EUSSR bepaalt wat wij mogen lezen en schrijven op het internet.

Afbeeldingsresultaat voor eu internet censorship

“Vertrouw de EU niet!”

HALLUCINANT! De traditionele partijen CD&V, sp.a, Open Vld (én Groen) stemden vandaag in het Europees Parlement voor censuur op het internet. Onze partij stemde vanzelfsprekend TEGEN deze nieuwe richtlijn. Het zet immers de deur open voor verplichte censuurfilters op websites. In het Europa waar wij voor staan, mag u blijven zeggen wat u denkt, ook op het internet.

De EU staat niet bekend voor haar democratisch karakter. Protesteren helpt niet. Referenda worden zo lang over gedaan tot de gewenste uitslag op tafel ligt. En dan hoor je hier welke machinaties er op de achtergrond gebruikt worden…

En dan moeten we bovendien nog vernemen dat de stemmingsuitslag er anders had kunnen uitzien… indien de door ons gekozen bollebozen begrepen hadden hoe en wat ze moesten beoordelen en erover stemmen. Amendementen… Euh… amende…wat? Hoeveel krijgen ze ook alweer betaald? In een bedrijf, in een firma, word je voor een dergelijke fout op staande voet ontslagen.

Een overzicht van de EU-censuur:

Quo vadis, Syria?

Het lijkt wel alsof het Westen geen aandacht meer heeft voor wat er zich in Syrië – in regeringsgebied wel te verstaan,- afspeelt. Geen aandacht voor het goede, voor de inzet, voor het langzame herstel van een zwaar getroffen land en bevolking. Geen aandacht voor het leed. Geen aandacht voor de zware sancties. Geen aandacht voor de blijvende raketaanvallen door Israël.

Tot Trump en zijn entourage besliste zijn beste vriend Netanyahu een grote kado, als steuntje in de rug bij de aanstaande Israëlische verkiezingen, te geven in de vorm van de officiële erkenning als Israëlisch staatseigendom van de bezette Syrische Golan Hoogte.

Terwijl wij gisteren een “live” uitzending van de VN-Veiligheidsraad bekeken, met een opmerkelijke tussenkomst – door de steeds rustige Syrische permanente afgevaardigde, dhr. Bashar Ja’afari, viel de Israëlische luchtmacht een dorp nabij Aleppo aan. (…) De raketten werden (deels?) opgevangen door de Syrische luchtverdediging. Maar dat is niet het punt, zo stelde Ja-afari – da’s niet het punt… ze zijn er aan gewoon geraakt… – het punt is dat net op dat moment de Veiligheidsraad vergaderde op verzoek van de Syrische overheid om de situatie rond de eenzijdige grenscorrectie van de Golan Hoogte te bespreken, om duidelijk te maken dat de situatie daardoor alleen maar verder kan escaleren. En dat wordt op dat ogenblik met raketten bevestigd. Alsof Israël er alles aan doet om Syrië nog meer te vernederen. Een belediging, zo stelt hij, bevestigd en gesteund door een belediging van de VSA.

Israël voelde zich “bedreigd”… Er liggen ca. 700 km tussen Israël – tenzij de grens buiten ons weten intussen naar het noorden verschoven werd – en de locatie, die niet toevallig gekozen werd. Moeizaam werd de luchthaven van Aleppo hersteld – nu voor de tweede keer dit jaar werd de plaats uitverkoren voor een bombardement.

Geen fotobeschrijving beschikbaar.

Tijdens deze bijeenkomst kregen verschillende landen het woord. Vermits het hier om een vergadering gaat die een kleine drie uur duurde is het ons onmogelijk alles te vertalen. Onderaan vindt u de complete video. We halen de belangrijkste fragmenten eruit. U kan hieronder de vertaling lezen. Zoals deze van de VSA (54′), die getuigt van een vooringenomenheid en Münchhausenkwaliteit zonder weerga. De man schaamt zich niet om ongegeneerd met een heel arsenaal mediagenieke kindslachtoffertjes de aandacht af te leiden van het hoofdthema van de agenda:

