Maaßen − het baken.

Afbeeldingsresultaat voor hans georg maassen heldHij werd verondersteld het volk te beliegen…
Trouw aan de waarheid werd zijn ondergang: Hans-Georg Maaßen, de man die de Merkelleugens doorprikte.

Omdat hij de waarheid sprak (u herinnert zich zijn opmerking over zijn twijfel bij de echtheid van het zgn. heksenjachtfilmpje op vreemdelingen in Chemnitz) werd een topambtenaar “onhoudbaar”. Of hoe het geval Maaßen de Merkeldoctrine bloot legde.

Maaßen heeft stof voor een boeiend boek… Moet hij eens over doorbomen met “Deutschland schafft sich ab”-auteur en SPD-grootheid, Thilo Sarrazin. De raakvlakken tussen die twee – ondanks hun verschillende partijkaart – zijn opvallend. Merkelland verdraagt de waarheid niet. Hopelijk kan de kiezer dit rechtzetten bij de volgende verkiezingen.

De herrie rond de toekomst van de voormalige veiligheidschef Hans-Georg Maaßen (ontslag, opgevist door Seehofer met nieuwe post als staatssecretaris, de sossen schieten hem opnieuw af ondanks voorafgaand akkoord met de Union, en uiteindelijk de landing op een zijspoor als ondergeschikte van een nieuwe veiligheidschef, wat in pre-Chemnitz tijden Maaßens functie was, … wat een vernedering! … doet vergeten waar het kalf gebonden is. Niet Maaßen heeft het vertrouwen in de rechtstaat geschonden; dat hebben zij op hun geweten die hem voor zijn houding bestraft hebben.

Om de omvang van het schandaal en de gevolgen in kaart te brengen, moeten we terug gaan naar het uitgangspunt. Zowel de politie als ook de Saksische veiligheidsdienst bevestigen dat er geen “heksenjacht” in Chemnitz plaats vond. Alle journalisten van de Chemnitzer „Freien Presse“ bevestigen dit. Het zgn. “bewijs” voor het door de linkse extremisten voorgelegde filmpje raakt kant noch wal: het toont geen “heksenjacht”.
Maaßen heeft op een vraag niets anders geantwoord dan dat wat hem bekend was. Intussen kreeg hij echter een steek in de rug van zijn opperbazin, Merkel, die via haar regeringswoordvoerder de leugen van de “heksenjachten” herhaalde.

Maaßen moet weg omdat hij zich niet tot medeplichtige van dit bedrog wou laten maken. Hij voelde zich als loyale ambtenaar verplicht de waarheid te zeggen.
Als hem nu verweten wordt dat hij “het vertrouwen in de staat” beschadigd heeft, dan worden kwaadwillig de zaken op hun kop gezet. Het vertrouwen van de burgers in de politici is helemaal iets anders dan hun vertrouwen in de staat. Het wantrouwen t.o.v. van politici staat niet gelijk met het wantrouwen t.o.v. de staat (… Vlaams-nationalisten hebben daar een ietwat afwijkende mening over…) en/of democratie. Wat werd er dan wel door Merkel, Nahles (SPD) en de overgrote meerderheid der media van hem verwacht? Zij wilden dat hij het volk beliegt.

Trouwens, Maaßen had zich jaren geleden al “ongeliefd’ gemaakt toen hij als medewerker van het binnenministerie (2001) een negatief advies gaf voor de terugkeer naar Duitsland van de Guantanamo-gevangene Murat Kurnaz. Maaßen was van mening dat Kurnaz’ oneindig verblijfsrecht in Duitsland vervallen was omdat hij meer dan 6 maanden niet in de Bundesrepublik verbleven had en zich niet bij de overheid gemeld had.  Kurnaz “verbleef” van januari 2002 tot augustus 2006 in Guantanamo zonder officiële inbeschuldigingsstelling.

Maaßens conclusie en advies werd in 2004 door de toenmalige Bremense senator Thomas Röwekamp bevestigd.  In november 2005 besliste het Verwaltungsgericht der Freien Hansestadt Bremen echter dat Kurnaz niet officieel het land verlaten had en dat hij terug in de schoot der Bremense multiculgemeenschap diende opgenomen te worden.  In 2007 mocht Maaßen voor zijn mening – een advies in het raam van zijn opdracht – spitsroeden lopen bij de BND-onderzoekscommissie van het parlement en werd met pek en veren overgoten door politici en media..

