk

Met de steun van het groene en socialistische stadsbestuur van Rennes komt er tegen 2026 in deze Bretoense stad een gigantische moskee die plaats zal bieden aan 4.000 gelovigen. Het ontwerp werd al lang geleden uitgetekend en neergelegd door de vereniging Espoir Amal, nu is het dus officieel geworden. In een protocolakkoord tussen de stad Rennes en de islamitische vereniging wordt een publiek terrein van 3.000 m2 ter beschikking gesteld, op een 15-tal minuten van het stadscentrum.

Het wordt een erfpachtconstructie, een huur van lange duur tegen een voordelige huurprijs dus. Het ontwerp bestaat uit twee grote gebouwen. Het eerste, bestemd voor de religieuze vieringen elf, zal 2.000 m2 beslaan. Mannen komen via de gelijkvloerse ingang binnen, vrouwen krijgen via een trap toegang tot de eerste verdieping. In het andere gebouw komen 10 leslokalen, een bibliotheek, een theesalon en ruimte voor andere culturele activiteiten.

De vereniging is nu op zoek naar 5 miljoen euro om het project te realiseren, tot hiertoe heeft de vereniging via haar gelovigen 200.000 euro kunnen ophalen. Opmerkelijk is in elk geval dat dit niet de eerste megamoskee in Frankrijk is, en – zoals het er momenteel voor staat – lang niet de enige zal zijn. Momenteel telt Frankrijk volgens schattingen 2.700 moskeeën, de meeste hebben bescheiden afmetingen.

Nochtans was er in Straatsburg al een grote moskee beschikbaar met plaats voor 1.500 islamieten, daar komt nu nog een tweede moskee bij, dit keer van de Turkse gemeenschap. Die nieuwe moskee zal plaats bieden aan 2.500 gelovigen. Het plan zou gerealiseerd worden in 2025. Niet ver daarvandaan, in Metz, is er een moskee met 4.000 plaatsen in opbouw, die de deuren zou openen binnen 3 jaar. In Tours opent heel binnenkort een moskee van 3.000 plaatsen haar deuren. In Île-de-France in Vitry-sur-Seine en Ivry-sur-Seine) starten binnenkort de werken voor twee moskeeën met een capaciteit van 3.000 personen. En in Stains, in de buurt van Saint-Denis, is een moskee voor 3.000 gelovigen in opbouw. We kunnen nog een tijdje doorgaan.

Een aanhoudende en voortdurende islamisering van onze maatschappij dus. Alleen lijkt er geen enkele alarmbel af te gaan bij de zeloten van de laïcité, niet in Frankrijk, en ook niet bij ons. Tot het te laat is?

Peter Logghe

In een niet te ver verleden gingen naïeve politici ervan uit dat de nieuwkomers zich mettertijd zouden aanpassen, onze gewoonten aannemen, hun achterlijke neuroses vergeten. Vandaag evolueert de situatie net andersom.

Plaats: München, Freistaat Bayern. Mohamad Alkhalaf schrijft in de Süddeutsche Zeitung een rubriekje over de hitte in de straten, een bank in de schaduw, een ijssalon én over vrouwen, die zomaar, ongegeneerd, aan een ijsje likken in het openbaar.

En hij herinnert zich hoe het in zijn thuisland, Syrië, aan toegaat. Daar wordt ten strengste vermeden aan iets te likken, te knabbelen, te bijten dat in de verste verte zou kunnen herinneren aan een bepaald geslachtsdeel dat liefst in het donker, onder de lakens, actief kan en mag worden.

Ibrahim wordt plotseling onrustig als hij merkt dat twee jonge vrouwen genieten van een ijsje. Hoe durven ze zomaar in het openbaar hun obsceen gedrag etaleren en er bovendien nog van te genieten? In zijn thuisland wordt in het bijzonder van vrouwen verwacht dat ze een respectvolle houding aannemen. Het nuttigen van ijsjes en andere voedingsmiddelen, die in hun verwrongen gedachtenwereld geassocieerd worden met een bepaald fallisch lichaamsdeel, wordt als provocerend of aanstootgevend aangevoeld. Bv. een banaan, die in schijfjes moet gesneden worden i.p.v. gewoon erin te bijten. Wortelen: idem dito. Bij komkommers en augurken is het probleem minder nijpen; die worden sowieso zelden in volle glorie verorberd. Een Zwan-worstje hoort niet in het rijtje wegens haram. En ijs wordt in een familieverpakking mee naar huis genomen, waar het dan in halfontdooide toestand kan opgelepeld worden.

https://www.sueddeutsche.de/muenchen/muenchen-eis-kolumne-1.6025837

We hebben het hier niet over een sleutelgatgluurder, of een camera in de douches van een sportclub. Kijk gewoon even mee: een reporter fotografeert een boerkamadam (… het gaat om een vermoeden dat het wezen van het vrouwelijk geslacht is…) ergens in een treinstation en geeft als bijhorende commentaar “vrijheid”. Waarop een sympathisant van de boerkamadam verontwaardigd reageert: hoe durft-ie? … heimelijk fotograferen zonder haar (?) toestemming, ervan uitgaan dat de madam in kwestie door haar man/vader/andere dwingeland gedwongen wordt zich zo warm in te duffelen, te vermoeden dat de madam in kwestie geen eigen wil, resp. geen zeggenschap over haar eigen lichaamsbedekking heeft, zich laat intimideren door haar dwingeland, dat ze haar eigenste, opperste vrijheid ervaart door zich voor Allah te bedekken…

Mocht hij in de buurt wonen, zou hij eventueel een graaggeziene praatgast bij Terzake kunnen zijn.