Lees verder

Calais, Zeebrugge…

In Calais is weliswaar de Jungle afgebroken, maar de onuitgenodigde wereldreizigers met bestemming Groot-Brittanië blijven de vrachtwagenchauffeurs belagen. Ze zijn er nog wel degelijk: honderden, duizenden… verspreid ergens rond de haven van Calais op industrieterreinen of elders. De chauffeurs proberen zo snel mogelijk te rijden om te voorkomen dat ze ongewenste passagiers aan boord krijgen. Met als resultaat dat de politie hen doet stoppen en hen beboet. “Ze zijn gewoon gevaarlijk,” vertelt deze vrachtwagenchauffeur. Als ze moeten tanken, staan ze doodsangsten uit. Wie wil nu nog internationaal vervoer doen?

Alle reismogelijkheden worden geprobeerd. In de 2de video vertelt een Iraniër over de aankoop van een vals paspoort, een Pools, maar hij werd betrapt. Zijn vrouw bevindt zich al in G.B., zij vloog vanuit Denemarken, had eerst een Nederlands, vervolgens een Deens paspoort. De volgende heeft weer een ander riedeltje: hij is eigenlijk, feitelijk, een Slovaak. En als we dat niet geloven, dan maken ze ons wel iets anders wijs.

De commentaarstem vertelt over de andere mogelijkheid: een overzet in een opblaasbare rubberboot, voorzien door een mensensmokkelaar, maar daar hangt een prijskaartje aan. Een enkele trip van Iran naar G.B. kan 16.000 euro kosten. Succes niet gegarandeerd.

Een aflaat van 540 miljoen euro…

… met een blik in een Augias-stal

De bronafbeelding bekijken

De Bundesrepublik Deutschland blijft tot in de eeuwigheid der dagen een “historische verantwoordelijkheid” met zich meesleuren. Allemaal goed en wel, maar moet deze door subsidies voor de bouw van drie onderzeeërs afbetaald worden?

Inderdaad, Israël wil in de volgende tien jaar drie nieuwe, niet traceerbare, onderzeeërs bij TKMS, Kiel, kopen. De Duitse regering klopte zich drie maal op de borst, begeleid door een geprevelde “mea culpa”, en steunt deze aankoop voor een totaal van 540 miljoen euro aan subsidies. De subsidies werden al in de huidige begroting opgenomen. (MDR)

“Historische schuld”… Wanneer houdt die op? Of tot hoever in het verleden grijpt de erfzonde naar de keel? Mag Salvini dan ook op een cheque voor de Slag bij het Teutoburgerwoud rekenen?

Afbeelding kan het volgende bevatten: tekst

Het verkoopcontract krijgt een staartje. Een corruptiestaartje. Klinkt ons bekend in de oren. Bij Defensie gaat het niet om kleine bedragen. De verleiding is groot.. Agusta

Blijkbaar is niet iedereen mee in de aflatenuitleg, die gegeven werd aan het onderzeeërscontract met de Israëlische marine. De procureur van Bochum heeft een onderzoek ingeleid, dat eigenlijk door Israël zelf uitgelokt werd toen Israël op zoek ging naar rechtshulp bij de onderzoek-collega’s in Duitsland.

David Shomron at the Jerusalem District Court on June 15, 2016. (Miriam Alster/Flash90)
Schimron
Afbeeldingsresultaat voor miki ganor
Ganor

N.a.v. corruptiebeschuldigingen heeft de Israëlische politie immers twee jaar lang onderzoek gedaan, waarna zes personen – uit de directe omgeving van Netanyahu – aangeklaagd werden. Ook als de grote baas buiten schot blijft, dan nog blijft er wel iets hangen. “Geen rook zonder vuur”. Er zouden bewijzen van bedrog, corruptie en geldwasserij gevonden zijn. Onder de verdachten hogere ex-officieren, zoals David Schimron, neef en persoonlijke advocaat van Netanyahu. Hij wordt van meerdere straffeiten beschuldigd. Zo zou hij bij het onderzeeërscontract smeergeld op zijn eigen rekening omgeleid hebben, wordt hij verdacht van geldwasserij, zou hij zijn “status en enge relatie met de premier” bij de omgang met hoge ambtenaren en politici als visitekaartje tegen betaling misbruikt hebben.