Ook dit had persoonlijke gevolgen voor Maaßen: in 2012 wilde de faculteit rechts-wetenschappen van de vrije universiteit  Berlijn hem een eredoctoraat verlenen.  Dit werd omwille van de affaire Murat geweigerd.  De toenmalige federale ministerin van justitie Herta Däubler-Gmelin (SPD) beschreef Maaßens Muratadvies als “fout, schandalig en onmenselijk”.  Maaßen stelde zich erboven; de titel “liet hem koud” en hij bleef bij zijn mening.

En nu – na Chemnitz – kan Barbertje eindelijk hangen!

In de toekomst zullen topambtenaren, zoals bv. rechters, politie-agenten of openbare aanklagers, er moeten over nadenken of zij getrouw hun plicht tegenover de staat, de waarheid en het Duitse volk willen vervullen en daarmee hun job riskeren, of… zij bereid zijn te buigen, de gewenste Münchhausensprookjes bevestigen, waardoor ze dan op post kunnen blijven.

Richard von Weizsäcker stelde in het verleden bitter vast dat de partijen de staat als een “gemakkelijke buit” beschouwen. Maar zelfs de voormalige Duitse president zal toen niet vermoed hebben in welke mate de verworven buit zou groeien… en welke vernietigende kracht die met zich zou meebrengen.
Alleen al – we kunnen het niet genoeg herhalen – bij het gemak en onverschilligheid de regeringspartijen de wetten aan de kant geschoven hebben bij bv. de eurocrisis of bij de immigratie- en asielproblemen, moeten aanleiding zijn voor de Duitse kiezer om het beleid bijzonder sceptisch onder de loep te bekijken.

Maaßen gold als rechtsgetrouwe criticus der wetteloze en eindeloze immigratie. En – bij de uitoefening van zijn job als terreurbestrijder – als waarschuwend knipperlicht voor de gevolgen voor de staatsveiligheid.
Dat maakte hem al langer tot een pijnlijke angel in het vlees van de machtselite, die in de waan leeft zelf de staat te zijn. En die haar “buit” (volgens Weizsäcker) met alle middelen verdedigt. Welke de gevolgen zijn voor de democratie en de rechtstaat zal de toekomst uitwijzen. Het geval Maaßen was het baken.          Hopelijk…

Aleppo herleeft (11)

De bronafbeelding bekijkenIn onze reeks “Aleppo herleeft” moeten we beginnen met een actueel bericht dat u vast niet in de poco media zal vernemen.  Aleppo, dat zoveel geleden heeft, dat stilaan maar zeker in oude glorie herrijst, waar de bevolking gewoon zoals u en ik wil wonen, werken, studeren, plezier maken en … de geleden schade herstellen… als men het toelaat!  Aleppo ligt opnieuw – of moet ik zeggen, nog altijd onder vuur.  Wie er nog aan twijfelt dat de terroristen, die hun heil in Idlibistan gezocht hebben, moeten uitgeroeid worden (… u kent het spreekwoord over zachte heelmeesters…) moet weten dat de stad nog steeds – vanuit Idlibistan – raket- en granaataanvallen op de burgerbevolking  – zoals trouwens jarenlang het geval was met de Syrische hoofdstad Damascus – moet incasseren.

Maakt er zich hier iemand druk over?  Hoort u verontwaardigde stemmen?  Wie wil de burgerbevolking beschermen?  Voor het Westen zijn de terroristen “rebellen”, al wordt de beschrijving “gematigd’ stilaan minder gebruikt.  “Rebellen”… alsof het moeilijke kinderen zijn die wel tot inkeer zullen komen met een maatgerichte opvoeding in het bijzonder onderwijs.  “Rebellen”, van het zelfde allooi dat de Twin Towers liet ineenstorten.

Ook nu weer, enkele uren geleden, werden er raketten en granaten gelanceerd op het dicht bevolkte Nieuw Aleppo district.  Voorlopig zijn er nog geen gegevens over slachtoffers en de geleden schade bekend.  Het Syrische leger beantwoordde het vuur… waarvoor het hoogstwaarschijnlijk weer zal verketterd worden want… het staakt het vuren “werd geschonden”.  (Al Masdar)

En toch… Aleppo herleeft!

