Blauwe tenen en getarte gevoelens
Een fatwa tegen een film is niks nieuws. Drie zandbaklanden, Bahrein, Qatar en de Verenigde Arabische Emiraten hebben de film ‘Noah’ al verboden. De rest van het moslim universum zal zonder enige twijfel volgen.
In een vraaggesprek met Reuters bevestigde filmmaatschappij Paramount Pictures de ban, en voegde toe te verwachten dat ‘Noah’ ook in andere Arabische landen verboden zal worden.
De al-Azhar-universiteit in Cairo, een autoriteit op het gebied van de soennitische islam, heeft een fatwa uitgevaardigd tegen de film. Daarin staat dat het instituut zijn “bezwaar hernieuwt tegen iedere daad van het afbeelden van boodschappers en profeten van God”. De motie, stelt de fatwa, tart “de gevoelens van gelovigen” en is “een duidelijke schending van de islamitische wet”.
Als u de toorn van Mohammeds volgelingen durft te trotseren, kan u hem vanaf april in de bioscoopzalen gaan bekijken. U herkent Russel Crowe in de hoofdrol als Noë.
Hierbij een voorsmaakje. Pittig detail: bij de generiek merken we nogal wat ‘Joods’-klinkende namen op. Zou er dan toch iets van die Hollywoodhersenspoeling waar zijn?
Heel die ophef is gewoon bedoeld als reclame voor de film. Die Joden zijn niet van gisteren.
We hadden nochtans de indruk dat het niet de Joden zijn die iets tegen de afbeelding van Noë hebben. Integendeel,als de film geboycot wordt, als het publiek hem niet durft te bekijken wegens een mogelijke bedreiging, dan brengt hij niks op en dat zijn de (Joodse) producers eraan voor hun investering.