Schimron ontkent in alle toonaarden. Al heeft hij het hiermee wel moeilijk vermits een klokkenluider, Mikki Ganor, in ruil voor strafvermindering, zich aangemeld heeft. Hij is dé kroongetuige, zat middenin de voorgaande onderhandelingen, enerzijds als lokale raadgever van Thyssen-Krupp, anderzijds als vertrouweling van Schimron. Ganor wist dus perfect waar de klepel hing. Schimron zou ondertussen ook zijn medewerking in een andere zaak aan der openbare aanklager toegezegd hebben.. En om de verwarring compleet te maken heeft Ganor intussen zijn medewerking terug ingetrokken.

Thyssen-Krupp hanteert de Pontius Pilatus-tactiek: hun eigen raadgever werd door de Israëli’s geweigerd. Ganor moest en zou bij de onderhandelingen “helpen”.

Dat Netanyahu persoonlijk erbij betrokken is, kan het onderzoek niet hard maken; hij staat niet op de lijst der verdachten. Zijn naam is Haas. In elk geval zou de zaak nog minstens een half jaar aanslepen, waarmee heel de affaire over de verkiezingen getild wordt. Wat niet wil zeggen dat er geen str. aan de knikker was/is.

Bij de nieuwe beschuldigingen staat het bedrijf Sea Drift centraal (intussen opgeslorpt door Graftech). Op de klantenlijst vindt men Thyssen-Krupp, via dochterbedrijf TKMS, bouwheer van de onderzeeërs, die door de Netanyahu-regering besteld werden. Toen Netanyahu nog oppositieleider was had hij aandelen van Sea Drift gekocht en ongeveer een jaar na zijn herverkiezing als premier in 2009 voor ca. 4 miljoen euro weer verkocht. De Israëlische onderzoekers gaan nu na of hier geen belangenconflict voorligt. Er wordt gezocht naar de reden waarom Netanyahu zijn aandelen voor de viervoudige waarde kon ten gelde maken, terwijl Sea Drift, dat eigendom was van zijn neef, slechte resultaten neerzette. Netanyahu ontkent, ziet hierin slechts maneuvers om hem politiek te beschadigen.

Nochtans is het Sea Drift-dossier niet het enige dat hem verdacht maakt. Zo zou hij tegen de wil en het advies van zijn eigen defensieministerie het onderzeeërscontract doorgedrukt hebben.

TKMS maakt deel uit van Thyssen-Krupp; het dochterbedrijf is niet voor het eerst verdacht van corruptiepraktijken. Zo zouden ook contracten met Zuid-Afrika en Turkije met smeergelden geolied geworden zijn. TKMS vindt daar zelf – in hun eigen boekhouding – geen spoor van terug. Ook niet – vooral niet – bij het contract met Israël. Mochten de Israëlische speurneuzen toch sporen vinden, dan ziet het er voor TKMS niet goed uit. Want Israël wil immers nog meer onderzeeërs kopen – goed voor een slordige 2 miljard euro. En als onomstotelijk bewezen werd dat TKMS smeergeld betaalde, dat de Duitse staatskas 540 miljoen lichter gemaakt werd voor een aflaat, die slechts andere zonden opstapelt, dan is de kans eerder klein dat de Bundesregering nog eens zijn fiat geeft voor de export van dergelijk militair materiaal aan Israël.

Ondanks de talrijke opmerkelijke feiten zagen de onderzoekers in Duitsland lange tijd geen reden om een eigen onderzoek – vanuit Duitsland dan – uit te voeren. En dat neemt nu een andere loop: pas toen hun collega’s vanuit Israël rechtshulp gevraagd had, schoten ze wakker. Merkels regering zal het moeten uitleggen: 1/3 van de bouwkosten laten betalen door de Duitse belastingbetaler omwille van een “historische schuld”… terwijl er in achterkamertjes misschien wel smeergelden uitgereikt werden?

De Agusta-kruik barstte ten langen leste ook bij ons. (…)