Opvallend: beeldmateriaal wordt buiten de regionale kanalen slechts door Chinese, Indische en Russische media verspreid. In het Westen komen er slechts berichten door die de Syrische regering in een slecht daglicht kunnen stellen.

Er wordt druk gebouwd, hersteld, gerestaureerd:

Een vluchteling keerde terug naar huis en heropende zijn winkel:

Tekenles in Armeens-christelijke school:

Al Telal marktkraampjes:

 

 

Elektriciteitstekort aanleiding voor nieuw referendum

De bronafbeelding bekijkenIn navolging van het referendum over de permanente winter- of zomertijd wil de regering-Michel de bevolking ook raadplegen over een terugkeer naar de permanente steentijd of ijzertijd.

“Vanaf november zit ons land zonder elektriciteit”, waarschuwt premier Michel. “Om daar op voorbereid te zijn moeten we nu al beslissen hoe we daar als land mee omgaan. Willen we terugkeren naar een los verband van stammen jagers en verzamelaars, of zien we in de toekomst ook een rol weggelegd voor kleine stadstaten en extensieve landbouw op het ommeland? Dat is de keuze die we willen voorleggen aan de bevolking.”

Verneem er hier alles over.

Zogezegd

   “De Verenigde Staten zullen altijd kiezen voor onafhankelijkheid boven supranationale organisaties, controle en dominantie.

   Ik eerbiedig het recht van elke natie om zijn eigen gebruiken, geloofsovertuigingen en tradities na te streven.

   De Verenigde Staten zullen u niet vertellen hoe te leven en te werken, of wie te aanbidden. We vragen wel dat u in ruil ook onze soevereiniteit eerbiedigt.”

Donald Trump, president VSA, gisteren bij de VN, kreeg de lachers op zijn hand.

De bronafbeelding bekijken

Meer info bij: American Involvement in Wars from Colonial Times (1675) to the Present 

 

Matteo Salvini kreeg gelijk

Afbeeldingsresultaat voor matteo salvini heroU zal zich de omstreden lading “vluchtelingen” van de U. Diciotti, het Italiaanse kustwachtschip herinneren. De Italiaanse binnenminister Matteo Salvini weigerde de toestemming hen aan land te gaan..
Pas na tien dagen werden ze gelost nadat de RK Kerk, Ierland en het Prachtland Albanië beloofden hen op te vangen. En wat voorspelbaar was: al na enkele dagen waren de meesten der 100 geredde wereldreizigers, die onder de hoede van de RK Kerk in Italië mochten blijven – vooral vakkrachten uit Eritrea waarop de bedrijfswereld zit te wachten – uit hun opvangcentra verdwenen.

De Italiaanse Bisschoppenconferentie (CEI) noemde het onderduiken der immigranten “onverstandig“. Hun voorzitter, kardinaal Gualtiero Bassetti, verklaarde dat hij de “beslissing van de immigranten om verder te trekken” respecteert ook als vindt hij deze “gedeeltelijk absurd”.
De RK Kerk in Italië had er bij de Italiaanse regering op aangedrongen de zgn. schipbreukelingen, die de U. Diciotti opgevist had, aan land te laten gaan en had bovendien 100 van de oorspronkelijke 177 in kerkelijke opvangplaatsen gehuisvest. Voor de Kerk ging het om vrije personen; hen door de politie te laten bewaken kwam absoluut niet aan bod, want, zo verklaarde de kardinaal, zou hen hiermee hetzelfde lot beschoren geweest zijn als op de “U. Diciotti”., en voegde eraan toe dat de Kerk bij hun beslissing “hen van boord te halen” niets te verwijten valt. Hij vreest echter – in zijn kerkelijke Gutmenschendomheid – dat de ondergedoken sukkelaars in de handen van bedriegers en – laat het aub niet waar zijn! – onder criminele invloed zouden kunnen geraakt zijn. “Die mensen wilden hun dromen volgen.”

Juist. Hun dromen, onze nachtmerries. Waarheen die dromen leiden, vertelde de kardinaal niet.

