(G)een verhaaltje voor het slapen gaan?

(G)een verhaaltje voor het slapen gaan?

Absurde logische consequenties van egalitaire (onderwijs)ideologie – ook bij Vlaamse onderwijssociologen: “Als ouders verhaaltjes voorlezen aan hun kinderen dan is dit unfair en discriminerend, want dit leidt tot achterstelling van andere kinderen. Het zou in feite nog meer fair en rechtvaardiger zijn indien kinderen geen ouders zouden hebben.”

Een verhaaltje vertellen aan het bed van je kind? Mag niet.  Alleszins volgens een professor aan de University of Warwick in Engeland.  De man beschuldigt de ouders die hun kinderen een bedtijd verhaaltje lezen “andermans kinderen oneerlijk te benadelen”.  Kinderdiscriminatie, kan het nog erger?

In een interview met ABC Radio gaf professor-filosoof Adam Swift meer duiding: ‘bedtijd verhaaltjes bevorderen inderdaad (de gewenste) gezinsband’.  Hij wil ze niet echt afschaffen, maar… ouders die deze ‘bedtijd activiteiten’ toepassen zouden toch wel een beetje een schuldgevoel moeten hebben.  “Ouders die verhaaltjes lezen voor het slapen moeten er weliswaar niet voortdurend mee bezig zijn dat ze op een oneerlijke manier andermans kinderen benadelen, maar ze mogen er wel eens aan denken.”

Iets anders zit hem ook dwars.  In dit verband ‘kan het niet goedgepraat’ worden dat sommige ouders hun kinderen – omdat ze hen het best mogelijke onderwijs willen geven – naar ‘elitaire privé scholen’ sturen.   Privé scholen zijn niet goed voor de gezinsband.
En Swift lonkte zelfs op een gegeven ogenblik met het idee ‘het gezin gewoonweg af te schaffen’ om zo ‘het sociaal evenwichtsprobleem op te lossen‘ want ‘dan komt er een evenwichtiger draagvlak’. Hij zit hiermee helemaal op de lijn van Plato, die kinderen van hun ouders wou weghalen en hen onder de hoede van de staat plaatsen.

Swift concludeerde dat het ‘in het voordeel van de kinderen is in een gezin op te groeien’ en ‘het ouderschap een onderscheidmakend en speciale bijdrage tot de bloei en welzijn van volwassenen’ betekent.  Maar… de toestand wordt daarmee alleen maar schever getrokken.  Kinderen die in een beschermend en liefdevol gezin opgroeien krijgen gewoon meer kansen.  Hij vindt dat we erover moeten nadenken wat we ouders toestaan te doen voor hun kinderen en welke zaken we liever niet zien gebeuren als die tot gevolg hebben dat andermans kinderen daardoor benadeeld worden.

Als we de redenering van de professor volgen dan mogen we alle hulp aan de minderbedeelden afschaffen.  In plaats daarvan zorgen we gewoon ervoor dat we de beter gesitueerden op alle vlakken doen verarmen: sociaal, educatief, economisch, financieel.

Iets wat we dagelijks mogen ervaren.  Iedereen even arm.  Dankzij onze politici en de memlingenmentaliteit.

FT

Edward Elgar – Enigmavariaties

klassische-musikVariations on an Original Theme for orchestra, Op. 36 (“Enigma”), beter bekend als de Enigmavariaties (Enigma Variations), is een orkestwerk bestaande uit een muzikaal thema en veertien variaties, gecomponeerd door Edward Elgar in 1898-1899. Het is een van de bekendste grootschalige werken van Elgar, niet alleen vanwege de muziek maar ook door het raadsel dat met die muziek verbonden is. Elgar droeg het stuk op aan “mijn vrienden die erin geschetst worden”, een verwijzing naar het feit dat de verschillende variaties elk een muzikaal portret vormen van iemand uit zijn vriendenkring.

Met het werk brak Elgar niet alleen zelf door als componist, maar plaatste hij ook na enkele eeuwen de Britse muziek weer internationaal op de kaart.

Elgar begon de compositie op 21 oktober 1898 ‘s avonds thuis achter de piano, na een uitputtende dag van lesgeven. Een melodie die hij speelde trok de aandacht van zijn vrouw. Zij zei dat ze hem mooi vond en vroeg of hij hem nog eens voor haar wilde spelen. Om haar te vermaken begon Elgar daarop verschillende variaties te improviseren. Elk van deze variaties was een muzikaal portret van een van hun vrienden, of werd gespeeld in de muzikale stijl die hij of zij gebruikt zou kunnen hebben. Later breidde Elgar deze improvisaties uit en orkestreerde ze, met de Enigma Variaties als resultaat.

Echtgenote Alice

De allereerste keer dat het stuk werd gespeeld was op 19 juni 1899 in de Londense St. James’s Hall, met Hans Richter als de dirigent. Richter was niet bij de repetities, die werden verzorgd door Henry Wood. Critici waren in eerste instantie geïrriteerd door de geheimzinnigheid waarmee het stuk werd omgeven, maar de meeste prezen de inhoud, structuur en orkestratie van het werk. Sindsdien is het stuk altijd populair geweest. Al gauw kwamen er internationale uitvoeringen van het stuk, van Sint-Petersburg in 1904, tot in New York City waar het gedirigeerd werd door Gustav Mahler in 1910.

Lees verder

PUB: Debatclub

20150610-Debatclub-FlyerDe Debatclub nodigt u graag uit voor een bijkomende activiteit. Op woensdag 10 juni zal een speciale, feestelijke avond ingericht worden in het kader van 70 jaar ‘t Pallieterke.

Karl Van Camp (Hoofdredacteur ‘t Pallieterke) en Frans-Jos Verdoodt (Historicus, Archief en Documentatiecentrum voor het Vlaams Nationalisme) zullen door moderator Lawrence Urbain aan de tand gevoeld worden over de rol van de Vlaams-radicale pers.

Waarom zijn de media doorgaans links en Belgicistisch ingesteld? Wat is de taak van een Vlaamsgezind en satirisch weekblad als ‘t Pallieterke anno 2015? Een kijk in het verleden en een mijmering over de toekomst…

Afspraak: woensdag 10 juni om 20u00 in Hotel De Basiliek (Trooststraat 22, Edegem). Inkom: 5 euro (studenten en bezoekers die het laatste Pallieterke meebrengen: 3 euro)
Voorafgaand aan het debat is er de mogelijkheid om vanaf 18 uur deel te nemen aan een etentje. Zo hebt u de kans om in een aangename omgeving de panelleden en de bestuursleden van De Debatclub beter te leren kennen. Vooraf inschrijven verplicht (max. 50 personen): info@debatclub.org – 0498/77 48 71 – 35 euro p.p. over te maken op rekening: BE20 7350 4124 1556

Actief op Facebook? Nodig dan ook uw vrienden uit via dit medium: https://www.facebook.com/events/1384434395217804/