Slechts één dag vooraleer de groep schipbreukelingen verdwenen was had de persoonlijke pauselijke afgezant voor sociale hulpverlening (… moeten we onthouden…) , kardinaal Konrad Krajewski, het kerkelijk opvangcentrum in Rocco di Papa bezocht, waar de laatst overgebleven immigranten van de “U. Diciotti” zich bevinden. Of zich bevonden… Men gaat ervan uit dat deze ook binnenkort met de noorderzon zullen verdwijnen. En bij de Kerk kunnen ze geen asielaanvraag indienen.

Wat met de gelukzakken gebeurd is die in Albanië een veilige thuis aangeboden kregen weet niemand. Waarschijnlijk hebben ze zich bij het EUropees Vreemdelingenleger der Asielzoekenden aangesloten.

De Italiaanse regering ziet in de verdwijning van de zgn. beschermingsbehoeftigen het bewijs dat ze helemaal niet zo beschermingsbehoeftig zijn. En voelt zich gesterkt in de gevoerde politiek van gesloten havens. Volgens Salvini is het onderduiken van de asielzoekers der “U. Diciotti” het bewijs dat “degenen die in Italië aankomen geen skeletten zijn die vluchten voor honger en oorlog”. Kortom: “De zgn. asielzoekers hebben blijkbaar een zo grote nood aan bescherming, een dak boven hun hoofd en een deken om zich warm te houden dat ze bij de eerste gelegenheid de benen pakken en verdwijnen.”

En opnieuw, opnieuw, opnieuw werden er “drenkelingen-in-spe” gered…

Hoe orthodox zijn de Israëli’s?

De bronafbeelding bekijkenEen enquête van de links-liberale krant Haaretz bracht volgende resultaten aan het licht:

– 54% der deelnemers – een krappe meerderheid dus – gelooft aan God,
– 21% gelooft aan een niet nader bepaalde hogere Macht,
– 23% gelooft aan niets.
– 64% der jongste generatie (18 – 24 jaar) gelooft aan God, men vergelijke met
– 22% der oudste generatie (65+) gelooft (nog) aan God.
– 25% volgt de sabbat voorschriften,
– 60% doet er niet aan mee,
– 14% volgt “ongeveer”.
– 45% volgt de voedingsvoorschriften,
– 17% gedeeltelijk,
– 37% eet waarin hij/zij zin heeft.
– 38% vindt een huwelijk met een niet-joodse partner aanvaardbaar,
– 17% hult zich in stilzwijgen,
– 45% weigert een gemengd huwelijk.

In de brievenbus: standpunt i.v.m. gemeentelijke verkiezingen

Gemeentelijke verkiezingen: een standpunt

Opdat de geest van Mark Grammens, Clem de Ridder en zovelen niet teloorgaat, pleeg ik toch dit artikel.

Zoals Guy Tegenbos  (de Standaard) deze week in zijn vroeger blad schreef: de partijen gelijken sterk op elkaar inzake thematiek .Van alle zijden worden de ecologische onderwerpen sterk aangekaart, Groen achterna.  Hierbij observeer ik dat de partijen bijzonder dicht tot elkaar bewegen, in een neo-liberale geest.  De CD&V is niet religieus meer, de SP-A is er niet voor de kleine werkman, Groen brengt ecologische thema’s als het niet het unitarisme schaadt en de N-VA is niet Vlaamsgezind.  De VLD is echter wel neo-liberaal, zoals de anderen: het individu staat centraal en de Verlichting leert ons dat er geen absolute waarheden zijn:  niets dat een volk zijn cohesie geeft is heilig.

Intussen staat deze VLD echter vrij dicht bij die thema’s die op milieu-vlak politiek correct zijn.  Bart Tommelein verdedigt de uitstap uit de atoom-energie.  Bart Somers  heeft een sterke coalitie-band met Groen.  Alle partijen verdringen zich trouwens om het “anders gaan leven” van het vroegere Agalev tot het hunne te maken.  Propere lucht, verplicht fietsen, auto’s uit de steden (vooral diesels), geen houtkachels meer, maatschappijleer in de scholen over het milieu; het kan niet op….

De partij Groen wordt door het establishment gepromoot als de partij, die moet winnen!  Bemerk de krioelende thema’s over het milieu bij onze “Lügen-zenders” en de rest van de “Lügenpresse”.  Deze partij moet en zal het debat beheersen, omdat ze de politiek-correcte dictatuur het best tot uitvoering brengen.  Het neo-liberale zorgt er dan voor, dat er een grote soepelheid is van de vijf machtspartijen, om economisch en propagandistisch uit te voeren, wat achter de schermen, in de denktanks, beslist wordt.

Het grote gevaar is dat de gemeenten ook in de toekomst verder een dictatoriale politiek-correcte lijn gaan voeren.  Twee voorbeelden : in Antwerpen hebben Straten-Generaal en Ringland  haast mythische macht.  Niemand durft te tornen aan hun uitgewerkte voorstellen.

In Gent kan schepen Watteeuw (Groen) heel de stad op zijn kop zetten met zijn circulatieplan.  Alleen een aantal verspreide burgers mort!!

Deze dictatuur is politiek-correct: enkele voorbeelden :

  • De maatschappij De Lijn moet mee de mobiliteits-problemen helpen oplossen.  Zij kampen echter met financiële zorgen. Die worden meest veroorzaakt omdat bepaalde groepen massaal zwartrijden.  (Eigen controle en anonieme getuigenissen van chauffeurs).  Alleen in afgelegen streken in Limburg klaagt men over repressieve controles.  Uit politiek-correcte redenen wordt er  op sommige lijnen niet gecontroleerd.  Diezelfde doelgroep van zwartrijders betaalt dan ook nog eens de boetes niet, als ze die “toevallig” krijgen.  “Mobiliteit is een gemeentelijk onderwerp.”
  • Er worden massaal, in sommige grote steden, controle- en bewakings-camera’sgeplaatst.  Dit o.a. in de strijd voor “propere lucht”.  De kwaliteit van de lucht is de laatste decennia al veel verbeterd.  Nu ineens moet deze lucht in ijltempo proper worden: door controles waarbij kwistig boetes worden uitgedeeld.  Weerom: diegenen die deze boetes betalen zijn de brave burgers; een bepaalde groep betaalt die boetes niet.   Bovendien wordt de privacy van de burgers volledig met de voeten getreden.  Bespieding langs alle hoeken en kanten, dag en nacht.  “Een gezonde omgeving is een gemeentelijk onderwerp.”
  • Eén van de toenemende problemen is de reusachtige vervuiling in en rond bepaalde wijken, door sluikstorten en illegale lozingen.  Weliswaar wordt er wanhopig getracht toch bepaalde daders op te sporen.  Maar het fenomeen, veroorzaakt door die welbepaalde groep, vermindert niet!  Weerom, hoe zit het dan met het betalen van de forse boetes? Hoeveel staan er nog open? “Properheid en openbare hygiëne is een gemeentelijk onderwerp”.

De grootste problemen zijn m.i. echter enerzijds de schuldensanering van de gemeenten; men belooft nu weer allerlei aan de burgers: dit zijn echter ‘sigaren uit eigen doos”.  Het is een neo-liberale eigenschap een beleid te voeren, gestoeld op een systeem  van leningen (ook van prestige-projecten).  Het meest profiteert daar de linkerzijde van, die via allerhande instellingen gesubsidieerd worden.  Door de ongebreidelde immigratie en daaruit volgende bevolkingstoename komen de OCMW’s steeds onder zwaardere druk te staan.  De brave burger betaalt al die “sigaren” die men daar aan de halve wereld verstrekt.

Anderzijds is het probleem van de groei van de onderwereld en haar greep op de maatschappij onrustwekkend.  Eén van de spilproblemen is het verhandelen en gebruik van drugs.  De gemeenten moeten in de Wetstraat zelfs een grondwetaanpassing verkrijgen; zoniet dreigt heel de maatschappij in een maffieus inferno terecht te komen.  De groei van parallelle maffiaclans, binnen bepaalde bevolkingsgroepen, zal de slagkracht van de politie te boven gaan, indien men nu geen maatregelen treft.

Hoezeer men het ook misbruikt : de eigenheid en authenticiteit van onze gemeenten staat onder druk.  Het systeem sluit die partij(en) en individuele personen uit, die wel zeggen waar het op staat.  De machtsuitoefening die gaat tot in de gemeenten, wordt door de politiek-correcte parallelstaat, mee bewaakt.  Het is geen toeval en hangt samen dat de criminalisering van het vierkant Vlaams-nationaal zijn verder gaat.  Uitspraken van Bert Bultinck :”Vlamingen zijn racisten”. En Herman De Croo: “Vlaamsnationalisten zijn geestelijk gestoorden”, zijn geen toeval.

De doorsnee Vlaming heeft al geen greintje “zelfrespect” inzake volksbewustzijn.  De cluster van neo-liberale partijen kijkt gretig naar de uitslag van de verkiezingen.  Eén van de doelen is de N-VA terug te dringen.  Alhoewel deze niet meer Vlaams-nationaal reageren, staan ze toch in de weg om het belgicisme terug op het voorplan te brengen.  Gwendolyn Rutten en Kristof Calvo kunnen hun belgicistisch orgasme zelfs niet meer verbergen.

Voor ons zelfrespect als Vlamingen is het nodig dat de mensen in het kieshok een neus zetten naar de cluster van staatsbehoudende partijen.  Want dit politiek-correct beleid voeren deze partijen ook uit op gemeentelijk vlak.  Denk bv. maar aan de verplichting om overal holebi-vlaggen en symbolen te gebruiken.   Alleen personen en partijen die echt “völkisch” denken en handelen verdienen een stem.  Dat houdt ook in dat grote en kleine dictators, ook in gemeenten, weerwoord en waarheidsvinding aanvaarden van rebelse raadsleden.  De tijd dat in gemeenten individuele VU-leden veelvuldig een averechts geluid lieten horen moet terugkomen.

De a.s. gemeenteraadsverkiezing moet vooral een afrekening zijn, met de grootheidswaan en de dictatuur van de linkse kerk.  Deze wordt ook uitgeoefend door liberalen en het gevaarlijkst zijn de stalinisten van Groen.  Alle volkse krachten moeten op 12 oktober een daad van verzet plegen, tegen diegenen die tot in de gemeenten toe onze Vrijheid aan banden willen leggen.  En deze vrijheid is niet de “Liberté” van de Franse Revolutie!!!!

Jos Wouters – Boom

Tijd voor een nieuwe Wende

De bronafbeelding bekijkenJan Sobieski, de Poolse koning die in 1683 het Avondland redde van de Ottomaanse bezetting, krijgt geen standbeeld op de Weense Kahlenberg, nochtans jaren geleden goedgekeurd. Het rood-groene Wenen verdringt het verleden en kijkt uit naar de toekomst… de officiële uitleg voor de weigering “dit symbool zou de harmonieuze culturele samenleving in gevaar brengen”.

De bronafbeelding bekijken

https://www.vienna.at/geplantes-sobieski-denkmal-spannungen-zwischen-wien-und-warschau/5924338/

Hongarije, dat als eerste communistische land in 1989 zijn grenzen naar het westen opende, is helemaal kop van jut in de EUSSR. Polen volgt. Het EU-schip zinkt, het Commissie-orkest speelt vrolijk verder.
Intussen hopen wij op een nieuwe Wende, die door Polen en Hongarije in gang gezet moet worden.

1683 wordt als het einde van de Ottomaanse uitbreiding in Europa beschouwd, die op de Balkan nog voor de verovering van Konstantinopel (1453) begon. In talrijke voorafgaande oorlogen hadden Polen-Litouwen en Habsburg-Hongarije de islamitische uitbreiding op het Oude Continent weten te verhinderen.

Vanaf de 18de eeuw trad dan Rusland op de voorgrond en droeg bij tot de definitieve (… nou ja…) verdrijving van de Turken – met uitzondering van de Istanboel enclave – uit Europa. De Bulgaren danken hun onafhankelijkheid aan tsaar Alexander II, die hen in 1877 van de Ottomanen bevrijdde. Dit feit gaat meestal aan de hedendaagse politici voorbij. De westerse multicul-aanbidders negeren gewoon de Oost-Europese inbreng in de strijd tegen de agressieve islam en proberen deze als een abstracte imperiawedstrijd te riduculiseren. Meestal gevolgd door de kruistochten als tegenargument of het geloof in Orbans vermoedelijke natte droom van een “Groot-Hongarije”.

Ook tot de val van het communisme hebben de Polen (1956,1970, 1980) en de Hongaren (1956) door meerdere bloedige nationale opstanden een betekenisvolle bijdrage geleverd. Vooraleer er sprake van van de Glasnost en Perestrojka in de voormalige Sovjetunie (1985) streed het Poolse “Solidarnosc” tegen de militaire dictatuur van Jaruzelski.
Misschien zelfs zou er zonder hun moed nog altijd sprake zijn van de oude DDR, in hetwelke een zekere Angela Merkel een eerder onbelangrijk leventje voerde. Miljoenen herinneren zich nog aan de dramatische tv-beelden van de vlucht der Oost-Duitsers over Hongarije naar Oostenrijk in 1989.

Daarna volgden de gebeurtenissen zich op in een sneltreintempo: de val van de Muur, de Duitse hereniging, de ondergang van het Sovjetrijk, zonder dat er een schot gelost werd. Het hedendaagse “Wir sind das Volk!” stamt nog uit die tijd. Wie herinnert zich nog dat alles aan de Hongaarse grens begon?

Wie aan de herhaling van de geschiedenis gelooft, zal twee parallellen met het verleden herkennen. Polen en Hongarije hebben zich ongeacht hun verschillende positie t.o.v. Rusland opnieuw in het offensief gegooid. Deze keer tegen de EU-moloch in Brussel en diens drieste migratiebevelen.
De moedige Visegrad-staten krijgen “populistische” steun van de Balten, de West-Balkan en sinds kort ook uit Oostenrijk en het EU-zwaargewicht Italië. Niets houdt hen tegen: niet de NGO-miljarden van Soros, niet de herhaaldelijke laster- en beschuldigingscampagnes, niet de geënsceneerde protesten van de volgens eigen zeggen “echte democraten” of bedreigingen met het intrekken van financiële middelen.

De EU-kritische landen denken er zelfs niet aan voor een paar miljard euro hun soevereiniteit te verkopen – dit in tegenstelling tot de huidige (Griekenland, Bulgarije, Roemenië) en toekomstige lichtgewichten (Macedonië, Albanië, Kosovo) en houden ondanks de aanvallen consequent vol. Vooral ook omdat deze regeringen zich gesteund voelen door de meerderheid van hun volk.

Welk economische gevolgen zouden Polen en Hongarije bij een escalatie, een Polexit en Hexit, moeten incasseren? Europese bedrijven willen niet nog meer afzet aan China verliezen en zouden sterke druk op EU-Brussel uitoefenen. De Brexit, die stilaan de eindstreep nadert, kan nog altijd inspirerend werken op misnoegde EU-lidstaten die liever hun eigen weg gaan dan de voorgeschreven schoonmoederregels te moeten blijven volgen tégen de wil van de eigen bevolking. We denken hierbij aan het domino-effect van 1989.
Zal Trump hen tegenhouden? Het zou ons verbazen. Eerder zal hij de EU uiteen spelen en individuele handelsverdragen aanbieden. Groot-Brittanië zal het als eerste land mogen ondervinden.

Brussel kreeg de rol van de EUropese hoofdstad en zetel van de EU omdat noch Parijs, noch Londen, Rome in aanmerking konden komen. Té groot gevaar voor polarisatie en machtsuitbreiding. Het kleine belgië, daar lag niemand wakker van. Straatsburg met de maandelijkse verhuiskaravaan van het EU-parlement was de troostprijs voor de ontgoochelde Fransen. De EU-hoofdstad moest ergens centraal in de oude EUropese Gemeenschap liggen, wat intussen al lang niet meer het geval is. In 2007 lag na de toetreding van Roemenië en Bulgarije het geografische middelpunt van de EU-constellatie in Gelnhausen, ten NO van Frankfurt/Main. Dit moet intussen opnieuw naar het oosten opgeschoven zijn vermits in 2013 ook Kroatië toetrad. Met de kandidaat lidstaten Macedonië, Albanië en Kosovo kan het middelpunt de Duits-Oostenrijkse grens overschrijden.
Of laten we even dromen… met Boedapest als EU-hoofdstad en Warschau als zetel van het Europees strafhof.  Niets mis mee, toch?

Crisissen wijzen zich soms uit als kansen. Een (inmiddels overleden) van zichzelf vervulde Vlaamse geschiedenisprofessor wist het met absolute zekerheid: in zijn cursus stond dat West- en Oost-Duitsland nooit ofte nimmer zouden herenigd worden. De professor heeft zijn ongelijk nooit willen toegeven.